Selam Arkadaşlar
Yeni üye oldum. Burayı sıkı takip eden biriyim. Benim size danışmak istediğim mevzuya gelirsek:
Ben boşanmış çocuklu bir kadınım. Yaklaşık bir yıldır tanıştığım konuştuğum ve duygusal anlamda karşılıklı hislerimiz ve sevgimiz olan birisi var hayatımda. Ben 44 yaşımdayım o ise 43 yaşında. O hic evlenmemiş şimdiye kadar 2 Nişanlılık yaşamış ama anlaşamadıkları için ayrılmışlar. Uzun zamandır hayatına kimseyi almamış kimseye ilgi sevgi duyamadım diyor. İlk kez duygusal olarak kalbinde sevgi hissettiğini söyledi. İkimiz de çok iyi anlaşıyoruz. Fikirlerimiz hemen hemen aynı, hayata bakışımız aynı, karakterlerimiz benziyor onunla. Daha ben açıklama yapmadan beynimden geçenleri okuyor, bende onun. Ben boğa o ise basak burcu. Bende çok sevdim onu.
Annesine bahsetmis benden. Ama annesi sanirim "sevmene saygı duyarım da keşke bekar olsaydı ya" Sen bekarsin onun Çocukları var demis.. Ayrılmış demiş..Bu beni çok üzdü. Sanki oğlu bekar da bakire mi acaba ? Bu nasil bir yaklaşımdır.
O da umurumda değil demis Annesine. Şimdiye kadar annem her alanda bana engel oldu işime burnunu soktu mutluluğuma engel oldu. Artık kimseyi takmam ben ne dersem odur. Ben senin evlenip ayrılmış olmana bakmıyorum, cocuklarin olmasına bakmıyorum ayrıca çocuklarını çok seviyorum dedi. Ben ne dersem odur dedi. Sen üzülme ağzımdan kaçtı sana söylemiş oldum. Ama ben senin için herseyi elimin tersiyle iterim. Benim duruşum ve ne dediğim önemli sen bana bak diyor. Sonuna kadar gidicem asla ayrılmak yok diyor. Bende ona dedim Annenle benim aramda kalma onu da kırma, annenin bulduğu bekar bir bayanla evlenirsiniz deyincede inanilmaz sinirleniyor kızıyor. Öyle birsey olmayacak dedi.
Bulsa kaç yazar ben anlaşamadığım sevmediğim kadınla niye birlikte olayim sırf annem istiyor diye, benim anlaştığım sevdiğim sensin diyor.
Ne diyeceğimi ne düşüneceğimi bilmiyorum..
Fikirleriniz değerli..Sağolun