Canım benim güzel anne,seni tebrik ederim,en zor süreçleri atlatmışsın ayakta alkışlıyorum.
Okurken gözlerim doldu.
Hele gurur falan kalmadı eş ailesi ile barıştım demişsin ya,bende yaşadım.
Anlatsam roman olur.
Üst üste gelen zorlu hayatın içinden 2 evlat büyüttüm.
İlk bebeğimde yemiyordu.Memeyi 4 aylıkken bırakmak zorunda kaldım kaza geçirdim o dönem sütüm kesildi..eşimden aylarca ayrı kaldım.
bi yandan çalışıyordum.
Hayatımda görmediğim kilolar aldım,sen alkole bem yemeye vermiştim kendimi.
Ama şimdi o günlerin esamesi kalmadı iyileştim..kızlarım büyüdü,okullu oldu.
Ben zayıfladım.
hayalimdeki evi aldım.
Kimseye muhtaçlığım kalmadı.
Günlerce uyumayam,kolik ataklarıy sensromları yeme sorunlarıyla uğraştığım kızım şimdilerde 8 yaşına girecek .inanılmaz akıllı ve arrık yeme yeter diyebildiğim dönemlerdeyim:)
geçiyor hepsi.
Ne olur kötü düşinceleri at kafandan
kimse sen gibi bebeğine annelik yapamaz,sen gibi sevmez.
Boşver yemesin senin en çok sevgine kokuna muhtaç.
sen iyi bir annesin.
Bende ekran verdim bebekken zaman zaman..aynı duyguları yaşadm.
ama büyüdüler gayet sağlıklı bi şekilde.
Kendine ne olur haksızlık etme,istediğin zaman yazabilirsin bana özeldende görüşebiliriz ,seni dinlerim,bu süreçlerinde yanında olurum seve seve