Bir yığın kadın tek başına yaşayıp cocugunu büyütüyor. Gece de gündüz de hiç de tehdit altında kalmadan yaşarsın. Her yere de kendi başına gidebilirsin. Cesaretin ve özgüvenin eksik sanki. Bir an önce hayatını değiştirmek için adım atmak zorundasın. Asıl eşin senin ve cocugun için büyük bir tehditKendim için değil oğlum için korkuyorum inanın. Kadın sığınma evi devamlı değil ki, bı yerde hayatımı kurmam gerekecek ve ben yapayalnız bir başıma oğluma ya yetemezsem.. aynı zamanda hem ev hem iş hem oğlumun okulu, hastalanirsa bakacak kimsem bile olmayacak. Gece vakti hastaneye götürmem gerekti diyelim kimsem yok ve bu zamnda kadınlar ne kadar tehdit altında yaşıyor biliyorsunuz.
Bana aylık sadece çok az miktar harçlık verir, o da sadece ihtiyaclarima yetiyor yada yetmiyor. Durumumuz iyi değil Fazla detaya girmek istemiyorum ama bu yüzden evden iş imkanı baktığım oldu ama bulamadım.Eşinizin maddi durumu nasıl çalışıyor mu ? Size maddi olarak destek olur mu ?
Şiddet olmasaydı önerilerim başka türlü olacaktı ama şiddeti görünce tüm öneriler boşa çıktı kafamda. Tek düşündüğüm ekonomik özgürlüğü sağlamak ve kendinize hayat kurmak zorunda olmanız...
Yoksa şuan ben de eşimle iki yabancı gibiyiz de kendisi triplerde olduğundan kitap okuyor. Allah korusun şiddet olursa olacak şey belli.
Üniversiteyi bırakmışsınız sanırım, önlisans kpss ya da lise kpss'ye girip şansınızı deneyin, çocuğunuz da o zamana kadar büyümüş olur. Şimdilik o adamla iki yabancıya dönüşmek daha mantıklı yüz göz olmaktan daha iyidir.
Dedikleriniz çok doğru, ama bunu nasıl asabilirim bilmiyorum. Aslında ailem sürekli beni korkutuyor kadın sığınma evine gidersen anne ölür kahrından. Oralarda mahfolursub, oğlunu yurda verirler vs vs. Birde hayatım boyunca hep ailem tarafından baskı gördüm ve kisitlandim. Bunların da etkisi olabilir belkiBir yığın kadın tek başına yaşayıp cocugunu büyütüyor. Gece de gündüz de hiç de tehdit altında kalmadan yaşarsın. Her yere de kendi başına gidebilirsin. Cesaretin ve özgüvenin eksik sanki. Bir an önce hayatını değiştirmek için adım atmak zorundasın. Asıl eşin senin ve cocugun için büyük bir tehdit
Dedikleriniz in her harfinde kendimi buldum.. çok teşekkür ederim tavsiyeniz için, öyle yapacağımBekara karı boşamak kolay sözünü insan evlenince daha iyi anlıyor.. Benimde 21 aylık oğlum var, çok iyi anlıyorum. İnsan önce evladını düşünüyor. Bana kalırsada öyle olması gerekir. Aileniz destek olmayacaksa bu şartlarda herşeye sıfırdan başlamak çok zor. Bebek olmasa insan herşeyin üstesinden gelir. Çok çalışır, az yer, az harcar düzen kurar. Ama bebek bi dünya masraf. İlgi alaka göstermek şart. Boşverin yabancı gibi yaşamaya devam edin. Çocuğunuz okul çağına gelene kadar küçük küçükte olsa birikim yapmaya çalışın..
Cümlemizin inşallahŞiddet kısmını kaçırmışım bu arada.. Allah yardımcınız olsun..
Anneniz siz o adamdan şiddet görürken kahrından ölmüyorsa siz sığınma evine gidince hiç ölmez. Siz sadece kendinizi ve oğlunuzı düşünüp hareket etmelisinizDedikleriniz çok doğru, ama bunu nasıl asabilirim bilmiyorum. Aslında ailem sürekli beni korkutuyor kadın sığınma evine gidersen anne ölür kahrından. Oralarda mahfolursub, oğlunu yurda verirler vs vs. Birde hayatım boyunca hep ailem tarafından baskı gördüm ve kisitlandim. Bunların da etkisi olabilir belki
en azından okul çağında olsa çocuğu belki..Bir yığın kadın tek başına yaşayıp cocugunu büyütüyor. Gece de gündüz de hiç de tehdit altında kalmadan yaşarsın. Her yere de kendi başına gidebilirsin. Cesaretin ve özgüvenin eksik sanki. Bir an önce hayatını değiştirmek için adım atmak zorundasın. Asıl eşin senin ve cocugun için büyük bir tehdit
Eşinizle konuşarak anlaşabileceğiniz hiç bir nokta yok mu, çok üzgünüm sizin için... Eşin maddi durumu iyi olsa belki nafaka ile bir noktaya kadar geçim kolaylaşabilirdi sizin için. Evden çalışma konusunda ne yapılabilir diye düşünüyorum, çok kazandırmaz elbette ama iğne oyası el işi gibi şeyleri çevrenize yapıp satsanız akmasa da damlar...Bana aylık sadece çok az miktar harçlık verir, o da sadece ihtiyaclarima yetiyor yada yetmiyor. Durumumuz iyi değil Fazla detaya girmek istemiyorum ama bu yüzden evden iş imkanı baktığım oldu ama bulamadım.
İşte anlatmak isteyip anlatamadigim şeyler...en azından okul çağında olsa çocuğu belki..
hangi şehirde olduğunu bilmiyorum ama asgari ücretle bir iş bulsa en kötü evden 7.30 da çıkıp 6-7 de eve gelecek, cumartesi de en kötü yarım gün çalışacak,
o gün/saatler arasında ne kreş var ne bakıcı bulur..15 aylık çocuğa çoğu yerde zaten kreş yok. bakıcı bulsa o saatler bakacak kişi 6-7 bin liradan aşağı istemez.
1+1 ev tuyacak olsa çoğu şehirde en kötü 1.5 lira, eşya yok, belli başlı bir işi yok. aile gelme diyor.
mesela ne öneriyorsunuz tüm bu durumlar için?
annesinin kahrından öleceğini filan düşünmüyorum ama gelme bakmayız ya da çocuğu getirme diyen aileye gitse orada huzuru olmaz. belki babasının evinde de zaten kıza bebeğe verecekleri 1 oda bile yok...(ben ailemle yaşamıyorum ama gitsem ailemin evine bana verecek odası yok yani ailemin).
kadın sığınma evlerinde de bildiğim kadarıyla birkaç aydan sonra kalınmıyor.
yapabileceği en mantıklı iş, eşi de izin verir arıza çıkartmazsa kendi evinde başkasının da çocuğuna bakmak.Eşinizle konuşarak anlaşabileceğiniz hiç bir nokta yok mu, çok üzgünüm sizin için... Eşin maddi durumu iyi olsa belki nafaka ile bir noktaya kadar geçim kolaylaşabilirdi sizin için. Evden çalışma konusunda ne yapılabilir diye düşünüyorum, çok kazandırmaz elbette ama iğne oyası el işi gibi şeyleri çevrenize yapıp satsanız akmasa da damlar...
Çocuk çok küçük bakacak guvenebileceginiz biri olsa şu dakika çıkın derdim ama o da yok...
Lütfen vazgeçme. Kopma hayattan, kendinden. Bu bataktan çıkar kendini ve oğlunu.Evden sadece çalışabilirim. Aradım evden iş imkanı bulamadim. Okul evet devam ediyorum yapabildiğim kadarını oğlum kitaplarımı yirtmasina rağmen elinden alıp çalıştım , eşim sırf görmesin de kızmasın diye gece değil gündüz tek calisabiliyordum. Buna rağmen tyt ye girdim, matematik frlan hic yapamdim ama beklediğimden daha iyi aldım fazla değil puanım.. ama en azından bi umudum oluyor
Evden sadece çalışabilirim. Aradım evden iş imkanı bulamadim. Okul evet devam ediyorum yapabildiğim kadarını oğlum kitaplarımı yirtmasina rağmen elinden alıp çalıştım , eşim sırf görmesin de kızmasın diye gece değil gündüz tek calisabiliyordum. Buna rağmen tyt ye girdim, matematik frlan hic yapamdim ama beklediğimden daha iyi aldım fazla değil puanım.. ama en azından bi umudum oluyor
Öncelikle, kimse sizi bu konuda linçleyemez linçleyen olursa da üzerinize alınıp üzülmeyin. Kimse kimsenin yaşam biçimini tam manasıyla bilemez. Ben olsam boşanırım derim ama ben değilim ne aynı imkanlar ne aynı şartlar altındayız.İyi geceler arkadaşlar. Ben 2 buçuk senelik evliyim ve bu zananin tümü sorunlar, şiddet , kavga, bağırma, küsme ile geçti. Zamanla ikimizin de sevgisi bitti ki onun başta da yoktu eminim aksi halde şiddet olmazdi. Ama ben çok soğudum ve bu açtığım kaçıncı post bilmiyorum. Açıkçası yine çözüm bulamayacagimi da biliyorum.. ama çevremde anlatıp da beni anlayabilecek pek nadir kişi var. Bu yüzden buraya anlatmak istiyorum bazen. Bosan diyeceksiniz ki bende bunu uzun zamandır istiyorum ama ailem hiçbir şekilde arkamda değil, boşanacaksan elin çocuğunu istemiyoruz diyorlar. Bebeğim daha 15 aylık, açıkçası onlara göre kadın eşini idare etmek zorundadır herzaman alttan almak zorunda, asla eşi ne kadar bagirsa kızsa da bagirmamak zorunda. Cok çok cahil bı toplumda yaşıyorum. Eşim calismama da asla izin vermiyor, kadın sığınma evi diyenler oluyor ama bebeğim küçücük oraya gidersem herkes peşime düşecek ailem dahil,. Yeni bir hayat kurmak için herkese izini kaybettirmem gerekecek bu da çok çok büyük bi cesaret istiyor. Kendim için değil oğlum için korkuyorum ona zarar gelirse, hastalanirsa bir başıma koca şehirde destek olacak tek kimse bile olmayacak. Bu devirde kadın olmak ne kadar zor bunlar da aklıma geliyor , onu koruyamamaktann korkuyorum. Sadece bebeğim için duruyorum ve ilk fırsatta boşanmayı düşünüyorum açıkçası. Ama bazen yoruluyorum, tek dayanagim olan oğluma sarılıyorum ona belli ettirmemeye çalışıyorum. Niye yazdım bende bilmiyorum ama anlatmak istedim sizlere. Lütfen linclemeyin empati kurarak konuşmaya çalışın.
Biraz tuhaf bencede ama beni ders çalışırken görünce sinirleniyor ama sınava girdiğini frlan bikiyor bunlara birşey demiyor. On dedim zaten açıktan okuyacağım diye , o da sadece kadınların olduğu bı meslek olacak dedi.Aileniz arkanızda değil , çalışmıyorsunuz , maddi geliriniz yok.
Eşinize dair anlattıklarınız sebebiyle merak ettiklerimi sorayım.
Kitapları alırken eşiniz bu parayı nereye harcadın demedi mi ? Sınav başvurusunu nasıl yaptınız ? Sınav ücretini nasıl ödediniz ?
Çalışmanıza izin vermeyen ,ders çalışırken görürse kızacak olan adam ; sınava girmenize nasıl izin verdi ve siz sınavdayken oğlunuza baktı ?
Denedim çok fazla ama asla değişmiyor. Bı ara 1 ay eve gelmedim duzelicem dedi sonra yine ayniÖncelikle, kimse sizi bu konuda linçleyemez linçleyen olursa da üzerinize alınıp üzülmeyin. Kimse kimsenin yaşam biçimini tam manasıyla bilemez. Ben olsam boşanırım derim ama ben değilim ne aynı imkanlar ne aynı şartlar altındayız.
İnsan bazen yabancı kişilerle konuşup içini dökmek istiyor bence ne cevap alırsanız alın buraya yazmalısınız bi nevi terapi gibi düşünün. Eşinizle konuşup yaptıklarından dolayı nasıl hissettiğinizi anlatmayı denediniz mi? Belki insafa gelir
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?