2 gündür giremiyorum ama hepinizin yorumlarını tek tek okudum..yüzüğü çıkarttıpımız gün düşündüm de suç bende ben gerçekten ona çok ağır sözler söyledim onun hayalleriyle dalga geçtim bir erkeğe söylenmiycek sözler söyledim...o gece aradım onu özür diledim seni çok seviyorum dedim bende seni köpekler gibi seviyorum acı çekiyorum ama mantığım bitti diyo dedi.sonra bida aradı yine aynı şeyler, sonra sabaha karşı msj attım "benim sinanım beni teketmezdi ,pes etmezdi.. sen o değilsinki....artık ne desem boş"..yazdım.sabah aradı uyandırdı beni açar açmaz aşkım ben seni terketmedimki seni hala seviyorum hep sevicem acı çekiyorum ama sen bittin bitirdin dedi..sonra görüşelim yüzyüze dedim.bidaha aradı kendini üzme dedi nasıl yapcam dedim formülünü bilseydim kendim uygulardım dedi neyse capıtolde buluştuk gittim elini tuttum bana bunu yapma tülay dedi ağladı..sen benim evleniceğim kriterde değilsin dedi seni ailenden , seni senden daha çok seviyorum ama bitti dedi elimi tutuyodu çektim elimi daha sıkı tuttu hızla çektim aldım çantamı eve gelirken aradı açmadım, sonra msj attı bidaha başka dialog olmasın yazdı eve geldim ağlaya ağlaya eniştem evdeydi (ablamın nişanlısı) akşam onu almaya gitti arabayla içmişler ağlamış,sonra bizi aldılar gece...hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı gözleri şişmiş ağlamaktan kapanmış sarıldım öptüm ağladım özür diledim bi ayağını öpmediğim kaldı ama bana sadece sürekli"sen bana ne yaptın ölücem ben" dedi ağlaya ağlaya sonra eve bıraktık arabadan inemiyo yürüyemiyo eniştem yardım etti annesi çıktı kapıya girdi koluna aldı içeri.sonra sabah yani bu sabah gittim kapılarına annesi sinan uyuyo ben çok korkuyorum sinandan ona sormadan seni alamam eve dedi şok oldum... tamam uyandır o zaman dedim uyandı geldi bana bunu yapma dedi..beni eve almıycakmısın dedim, hayır dedi o zaman sen gel dışarda konuşalım dedim kapının önünde bekledim neyse geldi yalvardım ağladım taş olsa erirdi beni eve götürüyodu gitmem dedim birazda parkda oturalım parkta da bitti dedi bu sefer kendimi kaybettim resmen... ağladım ağladım ilgilendi benle seni eve bırakıyım bize zaman lazım dedi,kalktım ittim onu git dedim defol git evine dedim beni hayattından çıkartan biri eve niye bırakıcakmışki beni dedim beni bidaha görmiyceksinki bidaha sesimi duymıycaksın ki dedim defol git ben eve tek giderim dedim bırakmam seni biliyosun dedi ittim çok ağar konuştum..sonra durdu durdu sarıldı bana o kadar kuvvetli sarıldıki dedi ben seni bırakamam zaman lazım bize dedi hadi gidelim dedi..yolda ben seni aramadan duramam görmeden duramam dedi eğer söylediklerini unutmazsan herşey düzelebilir dedi tamam söz veriyorum dedim öptü beni eve girdim..herşey düzelicek diye düşünürken aradı "tülay birdaha beni arama evime gelme görüşmiycez bidaha" dedi hani zaman dı dedim "zaman falan yok bitti" dedi telefonumu değiştircem falan dedi... evet suçlu olabilirim evet onu çok üzdüm çok ağlattım ama yaptıklarımın karşısında taş olsa erirdi...söylediklerimi pikolojim bozukken söyledim dedim affetmedi beni....napıcam nasıl davranıcam bilmiyorum...sonuçta biz nişanlıydık bu kadar kolay çıkmazki o yüzük..aldatmadım kimseye yan gözle bakmadım bilmiiyorum ....
evet gizliden arayan oymuş...dün gece aradı beni bana "beni evlilikten soğuttun aşkından sevginden soğutacak bi laf söyle soğuyım senden dedi dinledim sadece seni çok seviyorum dedi...gizliden arayan senmiydin dedim evet bendim sesini duymadan duramıyorum dedi..herşeye en başından başlamaya var mısın dedi kimseyi karıştırmadan dedi tamam dedim....neyse bu akşam buluştuk sanki yeni tanışmışız gibi davrandı bana en sonunda patladım kusura bakma sen benim nişanlımdın ben geri adım atıpta sevgili olmak istemiyorum,biz o yüzükleri çok güzel şeyler paylaşarak taktık onlar hiç yaşanmamış gibi yapamam dedim...seninle evliliği düşünemiyorum şu anda ama bu düşünceyi zamanla sen bana düşündürebilirsin dedi ben de ona ben evlenilecek bi insanım benimle evliliği düşünmeyen bi insanın hayatımda yeri yok dedim...sen o sinan değilsin ben bunu gözlerinden anlıyorum benim sinanım bu lafları bana söylemezdi anladımki o sinan öldü bidaha olmıycak o zaman bari öyle hatırlıyım ben onu dedim...elimi tuttu öptü beni gözleri doldu ben o sinanım seni çok seviyorum biraz birbirimize ayıralım zamanımızı aileleri karıştırmayalım dedi tamam dedim...beni eve bıraktı sonra aradı "tülay ben eskisi gibi seninle evlilik düşünebilirmiyim bilmiyorum uzun bi süre düşünemem sanırım seni üzmek istemem ,biz yine böyle görüşmeye devam edelim"dedi sözünü kesidim beni dinle dedim"sen evlilikten korkan korkağın tekisin,benim seninle işim olmaz beni bidaha asla arama" dedim.....artık sabrımın son sınırı,düşünebiliyo musunuz o benim nişanlımdı şimdi bana diyoki flört edelim ben senle evliliği düşünmüyorum...yani benle laylaylommu takılıcak bunun bi mantığı var mı? bu nasıl bir insan? ben nasıl onu tanıyamamışım...yaptığım harekette bi yanlış var mı sizce?
canım benim hayatta kararlar birlikte alınır ve insan gerçektende evlenmek istiyorsa en kestirme yoldan gider.öyle onu bekle bunu bekle olmaz..ha şu da var iş ne kadar uzarsa o kadar da sıkılırsın,soğursun...bunu da diyim yanii..o yüzden işleri kestirmeden halletmeyen brisi ile benimde işim olmazdı..sonuçta evlilik kolay değil ve askerlik gerçektende çok büyük engel iş bulma konusunda..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?