Gerçekten sonunda beni anlayan birisi çıktı. Ben sevdiğim adamı hayatıma aldıysam çocuğunu da tabi ki aldım.Bu ilişkinin başında sorumluluklarımın farkındaydım zaten.İlerde ciddi bir adım atıldığında aynı evde yaşamaya başladığımızda yemeği,ütüsü vb benim sorumluluğum altında olacak(banyo yaptırma harici).Annesinin tepki göstermisnde empati kuramadığım için buraya konu açmak istedim.Resmen linç yedim.”Esen kalın” sözümden bile iyi niyetli olmadığımı düşünmüşler.Bazı insanlar bu tür fazla kullanılmayan eski kelimeleri kullanmayı severler,ben de onlardan biriyim ve bu yüzden kullandım.Gerçekten önyargılı insanların mesajlarını ağzım açık ve üzülerek okudum.esımden bosanacak olsam kı bırgun gayet normal olarak evlenır veya sevgılısı olacaktır
evlenecegı kısının kızımla anlasabılmesını cok ısterım bızım olmadıgımız noktada kendısıne emanet olacak cunku cok onemlı bırsey bu ne sanslı cocuk kı ıletısımınız tutmus sızde sanslısınız bu anlamda
annesının yaptıgı bu yuzden yanlıs bır kız cocugu annesı olarak yazıyorum bız esler anlasamayıp ayrılabılırız ayrılıyorsak hayatlarımız bambaska ınsanlarla bambaska yone gıdebılır bunu da goze alıyoruz demektır hayatına bırı gırdı dıye trıp atmak acısını cocuktan cıkarmak cocugu bu konuda tedırgın edıp arada bırakmak hem anneye hem babaya yakısmaz hıc dogru bulamadım annesının tavrını
Konu kesinlikle yalan değil.Hatta çocuğun annesini anlamak için dün açtım bu hesabı,önyargılı olmak istemedim.Annesinin verdiği tepkiyi anne olmadığım için anlamamam normal. Çünkü daha önce vakit geçirdiğimizde kızdığını düşünmüyordum,muhtemelen buna da kızmaz diye düşünmüştüm.
Ben çok modern! bir evde büyüdüm. Babamın evlenmediği, uzun yıllar sevgili kaldığı çocuklu kadının evinde misafir de oldum. Evlenirken nikahında da bulunduk, evlendikten sonra görüştük de ama şimdi bunların beni hiç olumlu etkilemediğini görüyorum. Bu yüzden ileride eşimden boşanırsam ve eşimin bırakın sevgilisiyle yeni eşiyle bile çok çok emin olmadan görüştürmem. Bu çocuk için garip bir aile algısı oluşturuyor. Yapı olarak kıskanç bir insan değilim ona rağmen doğru bulmuyorum ben. Çünkü bu konularda çocuğa iyi niyetli bile olsa eksik davranmayan, eksik hissettirmeyen çok az insan var.
bı ara benım saglık calısanı bır erkek arkadasım olmustu haftanın 3 gunu full gorusuyorduk bulusuyorduk sabahtan aksama kadar ya :) bayagı zaman ayırıyordu bana bolumune gore degısıyor oKusura bakmayın hiiiiç inandırıcı bulmadım
Adamın çocuğu varsa en az 35 yaşında siz 22yim demişsiniz olacak iş değil. Nerde tanıştınız? Üniversitedeyken gelip okul kapısında mı bekledi??
Sağlık çalışanıyım demişsiniz, o nasıl oluyor, madem 22 yaşındasınız ünvden ne zaman mezun oldunuz?
Son noktam da sağlık çalışanları işten gelip eve yığılıp kalıyor, 72 saat nöbetten sonra adamın evine gidip çocuğuyla ponçik ablacılık nasıl oynuyorsunuz??
Kusura bakmayın hiiiiiiiiç inandırıcı değil.
sız yenı mı calısmaya basladınızGörüşünüz ve önerileriniz için teşekkür ederim.Sizi olumlu etkilememiş,üzüldüm adınıza.Peki ne anlamda olumlu etkilemedi ? Biraz daha detaylı anlatır mısınız ? Daha dikkatli davranalım bizde o halde.
Bir arkadaşı sayesinde tanıştık. Sağlık çalışanıyım ama kamuda değil özel bir hastanedeyim.Sanırım yanlış anladığınız konular var.Çocukla hergün beraber değiliz,evet güzel vakit geçiriyoruz ama haftada bir veya iki haftada bir oluyor bu dediğim.Aynı evde kalma konusuna gelince çocuk çok istiyor,hatta dün de istedi fakat ben kalamadım.Çocuk istediği halde ben onunla vakit geçirmezsem sizce de onu sevmediğimi hissetmez mi ? Kalma konusu size göre yanlış gelebilir ama biz babası ile aynı yatakta yatmıyoruz tam aksine oğlunun yanında uyur her zaman.Ben de farklı bir odada uyurum.Yanında öpüşüp sarılmayız bile psikolojisi açısından.Ben onun oyun ablası gibiyim,kendisi o yüzden benimle vakit geçirmeyi çok seviyor.Nöbet konusunada değinecek olursam özel hastane,devlet gibi yoğun olmuyor.Sizin söylediğiniz çalışma şartları devlet hastanelerinde oluyor genelde.Tekrar ediyorum BURAYA DÜN KAYIT OLDUM,ANNE OLMADIĞIMDAN DOLAYI BU KONUDA EMPATİ YAPAMAM.BİR NEVİ NASİHAT ALMAK İÇİN HATTA VE ÇOCUĞUN ANNESİNİ KENDİMCE YARGILAMAK İSTEMEDİM ÇÜNKÜ BEN SON ZAMANLARDA FESAT BİR DÜŞÜNCEYE KAPILACAKTIM YOKSA.Kusura bakmayın hiiiiç inandırıcı bulmadım
Adamın çocuğu varsa en az 35 yaşında siz 22yim demişsiniz olacak iş değil. Nerde tanıştınız? Üniversitedeyken gelip okul kapısında mı bekledi??
Sağlık çalışanıyım demişsiniz, o nasıl oluyor, madem 22 yaşındasınız ünvden ne zaman mezun oldunuz?
Son noktam da sağlık çalışanları işten gelip eve yığılıp kalıyor, 72 saat nöbetten sonra adamın evine gidip çocuğuyla ponçik ablacılık nasıl oynuyorsunuz??
Kusura bakmayın hiiiiiiiiç inandırıcı değil.
7 ay falanda 22 yasında kaldım lafınıza koptum22 yaşında sağlık çalışanı olunabiliyor arkadaşlar
2 yıllık mezunu olup tekniker filan olabilir
Doktorum dememiş sonuçta
Ben de işe başladığım ilk yıl 22 yaşındaydım
7 ay filan da 22 yaşında kaldım yani
22 yaşında başlasa da bi süre 22 yaşında kalıyor ama insan7 ay falanda 22 yasında kaldım lafınıza koptumne yalan soyleyeyım benımde bır 7-8 ay 22 yasında kalmıslıgım var hani
Bir arkadaşıma bu konuyu anlattığımda sizin gibi düşünmüştü.Erkek arkadaşım instagramda beni paylaşmıştı,hatta şifresi o dönem bendeydi ve kimin gördüğünü biliyordum hanfendi de görmüştü.Ailesi ve tüm yakınları duydu ve biliyor benle sevgili olduğunu.Çocukla çok erken tanıştık,zaten herşeyini annesi ile paylaşan bir çocuk.Oda hep anlatmış annesine.Yani söylediğiniz gibi birşey söz konusu değil.bence konu sahıbının bılmedıgı babadan kaynaklanan bır sorun var konuda
hanı anne gelmıs cocugunu gormek ıstemıs konu sahıbı asagı ındırmıs de kadın sıkılırsın sende gel demıs ya
adam ılk etapda cocuk ıcın yardımcı abla dıye bahsetmıs olabılır eskı esıne :)
kadın sonradan gercegı yanı sevgılısı oldugunu ogrenmıs olabılır
cogu kısı esımın sevgılısıyle cougum aynı ortamda olmamalı demıste... cocukla hayatındakı kısının anlasıp anlasamayacagı en onemlı sey ılıskının gıdısatını belırleyıcı bır unsur . mecbur bır sure sonra tanıstırmak zorunda kı bakalım nasıl gıdıyor ıletısımlerı ...
kadın sende sıkılırsın derken hanı o kadar umrumda degılsınız demeye getırmısde olabılırBir arkadaşıma bu konuyu anlattığımda sizin gibi düşünmüştü.Erkek arkadaşım instagramda beni paylaşmıştı,hatta şifresi o dönem bendeydi ve kimin gördüğünü biliyordum hanfendi de görmüştü.Ailesi ve tüm yakınları duydu ve biliyor benle sevgili olduğunu.Çocukla çok erken tanıştık,zaten herşeyini annesi ile paylaşan bir çocuk.Oda hep anlatmış annesine.Yani söylediğiniz gibi birşey söz konusu değil.
Ne kadar meraklısınız çocuğun sorumluluğunu almaya?Gerçekten sonunda beni anlayan birisi çıktı. Ben sevdiğim adamı hayatıma aldıysam çocuğunu da tabi ki aldım.Bu ilişkinin başında sorumluluklarımın farkındaydım zaten.İlerde ciddi bir adım atıldığında aynı evde yaşamaya başladığımızda yemeği,ütüsü vb benim sorumluluğum altında olacak(banyo yaptırma harici).Annesinin tepki göstermisnde empati kuramadığım için buraya konu açmak istedim.Resmen linç yedim.”Esen kalın” sözümden bile iyi niyetli olmadığımı düşünmüşler.Bazı insanlar bu tür fazla kullanılmayan eski kelimeleri kullanmayı severler,ben de onlardan biriyim ve bu yüzden kullandım.Gerçekten önyargılı insanların mesajlarını ağzım açık ve üzülerek okudum.
Ben anneyim , eşimden ayrıldım ve şu an eşim kiminle ne yaşar zerre umrumda değil ama kızımı da babasının sevgilisi okuldan alamaz!!! Geri kafalı , yobaz da değilim, çocuğun aklında oluşturduğu aike kavramını zedeler bu durum, naçizane fikrim bu.Öncelikle herkese iyi geceler dilerim.. Özellikle çocuk sahibi olan üyelerin beni daha iyi anlayacağını düşündüğümden dolayı,sizden ricam yorum yapmanız veya bana yol göstermeniz. 7 ayı aşkındır bir beraberliğim var,kendisi 4 sene önce boşanmış ve bir tane de dünyalar tatlısı oğlu var. Oğlunun velayeti annesinde ama zaten haftanın 3 günü de babasında kalıyor. Gelelim asıl konuya.Oğlu beni başlarda kabullenemesede sonrasında kabullendi ve iyi anlaştık güzel vakit geçiriyorduk.Bu arada hergün okuldan babası alır babası bırakır.Geçenlerde sevgilimin işi çıktı ve annesi de okuldan alamayınca benden rica etti ve tabi ki kabul ettim.Okuldan aldım,sonra beraber pizza yedik,oyunlar oynadık eve geçtik film seyrettik.Sonra da zaten sevgilim geldi.Okuldan çocuğu benim aldığım için annesinin sinirlendiğini söyledi.Ve zaten o gün beraber kaldık hepimiz. Ertesi gün annesi çocuğunu arayınca sitemli ve tripli konuşuyordu “eve gel konuşucaz” gibi cümleler söyledi.Ben tepkisini anlayamadım.Neden sinirlendi diye şaşırdım hatta.Çünkü anne olmadığım için empati kuramadığımı fark ettim. Zaten o olayın sonrasıda telefonla ne zaman babasını arasa ve benim cümlem geçse annesinin içten içe sinirlendiğini sevgilimle beraber fark ettik.Bu arada bahsettiğim hanfendi ile yüz yüze geldik,ben çocuğu aşağı indirince merabalaştık sadece ama bu olay okuldan alma olayından önce olmuştu zaten. Sizce kızmakta haklı mı ? Nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum.
“İLERDE CİDDİ BİR ADIM ATILDIĞINDA” sözünü okumadınız sanırım.Oyun oynamak bir sorumluluk değildir zaten.Yazıda bahsettiğim gibi ciddi bir yola girdiğimizde ben sorumluluklarımı biliyorum bunu bile bile kabullendim demek istedim.Şuan çocuk üzerinde bir sorumluluğum yok zaten.Sevgilimin gözüne girmek için mi bu çaba ? Ortada masum bir çocuk var ve ben şefkatle yaklaşmak istedim.Çok yazık size.Ne kadar meraklısınız çocuğun sorumluluğunu almaya?
Bu kader mi toz pembe görünüyor herşey gözünüze?
Annesi , babası varken neden sizin sorumluluğunuzda olsun çocuk?
Haftada, onbeş günde bir biraya gelerek oyun oynamaktan ibaret mi sanıyorsunuz bir çocuğun sorumluluğunu?
Kendi çocuklarımın sorumluluğunu tek başıma almıyorum bu kadar, baygınlık getirdi bana daha sevgili olduğunuz adamın çocuğunu sahiplenmeniz.
Sevgilinizin gözüne girmek için bu çaba muhtemelen ve üzücü.
Sürekli sevgilim dediğim için mi yargılıyorsunuz siz de. Hayatımdaki adama nasıl hitap edebilirim ? Kişisel bilgilerimizi buraya aktaramam değil mi ? Mecburen isim kullanmadım.7 aylık ilişki, adamın çocuğu var ve siz sürekli sevgilim diyince bende bir anneyi haklı gördüm.
Çocuğa kötü mü davranın demişim?“İLERDE CİDDİ BİR ADIM ATILDIĞINDA” sözünü okumadınız sanırım.Oyun oynamak bir sorumluluk değildir zaten.Yazıda bahsettiğim gibi ciddi bir yola girdiğimizde ben sorumluluklarımı biliyorum bunu bile bile kabullendim demek istedim.Şuan çocuk üzerinde bir sorumluluğum yok zaten.Sevgilimin gözüne girmek için mi bu çaba ? Ortada masum bir çocuk var ve ben şefkatle yaklaşmak istedim.Çok yazık size.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?