Siteyi uzun zamandır takip ediyorum. Bende içimden bi türlü atamadığım bu olayı yazıp rahatlamak istedim.Hemen konuya gireyim.12 yaşımdan beri tanıdığım hep arkadaş olarak gördüğüm bi insandı.Yakındık birbirimize ama o, hep ilgisini belli ederdi .Aradan baya zaman geçti liseye geçtiğim dönem çok koştu peşimden ikna etmeye çalıştı sevgili olmak için benim gözümdeki yeri hep aynıydı arkadaşımdı.4-5 sene sürdü böyle.Askere gitti o dönemler hiç durmadı sürekli aradı . Hiçbir şekilde karşılık vermedim.Askerden geldiği ilk gün evimizin önünde aldı soluğu aradı açtım konuştuk.Açık açık söyledim ümit vermek istemedim ben arkadaş olarak görüyorum diye.Tamam dedi yine konuşuyorduk arada ama sık sık değil tabi.Biraz daha zaman geçti hep aynıydı o hep ilgisi sevgisi hep aynıydı bana karşı.Üniversiteye başladığım sene bi şans verelim birbirimize dedim.Çok mutlu oldu. İlk zamanlar gerçekten rüya gibi geçti her kadının isteyeceği bi erkek o kadar üstüme titrerdi ki...Hep içimden niye önceden bi şans vermedim diye geçirdim.Zamanla ilgisi de azaldı sevgiside, anladım ki her şey hevesi geçene kadarmış.O kadar güzel zamanlarımız oldu ki aklımdan bi türlü çıkarıp atamadım canım çok yandı.Çok üzüldüm yıprandım birlikte olduğumuz süre içinde kalp hastası olduğumu öğrendim.Bi süre daha devam ettik birlikte olmaya ama en sonunda terketti beni bitti bile demeden gitti . Çünkü hayatında başkaları vardı evet bir değil bir çok kişi