- 2 Mart 2012
- 24.007
- 55.972
- 798
vallahi bıktım.
eşimle ailem daha doğrusu annem anlaşamıyorlar. her şeyde ama her şeyde bir restleşme, inatlaşma çabası.
ikisine de ben karışmam ne haliniz varsa görün dedim. ama yok, illa beni araya alıp bezdiriyorlar.
tv de dizi izlerken bile oradaki bir karakterden konu ya eşime, ya anneme geliyor. ondan sonra tüm gün bitmiyor lafları. ona hak versem anneci, diğerine hak versem koca delisiyim.
ikisinde de hata var zamanında çok yanlış yaptılar birbirlerine. ben ara bulmaya çalıştıkça daha kötü oldu her şey nedense.
yeter dedirten olaya geleyim:
kızım lunaparka gitmek istiyordu bir avm deki. kardeşim tamam dedi ama resmen oyaladı kızımı. anneme de kardeşime de "çocuklara yalan söylemeyin. götürmek istemiyorsanız hayır deyin. iki ağlar unutur. ama tamam deyip söz verince her gün soruyor dayım ne zaman götürecek?" diye dedim. yok bir şey olmazmış. la havle dedim.
kızlar birkaç gündür hastaydı. az iyi olunca kızımın gönlü olsun diye eşime "kardeşimin arabasına benzin koy da bizi götürsün, hem o sözünü tutmuş olur, hem de soğukta araç beklememiş oluruz. çünkü iett ile 1 saat, özel araçla 15 dk" eşimi zar zor ikna ettim, bizimkilerle arası bozuk olduğu için.
kardeşimi aradım söyledim, bakarız dedi telefonu suratıma kapadı. muhtemelen annem engel oldu, çünkü annemin genel tavrı böyle.
biz de taksi tuttuk gittik geldik. şimdi hem annem hem kardeşim triplerde, hem eşim onlara iyice bilendi.
ben de arayıp sormayacağım, ara bulmak için uğraşmayacağım artık. olan bana ve kızlarıma oluyor.
gelene kapım, arayana telefonum açık.
bana da yazık.
eşimle ailem daha doğrusu annem anlaşamıyorlar. her şeyde ama her şeyde bir restleşme, inatlaşma çabası.
ikisine de ben karışmam ne haliniz varsa görün dedim. ama yok, illa beni araya alıp bezdiriyorlar.
tv de dizi izlerken bile oradaki bir karakterden konu ya eşime, ya anneme geliyor. ondan sonra tüm gün bitmiyor lafları. ona hak versem anneci, diğerine hak versem koca delisiyim.
ikisinde de hata var zamanında çok yanlış yaptılar birbirlerine. ben ara bulmaya çalıştıkça daha kötü oldu her şey nedense.
yeter dedirten olaya geleyim:
kızım lunaparka gitmek istiyordu bir avm deki. kardeşim tamam dedi ama resmen oyaladı kızımı. anneme de kardeşime de "çocuklara yalan söylemeyin. götürmek istemiyorsanız hayır deyin. iki ağlar unutur. ama tamam deyip söz verince her gün soruyor dayım ne zaman götürecek?" diye dedim. yok bir şey olmazmış. la havle dedim.
kızlar birkaç gündür hastaydı. az iyi olunca kızımın gönlü olsun diye eşime "kardeşimin arabasına benzin koy da bizi götürsün, hem o sözünü tutmuş olur, hem de soğukta araç beklememiş oluruz. çünkü iett ile 1 saat, özel araçla 15 dk" eşimi zar zor ikna ettim, bizimkilerle arası bozuk olduğu için.
kardeşimi aradım söyledim, bakarız dedi telefonu suratıma kapadı. muhtemelen annem engel oldu, çünkü annemin genel tavrı böyle.
biz de taksi tuttuk gittik geldik. şimdi hem annem hem kardeşim triplerde, hem eşim onlara iyice bilendi.
ben de arayıp sormayacağım, ara bulmak için uğraşmayacağım artık. olan bana ve kızlarıma oluyor.
gelene kapım, arayana telefonum açık.
bana da yazık.