Bilirim herkesin derdi her zaman kendine ağır gelir benim de var içimi kanatan şeyler arkama bıraktığım bazende biraktigimi sandığım şeyler ben 22 yıl önce kaybettim babamı bana kiyamadigi o günleri düşündüğüm de hala canım yanar öyle bir babaydi ki benim herşeyim di onunla bir ömür gecirecegimi sanmıştım hep 14 yaşındaydım kaybettiğim de Son kez kapının önüne getirdikdiklerinde ki feryadim bugün sessiz çığligım aslında her toprağına dokundugum da bir türlü inanmak istemem öldüğüne 6 yıl önce de annem gitti yanına birbirlerine bakarken o aşk dolu gözler şimdi cennete kavustuklarini düşünürüm hep evimde ikisinin resmi bazen konuşuyorum onlarla bir bilseler onları nasıl özlediğimi bir duysalar elden anne baba olunmadigini bir anlasalar kaç yaşına gelirsem geleyim hala buyumedigimi keşke bilsellerdi yaşadığım herşeyde onlara daha çok ihtiyacım olduğunu bende anne adayiyim kısmetse bir oğlum olacak ve benim oğlumda aynı dedesi gibi olacak ne olur herkes yaşarken varlığını belkide bilmediğimiz o insanlara iyi bakin çünki unutmayın topraktan umut beklemek kadar zor hiç bir şey yok. ....