İşte bende eksik olan bir şeyler var ama ne? Gerçekten bilmiyorumAblam 1 yaşına girmemiş bebeğiyle kpss çalıştı ve atandı. Bu sürede annem, babam ve eşi de çok yardımcı oldu elbet ama ablam da gerçekten 6 ay boyunca çok çok sıkı tuttu. Bazen çocuğuyla ilgilenemedi, bazen uzun uzun sevemedi. Şuan 5 yıldır öğretmen, çocuğuyla maddi manevi fazlasıyla ilgilenebiliyor.
İsteyince her şey oluyor gerçekten. Ama sürekli bir şeyleri bahane ederseniz, pes ederseniz, zor gelince bırakırsanız o zaman olmaz. Hayallerinizi düşünün pes etmeden çok çalışın. Başka ne yapabilirsiniz ki?
Bunu duymaya o kadar ihtiyacım vardı ki. Çok sağolunKisa sürmeyecek ama geçecek.
Bunlar iyi günleriniz değil o kesin bilgi.
Herşey çok daha kolay olacak inşallah zamanla.
Ama sabir, bir kaç ay içinde geçmeyecek, 2 sene de sürebilir, sadece size eskisi kadar zor gelmeyecek.
Üzmeyin kendinizi ilerisinde düzeliyor bence. 2 yaşından sonra en rahat dönemleri geliyor.Merhaba
Hepinize saglıklı, hayırlı geceler diliyorum.
Buraya onlarca konu acıyorum ve bana her zaman yardımcı olduğunuz için sizlere teşekkür ediyorum.
Bir aylık bebegi olan taze anneyim. 25 yaşındayım. Üniversite mezunu,öğretmenim. 2018 mezunuyum ama bugune kadar çalışmak için hiçbir şey yapmadım. Kpss de çalışmadım. Mezun oldum ve hemen eşimle evlendik. Ben de ileride olur, yaparım dedim. Evlilik oturmadan bebek istedik, hem de cok istedik. Hamileyken ders çalışırım dedim. Bulantı,evliliğe alışmak vs derken olmadı. Ama ben bu hayatta sadece tüketici olarak yaşamak istemiyorum. Bir şeyler yapmak istiyorum. Ancak çok girişken biri degilim. Bu sebeple gelecegimi kpss ye bağladım diyebilirim. Çünkü bunun dısında faydalı olmak için ne yapabilirim bilmiyorum gerçekten.
"Konu başlığı ile ilgisi nedir?" diyeceksiniz.
Şimdi ben anne olmanın bu kadar zor gelecegini hiç düşünmemiştim. Bebekle ders bile çalışırım sanmıştım. Her şey bebekten önceki gibi devam eder sanmıştım. Çok şükür bebegim zor bir bebek degil ve de sağlıklı. Allah isteyen herkese hayırlı ise nasip etsin. Sakın bana kızmayın evlat hasreti çekenler, çok büyük bir şükür sebebi, biliyorum.
Ama gece uykularımın bölünmesi, kişisel bakımı geçtim,bazen diş fırçalama için bile vakit kalmaması... Klasik şeyler,biliyorsunuz.Anneler biliyor işte . Bu durum bana agır geldi ve çok sarsıldım.Sanki bundan sonra ömür boyu yorgun ve kendine yetemeyen biri olarak kalacağım gibi hissediyorum . Neredeyse bebegime bile yetemeyecek kadar yorgun hissediyorum . Yarıda kalan hayallerime sonsuza kadar ara vermişim gibi .
Kısacası alışamadım ve çevreme sorduğum zaman, ilerde daha kolay olacak mı, dedigim zaman istisnasız hepsinin daha zor olacagını söylemesi beni iyice umutsuzluğa sürükledi. Sizce birkaç aya her şey daha zor mu olacak? Uykusuzluğa, yorgunluğa alışmayacak mıyım?
Burada böyle konu açan annelere kızardım içten içe. Hem kendi istedi hem şikayet ediyor derdim ama sizleri şimdi anlıyorum. Bu, asla şikayet degil. Evladım saglıklı ya binlerce şükür. Kokusu zaten her şeye yeter. Ama bebekle hayallerime devam edebilir miyim sizce? İleride birkaç aylık olunca daha mı zor olacak her şey?
Lütfen,morale çok ihtiyacım var
"Evet ilk zamanlarki ruh hali yorgunluk yok." İşte birileri bunu dese ilaç gibi gelecekti.Zorluğu başka.
Evet ilk zamanlarki ruh hali yorgunluk yok. Gece uykunu alırsın.
Ama gün içi uykusu azalacak, daha çok ilgi isteyecel. Oyunu ağlaması tutturması istekleri artacak. Ben iki yaşta zorlanmaya başladım
Emin ol o aylar çok zor. Şükür bitiyor"Evet ilk zamanlarki ruh hali yorgunluk yok." İşte birileri bunu dese ilaç gibi gelecekti.
Çok teşekkür ediyorum:) bilmukabele. Rabbim evlatlarimizı bize bağışlasın. Uyku eğitimi cok duydum ama detaylı araştırmadım. Saglıklı bulursam tabiki isterimAnneliğin hayırlı olsun canım, rabbim evladına hayırlı ömür versin inşallah.
şuan yokuş yukarı tırmandığını düşün canım. 1-2 sene sonra o yokuştan aşağı ineceksin. Bende ilk zamanları çok zorlanmıştım bebeğim doğduğunda. Hatta biraz daha mı geç bebek düşünseydik bile diyodum. Çok şükür rabbim aratmadı yalvartmadı kucağımıza alabildik. Benm oğlum 16 aylık şuan 26 yaşındayım. Herşey daha da kolay gelmeye başladı büyüdükçe. Eminim 2-3 aysonra daha da kolay olacak.
Sana tavsiyem uyku eğitimi vermeye çalış yapamasanda erken uyutmaya çalış gece uykusu için. Benim oğlum genelde 9:30 da uyur. Sonra illaki kendine zaman yaratırsın. Ben ilk 10 ay o uyudukça uyudum hiç bişeyin üstesinden gelemiyodum dağılmıştım. Şimdi o uyudukça (akşamları) kendime vakit ayırıyorum ve mutlu oluyorum.
İnan herşey çok güzel olacak biraz sabır
Amin canım.Çok teşekkür ediyorum:) bilmukabele. Rabbim evlatlarimizı bize bağışlasın. Uyku eğitimi cok duydum ama detaylı araştırmadım. Saglıklı bulursam tabiki isterim
Çok teşekkür ederim. Gerçekten moral oluyor. Siz de sağlıkla büyütmeye devam edin :)Oncelikle hayırli olsun.
Kendimden örnek vermek isterim. Oğlum 3 yaşında, kabına sığmayan bir çocuk ama yine de bana ilk zamanları daha zor gelirdi.
Ben, 30 haftalık doğmuş bir prematüre annesiyim. Oğlum 2 kg ı bulduğunda, kuvezden kucağıma verdiler, aldım eve geldim. Tecrübesizdim. Yüksek düzeyde kaygı bozukluğu yaşadım. Yorgun hissediyordum. Mevcut duruma alışmakta güçlük çektim ve kendime annelik anlamında duyduğum güvensizliğin azalmasi zaman aldı...
Eşim, annem ve zaman zaman kayınvalidem de epey destek verdi üstelik ama yetmedi. Ta ki ben bu duruma uyum sağlayım.
O ruh halinden çıkmam biraz zaman aldı.
Pekçok anne gibi ben de ilk zamanlar en insani ihtiyaçlarımı gidermekte zorlanıyordum ve bu durum ne zaman bitecek diye düşündükce daha da demoralize oluyordum.
Doğum iznim bitince işe başladım, mecbur zaman içinde hayatımı artık oğluma göre düzenledim.
Çalısıyorum, işen gelince oğlumu oyalaya oyalaya işimi ve yemegimi yapıyorum. İşimi bitirince onunla oyun oynuyorum. Tabi ki artık 3 yaşında olduğu icin, uyku düzeni çoktan oturdu. Oğlum uyuyunca akendime zaman ayırıyorum. Kişisel bakımım, tv, sosyal medya vs..
Kolay olmadı, hatta sanki birçok anneye nazaran biraz uzun bir alışma sürecim oldu anneliğe. Fakat yine de, bence ; size söyleyenlerin aksine, su an içinde bulunduğunuz sürecin daha zor olduğu kanısındayım. Büyüdükçe daha kolay olacak çünkü siz de tecrübe kazanacak ve alışacaksınız.
Sağlıkla büyütünüz..
Bişey daha söyleyim o zaman.Bunu duymaya o kadar ihtiyacım vardı ki. Çok sağolun
Amiinnn canım amiinnn inşaALLAH..Ç
Çok geçmiş olsun, bir anne olarak yaşadığınız anlayabiliyorum. İnşallah en kısa zamanda sağlıkla kucağınızda olur yavrucak. Ama şu kısmı lütfen yanlış anlamayın. Kişisel bakımı geçtim ama resmen insanlıktan cıktım. Mide bulandırmamak için belirtmedim ayrıntıyı.
Ayy ışte bunu hissettim. Bol bol kokluyorum her yerini. Bir daha o kadar küçük olmayacak diye izliyorum bazen :)Bişey daha söyleyim o zaman.
Ne kadar zor olursa olsun bu günleri özleme ihtimalin de çok yüksek.
Bir daha elleri hiç bu kadar küçük olmayacak, o ayaklar hele hiç suanki gibi mis kokmayacak❤
O yüzden, bu günlerde geçecek deme, bu günler bir daha geri gelmeyecek diyerek büyüt
Merhaba
Hepinize saglıklı, hayırlı geceler diliyorum.
Buraya onlarca konu acıyorum ve bana her zaman yardımcı olduğunuz için sizlere teşekkür ediyorum.
Bir aylık bebegi olan taze anneyim. 25 yaşındayım. Üniversite mezunu,öğretmenim. 2018 mezunuyum ama bugune kadar çalışmak için hiçbir şey yapmadım. Kpss de çalışmadım. Mezun oldum ve hemen eşimle evlendik. Ben de ileride olur, yaparım dedim. Evlilik oturmadan bebek istedik, hem de cok istedik. Hamileyken ders çalışırım dedim. Bulantı,evliliğe alışmak vs derken olmadı. Ama ben bu hayatta sadece tüketici olarak yaşamak istemiyorum. Bir şeyler yapmak istiyorum. Ancak çok girişken biri degilim. Bu sebeple gelecegimi kpss ye bağladım diyebilirim. Çünkü bunun dısında faydalı olmak için ne yapabilirim bilmiyorum gerçekten.
"Konu başlığı ile ilgisi nedir?" diyeceksiniz.
Şimdi ben anne olmanın bu kadar zor gelecegini hiç düşünmemiştim. Bebekle ders bile çalışırım sanmıştım. Her şey bebekten önceki gibi devam eder sanmıştım. Çok şükür bebegim zor bir bebek degil ve de sağlıklı. Allah isteyen herkese hayırlı ise nasip etsin. Sakın bana kızmayın evlat hasreti çekenler, çok büyük bir şükür sebebi, biliyorum.
Ama gece uykularımın bölünmesi, kişisel bakımı geçtim,bazen diş fırçalama için bile vakit kalmaması... Klasik şeyler,biliyorsunuz.Anneler biliyor işte . Bu durum bana agır geldi ve çok sarsıldım.Sanki bundan sonra ömür boyu yorgun ve kendine yetemeyen biri olarak kalacağım gibi hissediyorum . Neredeyse bebegime bile yetemeyecek kadar yorgun hissediyorum . Yarıda kalan hayallerime sonsuza kadar ara vermişim gibi .
Kısacası alışamadım ve çevreme sorduğum zaman, ilerde daha kolay olacak mı, dedigim zaman istisnasız hepsinin daha zor olacagını söylemesi beni iyice umutsuzluğa sürükledi. Sizce birkaç aya her şey daha zor mu olacak? Uykusuzluğa, yorgunluğa alışmayacak mıyım?
Burada böyle konu açan annelere kızardım içten içe. Hem kendi istedi hem şikayet ediyor derdim ama sizleri şimdi anlıyorum. Bu, asla şikayet degil. Evladım saglıklı ya binlerce şükür. Kokusu zaten her şeye yeter. Ama bebekle hayallerime devam edebilir miyim sizce? İleride birkaç aylık olunca daha mı zor olacak her şey?
Lütfen,morale çok ihtiyacım var
Bebegimi üç yaşına kadar kimseye bırakmak istemiyorum. Eşim kazanırsan dondurursun dedi, o mantıkla düşündüm çalışmayı. Evet,sanırım o tür düşünceler yüzünden böyle bi telaşa girdim. Şimdiden onun için kitaplar alıyorum. Yenidoğan için bile varmış:) sık sık masaj yapıyorum, eşim de bize hep yardımcı. İnşallah bir rutin de oluşur ve buna kişisel bakımım da dahil olur. Koktum vallahi süt , kusmuk kokuyorym :)Canım bu zamana kadar çalışmak için çabalamamışsın bi müddet daha çabalama. Çevremden gördüğüm kadariyla her dönemi biraz daha zor olacak elbet. Ama şu an daha1 aylikkk şu an sadece lohusa psikolojisi evden çıkamama bunalimi. Hayatım bitti mi kaygisiyla bunlari düşünüyosun. Ben daha dogurmadigim halde düşünüyorum. Geçecek inşallah annen kayinvaliden ayni sehirdeyse 2 yaşındayken bakmalarini rica edip ders çalışabilirsin biraz aama bebeğinin su an anneye ihtiyacı var. Çalışmayı düşünmek yerine bebegimle kendimi nasıl ihmal etmeyebilirim onu düşün. Şu an virüs şartlarından dışarı çıkamazsin ama bitecek bugünler de inşallah o zaman bebeğini alip yürüyüşe çıkarsın evde bebekle beraber yapilan sporlar var onlari yaparsın. Bebeğimi nasıl eğitebilirsin onlara odaklanabilirsin. Bos zamanlarinda ders çalışabilirsin. Şimdilik bence hayatinda bi rutin olusturmaya çalış. Ve eşini de bu rutinin içine kat
Benim bakacak annem ve kv yok malesef daha doğrusu güvenim yok. Sizi tebrik ediyorum:)Ben bebeğimle kazandım öğretmenliği. Bebeğim 1.5 yaşında iken atandım. Tabii ben isteyerek yapmamıştım o kadar toz pembe görmüyordum hayatı. Ailemin yanına gittim 3 ay. Annem yardım etti bebek bakımına ben de çalıştım anca o 3 ayda çalıştığım ile kazandim yani.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?