Aynı kocamın dediklerini yazmışsın.
Ama denedim onuda yaptım dediğin gibi makarna yaptığımda yemediler hemen gittiler.
Ne güzel işte...
Ben dokuz yıl kadar önce bir karar aldim, uygulamaya basladigimdan beri gerçekten hayat çok daha guzel.
Bir şeyi yapmadan önce kendime şunu soruyorum;
bunu,dış etkenlerden bağımsız gerçekten istiyor muyum?
Bu sevgilimle yakınlaşmak olsun, tamamen enayilik sayilacak bir iyilik olsun, ya da sıradan bir şey olsun. Bu sorunun cevabı eğer hayır ise yapmıyorum.
Mesela sadece aynı iş yerindeyiz diye evlenen kizlara altın alınması için para toplandığında bunu gerçekten istemediğim için 'hayir ben katilmayacagim' diyorum,
keyif alamayacağıma emin olduğum, sadece selfienin kalabalık gözükmesi için cagirildigim sosyal ortamlara 'tesekkur ederim,gelmeyecegim' diyorum.
Ya da konuşacak muhabbetimin olmadığı akrabaların davetlerine sırf bayram vs diye gitmiyorum.
Ya da ablam evlendiği zamanlar elbette yardım ettim ama başkaları gibi kendimi heder etmedim. İçimden geldiği ve yetebildigim kadarını yaptım.
Bu çok güzel bir şey bence. Çünkü o kıza istemeden altın taksam kendi dugunumde de bekleyecegim, o davete gitsem sıkılacağim, Ablamın düğün zamanı kendi k.cimi da yirtsam benim düğün vaktim gelince o artık aynı evde yaşamadigimiz,kendi evi ailesi çocukları ve sorumlulukları olduğu için misafir gibi gelecek-taniyorum. Yani neden kendimi paralayip beklenti olusturayim ki. Böylece yaptığım her şeyden mutluyum ve ileride boşuna bir dargınlık olmayacak aramızda,ya da kendimi alemin enayisi gibi hissetmeyecegim..
Aynı şekilde bazı enayilik durumlarını da tamamen istediğim için yapıyorum;
Mesela uzak şehirden bir arkadaşın düğünü. Gerçekten istiyorsam, 'hem gitmişken tatil yaparım' falan diye kendime plan yapmissam , o benim düğünüme iş güç evlilik derdi yuzunden gelemeyecek olsa bile gidiyorum. Tamamen kendi istediğimle yaptığım için sıfır beklenti..
ya da zor durumda bir arkadaşın kedisine bakmak. Evde kendi kedimle zor olacagini biliyroum, ona teklif etsem binbir bahaneyle reddedecegini biliyorum. Ama öte yandan çaresiz kaldığını da farkındayim. "İki kediyle de gecinirim sanki ya. Eğlenceli bile olabilir" diyip kabul ediyorum. Böylece ben muhtaç durumda kaldigimda o benim kedime bakmazsa kendimi enayi gibi hissetmiyroum...
Gibi gibi
Yani sözün özü şu soruyu sor:
ben bu yemeği vs vs vs, bu ilgiyi alakayı kendimi mutlu etmek için mi yapıyorum?
Eğer karşılık almayacaksan da misafir ağırlamaktan zevk alıyorsan,yegenlerinle takılmak-ileride bu günleri ve seni böyle hatirlamalari senin için önemliyse, onlarla olduğun akşamlar yatağa aileyle güzel bir gün geçirmis olmanın verdiği huzurla giriyorsan dmeek ki
kendin için ağırlamışsindir onları. O ne yaparsa yapsın, senin problemin olmaması lazım.
Ama ister istemez bir karşılık bekliyorsan lütfen yapma. Kendini yorma. Evi onlar gelmeden değil,gidince temizle.
Yemeseler de sen makarnani , hazır corbani yap...
İnan ki daha mutlu bir insan olursun
