- 29 Ekim 2022
- 1
- -12
- 1
- Konu Sahibi papatyam27-
-
- #1
İyi akşamlar canlar, gerçekten kimseye söyleyemediğim bir şey canımı sıkıyor.
Eski sevgilim ve ben ayrıldığımızdan beri birbirimizle iyi iletişim halindeyiz. Birbirimizi son gördüğümüzde benimle evlenmek istediğini itiraf etti. Bunu duyduğumda çok mutlu oldum çünkü güvenim her şeyden zedelenmiş olsa da ben de onunla evlenmeyi o kadar çok isterdim ki.
Bunu konuştuğumuzda birdenbire gelecekte ikinci bir eşle evlenmek istediğini söyledi. Şok olmuştum! Kuran'da öyle yazdığı için bizim dinimizde caiz olur dedi. Dinimize saygım var ama geleceğimi böyle istemiyorum. 5 buçuk yıldır hayatımda ve onunla evlenmeyi o kadar çok istiyordum ki, resmen hayal kırıklığına uğradım. Yıkıldım. Hep bana “sen mükemmel bir eş olursun, her şeyi becerirsin” diye iltifatlara bulunuyordu. Demek ki ben ona yetmiyormuşum..
Şimdi gelelim asıl sorunuma.
Tanıştığımızdan beri hep onun yanında oldum, tüm kararlarında onu destekledim. Başta hiç paramız yoktu ve karda kışta yağmurda dışarda parklarda görüşüyorduk, hayal ediyorduk bir gün buralara gideriz diye bu arabamız olur diye. Bir kaç ay önce kendine o hayal ettiği arabayı aldı ve ben onun adına çok sevindim, çünkü ne zorluklarla aldı. Beni evimde alıp gezdirdi, çocuklar gibi sevindik eğlendik. Ve o son evlilik hakkında konuştuğumuz görüşmeden sonra biriyle tanıştığını öğrendim.. Bide gelmiş diyor ki “eee sana söyledim iki evlilik yapmak istediğimi” falanda filanda. Yanlış anlamayın ama ben onun en zor günlerinde yanındaydım, şimdi hayal ettiği arabasını aldığı için bir bambaşka kişilik görüyorum. Burnu havada artist haraketler, bayanlar nasıl olsa zaten arkamda koşuyorlar gibi tavırlar. Ben onu hayatımda çıkarmaktan o kadar çok korkarken o çoktan benden vazgeçmiş gibi geliyor bana.. ve bu bana çok koyuyor. Yani yanında ben olmak varken yetmiyormuşum gibi gözü başkalarında.
Tamam şimdi saf olma dersiniz ama yani ben koskocaman 5 buçuk yılımı verdim bu adama. Ben mi hafife aldım? Ben mi yanlış yaptım?
Düşüncelerinizi almaktan çok memnun olurum..
Çünkü çevremde kimseyle konuşamıyorum..
Eski sevgilim ve ben ayrıldığımızdan beri birbirimizle iyi iletişim halindeyiz. Birbirimizi son gördüğümüzde benimle evlenmek istediğini itiraf etti. Bunu duyduğumda çok mutlu oldum çünkü güvenim her şeyden zedelenmiş olsa da ben de onunla evlenmeyi o kadar çok isterdim ki.
Bunu konuştuğumuzda birdenbire gelecekte ikinci bir eşle evlenmek istediğini söyledi. Şok olmuştum! Kuran'da öyle yazdığı için bizim dinimizde caiz olur dedi. Dinimize saygım var ama geleceğimi böyle istemiyorum. 5 buçuk yıldır hayatımda ve onunla evlenmeyi o kadar çok istiyordum ki, resmen hayal kırıklığına uğradım. Yıkıldım. Hep bana “sen mükemmel bir eş olursun, her şeyi becerirsin” diye iltifatlara bulunuyordu. Demek ki ben ona yetmiyormuşum..
Şimdi gelelim asıl sorunuma.
Tanıştığımızdan beri hep onun yanında oldum, tüm kararlarında onu destekledim. Başta hiç paramız yoktu ve karda kışta yağmurda dışarda parklarda görüşüyorduk, hayal ediyorduk bir gün buralara gideriz diye bu arabamız olur diye. Bir kaç ay önce kendine o hayal ettiği arabayı aldı ve ben onun adına çok sevindim, çünkü ne zorluklarla aldı. Beni evimde alıp gezdirdi, çocuklar gibi sevindik eğlendik. Ve o son evlilik hakkında konuştuğumuz görüşmeden sonra biriyle tanıştığını öğrendim.. Bide gelmiş diyor ki “eee sana söyledim iki evlilik yapmak istediğimi” falanda filanda. Yanlış anlamayın ama ben onun en zor günlerinde yanındaydım, şimdi hayal ettiği arabasını aldığı için bir bambaşka kişilik görüyorum. Burnu havada artist haraketler, bayanlar nasıl olsa zaten arkamda koşuyorlar gibi tavırlar. Ben onu hayatımda çıkarmaktan o kadar çok korkarken o çoktan benden vazgeçmiş gibi geliyor bana.. ve bu bana çok koyuyor. Yani yanında ben olmak varken yetmiyormuşum gibi gözü başkalarında.
Tamam şimdi saf olma dersiniz ama yani ben koskocaman 5 buçuk yılımı verdim bu adama. Ben mi hafife aldım? Ben mi yanlış yaptım?
Düşüncelerinizi almaktan çok memnun olurum..
Çünkü çevremde kimseyle konuşamıyorum..