Uzulme takma be canim sana zarar bebise zarar bak daha bunun dogum sonrasi var. Her seyi dert edersen bitmez o lohusalik inan. Evin kapin ayri birak kalsin disarida ,sana gelen zaten gelir, kimseyi ilgilendirmez annen de dahilYa mutlaka öyle gelmek isteyene kim mani olabilir? Benim üzüldüğüm sinirlendiğim bir anne olarak nedir bu yalnız bırakma çabası? Amaç ne yani? İster istemez bu durumu takıyorum, sonuçta annem düşmanım değil ki?
Uzulme takma be canim sana zarar bebise zarar bak daha bunun dogum sonrasi var. Her seyi dert edersen bitmez o lohusalik inan. Evin kapin ayri birak kalsin disarida ,sana gelen zaten gelir, kimseyi ilgilendirmez annen de dahil
Kendi sagligin icin bebegin icin umursama canimDoğru diyorsun da işte anne olunca takılıyor insan. Umursamamayı bir becerebilsem..
Arkadaşım, annesinden yana dertli kadınlar olarak konunu fazlasıyla işgal ettik. Bir dokundun, bin ah işittin tabiri caizse:) Hakkını helal et.Kızlar bir konuyu net ifade edemedim sanırım. Annemin uyumasına bozuldum evet ama asıl derdim bu değil konumda da belirttim aslında.
Benim zaten ondan fazla bir beklentim yok ama kızkardeşimin ve eşimin neden yanımda olmalarına engel olmaya çalışıyor?
Kızkardeşim gelmek istiyor gelmesin hatta eşin de gitsin ne demek? Sen tek başına kal demek?
Hayır kendin destek olmuyorsun olana neden mani olmaya çalışıyorsun? Benim asıl bozulduğum şey bu. Yoksa elbette annem olması bana destek olmasını şart gibi beraberinde getirmez. Getirmiyor da ne benim için ne onun için. Ben ondan beklentimi çoktan minimuma indirmişim zaten.
Sorun olan şey, insanların kendi işini görememesi değil aslında. Bunları yazan hemen hemen bütün hanımlar, zaten her islerini kendileri görüyorlar.Hastabakici tutun. Sonrasinda da bebege bakar hem. Anneniz gelmis bir gun bakmis iste,insan bos bos otururken uyuyakalabilir, esiniz varmis o ilgilenmeli sizinle. Nedir bu annelerden is beklemek ben hic anlamiyorum. Hamilesiniz anne gelsin,cocuk dogdu anne gelsin,cocuk bakilacak anne gelsin. Su insanlari artik rahat birakmaliyiz bence. Kendi isinizi esinizle el birligiyle gorebilirsiniz diye dusunuyorum yetiskin bir kadin olarak.
Bu saydiklarinizda gonulluluk esastir ama. Kan bagimiz var diye zorla kimseyle aile olamayiz. Bazen yedi kat el bile akrabamizdan daha iyi gelir bize. Ki yabanci her zaman daha iyidir,bana gore.Sorun olan şey, insanların kendi işini görememesi değil aslında. Bunları yazan hemen hemen bütün hanımlar, zaten her islerini kendileri görüyorlar.
Ben mesela, düşük yaparken, temizlikci kadın yanımdaydi. Bebeğimi doğduğu ilk gece de de bir başka temizlikci.
Bunlar sayılı anlar, o zaman yanında oldukları için yedi kat elle bile bir hukukun oluşuyor. Çünkü dar zamanin. İnsan en mutlu ve en zor anlarında, en sevdiklerini yanında görmek istiyor. Bir taş çorbayi onların elinden içmek istiyor. Sevildigini hissetmek, kıymet verildiğini bilmek istiyor. Yoksa, ben acizim, bana baksınlar değil buradaki psikoloji.
Bir akrabamiz var, şehir dışında okuyor ve ona harçlık gönderiyoruz aylik. Cunku o soylemese de biliyoruz ki ihtiyaci var ogrenciyken.Bu çocuk 1-2 sene sonra mezun olup is bulduğunda zaten bizim gönderdiğimiz paralara ihtiyaç duymayacak. Şu anda kiymeti var yapılan işin.
Bu bir akrabamiz, kardeşimiz, çocuğumuz değil ama aile olmak benim için böyle bir şey. Ama bizim akrabamiz gösterdiğimiz özeni, burda dertlesenler annelerden dahi goremiyorlar, anlatılan bu, yardıma muhtaç olmak değil yani
Zaten burada insanların üzüldükleri nokta da bu. En yakını olması gereken kişinin bunu hissetmiyor ve hissettirmiyor oluşu. Yalnızlık hissi. Gönüllülük esastır demişsiniz ya. İnsanın annesinin buna gönüllü olamayışı, sizin halinizi hissedemiyor oluşu kırıyor insanı. İş yapmak değil mesele, buna gönüllü olamamak. Yoksa insan mecbur kalırsa herşeye bir çare buluyor esasında. Ama evladının gözünün içine bakan, bir derdi olunca derdini paylaşan, mutluluğunu içinde hisseden aileler gördükçe ve bunu kendi ailesinde bulamayınca kimsesiz hissediyor insan kendini. Olay budur. Kan bağı sizi aile yapmaz her zaman demişsiniz, çok doğru. Biz de aile olamayışımıza üzülüyoruz zatenBu saydiklarinizda gonulluluk esastir ama. Kan bagimiz var diye zorla kimseyle aile olamayiz. Bazen yedi kat el bile akrabamizdan daha iyi gelir bize. Ki yabanci her zaman daha iyidir,bana gore.
Ya iste uzulmeyin diyorum ben de,caniniza yazik degil mi? İstemiyorlarsa istemesinler. Benim cok candan arkadaslarim var ailem yerine koydugum. İlla ki herkesin de vardir. Aile olamadiklarimizin hic umrunda degiliz inanin, umrunda olmadigim insan icin uzulemem. Kimse de uzulmesin yazik gunah. Can tasiyorsunuz,tasimasaniz da siz bir cansiniz.Zaten burada insanların üzüldükleri nokta da bu. En yakını olması gereken kişinin bunu hissetmiyor ve hissettirmiyor oluşu. Yalnızlık hissi. Gönüllülük esastır demişsiniz ya. İnsanın annesinin buna gönüllü olamayışı, sizin halinizi hissedemiyor oluşu kırıyor insanı. İş yapmak değil mesele, buna gönüllü olamamak. Yoksa insan mecbur kalırsa herşeye bir çare buluyor esasında. Ama evladının gözünün içine bakan, bir derdi olunca derdini paylaşan, mutluluğunu içinde hisseden aileler gördükçe ve bunu kendi ailesinde bulamayınca kimsesiz hissediyor insan kendini. Olay budur. Kan bağı sizi aile yapmaz her zaman demişsiniz, çok doğru. Biz de aile olamayışımıza üzülüyoruz zaten
Arkadaşım, annesinden yana dertli kadınlar olarak konunu fazlasıyla işgal ettik. Bir dokundun, bin ah işittin tabiri caizse:) Hakkını helal et.
Senin annene gelince, bence mutsuz bir kadın senin annen... Kendisi o kadar mutsuz ki kendi mutsuzluğunu ve yalnızlığını etrafındaki herkese bulaştırarak kendini rahatlatmaya çalışıyor. Sen de yalnız ve mutsuz olursan kendini daha iyi hissedecekmiş gibi sanki...
Ona verilecek en iyi karşılık annen yanında olmasa da çok mutlu olmandır. Kardeşin de eşin de yanında olacak tabi ki. Sen çocuğunu kucağına alırken annenin negatif tutumunun gölgesi düşmeyecek mutluluğunun üstüne, buna izin verme sakın. Sen bir evlat getireceksin dünyaya. Dünyanın en büyük mucizesini... Herkes evlat sahibi oluyor evet, genele bakarak sıradan bir olay gibi görünebilir evet ama bu senin için ilk kez yaşayacağın hayatının en büyük mucizesi. Lütfen annenin enerjini sömürüp mutluluğunu söndürmesine izin verme. Ve inadına çok çok güzel yaşa bu süreci. Yarın öbür gün evladın büyüdüğünde en güzel anılarını için sızlayarak değil, yüzünde gülümsemeyle hatırla ve evladına da bu şekilde hissettir.
Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin. Güle güle büyüt şimdiden...
Kendi sagligin icin bebegin icin umursama canimsaglikli dogumlar insallah
Allah akıl versinn işte Anne var annecik varDedim canım demem mi. Herşeye bir bahane bulma çabası var. Yok tuçenin okulu var (ki bugün tatil) yok eşin yorulmuştur, yazık masraf ediyor o kadar.. Ya kimsenin masraf ettiği yok ayrıca kocam yani eder etmez, bir de neyin masrafı bu yani? herkese yazık bir bana değil kadının gözünde :)
Allah sabir versin
Inanmiyorum ne anneler var derdim
Esimin anneside oyle malesef. agir hastalandi esim bilinci kapandi o kadar feci hasteneye yatrdk aradim. gelemem hastayim dedi. meger gunu varmis ogun. komsularindan arkadaslari geldi birkscgun sonra. sanirim bu rezilde utanip geldi. bombos bir su bile getirmeden neyse kulagina egilip bisiler soyledi.meger acmis ozel hastsnenin restorani guzelmis bisilr yemek icin para istrmis. Durumuda iyi ustelik rezil kadin
Cnm bana da aynisini yapti annem. Doguma misafir gibi geldi, dogumdan sonra yanimda kv kaldi. Annemle cok cok yakin otururken, bizden uzakta oturan kv bakti dogumdan sonra da..
Daha ne rezillikler yapti be.. Boyle konulari gordukce yaram desiliyor..
Allah sabir versin ne diyim.. Simdi torunu 7 aylik oldu, hafta da 2 3 gelip sever de.. Benm icin eskisi gibi isinmiyor..
Amin ins. Annemin yaninda da soyluyorum hep, ins sana layik bi anne olurum evladim diyorum.. Anladigini sanmam ama..Sonrasında ne yaparsa yapsın unutulmuyor işte. Inşallah bizler anneliğin hakkını verebiliriz..
Amin ins. Annemin yaninda da soyluyorum hep, ins sana layik bi anne olurum evladim diyorum.. Anladigini sanmam ama..
Merhaba, yine içimi dökmelik bir konuyla karşınızdayım.
Sorun yine yeni yeniden annem. 34 haftalık hamileyim. Dün akşam sancım tuttu hastaneye gittik, o sıra annemin yanındaydım o yüzden annem de geldi hastaneye. Nst çekildi sancım var açılmam yok, yüksek oranda da enfeksiyon çıktı. Erken dogum yapabilirsin dedi doktor. Bu geceyi hastanede geçirdim. Annemde yanımdaydı ama ne yanımda olmak. Sabaha kadar deliksiz uyudu. Her işimi kendim gördüm, tuvalet, serum taşıma, nst vs. Bunlar sorun değil. Annemin ilgisizliğine alışkınım zaten.
Sabah uyandı, şakayla karışık anne git istersen sabaha kadar uyudun zaten dedim. Olmazsa ben gideyim dedi. Kızkardeşim gelir dedim, o gelemez okulu var dedi.
Dedim yarın tatil ne okulu? Olsun gelemez diyor hala ısrarla, hatta eşinde gitsin yazık burada masraf oluyor demez mi.. Üstelik kendisi maddi olarak çok iyi durumda bir insan. Eşim de zaten masraf falan aklına gelmez böyle bir durumda. Sonucta erken doğum riskim var ve oturduğumuz yere arabayla 45 dk uzakta bir hastanedeyim..
Bu kadın ne yapmaya çalışıyor artık kaldıramıyorum cidden ya. Dayanamadım söyledim bunları yüzüne, kalkmış benim Allah'ım var diyor, bir tek senin Allah'ın yok dedim ben de bizim de var...
Ya ben artık ne desem ne yapsam bilmiyorum..
Hayretler içerisinde okudum ya hani bunları kvler yapsa anlicam da öz anne nasıl yapar bunlariO kadar iyi anlıyorum ki seni. Tam tamına aynı şeyleri yaşadım. 6 yaşında bir kızım var. Kızımın doğum zamanı annemden hiç destek görmedim.
Hamileliğimde annem bir kez olsun yanımda hastaneye gelmedi. Doğum da dahil. Gerçi ben de istemedim.
Allah razı olsun eşimden, 13 saat tüm sancıyı çekerken 1 saniye yanımdan ayrılmadı, elimi bırakmadı.
Ben de kimseye haber verilmesini istemedim zaten. Eşime doğumdan sonra ara herkesi dedim.
Çünkü annemin huyunu biliyorum. Bana bir hayrının dokunmayacağını da biliyordum o yüzden istemedim.
Annem de sağolsun beni haksız çıkarmadı. Doğumdan sonra 1-2 saatliğine gelip bebeği gördüler abimlerle beraber sonra gittiler. Eşim kaldı yanımda.
Ertesi gün hastaneden çıkarken annem geldi. Ne gerek vardı anne gelmeseydin dedim. "Olur mu öyle şey, elalem ne der" dedi... Yorumsuzum... Dünyanın en önemli şeyi şu "elalem" faktörü zaten.
Neyse eve geldik. Annem misafir gibi geçti kenara oturdu. Yemek yapılacak annemde tık yok. Ben senin evini düzenini nerden bileyim dedi. 1 gün önce doğum yapmış olan ben kalktım yemek yaptım, misafir ağırladım bir de iyi mi?
İkinci bir bebek sahibi olursam annemin asla gelmesine izin vermem. Çocuğu görmek için gelirse gelir, çocuğu görür gider. Öyle yeni doğum yapıp bir de misafir önünde hizmet etmeye niyetim yok bir daha. Eşime ve bana Allah sağlık versin, ikimiz birbirimize yeteriz inşallah.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?