- 20 Şubat 2024
- 193
- 103
- 23
- Konu Sahibi scarlett O hara
-
- #61
Haklısınız elimden geleni yapıcam
Haklısınız elimden geleni yapıcamKonu sahibi bebek yorgunluğu hayatın temposu değil diyorsunuz ama hersey ust üste geldiği için smdi bunları dert yapıyorsunuz kendinize.
İnsanlar annelerini babalarini ve yahut cocuklarini kaybedip hayata tutunmaya çalışırken siz sizin bebeginiz size muhtacken mezarlığa gidemediginiz için kahrolmussunuz tamam anlamaya çalışıyorum teyzede anne yarısıdır arkadaşlik dostluk başkadır ama bu denli kendinizi yıpratmaya üzmeye ki alkol alıp Kafanızda eski şeyleri kurmaya daha kahrolmayi gerektirmez.
Hepimiz bir gün öleceğiz ölüm haktir ayrılmak ve boşanmak da normal ki kaldiki eşiniz ne güzel gönlünüzü almis. Ya kaynanayi yok gorumceyi bu insanları kafanıza takmayın bile işiniz görülsün gurur murur diyorsunuz ne gururu ya değmeyecek insanlara gurur yapılır mı hiç?
Siz bir an önce kendinizi toparlayın belki ağır konuşmuş olabilirim dost acı söyler misali ama daha sizin kokunuza muhtac bir bebeginiz var ya o sizin kaninizdan caninizdan sizin moraliniz iyi olsun bakın bakalım o bebekte mutlu mu sizi hiç uzermi yavrucak o sizin bu sikintilarinizdan etkileniyor ne yapsın anne üzülme yanindayim ben seninleyim diyemiyor zavallı ağlayarak cevap vermeye çalışıyor sizde yok emmedi yok yemedi onlar herseyi hisseder emin olun. İntihar filan aman Allah korusun koca ana baba vız gelsin evlat başka başka benim canim babam olmus oğlan gelmiş benden anne su diyor ne yapayım hayat bu bak hayat böyle birsey iste
Lutfeen yap bak ben ikizlerime tek basima bakıyorum ben ne yapayım vallahi bazen oturup kendi kendime ağlıyorum ama yine devam ediyorum yapacak birsey yok ve bizden başka kimse onlara iyi bakamaz bunu unutmaHaklısınız elimden geleni yapıcam
Haklısın zaten kimseye de bırakamıyorum ki aklım kalır iyi bakamaz diye :) Ayrıca kolaylıklar diliyorum güçlü anneLutfeen yap bak ben ikizlerime tek basima bakıyorum ben ne yapayım vallahi bazen oturup kendi kendime ağlıyorum ama yine devam ediyorum yapacak birsey yok ve bizden başka kimse onlara iyi bakamaz bunu unutma
Emin ol sende çok güçlü ve çok güzel bir annesinÇok güçlü bir annesiniz sizin gibi annelerden yardım almak maksadıyla açtım konuyu
Siz bu kadar stresli gerginken bebeğin huzursuz olması çok çok normal.. Konuyu okurken stresiniz bana geçti resmen. Herkes zorluklar yaşıyor herkesin hayatında problem var.Selam hepinize
Herşey o kadar anlamını yitirmiş durumda ki benim için, doğum yaptıktan sonra bir türlü kendime gelemedim. Bu hislerimin bununla bir ilgisi var mı ona da emin değilim biraz yazmak istiyorum. Yazıp rahatlamak.
Eskiden bambaşkaydım herşey farklıydı, bir gün kendimi öldürebilecek düşüncesi hiçbir zaman aklımda yoktu şimdi hayatımı baştan sona anlatmayacağım, çünkü her şey sanki ben doğum yaptıktan sonra başladı.
Çok güzel bir hamilelik geçirdim ilk çocuğumuzdu iki ailenin de ilk torunları büyük bir heyecanla bekliyorduk. Ve ben 41. haftaya kadar da doğurmadım 41 + 1’de doktor sezeryan önerdi. O zaman o kadar kötüydüm ki direk kabul ettim. Neyse konumuz bu değil. Doğum yaptıktan sonra hiçbir zaman eskisi gibi olmadı hiçbir şey burada kast ettiğim bebek yorgunlugu hayatın temposu değil. Önce kaynanamla büyük bir tartışma yaşadık eşimle boşanma davası bile açtık. Ardından bebeğim yere düştü ve kafatası çatladı iki gece hastanede yattık. Çok şükür şu anda iyi hiçbir sıkıntısı yok o zaman da gözetim altında tutmak için bizi yatırmışlardı bebeğimin hiçbir şeyi yoktu. Ama bu psikoloji çok kötüydü zaten eşimle aram kötü çocuğum o durumda hani bilmiyorum beni anlarlar mısınız. Ardından eşimle ayrılma süreci başladı ve ben annemlere taşındım. Ve karnımda geçmeyen ağrılar başladı doktora gittiğimde dikişlerimin içten enfeksiyon kaptığını öğrendim. Tedavi gördüm. Çok şükür iyiyim şu an. zaman bebeğim iki haftalıktı sonra çok değer verdiğim beni büyüten teyzem vefat etti. Ben daha da kötü oldum çünkü bebeğim çok zor bir bebekti çok kötü günler geçirmiştik bir de üstüne teyzemin vefat beni tamamen yıktı. Bebeğimin 40’ı çıktı daha sonra eşimle barıştık bir şekilde gönlümü aldı hatasını anladığını söyledi evime döndüm. Evime döndükten bir süre sonra en yakın arkadaşım vefat etti çok trajik bir şekildeydi detaya girmek istemiyorum. Zaten orada tamamen ipler koptu bebeğim o zaman iki aylıktı hiç durmayan bir bebekti son görevimi bile yerine getiremedim ona karşı ne mezarına gidebildim ne cenazesinde bulunabildim.(bu arada teyzemin de mezarına gidemedim o dönem). Dediğim gibi trajik bir şekilde vefat ettiği için ardında çok büyük acı ve yük bırakmıştı. O dönem ablamdan yardım istiyordum en azından yasa gidebilmiştim, o gün bile 2 saatte 1 eve gelip süt sağıp gidiyordum.
Dikişlerim bir yandan ağrım oluyordu bir yandan bebekle çok zor oluyordu her şey bebeğim çok zor bir bebek hiçbir şekilde meme tutmadı hiçbir şekilde uyumuyor hiçbir şekilde yemiyor uyanık olduğu her dakika ağlayan bir bebek. Sonra eşimin ailesiyle barışmak zorunda kaldım çünkü çok muhtaç bir haldeydim benim de artık biraz desteğe ihtiyacım vardı gurur bile yapamadım ama şu an hala atlatamıyorum bugünleri şu an bana yaptıkları yardımları bile kaldıramıyorum ama çok ihtiyacım da var.onları evimde istemiyorum bana yaptıklarını unutamamıyorum affedemiyorum . Ara da öyle desteğe gelirlerdi. Ama sonuçta ben bebegimle başbaşayım her gün mama yapıyorum her gün bir şey yapıyorum bir tarif deniyorum bir umut bebeğim yer yemiyor. Her gün bir umut bugün güzel geçer geçmiyor. Hiçbir şey yapamıyorum hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Yemek yapmayı çok severdim ama yemek bile yapacak zamanım olmuyor kendimi çok kötü hissediyorum. Eşime soyledigim zaman bu duygularımı yardımcı alalım diyor. Bir kere denedim gerçekten kötü bir tecrübe oldu benim için tekrardan güvenemiyorum kimseye. Şimdi yanına gittim ve tekrar yemedi dudaklarını kapatıyor açmıyor ama açlıktan ağlıyor. Ve benim için patlama noktası oldu ağlama krizine girdim. İlk defa televizyonu açtım ona sussun diye ben gideyim rahat rahat ağlayayım diye. Kendimi çok suçlu çok kötü bir anne gibi hissediyorum. Elimde değil bu düşünceler altı aydır benim peşimi bırakmıyor kendimi öldürmeyi düşünüyorum rahatlarim diyorum. Her akşam o uyuduktan sonra alkol alıyorum (eşim evdeyken ve sütüm o emmediği için arkadaşımın vefatından sonra tamamen kesildi bu da ayrı travmaydı benim için) alkol almadan rahatlayamıyorum uyuyamıyorum. Lütfen benim gibi böyle şeyler yaşa ya anneler nasıl atlattınız lütfen bana yazın okuduğunuz için teşekkür ederim
Verir verir. Zaman her seyin ilacı. Nasipse önünde daha çok uzun yılları var. Kendinize yüklenmeyin.Bebeğim o kadar masum ve güzel ki onu sevmeme izin vermiyor
Uyku dalmakta çok zorlanıyorum ve tam uyuyorum bebek durmuyor asla ili üç saat uyumaz mutlaka mızmızlanır daha kolay dalmak için içiyorum malesefAlkolü severek icerim yani alkole karsi bir tavrım yok ama su an alkole bu kadar basvurursaniz uyumak veya sakinlesmek icin kullandiginiz bir yontemden cikip bagimlilik gelistireceginiz bir bela olabilir.
Alkolun yerine baska bir sey koymaya calisin, kaliteli ve aliskanlik yapmayan bir uyku ilaci gibi.
Oldugunuz noktada alkol dostunuz degil, tehdit.
Senin yazdıklarını okurken gözlerim doldu. Hiç tanımıyor olsam da içtenlikle söylüyorum: yaşadığın hiçbir şey küçük, önemsiz ya da abartılmış değil. Doğumdan sonra yaşadıkların, üstüne gelen kayıplar, yalnızlık hissi, bebeğinin zor bir bebek olması… Hepsi insanın ruhunu taşıyabileceğinden fazlasıyla yorar. Ve sen hâlâ ayaktasın. Bu bile başlı başına bir güç göstergesi.Selam hepinize
Herşey o kadar anlamını yitirmiş durumda ki benim için, doğum yaptıktan sonra bir türlü kendime gelemedim. Bu hislerimin bununla bir ilgisi var mı ona da emin değilim biraz yazmak istiyorum. Yazıp rahatlamak.
Eskiden bambaşkaydım herşey farklıydı, bir gün kendimi öldürebilecek düşüncesi hiçbir zaman aklımda yoktu şimdi hayatımı baştan sona anlatmayacağım, çünkü her şey sanki ben doğum yaptıktan sonra başladı.
Çok güzel bir hamilelik geçirdim ilk çocuğumuzdu iki ailenin de ilk torunları büyük bir heyecanla bekliyorduk. Ve ben 41. haftaya kadar da doğurmadım 41 + 1’de doktor sezeryan önerdi. O zaman o kadar kötüydüm ki direk kabul ettim. Neyse konumuz bu değil. Doğum yaptıktan sonra hiçbir zaman eskisi gibi olmadı hiçbir şey burada kast ettiğim bebek yorgunlugu hayatın temposu değil. Önce kaynanamla büyük bir tartışma yaşadık eşimle boşanma davası bile açtık. Ardından bebeğim yere düştü ve kafatası çatladı iki gece hastanede yattık. Çok şükür şu anda iyi hiçbir sıkıntısı yok o zaman da gözetim altında tutmak için bizi yatırmışlardı bebeğimin hiçbir şeyi yoktu. Ama bu psikoloji çok kötüydü zaten eşimle aram kötü çocuğum o durumda hani bilmiyorum beni anlarlar mısınız. Ardından eşimle ayrılma süreci başladı ve ben annemlere taşındım. Ve karnımda geçmeyen ağrılar başladı doktora gittiğimde dikişlerimin içten enfeksiyon kaptığını öğrendim. Tedavi gördüm. Çok şükür iyiyim şu an. zaman bebeğim iki haftalıktı sonra çok değer verdiğim beni büyüten teyzem vefat etti. Ben daha da kötü oldum çünkü bebeğim çok zor bir bebekti çok kötü günler geçirmiştik bir de üstüne teyzemin vefat beni tamamen yıktı. Bebeğimin 40’ı çıktı daha sonra eşimle barıştık bir şekilde gönlümü aldı hatasını anladığını söyledi evime döndüm. Evime döndükten bir süre sonra en yakın arkadaşım vefat etti çok trajik bir şekildeydi detaya girmek istemiyorum. Zaten orada tamamen ipler koptu bebeğim o zaman iki aylıktı hiç durmayan bir bebekti son görevimi bile yerine getiremedim ona karşı ne mezarına gidebildim ne cenazesinde bulunabildim.(bu arada teyzemin de mezarına gidemedim o dönem). Dediğim gibi trajik bir şekilde vefat ettiği için ardında çok büyük acı ve yük bırakmıştı. O dönem ablamdan yardım istiyordum en azından yasa gidebilmiştim, o gün bile 2 saatte 1 eve gelip süt sağıp gidiyordum.
Dikişlerim bir yandan ağrım oluyordu bir yandan bebekle çok zor oluyordu her şey bebeğim çok zor bir bebek hiçbir şekilde meme tutmadı hiçbir şekilde uyumuyor hiçbir şekilde yemiyor uyanık olduğu her dakika ağlayan bir bebek. Sonra eşimin ailesiyle barışmak zorunda kaldım çünkü çok muhtaç bir haldeydim benim de artık biraz desteğe ihtiyacım vardı gurur bile yapamadım ama şu an hala atlatamıyorum bugünleri şu an bana yaptıkları yardımları bile kaldıramıyorum ama çok ihtiyacım da var.onları evimde istemiyorum bana yaptıklarını unutamamıyorum affedemiyorum . Ara da öyle desteğe gelirlerdi. Ama sonuçta ben bebegimle başbaşayım her gün mama yapıyorum her gün bir şey yapıyorum bir tarif deniyorum bir umut bebeğim yer yemiyor. Her gün bir umut bugün güzel geçer geçmiyor. Hiçbir şey yapamıyorum hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Yemek yapmayı çok severdim ama yemek bile yapacak zamanım olmuyor kendimi çok kötü hissediyorum. Eşime soyledigim zaman bu duygularımı yardımcı alalım diyor. Bir kere denedim gerçekten kötü bir tecrübe oldu benim için tekrardan güvenemiyorum kimseye. Şimdi yanına gittim ve tekrar yemedi dudaklarını kapatıyor açmıyor ama açlıktan ağlıyor. Ve benim için patlama noktası oldu ağlama krizine girdim. İlk defa televizyonu açtım ona sussun diye ben gideyim rahat rahat ağlayayım diye. Kendimi çok suçlu çok kötü bir anne gibi hissediyorum. Elimde değil bu düşünceler altı aydır benim peşimi bırakmıyor kendimi öldürmeyi düşünüyorum rahatlarim diyorum. Her akşam o uyuduktan sonra alkol alıyorum (eşim evdeyken ve sütüm o emmediği için arkadaşımın vefatından sonra tamamen kesildi bu da ayrı travmaydı benim için) alkol almadan rahatlayamıyorum uyuyamıyorum. Lütfen benim gibi böyle şeyler yaşa ya anneler nasıl atlattınız lütfen bana yazın okuduğunuz için teşekkür ederim
Melatonin icmeyi denediniz mi? Doktorunuza bir sorun isterseniz. Ben arada kullanıyorum doza uyarak, sonuçta ilaç değil.Uyku dalmakta çok zorlanıyorum ve tam uyuyorum bebek durmuyor asla ili üç saat uyumaz mutlaka mızmızlanır daha kolay dalmak için içiyorum malesef
Çok teşekkür ederimSenin yazdıklarını okurken gözlerim doldu. Hiç tanımıyor olsam da içtenlikle söylüyorum: yaşadığın hiçbir şey küçük, önemsiz ya da abartılmış değil. Doğumdan sonra yaşadıkların, üstüne gelen kayıplar, yalnızlık hissi, bebeğinin zor bir bebek olması… Hepsi insanın ruhunu taşıyabileceğinden fazlasıyla yorar. Ve sen hâlâ ayaktasın. Bu bile başlı başına bir güç göstergesi.
Lütfen kendini suçlama. Yorgunsun, tükenmişsin, yardım istiyorsun ve bu çok insani. Yardım istemek zayıflık değil, tam tersi: kendine ve çocuğuna değer verdiğini gösterir. İlk yardım alma deneyimin kötü geçmiş olabilir ama bu her zaman böyle olacak demek değil. İyi bir uzmana denk gelmen çok şeyi değiştirebilir.
Sen kötü bir anne değilsin. Sadece çok fazla yara aldın ve bu yükle mücadele etmeye çalışıyorsun. Bazen insanın aklına ölüm bile geliyor çünkü yaşadığı acıyı başka türlü susturamayacağını sanıyor. Ama bu düşünceler, gerçekten yaşamak istemediğin için değil, sadece bu yük artık kaldırılamaz geldiği için geliyor. Bu karanlık, geçici.
Gücünü küçümseme. Kalbini de suçlama. Bir yerlerde senin gibi hisseden ve seni anlayan insanlar var. Yalnız olmadığını bilmeni isterim.
Nasıl bir şey reçetesiz mi satılıyorMelatonin icmeyi denediniz mi? Doktorunuza bir sorun isterseniz. Ben arada kullanıyorum doza uyarak, sonuçta ilaç değil.
yardımcı alacaksınız anladığım kadarıyla imkanınız varNasıl alayım ailem şehir dışında ve kaynanamlar başka ilçede oturuyor tek başımayım eşim çalışıyor yoğun bir şekilde
Melatonin aslında gece vücudun ürettiği bir uyuma hormonu. Dogru dozda, doktor da aksini soylemediyse kullanmakta bir zarar yok. Ben almanyada yaşadığım için marketten alıyorum ama siz kendi doktorunuza da sorup, uygun derse reçetesiz eczaneden ya da internetten alabiliyorsunuz diye biliyorum. Ben 2 mg kullanıyorum. Uyku ilacı değil, uykuya dalmayı kolaylaştırıyor. Eğer uykuya dalmayı kolaylaştırıyor ama gece tekrar uyanıyorsanız da bunların magnezyumla kombine olanları var. Yine doğal bir ürün olmuş oluyor. Uyumayı düşündüğüm saatten yarım saat önce alıyorum. Işığı biraz kısmak, telefonla ilgilenmemek gibi şeylere de dikkat ederseniz alkole hic ihtiyacınız kalacağını sanmıyorum.Nasıl bir şey reçetesiz mi satılıyor
Evet çok istiyorum bu sabah bile eşim dedi alalım ama kararsızım eski gelen temizlik için anlaştık ama yemin ederim ki temizliğin t sinden anlamıyordu banyoyu sözde temizlemiş ve klozet leş gibiydi ben orayı yapamam diyordu ve 10 dan 4 e kadar asgari ücret anlaşmıştık bütün gün oturuyordu. Bende öyle biri değilim şunu yap bunu yap diyemiyorum malesef . o yüzden bilmiyorum temizlik için mi bebek için mi ikisi bir arada bulsam ne güzel olurdu. Önereceğiniz bir site vs varmı nerden bulabilirimyardımcı alacaksınız anladığım kadarıyla imkanınız var
ve yardımcıya alıştıktan sonra hemen destek almaya başlayacaksınız
zor günler geçirmişsiniz ama geçecek
lütfen alkolü bırakın ve hemen yardımcı bakmaya çalışın
Araştıracağım teşekkür ederimMelatonin aslında gece vücudun ürettiği bir uyuma hormonu. Dogru dozda, doktor da aksini soylemediyse kullanmakta bir zarar yok. Ben almanyada yaşadığım için marketten alıyorum ama siz kendi doktorunuza da sorup, uygun derse reçetesiz eczaneden ya da internetten alabiliyorsunuz diye biliyorum. Ben 2 mg kullanıyorum. Uyku ilacı değil, uykuya dalmayı kolaylaştırıyor. Eğer uykuya dalmayı kolaylaştırıyor ama gece tekrar uyanıyorsanız da bunların magnezyumla kombine olanları var. Yine doğal bir ürün olmuş oluyor. Uyumayı düşündüğüm saatten yarım saat önce alıyorum. Işığı biraz kısmak, telefonla ilgilenmemek gibi şeylere de dikkat ederseniz alkole hic ihtiyacınız kalacağını sanmıyorum.
gelen kişi ile temizlik ve bebek bakımına destek diye anlaşabilirsinizEvet çok istiyorum bu sabah bile eşim dedi alalım ama kararsızım eski gelen temizlik için anlaştık ama yemin ederim ki temizliğin y sinden anlamıyordu banyoyu sözde temizlemiş ve klozet leş gibiydi ben orayı yapamam diyordu o yüzden bilmiyorum temizlik için mi bebek için mi ikisi bir arada bulsam ne güzel olurdu. Önereceğiniz bir site vs varmı nerden bulabilirim
Sizin ruh haliniz ona yansıyor çünkü hissediyor ve huysuzlanıyor, boşuna demiyorlar mutlu anne=mutlu aile/bebek diye,Bebeğim asla bende durmuyor resmen kaynanamların önünde rezil oluyorum ağlayınca bir cesaret her zaman ilk ben koşuyorum ama susmuyor susmak ne demek ki krize giriyor hiddetleniyor ağlaması benimleyken başkasında sakinleşiyor
Şu an iki buçuk yaşında tabi ki çocuksuz hayat gibi değil ama istediğim gibi çıkıyorum dışarı. Yemeği, uykusu falan her şey çok daha kolay. Çoğu zaman eşime bile ihtiyaç duymuyorum. Gün be gün rahatlıyor insan. Konuşmak istersen dinleyebilirimNe zaman geçiyor peki iki yaş? Üç yaş? Dürüst olun lütfenbekliyorum kolik olduğundan beri … ama dediğim gibi hayatın temposu değil bebek değil herşeyin üst üste gelmesi, depresyondayım bile demek istemiyorum depresyon kelimesi bile anlamını yitiriyor ben kullanırsam …
Melantolini içersen oyle bir koma uyursun ki bebek ağlasa gece bogulsa duymazsin alkol alıp uyuduğuna benzemez o ilk başlarda karabasan kabus vs filan görüyorsun sonra o hap ile de uyumaya alisirsan vay haline melantolin hapı genelde bir yerden biryere uçuş esnasinda aslinda içilen bir ilaç örnek gittiğin ülkeye uyum sağlayabilmek adına bana çene cerrahi vermisti zamanında agrilarimdan dolayı uyumam için tavsiye etmem onun yerine ballı süt iç daha iyi yada doktora git o ilaç değil ama öküz deviren gibi birsey sen bebeklisin sana uymaz arkadaşım oAraştıracağım teşekkür ederim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?