- Konu Sahibi Herdaimgunes
-
- #141
Allah sizede kolaylık versin ağlayan çocuk çok zor uöarım bizim yüzümüzden böyle değillerdir ben kendimi çok suçluyorum çünkü
Allah sizede kolaylık versin ağlayan çocuk çok zor uöarım bizim yüzümüzden böyle değillerdir ben kendimi çok suçluyorum çünküBenim oglum 3 yasinda ve birebir anlattiginiz gibi bir cocuk. Sabah yataktan kalkar baslar aglamaya aksam tekrar yatana kadar binbir seyi bahane edip herseye aglar. Birseye yapma derim inadina yapar yap derim yapmaz. Disari cikaririm yasitlari guler oynar oda 5/10 dkk oynar sonra birseyleri bahene edip yine aglamaya baslar kendini yerlere atacak derecede. 1 yasinda kizim var her firsatta zarar vermeye calisir. Bende cogu zaman tukendigimi hissediyorum oglum dogdugundan beri tek bir gunum bile stressiz gecmedi. Inanilmaz zor bir cocuk gun gectikce duzelecegine dair umidim tukeniyor
Amin umarım daha özgür büyütebiliriz çocuklarımızı7 aylık ikizlerim var . 3 yıllık tedavi sonrası onlara kavuştum bunun için de fazla anac davrandım. Gerçi bu bende doğuştan var olan bir özellik. Evlat olunca daha bir fazla oldu. Eşimin annesiyle problem yaşadım ve istemeye istemeye 2 ay kadar beraber baktık. Bu süreç içerisinde ben çok gergindim . Tecrübesizlik , ikiz bebek zorluğu eşimle o kadar mücadele vermiş olmanın üstüne tam onları bulmuşken boşanma eşiğine gelmem yavrularımı da etkiliyordu. Çok asik suretlilardi ve benim gerginliğim kesinlikle onlara yansırdi bunu çok kez fark ettim. 2.5 aylık olunca kendi ailemin yanına gittim. Psikolojik olarakta rahatladim bebeklerim daha mutlu bebekler oldular o asik ifadeleri gitmişti. Sonra daha bilimsel yaklaşmaya başladım uyku düzenleri yoktu çok zorluk çekerek bir düzen kurdum. Video izledim, doktor önerileri, uyku eğitimi üzerine yazılar okudum ve yavaş yavaş her şey yoluna girmeye başladı. Ben çocuk yetiştirmenin asla spontane gelişen bir şey olduğuna inanmıyorum . Çocuk gelişimi kitapları okursan belki bir şeyleri atlamış olduğunu fark edebilirsin. Çocuktur her şekilde büyür, sen ne yaparsan yap zamanı gelince o zaten uyuyacak edecek gibi söylemlere kulağımı tıkadım . Ben şuna inanıyorum bebekler annelerinin onlara oluşturduğu alışkanliklar üzerine bir düzen kurarlar. İnşallah pandemi biter de hepimizin bozulan psikolojisi düzelir.
Ay maşallah yaramazSeni çok çok iyi anlıyorum.
Benim 21 aylık oglum var.
İnanılmaz derece benim sinirlerimi zıplatacak şeyler yapıyor.
Bı gece yattığımda beyin kanaması geçiriyorum sandım. Kendimi o kadar sıkmışım ki.
Eşimle yol arayışına girdik.
Yemek yemezse mama sandalyesindeb almıyorum. Alayım diye sonra nasıl yiyor :)
Kardeşini uyanması için o kadar bağırıyor ki karyolasina gidip hızlı hızlı sallıyor.
Hop ceza alanı yaptık ama bı görün üşümesin diye peteğin önünde ceza alanı:)
15 dakika ceza alanında durunca mülayimsi oluyor.
Çocuklar ince noktaları bulmakta usta.
Bende ne uğraşlar sonucu anne oldum.
Ama bu demek değil ki çocuğumu inanılmaz derece şımarık ve anne babaya isyankar yetiştiricem.
Kurallarımız olmalı.
Ben kurallarımı koyuyorum.
Anneme de artık gelmemesini söyledim çünkü zıvanadan çıkıyor oğlum.
Valla bebeğime de oğluma da ben bakıyorum.
Annem kapısını kapatıp evine gittiğinde zıvanadan çıkmış çocukla ben uğraşıyorum.
Çocukta uyku düzeni kalmadı.
Şimdi saat 22 de karyolasında.
İsterse hemen uyur istemezse saatler sonra uyur keyif onun ama saat 22 dedin mi yatakta. Annem olunca yok ben uyuşturum diyor alıyor yatağa anne karyolasina koy diyorum yok diyor. Çocuk başlıyor evliya çelebi gibi gezmeye. Bağırmaya.
Şu an gayet güzel bı şekilde bu düzene alıştı.
Şu an herşey yolunda.
Yemek konusunda da bırakın oynasın sabaha kadar oynasın isterse, cezalar belirleyin. Hatta böyle bı program vardı çocuklar nasıl yola geliyordu.
Azı dişlerimiz çıkıyor iki yaş sendromu da var diyeceğim ama bebekkende böyleydiBenim büyük oğlum akıllıydı , ama küçükAllahım hatırlamak istemiyorum. Bir kaç hafta duymazdan geldim ağlamalarını , evde kulaklıkla gezdik düşünün yani . Alt kattaki komşulara da çiçek yaptırıp gönderdim hatta sabırlı olmanızı ve hakkınızı helal etmenizi istiyorum diye bir çocuk 8 gün boyunca ağlar mı ? Evet ağladı . Sonra azaldı azaldı derken bitti . Biraz sabır ama tabi çocuğun başka sıkıntısı da olabilir bir dr’a gösterin isterseniz .
Evet götüreceğim bende çok istiyorum umarım işe yararPsikolog değil de bi pedagoga gitseniz? Belki farkında olmadan bişiler yanlış yapıyor olabilirsiniz. Ya da sizin çocuğunuzun fıtratı daha farklı ise belki izlemeniz gereken daha farklı bir yol vardır. İyi bir pedagog un bu konuda size çok yardımcı olacağına eminim. Geçen bir çocuk doktoru anne önermişti o zaman çok mantıklı gelmişti. 2 yaşındaki kızı benzer şekilde sürekli uyumak, yemek istemeyen ağlayıp duran bir haldeymiş pedagog yardımı ile hayatlarını bi plana oturtmuşlar kurallar koymuşlar bayağa düzene girmiş.
Allah güç kuvvet versin hepimizeBenım oglumla aynı yasta oglunuz. Ve ananeye gidince resmen evdekı cocuk oradakı cocukla aynı degıl. Yemegını yıyıp sakınca uykuya dalıyor ve eve gelınce cınnet baslıyor bende. Bakıcı kız bıle farkettı bunu. Resmen oyun oynaması bıle degısıyor dıyor kı oylede. Bazen bırlıkte kalıyoruz orada huzurla ıkı gun uyuyabılmek ıcın. Babasıyla bosandık bız hırcınlıgını buna yoruyoruz cunku mutemadıyen her gece baba da yatacak mı burda dıye soruyor her gece aynı soruya aynı cevabı vermekten ben yıldım o yılmadı. Cıglık kıyamet tepkılerı yok fakat o kadar hırcın kı ıkız kardeslerıne falan kızmaya baslıyor ıstedıklerı olmayınca. Ben kendımı hep yalnız degılım ve gececek tadını cıkar dıye avutuyorum ama on dk sonra oturup aglıyorum tuvalette.
Evet eşim destekçim o konuda sıkıntım yok. Tv izletmiyorum kendimde sevmiyorum çünkü telefona da o uyurken bakıyorum bu konularda dikkatliyimYemeden içmeden önce çocuğunuzun ruhunu doyurmalısınız. 20 aylık çocuğu bırakın 5 aylık bebek bile annesini çok güzel anlıyor..Hissediyor.
Öncelikle çocuğunuzun istekli bir anneye ihtiyacı var..Onunla oyunlar oynayan,
ona kitaplar okuyan bir anneye..
Destekçilerinizde varmış..
Nedense baba baba denmiş ama ben babasının çaba harcadığını düşünüyorum..
Çocuğunuzla başbaşayken asıl siz neler yapıyorsunuz?..Umarım elinizde telefon karşınızda televizyon yoktur..
Evimizde ki çiçeği bile , zamanın da sulamazsak , ilgilemezsek büyümez de serpilmezde..
Ağlatmanında iyi olmadığını söylüyorlardı ben gidip sarılıyorum genelde dolayısıyla istediğinide yaptırmış oluyor bana. Beni baya kullanıyor aslında :)Merhaba canım.Bir süre önce bende buna benzer konu açtım oğlum 19 aylık,herseye ağlayıp,sızlanıyor bizi çok zorluyordu çok.ben artık kafayi yicek noktaya geldim ama burdaki arkadaşları dinledim,ve kendi doktoruma danıştım :) artık tek çare takmamak,bırakıp ağlamasına izin vermek. Ben artık bırakıyorum agliyor biraz sonra geri geliyor yanımıza.kendini yerlere atıp kafasını duvarlara vuruyor,dışarın ihmal ediyor gibi görünsem de aslında bu işe yarıyor.
Hep tam tersini yaptım bu saatten sonra ağlasa da susar mı acabaKizarsiniz belki ama bunun cok basit bir cevabi var, ilgilenmeyin. Birakin aglasin sizlasin. Sonsuza kadar aglayacak degil ya elbet susacak. Yemiyorsa kaldirin onunden. Illa gelip yemek isteyecek sizden cocuk surekli ac kalamaz sonucta. Bir arkadasimin cocugu ayni kolikti. Her istedigini yaptirmak icin aglardi. En sonunda ilgilenmemeye basladilar. Cocuk onun her istediginin yapilmayacagini anladi.
Aslında uyuduğunda sürekli kalkmıyor uyuyor ama geç yatıp erken kalkıyor o sıkıntılı bizde. Şöyle 9 10 a kadar uyusa belki alacak uykuyu ama yok sevmiyor uykuyuBütün huysuzluklar, yememe, keyifsizlik direkt uykusuzlukla ilgili. Biraz sabırlı olup uykuyu öğretmeye çalışın. Benim de 18 ayım aynı anlattığın gibi geçti. Bir de bizim etrafımızda kimsecikler yoktu. Ne bir arkadaş ne bir yakın akraba...Eşim ve ben artık tükenmiştik. Uyku yok, yemek yok.... Hep ağlak, hep husursuz.... Artık eşimle ben birbirimize sarmaya başladık. Olmadık şeylerden tartışmaya başlıyorduk. Sebep bu sıpa :)
Sonra gözümü karartıp uykuyu öğrettim ve inan çocuğa sihirli bir değnek dokundu... Şimdi gece gündüz uyuyor sorunsuz şekilde. Yemesi inanılmaz derecede düzeldi. Yani uykuyu düzenlersen bir çok sorun kendiliğinden çözülür. Uykusunu alan çocukla kaliteli vakit geçirilebiliyor anca. Çok zor yoksa. Sana kolaylıklar diliyorum.
Zaten kendime vakit ayıramadığım için stresli oluyorumhamilelikte sağlık sorunu yaşamadıysanız bebeğin gelişimiyle ilgili de bir zorluk olmadıysa çok keyifli olabilen bir dönem zaten.
anne olunca bütün hayatımız değişiyor. yapabileceklerimiz epeyce azalıyor. üstüne bir de corona eklendi. deşarj olmamız güçleşti.
annenize gittiğinizde sizin stresiniz azalıyor bebeğiniz de bunu hissediyor.
çocuklarla bu durum kısır döngüye giriyor bazen.
çocuğun huysuzluğu annenin stresi sarmal olup gidiyor.
size yük gelen şeyleri bir düşünün. destek alabiliyor musunuz?
ayrıca iki çocuklu bir anne olarak şunu söyleyeyim, kendinizi yemek yesin diye paralamayın, bu konuda kimseyi de dinlemeyin.
aç kalacak diye korkmayın. kalmıyorlar. hatta gün geliyor önlerinden yemek alıyorsunuz.
çocukların gelişiminde hiçbir şey sizi korkutmasın. zamanı gelmeden kaygılanmaya başlamayın mesela.
her şeye "bu bir süreç" diye düşünerek bakın.
bezi bırakma, tek başına uyuma vs. bunları akışına bıraktığınızda sizin için de zorluk olmaktan çıkacak.
çocuğunuzun huysuzluğunu ( siz mizaç dediğiniz için böyle yazıyorum) pekiştirmekten kaçının.
kafanızda "huysuz zaten" diye etiketlemeyin.
"korkma, büyür!" diyor akademisyenanne instagramda.
tabi "ben stresliyim çocuğum ondan huzursuz düşüncesi" de baskı yaratabilir insanın üzerinde.
sizi rahatlatan şeyi bulmaya çalışın.
dua, namaz, meditasyon, spor, yürüyüş, müzik hepsi olabilir.
Bende kronik hastayım o yüzden korona sürecinde güvenemiyorum maalesefBenimkilerin ikisi de kreşe gidiyorlar aynı okula. Fiziki koşullarını yeterli bulduğunuz bir okul korona konusunda sıkıntı yaratmayabilir. Ama diğer taraftan kaç yaşında olursa olsun, çocuğunuz okula başladığı zaman çok hastalanacak. Ben oğlumu 18 aylıkken başlattım, eve getirmediği mikrop, kapmadığımız hastalık kalmadı. Bir furya başlardı sırayla oğlum, sonra kızım, sonra eşim yüksek ateşle yatarlardı. Ben asla yatamazdım tabi, ayakta atlatmaya çalışırdım. Zaten bi gün atlatamadım, zatüreye çevirdi.. neyse :) Bu yıl hepsinin maşallahı var, henüz hastalanan olmadı.
Tam olarak nasıl bir yaklaşım? Önereceğin kitap vs var mı?Ben duygu tanımlamasında çok fayda buldum bu arada. Ağlıyorsa bile çekip gitmedim, ağlamasına izin verdim ama yine de yanındaydım. Bırakıp gidince "ne halin varsa gör, ağlamak çok saçma ve yanlış" gibi bir mesaj verdiğimi düşündüm çünkü. Ee ben de koca insan sinirleniyorum, bazen bir yerlerden hıncımı almak istiyorum, oturup ağlıyorum. çocuklar henüz duygularıyla nasıl başedeceklerini bilemiyorlar. Sinirliyken, ağlarken bazen hiç dokunmamı istemedi, omuz silkti, bazen kucak dedi kucağımda ağladı, bazen kucağına al ama dokunma diye krizlere girdi, bazen sarılmamı istedi gibi. Neticede böyle böyle bu ağlama krizleri bayağı toparladı bence. Şimdi sana kızdım diyor ama kucağına al da diyor ben de rahatlatmaya çalışıyorum. O istediğin olmadı ama şu olabilir diye seçenek sunuyorum.
Sinirlendiğini biliyorum, onu alamadığın için kızgınsın, bana kızmış gibi görünüyorsun gibi cümleler başta inanılmaz saçma geldi ama cidden işe yarıyor. Krizler olmuyor mu oluyor, ağlıyor mızmızlanıyor ama o da ben de bu şekilde çabuk toparlıyoruz ve o anda kalıyor olaylar. Önceden sabah yaşadığımız bir krizle bütün günümüz kötü geçerdi.
Evet gideceğim çocuk sosyaleşse belki değişecek aslnda yeğenim geldiğinde dünyalar onun oluyor oynuyorlarMaddi durumunuz varsa pedegogdan yardım alin belki etkili bir yöntem verir,her şeyi ağlayarak elde etmeye çalışması çok sıkıntılı.
Bunun dışında bence cocuga sürekli tek kişi bakinca cocuk da sıkılıyor onlar da sosyalleşmek istiyor. Benimki daha 8 aylık ama ev kalabalık olunca ,yeğeni falan gelince dünyanın en mutli insani oluyor.
Belki birkac saat de olsa krese verseniz iyi gelir akranlariyla oynamak
Çok teşekkür ederim inşallah bende görürüm o günleriGüzel anne tatlı anne bı tanecik anne yemesin bırak istediğinde ver .Senin istemediginde zorlasalar yiyebilir misin? Yiyemem ben de .Kuralları bırak istediğinde uyusun uyansın istediginde yesin merak etme hastalanmaz.Kulaklarini tıka herkese sadece sev sev sev sonra o kadar üzülüyorsun ki.Ben de senin gibiydim şimdi kızım 10 yaşında Allah'ım ne kadar üzülüyorum o günlere .Annesi sen onu sev gerisi gelir .
Evet annelerinde çok ihtiyacı var belkide herşeyi bilip sorgulamak iyi değil neden öyle neden böyle düşünmeden gamsız olmak.Canım merhaba...
Öncelikle şunu kabul edelim çocuklar gerginligimizi hemen anlıyorlar ve onlar da gergin oluyor böylece... Mesela ben bir gün şunu farkettim ; Ne zaman bebek görmeye birisi gelecekse kızım ağlaya ağlaya geberiyordu. Sonunda anladım ki ne ikram edeceğim evi nasıl temizleyecegim stresi benden bebeğe geçiyor. Eşime dedim bundan böyle bu çocuk büyüyünceye kadar kimse gelmeyecek bu eve...
Kendini sakinleştirmenin bir yolunu bulmaya çalış.
Mesela benim kızım da hiçbir şey ( gerçekten hiçbirşey) yemiyor. Bir noktadan sonra pes ettim. Zıkkımın kökünü yesin moduna girdim. O zamandan beri rahatım. Tabii ki yine sinirlerim epey bozuluyor ama ne yapayım yemiyor. Hasta olmasın yeter ki diyorum. Ha şunu da söyleyim annem beni çok eleştiriyordu neden çaba harcamıyorsun vs diyordu ama kendisi de gördü o da uğraşmıyor artık.
Mesela benim en büyük derdim kendimle hiç vakit geçirememekti. Uyusun da rahat bir duş almak rahat bir tuvalete gitmek keyifle bir bardak çay ... bir sinema izleyim iki satır kitap okuyayım istiyordum. Aylarca uğraştım. Baktım olmuyor vazgeçtim kendimden.... Kızım uyuyorken ben de uyudum. Benle ilgili herşeyi erteledim.
Mesela evi derleyim toplayım diyordum. Baktım kızım deliriyor aylarca hatta yıllarca diyebilirim yapmadım iş güç, evi bok götürdü.
Bazı çocuklar zor mizaçlı oluyor, sakin mizaçlı cocukları olanlar anlayamıyor. Ben 2-3 yıl günde 1 - 2 saatlik uykuyla yaşadım. Etrafımda çoğu kadın gayet rahat bir annelik geçiriyor. Uyuyabiliyirlar. Çocukları gündüz uyuduğundan rahatça ihtiyaçlarını görebiliyirlar. Zaten onlar islerini yapıyor cocuk da oynuyor kendi kendine...
Seni anlıyorum... cocuk dışında kalan şeyleri boşver sadece onunla ilgilen bir doysun cocuk annesine. Yemekle ilgili de uğraşma çocuğunla kötü olma... (hasta olmuyorsa tabii ki)
Ben 2. Çocuğu asla düşünemedim Eşimle de aram bozuldu boşandım. Aslında benim de terapiye.ihtiyacım var galiba yazdıklarımdan onu anladım...
Benimde dişim kırıldı gidip yaptırmadım enfeksiyon oluştu orda mecbur gittim diş olayı kötü sinsi sinsi kanda enfeksiyon üretiyormuşagzimda suan bir kirik dis var dunden kalma allahtan kanal tedavili simdilik agri sizi yok, bu pandemi doneminde nasil yaptiracagim bilmiyorum.
ipi kapiya baglayip cekerim yinede gitmem yani
Allah sağlık versin çocuklarınıza. Oğlumun bağışıklığı çok düşük bende kronik hastayım o yüzden pandemide güvenemiyorum oysa ne iyi olurdu ne iyi gelirdi gerçekten ama yinede araştırıcam yorumlardan sonra belki çok dikkat eden bir yer bulabilirimMaddi imkanınız elverişliyse kesinlikle kreşe göndermenizi tavsiye ederim. Haftada 3 yarım gün ile başlarsınız, o arada sadece kendinize vakit ayırırsınız. İnanın sosyalleşmek hem ona çok iyi gelecektir hem de siz biraz nefes almış olursunuz. (Bu arada iki çocuk annesi olarak yazıyorum bunları, ilk çocuğum sakindi ama hastalıklardan çektik, ikinci çocuğum daha 1 yaşında ama doğduğundan beri mutsuz bir çocuk 2 yaş olduğunda yarın gün olarak kreşe başlatacağım inanılmaz güzel bir düzen sağlanıyor, çocukta arkadaşlarıyla enerjisi atıp geliyor.)
Ay tövbebanada dr lar yaşamaz demişler, bildigin parmak cocuk yani, annem 7 8 ay beni pamukla yıkamiş suya batirip batirip silmiş banyo bile yaptiramamis korkudan, komsular kizim birakta cocuk yataginda rahatca olsun demisler, sonuc 35 yasimdayim
evet biliyorum ama son dakikaya kadar gitmeyi dusunmuyorumBenimde dişim kırıldı gidip yaptırmadım enfeksiyon oluştu orda mecbur gittim diş olayı kötü sinsi sinsi kanda enfeksiyon üretiyormuş
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?