İyi akşamlar kk üyeleri.
Uzun zamandır içimi kemiren bir durum var. Ablam 26 yaşında, evlilik çağına gelmiş biri. Sevgilisi de aynı şekilde. İkisi de iş sahibi, bir yıl içerisinde evlenmeyi düşünüyorlar. Henüz aileler tanışmadı.
Ben ablamın sevgilisi ile yazın tanıştım. Şimdiye kadar bir kere görüştük. Yazın izmiri görmek çok istiyordum, ablamın sevgilisi de izmirde yaşıyordu o zamanlar, ablam da tanıştırayım sizi artık dedi ben de tamam dedim. Aslında istiyordum tabi tanışmayı ama benim aklımda olan şey bunu bir gezi sırasında değil de adam akıllı bir cafede oturup bişeyler yiyip içerken tanışmaktı.
Her neyse, izmire ablamla beraber geldik ve tanıştım sevgilisiyle. Haliyle genel sorular sordum, ara sıra kendim hakkında da bişeyler söyledim, ama o sorduğum sorulara cevap verip sonra hemen ablama dönüyor, sanki sadece onunla muhattap olmak istiyor gibiydi. Yani insan sorulan soruya "peki ya sen?" diye sormaz mı?
Mesela ben fotoğraf çekilirken bile ikisine dönüp "hadi gelin sizi de çekeyim" diyorum, bir teşekkür bile etmiyor. Ben konuşurken sürekli güldüğüm, tebessüm ettiğim halde kendi düz bir yüz ifadesinde.
Sonra bir ara yemek yedik biz, ablam sevgilisine dönüp "sence kardeşimle benziyor muyuz" diye sordu. Çocuk baktı baktı, sonra "pek değil" diyip geri yemeğine döndü.
Bu arada ben üniversite öğrencisiyim, bir ara ona izmirde yaşamak istediğimden, gelecekte avukatlık düşündüğümden falan bahsettim. İzmirde kiralar nasıldır acaba nerden tutsam falan dedim tavsiye almaya çalıştım. O anlattı bişeyler, sonra dedi ki "bence hakimlik düşünmelisin". Bunda alınacak bir şey yok tabii, ben güzelce açıkladım neden hakimlik istemediğimi. Bu kez de dedi ki "avukatlıkta durum umut verici değil ama" yani tamam bunda alınacak çok da bir şey yok ama, yeni tanıştığın birinin üstelik üniversitede bölümünü seçtikten sonra ısrarla hedeflerini eleştirmen çok yanlış ve itici geliyor bana. Üstelik saatlerdir iyi davranmaya güleryüz göstermeye çalıştığım halde böyle bir yorumda bulunmasına aşırı sinir oldum. Bunun yanı sıra sürekli ablamla konuşması, bana hiçbir şey sormaması, umursamaz tavırda olması da aşırı sinirlerimi bozdu.
Her neyse, kısacası bütün İzmir gezim berbat oldu diyebilirim. Bu saatten sonra sürekli somurttum, çocukla da muhattap olmadım daha mecbur kalmadıkça. Ben somurtunca çocuk bu kez bi ara iyi davranmaya falan çalıştı ama benim artık onun samimiyetine inancım da kalmadı açıkçası.
2-3 saat böyle geçti, sonra vedalaştık gitti o. Biz de ablamla gezmeye devam ettik. Ama resmen burnumdan geldi. Üstelik ablam beni suçladı, sen hep somurttun, o iyi davrandı hep sana dedi. Yahu ben daha ne yapayım anlamıyorum. Üstelik ablamın sevgilisiyle işi ciddiye bindi dediğim gibi, ve ilerde de bu çocukla böyle anlaşamayıp evlendikten sonra ablamdan koparım diye çok korkuyorum. Ne yapmalıyım Allah aşkına akıl verin.