''asla'' derdim ya!!

Canım öncelikle güzel bebişin için rabbim,uzun ve sağlıklı bir ömür versin.
Bu yazdıkların o kadar normal şeylerki,herkes demeyim ama çoğu kadın,senin yaşadıklarını yaşıyor,yaşayanlarda biri de benim:))Çok zor zamanlardı,çok yıpratıcı zamanlardı,stresli bir hamilelik,iş değişikliği,şehir değişikliği de bonuslarımdı,herşey üstüme üstüme geliyordu,sürekli kocama sarıp duruyordum,bağırma çağırmalar, birbirimize çok kötü davranıyorduk,ben hep şöyle bir beklenti içerisindeydim:ben yeni doğum yaptım,beni el üstünde tutsun, hep güler yüz göstersin ama maalesef eşime çok haksızlık ettiğimi şimdilerde anlayabiliyorum,aradan 4 yıl geçti:))Tamam kadın için zor süreç ama bir bebek sahibi olmak sorumluluk sahibi olan erkek için de zor,o da bilmiyor,nasıl davranacağını,bunlar geçecek öncelikle buna inanın.Temeli güçlü evlilikler böyle sarsıntılarla bitmez,özünde aşk varsa sevgi varsa bu kötü sınavlardan evliliğiniz daha da güçlenerek çıkar,birlikte zorlukları aştıkça birbirinize daha da bağlanacaksınız.
Öncelikle kendinizi rahatlatın biraz,bebeğinizle beraber arkadaşlarınızı ziyarete çıkın,eşinizde biraz arkadaşlarıyla zaman geçirsin,yani biraz farklı ortamlara girin,biz hep evdeydik,kimseyle görüşmüyorduk,bebeği dışarıya çıkarmıyorduk çoooook yanlışmış.İnsan kabuğundan çıkınca kendisine daha objektif bakabiliyor,ailelere asla yansıtmayın,her ne yaşanıyorsa aranızda kalsın,sosyalleşmeye çalışın,havalar güzelleşiyor,bebeğinizi alın parka çıkın,yürüyüş yapın,çocuğu uyuttuktan sonra,başbaşa güzel bir film izleyin,bir kahve için,ne bileyim sorunları sürekli gündeme getirmeyin,bir süre askıya alın,sonra bakacaksınızki zamanla bu sorunlar azaldıkça azalıyor,çok içinden çıkamazsanız bir psikiyatrise gidin,ben antidepresan kullanmıştım.
Herşey geçiyor,ben şimdilerde bir tek şeye içerliyorum,gerçekten bir bebeğin ilk zamanları çok kıymetli bir daha geri gelmiyor zaman,şimdi diyorum, keşke çocuğumla daha kaliteli zaman geçirseymişim,gerçekten çok güzel zamanlar o minik insanın büyümesine şahit olmak,ilk gülüşü,ilk çıkardığı sesler,ilk dişleri,ilk sürünmesi,ilk dişleri:)) ...uzarda uzar bu liste.
Bunlara odaklanın herşey rayına girecek.
Sevgiler...
 
teşekkür ederim menekşe81..sizler böyle anlatınca olayın doğal oldugunu görebiliyorum..son konusmamızdan sonra kavga etmedik ama eskisi gibi de değiliz.umarım dediğin gibi güzel olur hersey..sanki kırılan seyler düzelmeyecek gibi..bana kötü davranmıyor,her işime yardım ediyor,güzel konusuyor ama hissettiğim bi sogukluk var aramızda..düzelsin artık
 

Velisol canım şimdi kalk git eşine sarıl ve ona onu ne kadar çok sevdiğini söyle ama hemen yap, lütfen bak gurur yapma, aşkta gurur olmamalı, git sarıl bak bakalım sorun morun kalıyor mu? Yüzbin defa konuşacağınıza bir defa sarılın. Eşinin kıymetini bil sende bence tatlım adamsana yardımcı, el pençe önünde, bak zor bulunur öyle erkek. Hadi lütfen git bi sarıl bi öp
 
Canım benim de çok kırgınlıklarım vardı,çoook,hem eşime hem ailesine(en azından sen ailesiyle sorun yaşamamışsın)ve emin olki eşininde sana çok kırgınlıkları var,erkekler genelde dışa yansıtmazlar,içlerinde yaşarlar,kadinlarda kırgınlıklar daha çok dile gelir,şunu söyleyeyim,geçiyor,geçecek,zamanla göreceksinki sorun dediğin şeyler,kırgınlıklar,gerçekten önemsiz şeylermiş.Zor da olsa kırgınlığınızı biraz rafa kaldırın,ona ilk zamanlarınızdaki gibi ön yargısız olarak bakmaya çalışın,herşey daha farklı olmaya başlayacak.Biz aile terapistine de gitmiştik,bana söylediği,eşinizi yardımları için yüreklendirin,teşekkür edin,onu biraz övün,bunlar küçük şeyler ama özünde büyük problemleri çözüyor demişti,gerçekten de haklıymış,bütün ilginizi,zamanınızı bebeğinize yönlendirmeyin,eşinizin varlığını yoksaymayın,ona da zaman ayırın demişti,tabii eşimede bişeyler söylemiş ama bilmiyorum:))mesela akrabalardan biri geldiğinde aileleriniz falan,bebeğe bakabilecek olan birine 2-3 saatliğine bırakın bebeğinizi eşinizle sinemaya falan gidin,bunlarda çok işe yarıyor,eski heyecanınız yavaş yavaş yerine geliyor.En önemlisi hepsi düzeliyor,kendinize zaman tanıyın.
Sevgiler...
 

Bu yazdıklarından buradaki bir çok kişinin de söylediği gibi bir depresyon geçirdiğin açık olarak görülüyor canım. Ben loğusalık depresyonu geçirmedim çok şükür. Ama öncesinde çok ağır bir depresyon geçirmiştim ve bunun nasıl bir duygu olduğunu, insanı nasıl değiştirdiğini, hayatı nasıl renksiz ve kötü gösterdiğini, bütün enerjini alıp, bütün duygularını nasıl tükettiğini çok çok iyi biliyorum. Bu depresyonu yaşamayan anlamaz kesinlikle, öyle böyle bir şey değil, kelimelerle anlatılmaz. Şimdi biz sana ne desek ki senin de bildiğin şeyler ama uygulama konusunda sana zor gelecek. Çünkü şuandaki beyin kimyan bunları asla algılayamaz. Çok acil bir destek alman lazım, depresyonu atlatmak için.

Hep yazmışsın ya artık eşim de alttan almıyor, o da bunaldı vs. Belki bunlar bile senin pencerenden görünendir, belki eşinde hiç bir değişikilik yoktur. Söyleyebileceğim tek şey aranızdaki her şey eskiye dönecek, sen de düzeleceksin emin ol depresyonun etkileri bunlar ve depresyon geçince başladığı gibi gidiyor. Bu konuda için rahat olsun, hani hiç düzelmeyecekmiş gibi geliyor demişsin ya şuanda hormonlar, beyninde salgılanan kimyasallar böyle hissettiriyor sana depresyonun olayı da bu zaten. Canım bebişin için güçlü olmalısın, kocan eminimki sana her zaman destek olacaktır, emzirirken kullanılan depresyon ilaçları da olabilir gidip sorman gerek.İlaçsız da geçebilir ama zaman lazım.

Şunu hiç aklından çıkarma, bu geçici bir rahatsızlık, bir gün geçip gidecek ve her şey çok daha güzel görünecek sana.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…