Değerli konu sahibi, öncelikle konunuzu bölmüş gibi olduysam peşinen samimi olarak özür diliyorum. Birkaç gündür ben de bu minvalde bir konu açıp açmamak üzerine sürekli düşünüyordum, sizin konunuza kendimi yakın hissettim; artık bazı şeyleri ne kadar zorlasam da anlamlandıramamak sebebiyle. Biliyorum konunuzu kısmen bölecek gibi olacak ancak belki kollektif bir şekilde daha etkin çözümler üretebiliriz diye özellikle burada yazdım. İnsanlardaki ani davranış değişikliklerine/geçmişte eleştirdikleri olgulara bilfiil kendilerinin dönüşmesine gerçekten anlam veremeyenlerden biriyim. Bunu asla özel ilişkiler anlamında kullanmıyorum; özel ilişkiler alanı aslında kısmen bizim mübalağa/hayal etme istemi duyduğumuz alanlar. Erkeklerin gitmesi beni birkaç ay üzer, hayatıma dönerim. Yaşamın olmazsa olmazı değildir ancak dostluk hayatı gerçekten anlamladıran bir şeydir ve bu konuda (dostluklar konusunda) ben de çok hassas biriyim. Ancak bu kadar hassasiyetime rağmen pandemi öncesi 2, pandemi sonrası 3-4 olmak üzere neredeyse hayatımdaki birçok kişiyi kaybettiğimi (En azından içimde ben böyle hissediyorum) farkettim. Benim bir hatam yok mudur, ben sütten çıkmış ak kaşık mıyım, elbette hayır yalnız farkında olmadan istem dışı yaptığım hatalar mevzu bahis olsaydı ve benimle açıkça paylaşılsaydı tüm samimiyetimle özür diler, hassas oldukları noktalarda çok daha dikkatli olacağımı söylerdim. Öz kritikte bulunmaktan asla rencide olmam. Sorun/sorunlar bu değildi bence, hiçbir zaman da bu olmadı diye bakıyorum artık. Sorunlar şunlar: dostunuz uzaklaşır çünkü sevgilisi/ciddi ilişkisi vardır, ne zaman işler beklediği gibi gitmez, o zaman belki 1-2 yıl sonra sizi anımsar ama iş işten geçmiştir artık (Tek derdi evlenmek üzerine kurulu aslında hayatıma hiç almamam gereken bazı kadın dostlarda gözlemlediklerim), diğer mevzular: İnsanların ortam değiştirince, yeni projeler/terfiler alınca (aslında o gizli egolarını da o zaman farkediyorsunuz, ki benim de gayet saygın bir konumum var ama bunu asla dostluklarımda mevzu bahis yapmadım, yapmaya utanırım) böbürlenen egoları, çevrelerine çektikleri yeni insanları kazanılmış yeni sosyal sermaye alanları olarak görerek zaten o orda işte, dursun, ben şu an yeni fetih alanlarımın keyfini çıkarayım diye baktıkları durumlar (Ekseri bunu yaşadım, sanırım bu forumda da çoğu kişi bundan muzdariptir), bir de zaten sadece sizi çıkarları için aradıklarını bildikleriniz ki bence onlar bir önceki gruptan daha masum. Velhasıl sevgili konu sahibi, tam da benim de şikayetçi olduğum bir konuya değinmişsiniz, insanların bencil ve hoyrat olması, daha önce kendilerine yapıldığında çok incindiklerini söyledikleri şeyleri zamanla kendilerinin yapmaları nasıl bir tutarlılıkla bağdaşır, inanın ben de emin olamıyorum artık. Forumdaki değerli hanfendilerin bazıları, takmayın kafanıza, bırakın düşünmeyi demiş ama hayat sadece sürekli bir sıfırlama süreci midir, yıllarca verilen emeklerin kıymeti bir anda silinebilir oluyor mu diye de düşünmeden geçemiyor tabi ki insan. Emeğin/mütevaziliğin değerini bilen insanlarla karşılaşmamızı diliyorum. Yorumları takipte olacağım.