Belki de hiç bir zaman onları anlamıcaz, kk gezinirken çocukları olmayan ciftlere söylenmemesi gereken sözler diye konu okudum..ne kadar yanlışlarım oldugu geldi aklıma..Bazen hani bebek yok mu diyoruz arkadaşımıza başlıyoruz akıl vermeye, belkide olmuyor belkide hiçbir zaman olmayacak..o biliyor ama biz bilmiyoruz belki söylemek istemiyor..ama bilmeden çoğumuz bu hatayı yapıyoruz..artık bdv de o kadar konu açılıyorki çok üzülüyorum çoğu kişi aynı dertten muzdarip ya
tüp bebek ya bebekleri olmuyor..burdan ne tavsiyelerde bulunmalı bakıyorumda çoğunun ya evliliği tehlikede ya da amaçsız yaşamaya başlıyor..çocuzsuzluk hayata küstürmüş..çevrenizde örnekler nasıl çocugu olmayanlar nasıl davranıyor hayata küs mü tedaviyle mi uğraşıyorlar.. birilerine moral olalım destek olalım..dularınızı esirgemeyin...
Aradaki mesajları okumadım ama kısaca fikrimi bu mesajın üzerinden yazayım.
Nasıl davranalım ,ne diyelim diye soruyorsun genel anlamda değil mi?
Bence kısacası çok yakınımız olmayan insanların özel hayatları ile ilgili yorum yapmayalım,bebek var mı yok mu diye iğneleyici sorular sormayalım ve acıyan küçümseyen gözlerle bakmayalım.
Çünkü bu bence yapılabilecek en büyük densizlik ve saygısızlıktır.
Çok yakın bir aile bireyimiz ise ve konu ile ilgili bizden destek istemişse elimizden geldiğince içinde bulunduğu maddi manevi şartları gözönünde bulundururarak yorum yapalım,destek olalım.
Yine en yakınımızdaki de olsa acıyarak küçümseyerek bakmak haddimize değil.
Evladı veren de Allah ,alan da Allah.Hepsi emanettir.
Kendi evladın için bile "bu benim "demenin doğru olmadığını okumuştum.
Her çocuğu olmayan aileyi aynı kefeye koyup ta yargılayamayız.
Hayata küseni de olur ,20 sene tedavi için çırpınanı da.Hiç umudunu yitirmeyeni de.
Kişilerle ve şartlarıyla ilgili bir durum bu.Kişiler konu ile ilgili bizimle özel sohbet etme isteğinde olmadığı sürece de tedavi vs. herhangi bir konuda durduk yerde tavsiye ve tesellide bulunmayı da doğru bulmuyorum.
Ben kendi yakınımda böyle bir durum yaşadığım için duruma bakışım bu yönde.Çok şükür ki artık bir meleğimiz var.O melek annesinin karnında büyümemiş olsa da artık annesinin kalbinde yeri var.
Böyle nice aileler var,zorlu sıkıntılı çalkantılı dönemlerden geçiyorlar,evlilikleri sarsılıyor,üzülüp yıpranıyorlar.
Ama en sonunda sular duruluyor ,aileler kendilerine bir doğru yol çiziyorlar.Kimi çocuksuz yaşamayı kabulleniyor,kimi tedavilerin peşinde koşmaya devam ediyor,kimi de bir meleğe anne baba olmayı seçiyor.Hepsine saygı duymak lazım.