- 3 Ağustos 2012
- 5.366
- 15.395
- 448
- Konu Sahibi yetersevda07
-
- #21
Böyle bir adam bırakın sabaha kadar uykusuz kalıp sigara içmenizi, telefonunuzun şarjını harcamaya bile değmez.
Bu tarz konulara çok nadir yorum yaparım, ki tecrübesiz olduğumu düşüneceksiniz 20 yaşındayım. Ancak annemin hayat hikayesini ezbere biliyorum, babamın yaptıklarını.
Babam annemi sayısız kere aldattığında -dayak, küfür, hakaret, eziyet de var- ve annem dayanamayıp boşanmaya karar verdiğinde ben 1 yaşındaydım, abimse 5.
Annem emekli olmasına 1 sene kala işten çıkarılmıştı ve 5 kuruşsuzdu. Anneannem, dedem öldükten sonra başka biriyle evlenmişti ki o evlendiği adamın (yine de Allah rahmet eylesin) anneme karşı hiç tahammülü yoktu, bize de.
Annem babamla olan 10 senelik evliliğinde çok uğraştı, didindi, çabaladı, "git ve ne zaman istersen gel, sadece bana ait olacak şekilde geri dön, hoşgeldin'den başka bir şey demeyeceğim" cümlesini bile kurdu, ama babam anneme "o kadın"ın ismiyle seslenmekten bile vazgeçemedi.
Ne mi oldu? Annem sınırsız ölüm tehditi, bizim babamız tarafından kaçırılmamız, mahkeme salonlarında yediği dayaklara direndi ve boşandı.
Şimdi küçük ailemizle çok ama çok mutluyuz. Elbette acı çekti, ama evlatları için direndi. Her bu konu açıldığında "neden daha önce boşanmadım" diye kendine kızar.
Her acı geçer, insanlar evlatlarını kaybediyorlar.
Babam mı? Şimdi evli, karısını en az 4-5 kadınla aynı anda aldatıyor. Gayrimeşru çocuğu dahi var. Yeni eşi aynı sıkıntıları çekiyor. Anlayacağınız insanlar asla değişmiyor. Babam aynı insan, annemse yepyeni biri. Kendini o iğrenç çukurdan çekip kurtarmış ve evlatlarını en güzel şekilde okutup yetiştirmiş biri. Bizse onu mutlu etmeye çalışmaktan başka bir şey yapmıyoruz, eğer o bu kararı vermeseydi "o canavar adam"la aynı evde yaşamaya mahkum olacaktık.
Sakın kendinizi bırakmayın, bir evladınız var. Ben ondan küçüktüm annem bu kararı verdiğinde, ama inanın hiçbirimiz 1 gün olsun pişman olmadık. Çocuğunuza sarılın, bir şekilde çıkın bu girdaptan.
Allah yanınızda olsun.
Bu tarz konulara çok nadir yorum yaparım, ki tecrübesiz olduğumu düşüneceksiniz 20 yaşındayım. Ancak annemin hayat hikayesini ezbere biliyorum, babamın yaptıklarını.
Babam annemi sayısız kere aldattığında -dayak, küfür, hakaret, eziyet de var- ve annem dayanamayıp boşanmaya karar verdiğinde ben 1 yaşındaydım, abimse 5.
Annem emekli olmasına 1 sene kala işten çıkarılmıştı ve 5 kuruşsuzdu. Anneannem, dedem öldükten sonra başka biriyle evlenmişti ki o evlendiği adamın (yine de Allah rahmet eylesin) anneme karşı hiç tahammülü yoktu, bize de.
Annem babamla olan 10 senelik evliliğinde çok uğraştı, didindi, çabaladı, "git ve ne zaman istersen gel, sadece bana ait olacak şekilde geri dön, hoşgeldin'den başka bir şey demeyeceğim" cümlesini bile kurdu, ama babam anneme "o kadın"ın ismiyle seslenmekten bile vazgeçemedi.
Ne mi oldu? Annem sınırsız ölüm tehditi, bizim babamız tarafından kaçırılmamız, mahkeme salonlarında yediği dayaklara direndi ve boşandı.
Şimdi küçük ailemizle çok ama çok mutluyuz. Elbette acı çekti, ama evlatları için direndi. Her bu konu açıldığında "neden daha önce boşanmadım" diye kendine kızar.
Her acı geçer, insanlar evlatlarını kaybediyorlar.
Babam mı? Şimdi evli, karısını en az 4-5 kadınla aynı anda aldatıyor. Gayrimeşru çocuğu dahi var. Yeni eşi aynı sıkıntıları çekiyor. Anlayacağınız insanlar asla değişmiyor. Babam aynı insan, annemse yepyeni biri. Kendini o iğrenç çukurdan çekip kurtarmış ve evlatlarını en güzel şekilde okutup yetiştirmiş biri. Bizse onu mutlu etmeye çalışmaktan başka bir şey yapmıyoruz, eğer o bu kararı vermeseydi "o canavar adam"la aynı evde yaşamaya mahkum olacaktık.
Sakın kendinizi bırakmayın, bir evladınız var. Ben ondan küçüktüm annem bu kararı verdiğinde, ama inanın hiçbirimiz 1 gün olsun pişman olmadık. Çocuğunuza sarılın, bir şekilde çıkın bu girdaptan.
Allah yanınızda olsun.