Yorulmuyor can geliyor.. Evde pek is yapmaz, bel fitigi var fazla ayakta durunca veya yürüyünce beli agriyor ve dizi agriyor yeni 62ye girdi..babam, abim disda oldugu tüm gün bazen de evde pekde yemek pismez.İnternet Facebookda takilir, haber dinler radoyda, namazini kilar okadar..Ama kizim 3.5yasinda sanki yürüyemiyor kucagina alir durmadan veya sirtina

yok ben dogdu dogali annem varken elimi süremem hastanede basladi bu kucagima alamadim bile 11 gün boyunca.. 40im cikana kadar öyle oldu, orda kaldim (en büyük hatalardan biri) .. Bende basta annem kizim yorulmasin diye yapiyor saniyordum ama bir gece cocugun aglamasina uyandigima annem bana kizarak "niye kalktim yatsana, bakamiyormu sandin çocuğa" demesi ben derinden sarti ve hala unutamiyorum onu.. Yinede konduramadim.. Sonrasi bez değiştirme, mama icirme, üst baş degisme, uyutma ondan soruldu.. Ben getir götürcu, mama isitmaya, bez atmaya iyiydim.. Hala orda öyle .. Bende napim kendimi geri cekiyorum, çünkü oynamak istesem veya kucagima gelince kizim, annem hemen "iyi ben gidiyorum, gidim ben,benle oynamiyorsun, öpmüyorsun" diyor kizima... En son bana sen 7/24 seviyorsun cekil öpme dedi biraz biz öpelim

oda oyun esnasinda hep bi ortamdayiz yani.. Ben kizimi extradan yanima cekmem.. Cekiniyorum resmen kizim yanima gelince hemen anneannesine yönlendiriyorum bisey diyecek diye

o dediginiz kurslara katilmaz, sosyal hayati 0, istemiyorda ahir zamanda kimseyle görüşme daha iyi diyor, dedikodudan uzak.. Birde biz yurtdisina yasiyoruz disari hava almaya bile cikmaz yabanci düşmani burasi diyor