- 8 Haziran 2025
- 141
- 308
- 18
- Konu Sahibi yildizligece8
-
- #1
Değerli hanımlar hepinize merhaba, bir konuda fikrinize tecrübelerinize çok ihtiyacım var. Açıklayıcı, anlam karmaşası yaratmadan yazacağım fakat uzun olursa ki öyle tahmin ediyorum şimdiden affınıza sığınıyorum. Olay daha çok taze ve ne hissedeceğimi hiç bilmiyorum duygularım karmakarışık. Kendime uzaktan bir gözle bakamıyorum bu yüzden naçizane vakit ayırır ve yardımcı olursanız çok mutlu olurum, konuya gireyim.
Ağustos ayında erkek arkadaşımdan ayrıldım. 6 aylık bir ilişkimiz vardı o benden birkaç yaş büyüktü. Birbirimize karşı saygılı, güzel bir ilişkimiz vardı. O, benden önce evlilik arefesinde ve çok da aşık olduğu kız arkadaşını kaybetmiş. (detaylara çok girmeyeyim ama bir şeyi belirteyim bu kıza ölümüne aşıkmış bu çok net hem kendi ifadesi hem de çevre anlatımı ve yaptığı büyük fedakarlıklar vs açısından bu detay önemli)
Benimle tanıştığında bir ölüden farksızdı o kadar söyleyeyim. Kimseyle konuşmazdı, o kıza şiirler yazardı instagram hesabında vs. Fotoğrafları da hâlâ duruyordu sosyal medyasında. Biz meslektaş olduğumuz için tanıştık ve önce arkadaş olduk. Günün çoğunda beraberdik mesleki eğitim sürecinde olduğumuz için. Çok da ortak noktamız vardı. Başta ona şefkatle yaklaşıp yalnız kalmasın istedim hatta teselli ettim:) Fakat ondan gelen duygusal karşılık sonucu arkadaşlığımızın istikameti zamanla sevgililiğe evrildi.
Her şey çok iyiydi ama bazen sevdiğim bir şeyi onunla paylaşırdım susardı. Bir yere gitmek istediğimde oraya gitmesek olur mu derdi. Anısı var sanırım diye üstelemezdim. Çok uzun ve trajik biten bir ilişkiden sonra ilk kez yeni biriyle ilişkisi oluyor diye anlayış gösterdim. Benimle çok ilgili, sevgi doluydu ama sosyal medyasında kızla fotoğrafları vs de duruyordu. Sil de diyemiyordum, ilişki belli bir noktaya gelince kendi yapması gerekeni yapar diye düşündüm ve hiç silinmedi o şiirler fotoğraflar.
Ben başta saygı duysam da zamanla bu fotoğraf ve şiirlerden incinmeye başladım çünkü ona karşı artık şefkat ve dostluk değil aşk hissediyordum ve onunla da bu konuyu konuşamadığımdan (ilişkimiz yeni daha zamanı var diye mi düşünüyor ya da ters bir cevap verir beni yanlış mı anlar diye düşündüğümden) bu sefer başka düşüncelere kapıldım. Acaba duygusal boşluğunu kapatmaya çalıştığı bir yara bandı mıyım vs diye. Bir şekilde saçma ya da haklıyım bilmiyorum ama hiçbir zaman o kızcağız kadar sevilemeyeceğimi, bunun ileride daha ciddi bir konumdayken sorun yaratması hâlinde aşamayacağımı düşünüp ayrıldım.
Çok ısrarcı oldu ben kabul etmeyince "en azından dost kalalım şu an gidersen daha çok üzüleceğim" dedi. Bu teklifini de reddettim. Başta her şey iyiydi fakat zamanla çok derin bir ayrılık acısı çekmeye başladım. Onu o hâlde bıraktığım için vicdan azabı mı duydum, güzel anıları mı özlüyordum yoksa kaybedince değere mi bindi bilmiyorum. Bazen eleştirel bazen objektif bakmaya çalışıyorum kendime bu konuya ama yapamıyorum lütfen bana yardımcı olun bu noktada...
Velhasıl ayrılıktan bir süre sonra farklı yerlere atandık. Birbirimizi hiç görmedik fakat ben üzülmeye devam ediyordum. 2 ay önce bir hafta içinde 2 kez üst üste rüyamda evlendiğini gördüm. Mümkün değildi çünkü sosyal medyası herkese açıktı, takip ettiği bir kız yoktu. Fotoğraf yoktu. Bunlar tabii ki kesin cevap vermez fakat gezdiği yerlerden tek fotoğraf atıyordu ya da ailesiyle. Haliyle kimse yok bunlar zihnimin oyunu sanıyordum.
Ayrılan taraf ben olduğum için ve ayrılık acısını ayrılıktan 3 ay sonra gibi bir zamanda hissetmeye başladığımdan geri dönmenin tutarsızlık, bencillik, dengesizlik olacağını düşündüm. Mutlu gibiydi, sürece alışmışken huzurunu bozmak istemiyordum ya da bütün bunlar bahanemdi. Sonradan anladım ki nasibim olmayışındanmış:)
1 ay önce sosyal medyasından o kızla ilgili her şeyi sildi. Ben de yas sürecini aştığını düşünüp saf gibi kendime pay çıkarıp ümitlendim ve ona yazma isteğim daha da şiddetlendi yine de sanki bir şey hep beni geri çekiyordu. Bayramın ilk günü cuma namazından sonra Allah'a dua ettim "Rabbim ben ayrıldım ama anlamsızca üzülüyorum aylardır bir türlü aşamıyorum. Ona tekrar dönsem ne tepki verir bunu da bilmiyorum. Bu yüzden gururumu çiğnemek istemiyorum. Lakin sen en doğrusunu bilirsin. Bana onunla ilgili olumlu ya da olumsuz öyle bir işaret ver ki bu konuda kalbimde de aklımda da her şey netleşsin artık" diye. Duamdan 1 gün sonra yani dün profil fotoğrafını değiştirdiğini gördüm. Evlenmiş. Eşiyle nikahından bir fotoğraf koymuş...
Öylece kalakaldım. Yıllarca sürmüş büyük aşkı 2 yıl önce çok travmatik bir şekilde bitti. Benimle daha 10 ay önce ayrıldı ve yakın zamanda evlenmiş. Ne ara tanıştı, söz nişan evliliğe geldi olay şoke oldum.
Ben şoke etkisinde öylece olayı idrak etmeye çalışırken bir anda 2 kez gördüğüm rüya cuma günkü duam gözümün önünden geçti. Allah'a şükürler olsun gerçeği daha fazla üzülmeme müsaade etmeden gösterdi. Bu noktada bu defter benim için kapandı. O zaman niye burada bu kadar uzun yazıyorsun bir de konu açıyorsun diye sorarsanız da durumu anlamlandıramıyorum hanımlar
Yani tamam evlendi ve biz diye bir şey kalmadı zaten çok önceden kalmamış:) Herkes kendi yoluna artık ama kendimi onun yerine koyuyorum ilişkim bitmişken 10 ayda bu kadar hızlı evlilik kararı alamazdım. Yani bu süre 0'dan tanışıp evlilik kararı almak için uzun mu kısa mı ben şu an olayın etkisiyle değerlendiremiyorum.
Hadi beni unuttun, 6 aylık ilişkiydi hızlı aştın vs diyelim. O kızla ayrılığının travmasını nasıl aştın? Benimleyken bile yas süreci devam ediyordu çünkü zaten bu yüzden ayrıldım.
Sevgili olsa tamam derdim belki de bu basit bir şey değil ki neticede hayatını birleştiriyorsun. Arkadaşlarımıza "ben acele etmek istemem çok zamana ihtiyacım var ağırdan almak istiyorum" vs derken evlendi
Her türlü nasip değilmiş o konuda kadere saygım sonsuz ama kendimi boş yere üzüyormuşum kaç aydır değmeyecek biri için. Hâliyle kırıldım, aptal gibi hissediyorum dertleşmeye ihtiyacım vardı sanırım. Bu konuları konuşabileceğim biri yok çevremde zira ortak çok arkadaşımız var. Ne ben huzursuz olayım ne de karşı tarafa saygısızlık olsun istemem. Yorumlarınızı merak ediyorum...
Ağustos ayında erkek arkadaşımdan ayrıldım. 6 aylık bir ilişkimiz vardı o benden birkaç yaş büyüktü. Birbirimize karşı saygılı, güzel bir ilişkimiz vardı. O, benden önce evlilik arefesinde ve çok da aşık olduğu kız arkadaşını kaybetmiş. (detaylara çok girmeyeyim ama bir şeyi belirteyim bu kıza ölümüne aşıkmış bu çok net hem kendi ifadesi hem de çevre anlatımı ve yaptığı büyük fedakarlıklar vs açısından bu detay önemli)
Benimle tanıştığında bir ölüden farksızdı o kadar söyleyeyim. Kimseyle konuşmazdı, o kıza şiirler yazardı instagram hesabında vs. Fotoğrafları da hâlâ duruyordu sosyal medyasında. Biz meslektaş olduğumuz için tanıştık ve önce arkadaş olduk. Günün çoğunda beraberdik mesleki eğitim sürecinde olduğumuz için. Çok da ortak noktamız vardı. Başta ona şefkatle yaklaşıp yalnız kalmasın istedim hatta teselli ettim:) Fakat ondan gelen duygusal karşılık sonucu arkadaşlığımızın istikameti zamanla sevgililiğe evrildi.
Her şey çok iyiydi ama bazen sevdiğim bir şeyi onunla paylaşırdım susardı. Bir yere gitmek istediğimde oraya gitmesek olur mu derdi. Anısı var sanırım diye üstelemezdim. Çok uzun ve trajik biten bir ilişkiden sonra ilk kez yeni biriyle ilişkisi oluyor diye anlayış gösterdim. Benimle çok ilgili, sevgi doluydu ama sosyal medyasında kızla fotoğrafları vs de duruyordu. Sil de diyemiyordum, ilişki belli bir noktaya gelince kendi yapması gerekeni yapar diye düşündüm ve hiç silinmedi o şiirler fotoğraflar.
Ben başta saygı duysam da zamanla bu fotoğraf ve şiirlerden incinmeye başladım çünkü ona karşı artık şefkat ve dostluk değil aşk hissediyordum ve onunla da bu konuyu konuşamadığımdan (ilişkimiz yeni daha zamanı var diye mi düşünüyor ya da ters bir cevap verir beni yanlış mı anlar diye düşündüğümden) bu sefer başka düşüncelere kapıldım. Acaba duygusal boşluğunu kapatmaya çalıştığı bir yara bandı mıyım vs diye. Bir şekilde saçma ya da haklıyım bilmiyorum ama hiçbir zaman o kızcağız kadar sevilemeyeceğimi, bunun ileride daha ciddi bir konumdayken sorun yaratması hâlinde aşamayacağımı düşünüp ayrıldım.
Çok ısrarcı oldu ben kabul etmeyince "en azından dost kalalım şu an gidersen daha çok üzüleceğim" dedi. Bu teklifini de reddettim. Başta her şey iyiydi fakat zamanla çok derin bir ayrılık acısı çekmeye başladım. Onu o hâlde bıraktığım için vicdan azabı mı duydum, güzel anıları mı özlüyordum yoksa kaybedince değere mi bindi bilmiyorum. Bazen eleştirel bazen objektif bakmaya çalışıyorum kendime bu konuya ama yapamıyorum lütfen bana yardımcı olun bu noktada...
Velhasıl ayrılıktan bir süre sonra farklı yerlere atandık. Birbirimizi hiç görmedik fakat ben üzülmeye devam ediyordum. 2 ay önce bir hafta içinde 2 kez üst üste rüyamda evlendiğini gördüm. Mümkün değildi çünkü sosyal medyası herkese açıktı, takip ettiği bir kız yoktu. Fotoğraf yoktu. Bunlar tabii ki kesin cevap vermez fakat gezdiği yerlerden tek fotoğraf atıyordu ya da ailesiyle. Haliyle kimse yok bunlar zihnimin oyunu sanıyordum.
Ayrılan taraf ben olduğum için ve ayrılık acısını ayrılıktan 3 ay sonra gibi bir zamanda hissetmeye başladığımdan geri dönmenin tutarsızlık, bencillik, dengesizlik olacağını düşündüm. Mutlu gibiydi, sürece alışmışken huzurunu bozmak istemiyordum ya da bütün bunlar bahanemdi. Sonradan anladım ki nasibim olmayışındanmış:)
1 ay önce sosyal medyasından o kızla ilgili her şeyi sildi. Ben de yas sürecini aştığını düşünüp saf gibi kendime pay çıkarıp ümitlendim ve ona yazma isteğim daha da şiddetlendi yine de sanki bir şey hep beni geri çekiyordu. Bayramın ilk günü cuma namazından sonra Allah'a dua ettim "Rabbim ben ayrıldım ama anlamsızca üzülüyorum aylardır bir türlü aşamıyorum. Ona tekrar dönsem ne tepki verir bunu da bilmiyorum. Bu yüzden gururumu çiğnemek istemiyorum. Lakin sen en doğrusunu bilirsin. Bana onunla ilgili olumlu ya da olumsuz öyle bir işaret ver ki bu konuda kalbimde de aklımda da her şey netleşsin artık" diye. Duamdan 1 gün sonra yani dün profil fotoğrafını değiştirdiğini gördüm. Evlenmiş. Eşiyle nikahından bir fotoğraf koymuş...
Öylece kalakaldım. Yıllarca sürmüş büyük aşkı 2 yıl önce çok travmatik bir şekilde bitti. Benimle daha 10 ay önce ayrıldı ve yakın zamanda evlenmiş. Ne ara tanıştı, söz nişan evliliğe geldi olay şoke oldum.
Ben şoke etkisinde öylece olayı idrak etmeye çalışırken bir anda 2 kez gördüğüm rüya cuma günkü duam gözümün önünden geçti. Allah'a şükürler olsun gerçeği daha fazla üzülmeme müsaade etmeden gösterdi. Bu noktada bu defter benim için kapandı. O zaman niye burada bu kadar uzun yazıyorsun bir de konu açıyorsun diye sorarsanız da durumu anlamlandıramıyorum hanımlar
Yani tamam evlendi ve biz diye bir şey kalmadı zaten çok önceden kalmamış:) Herkes kendi yoluna artık ama kendimi onun yerine koyuyorum ilişkim bitmişken 10 ayda bu kadar hızlı evlilik kararı alamazdım. Yani bu süre 0'dan tanışıp evlilik kararı almak için uzun mu kısa mı ben şu an olayın etkisiyle değerlendiremiyorum.
Hadi beni unuttun, 6 aylık ilişkiydi hızlı aştın vs diyelim. O kızla ayrılığının travmasını nasıl aştın? Benimleyken bile yas süreci devam ediyordu çünkü zaten bu yüzden ayrıldım.
Sevgili olsa tamam derdim belki de bu basit bir şey değil ki neticede hayatını birleştiriyorsun. Arkadaşlarımıza "ben acele etmek istemem çok zamana ihtiyacım var ağırdan almak istiyorum" vs derken evlendi
Her türlü nasip değilmiş o konuda kadere saygım sonsuz ama kendimi boş yere üzüyormuşum kaç aydır değmeyecek biri için. Hâliyle kırıldım, aptal gibi hissediyorum dertleşmeye ihtiyacım vardı sanırım. Bu konuları konuşabileceğim biri yok çevremde zira ortak çok arkadaşımız var. Ne ben huzursuz olayım ne de karşı tarafa saygısızlık olsun istemem. Yorumlarınızı merak ediyorum...
Son düzenleme: