- 9 Aralık 2019
- 136
- 254
- 53
- 34
- Konu Sahibi kremalikedi
-
- #1
Merhaba,
İki gündür yazsam mı yazmasam mı diye kararsızdım. Ama sizlerle paylaşarak rahatlayacağımı düşünüyorum.
Harika bir anne babaya sahibim. Her zaman yanımdalar. Maddi ve manevi açıdan çok destek oldular.
Okurken en iyi şartlarda, araba alırken ve evlenirken.
Özellikle çeyizlikte ve mobilyada...Haklarını ödeyemem.
Eşimle ikimiz şirket çalışanları olarak standart maaşımız vardı. Nişanlanmadan önce eşim krediyle ev aldı. İyi ki de almış az senemiz kaldı.
Hamilelik sürecim sıkıntılı geçtiğinden dolayı çalışamıyorum.
Tek maaşla zar zor geçinebiliyoruz. Annem her zaman ki gibi bana haçlık veriyor.
Bebek için şimdiden çok şey aldılar.
Hamilelik sürecim sıkıntılı olduğundan dolayı eşimde aileme düşkün olduğumu bildiğinden, "istersen ailenin apartmanına taşınabiliriz.
Hem benim aklım kalmaz hem sende mutlu olursun." dedi.
Bende hemen kabul ettim. O kadar mutlu oldum ki. Herhalde kabul ederler diye düşündüm.
Bu konuyu anneme açtığımda babanla konuşalım dedi. Sonra da kiracımız zor çıkar. Ev çok kötü durumda tadilat gerekir. Ablan bize kira veriyor. Siz veremeyecek durumdasınız. Kaldığınız ev çok iyi. Aldığım kiralarla sana destek vereceğim her zaman demez mi.
Ben iki gündür ağlıyorum. O kadar kırgınım , o kadar şaşkınım ki.
Zaten temelli düşünmüyordum. Sadece şu sıkıntılı doğum sürecini atlatıp , ileride çalışma durumum olursa bebeğimi anneme bırakabilme hayallerini kurmuştum.
Kısacası, kiracı olmamızı istiyorlar. Durumumuzu toparlandıktan gelebilirmişim. İleride zaten o ev benimmiş.
Kendilerinin de borcu masrafı varmış. Bir sürü şeyler söylediler de, sahip oldukları daire sayıları çok fazla...Aklım ermiyor.
Bir de damadın bedava evde oturabilme durumu olabilir mi?
Hamilelik dönemimden dolayı mı aşırı duygusal mıyım? Ben mi abartıyorum bilmiyorum.
Ama bundan sonra asla bu konuyu açmayacağımı, kırıldığımı onlara da dedim. 2 gündür annemde çok üzgün bende...
İki gündür yazsam mı yazmasam mı diye kararsızdım. Ama sizlerle paylaşarak rahatlayacağımı düşünüyorum.
Harika bir anne babaya sahibim. Her zaman yanımdalar. Maddi ve manevi açıdan çok destek oldular.
Okurken en iyi şartlarda, araba alırken ve evlenirken.
Özellikle çeyizlikte ve mobilyada...Haklarını ödeyemem.
Eşimle ikimiz şirket çalışanları olarak standart maaşımız vardı. Nişanlanmadan önce eşim krediyle ev aldı. İyi ki de almış az senemiz kaldı.
Hamilelik sürecim sıkıntılı geçtiğinden dolayı çalışamıyorum.
Tek maaşla zar zor geçinebiliyoruz. Annem her zaman ki gibi bana haçlık veriyor.
Bebek için şimdiden çok şey aldılar.
Hamilelik sürecim sıkıntılı olduğundan dolayı eşimde aileme düşkün olduğumu bildiğinden, "istersen ailenin apartmanına taşınabiliriz.
Hem benim aklım kalmaz hem sende mutlu olursun." dedi.
Bende hemen kabul ettim. O kadar mutlu oldum ki. Herhalde kabul ederler diye düşündüm.
Bu konuyu anneme açtığımda babanla konuşalım dedi. Sonra da kiracımız zor çıkar. Ev çok kötü durumda tadilat gerekir. Ablan bize kira veriyor. Siz veremeyecek durumdasınız. Kaldığınız ev çok iyi. Aldığım kiralarla sana destek vereceğim her zaman demez mi.
Ben iki gündür ağlıyorum. O kadar kırgınım , o kadar şaşkınım ki.
Zaten temelli düşünmüyordum. Sadece şu sıkıntılı doğum sürecini atlatıp , ileride çalışma durumum olursa bebeğimi anneme bırakabilme hayallerini kurmuştum.
Kısacası, kiracı olmamızı istiyorlar. Durumumuzu toparlandıktan gelebilirmişim. İleride zaten o ev benimmiş.
Kendilerinin de borcu masrafı varmış. Bir sürü şeyler söylediler de, sahip oldukları daire sayıları çok fazla...Aklım ermiyor.
Bir de damadın bedava evde oturabilme durumu olabilir mi?
Hamilelik dönemimden dolayı mı aşırı duygusal mıyım? Ben mi abartıyorum bilmiyorum.
Ama bundan sonra asla bu konuyu açmayacağımı, kırıldığımı onlara da dedim. 2 gündür annemde çok üzgün bende...