- 26 Ocak 2013
- 5.186
- 3.410
- 248
Biraz uzun olabilir şimdiden okuyan herkese teşekkür ederim .
Annemle babam ben 1 bucuk yaşındayken kaynana problemlerinden dolayı ayrılmışlar . 6 yaşına kadar belirli aralıklarla babamın dükkanına giderdim .Aynı ilçede yaşıyoruz. Az çok hatırlıyorum her gittiğimde dizlerine kapanır ağlardım . Enişteme yalvarıyor muşum ne olur babama götür beni diye . En son gittiğimde enişteme 'bunu bi daha getirme işim gücüm var benim' demiş . Ve o günden sonra eniştem 'shanna bana yalvarmasın üzülüyorum götüremem artık' demiş .
Sonra okula başladım , liseye gittim babamla hiç görüşmedim . Liseye giderken bi dönem psikolojim bozuldu ciddi anlamda okulda sürekli ağladığım için okuldaki psikoloji hocası benimle konuştu sonra annemi çağırdı .
Benim hayatımda baba rolü eksikmiş ve görüşmesi onu tanıması lazım yoksa ciddi anlamda psikolojik sorunlar artış gösterir demiş .
Sonra o dönem karar aldım ve babamı aradım . Bana 'kızım nasılsın' falan dedi .' Ben görüşmek istiyorum seni tanımak istiyorum senden maddi anlamda hiç bir beklentim yok ' dedim . 'tamam kızım ben seni arayacağım bekle bu hafta içinde ' dedi ve sonra ne aradı ne de benim telefonlarıma cevap verdi . Hatta yolda bile karşılaştık ve yabancı gibi geçti .
Yıllar geçti ve ben şuan 25 yaşındayım . 6 yaşından beri babamı sadece uzaktan gördüm .
Bugün annemle işimiz vardı çarşıda . Tam işimizin olduğu yerde babam oturuyordu . Aramızda 1 -2 metre ya var ya yok . İlk defa onu bu kadar yakından izledim . O bana bi kez baktı bi daha bakmadı . Ama ben yüzünü , ellerini inceledim . Orada beklediğim süre boyunca gözlerimi ayırmadan baktım . Hiç şefkatini hatırlamadığım ellerine baktım .Gözleri yemyeşilmiş meğer . Yılların verdiği yüzündeki kırışıklara baktım . Gözlerim doldu dudaklarımı ısırdım ağlamamak için çünkü annem yanımdaydı .
Bugüne kadar 'o benim için öldü artık yokluğunu hissetmiyorum' derdim ama hepsi kendimi kandırmak içinmiş meğerse ...
Bunları anlatacağım kimsem yok . Daha doğrusu bu kadar içimi dökmek istemiyorum çünkü ağlarım biliyorum .
Dilerim hiç bir çocuk bu durumu yaşamaz . Tekrar sabırla okuyan herkese sonsuz teşekkürler..
Annemle babam ben 1 bucuk yaşındayken kaynana problemlerinden dolayı ayrılmışlar . 6 yaşına kadar belirli aralıklarla babamın dükkanına giderdim .Aynı ilçede yaşıyoruz. Az çok hatırlıyorum her gittiğimde dizlerine kapanır ağlardım . Enişteme yalvarıyor muşum ne olur babama götür beni diye . En son gittiğimde enişteme 'bunu bi daha getirme işim gücüm var benim' demiş . Ve o günden sonra eniştem 'shanna bana yalvarmasın üzülüyorum götüremem artık' demiş .
Sonra okula başladım , liseye gittim babamla hiç görüşmedim . Liseye giderken bi dönem psikolojim bozuldu ciddi anlamda okulda sürekli ağladığım için okuldaki psikoloji hocası benimle konuştu sonra annemi çağırdı .
Benim hayatımda baba rolü eksikmiş ve görüşmesi onu tanıması lazım yoksa ciddi anlamda psikolojik sorunlar artış gösterir demiş .
Sonra o dönem karar aldım ve babamı aradım . Bana 'kızım nasılsın' falan dedi .' Ben görüşmek istiyorum seni tanımak istiyorum senden maddi anlamda hiç bir beklentim yok ' dedim . 'tamam kızım ben seni arayacağım bekle bu hafta içinde ' dedi ve sonra ne aradı ne de benim telefonlarıma cevap verdi . Hatta yolda bile karşılaştık ve yabancı gibi geçti .
Yıllar geçti ve ben şuan 25 yaşındayım . 6 yaşından beri babamı sadece uzaktan gördüm .
Bugün annemle işimiz vardı çarşıda . Tam işimizin olduğu yerde babam oturuyordu . Aramızda 1 -2 metre ya var ya yok . İlk defa onu bu kadar yakından izledim . O bana bi kez baktı bi daha bakmadı . Ama ben yüzünü , ellerini inceledim . Orada beklediğim süre boyunca gözlerimi ayırmadan baktım . Hiç şefkatini hatırlamadığım ellerine baktım .Gözleri yemyeşilmiş meğer . Yılların verdiği yüzündeki kırışıklara baktım . Gözlerim doldu dudaklarımı ısırdım ağlamamak için çünkü annem yanımdaydı .
Bugüne kadar 'o benim için öldü artık yokluğunu hissetmiyorum' derdim ama hepsi kendimi kandırmak içinmiş meğerse ...
Bunları anlatacağım kimsem yok . Daha doğrusu bu kadar içimi dökmek istemiyorum çünkü ağlarım biliyorum .
Dilerim hiç bir çocuk bu durumu yaşamaz . Tekrar sabırla okuyan herkese sonsuz teşekkürler..