Anket Bağıran eş

Muhtemelen yaptığı hiçbirşeyi de kabul etmeyen tiplerden eşiniz. Sen bağırttın sen yapıyorsun der. Hepimizin sıkıntıları var bebek öyle büyük bir sorumluluk ve öyle zor ki bakımı. Stres nirvanaya ulaşıyor hamilelik ve doğum sonrasında o zaman ne yapacaksınız birbirinize dalarsınız vallahi. Ayrıl ayrılma denilecek bir konu değil ama affetmeyeceğinizi, soğuduğunuzu anlaması lazım. Annenize gidin ve şartlar koyun. Adım atmazsa da zaten sevmemiştir iki türlü de sizin yararınıza.
 
eşinizin size böyle davranmaya hakkı yok. Normal değil kesinlikle. Ve bir evlilik açısından çok parlak değil bu durum. Sizi çocuk gibi azarlayıp, kırıp, sonra bağrına basamaz. Ona bir şey olmaz da, siz seneler içinde sinir hastası olup çıkarsınız, bastıra bastıra.

okulu bitirmişsiniz, çalışmayı düşünüyormuşsunuz. Muhakkak bir işe girin. siz de paranızı kazanıp, kendi kendinize yetebilen bir konuma geldiğinizi görsün. Bu kısır döngüyü kırmaktA büyük faydası olacaktır. Ki çalışmasanız da size böyle davranmaya hakkı yok.

nasıl değişir bilmiyorum, başkaları daha iyi yöntemler gösterecektir. Ama kendi kendine çözülmesine bırakılmayacak kadar önemli bir mevzu bu.
 
Evliligin ilk yili cok onemli, neyi kabullenirseniz o size yol su elektrik olarak donuyor.
Yani dusunun bakalim, ilk bagirdiginda ilk kavganizda tepkiniz ne oldu.
Benim ailemde biraz daha yuksek perdeden konusulur tartisma sirasinda, disaridan bakan kavga var sanir ama normaldir. Ama biz evlenmeden once esim benimle bu tonda bir daha konusma dedi mesela, hani bazen insan kendini kontrol edemez dogru da dikkat eden de degistirebilir kendini. Ben bilincli olarak ses perdeme dikkat ediyorum mesela.
Bir de sormussunus bagirmayan var mi diye, esimin bana bagirdigini hatirlamiyorum ben, belki cocukla ilgili bir iki mevzu olmustur da aklimda kalan buyuk bir sey yok.
 
Sedef001 .!.:
uzmana gitmesini istiyorum. Bunu dile geriricem. Gitmezse ayrılmak istediğimi söylicem. Ömür boyu çekemem ben. Şu an çocuğuna da aynısını yapacağını hayal edemesem de öyle bir ihtimal var tabi.
Genişletmek için tıkla...

Çocuktan sonra siz bile bağırmaya başlayabilirsiniz.

Biz kavgacı bir çift değiliz. Ben biraz daha dominant tarafım ama hiç öyle birbirini ezme aşağılama yoktur. Ona rağmen özellikle bebekten sonra bir anda sinirler yay gibi gerilebiliyor.

Çocuk biraz daha büyüyüp inatlaşmalar da başlayınca hele çatışmaya bile dönebiliyor. Bizde böyle anlarda bir taraf sakin olmasını telkin ediyor.

Eşinizin tedavi olması şart. Boşanmak dünyanın sonu değil. Şimdi seviyorsunuz ama böyle giderse o sevginin kırıntısı kalmayacak. Bunu eşinize sakince anlatın.
 
Minnet duygusuna girmeyin yoksa ömrünüz boyunca daha kötü şeyler yaşasanızda bırakamazsınız. Eşiniz istediği için yardım etti istemeseydi kılını kıpırdatmazdı. Her ailede kavga gürültü olur lafını tersi aileleri hiç bilmeyenler söylüyor bence zira benim ailemde asla sesler yükselmez. Fakat eşimin ailesi gürültülüdür. Evliliğiniz yeniyse her evlilikte geçerli eşlerin birbirine alışma süreci olur burada önemli olan birbirinize olan merhametiniz. Bu merhameti onda görüyor musunuz? Ben bu tür durumlara şöyle bakıyorum. Siz evinizde mutlu musunuz yoksa ailenizin yanında mı daha mutluydunuz? Eğer cevap aileyse ne yapmanız gerektiği açık bence. Yani ben olsam mutluluk neredeyse orayı seçerdim. Bir de lütfen hemen çocuk yapmayın. Sevgiler
 
Esınızın iyi birisı oldugunu size kim söyledi, senelerdir sızı ezmıs bezdırmıs, annesi bir aydır hastaymıs simdıyaptıgı saygısızlıklara annem kılıfı uyduruyor, öncesi?
Cevredekı insanlar ona özel saygı duymuyorlar hanfendı, saygı toplumu oluşturan kaos cikmamasıne sebep olan gerekli bir sey, esınız saygıyı hakettıgı ıcın gormuyor yanı. Mecburi saygı? Sevgi ozgur saygı mecburi?
Genclıgınıze yazık Bosanın Degısmez diyecegım ama, nafile.
 
Genele vurduğunuzda mutluysanız çözüm aramaya bakın ama mutluluk oranı %50 altındaysa boşanın
 
Kocanızı görüp tanımadığım için seni ezmiş, kötü biri vs diyemem ama seni en rahatsız eden huyu bu ise biraz iradeli davranarak problem davranisini her tekrar ettiğinde , eşinize karşı yaptirimlarda bulunun. En başında işe, eşinize minnet duymayı birakarak başlayın çünkü eşinize olan bu minnetinizden dolayı bazı şeyleri bilinçli bilinçsiz tolere edeceğiniz düşünüyorum. Yapmayın. Sizde bu evlilikte aldığınız kadar vermissinizdir. Kocanız sizi azarladiginda ,bagirdiginda lütfen yaptırımlarda bulunun. Mesela arabada bağırışmışsınız doğru bi yaptırım olur mu bilmiyorum ama ben o arabadan iner evime giderdim. Size bağırdıktan sonra ki olan ortak planlara uymazdım. Ya da eşiniz sinirli ve sınırları olmayan bir adam değil ise bana yaptığı davranisi kendisine kalabalık bir ortamda(özellikle aile) bağırarak,azarlayarak gerçekleştirir. Sonra hemen ardından 'özür dilerim umarım seni kırmamışsımdır'derdim. Kendisini empati yapmaya zorladım. Bunlar doğru örnekler diyemem sadece ne yapmalıyım diye soruyorsunuz ya ben tam olarak bunları yapardım. Bunlari uymazsaniz bile lütfen 'kaynayan kurbağa tuzağı ' ve 'kurban tuzağı ' okuyun 2 dakikanızı alıcaktır sadece .
 
Bu bağırma sorununu tam çözmeden sakın bebek yapmayın. Eşim evlenmeden önce melekti evlendikten sonra arada sırada bağırmaya başladı çocuktan sonra sürekli bağıran eşyaları fırlatan kapıları kıran biri oldu. O da hep sen beni kızdırıyorsun ondan bağırıyorum diye beni suçlardı ama oğluma da çok bağırıyor. Hatta bu akşam olan olayı yazayım ben yatak odasında uzanıyordum oğlum salında resim yapıyor ben uzanacağım söyleyip odaya gelmiştim eşim yanındaydı. Hiç bir şey söylemeden kalkmış odasına gitmiş uzanmış. Çocuk baba diye seslendi, ona öyle bir bağırdı ki tüm apartman inledi. Yani kesinlikle tedavi olmadan çocuk yapmayın. Eşim tedaviyi Kabul etmiyor ben de bir sorun yok sen beni sinirlendiriyorsun diyor. İmkanım olsa 1 gün durmam bu deliyle ama yok. Her gece vicdan azabıyla yatıyorum keşke bu adamdan çocuk olmadan ayrılıp kendi yoluma gitseydim diye
 
Bizde de sürekli aynisiydi esim kücük kücük seylere sinirlenme kapasitesi var bende yapi olarak hic sinirlenmem gayet rahat biriyim.
Bir gün dank etti kafama yine bagirip sinirlendigi icin. Ondan daha yüksek sesle konustum ve o günden beri galiba cesaret edemiyor
Önemli olan ise yaradi
 
İlk önce yorumunuz için teşekkür ederim. Hanfendi, ömrümün yarısını eşimle geçirdim ben. 15 seneden bahsediyorum. Keşke sizin dediğiniz gibi kolay olsa bu boşanma işi. Öyle kolay olmuyor işte.
 
Hepinize tek tek teşekkür ederim yorumlarınız için. Değişik bakış açıları bana ışık verdi. Çevre ne kadar önemliymiş. Ben en yakınlarıma anlattığımda bana dediler ki amaaan sinir nedir ki şu bu olsa daha mı iyi gibisinden. Ama çeken bilir tabi ki. Ben bu bir kaç satırlara 15 senemi dolduramam tabi roman çıkar. Boşanmak kolay değilmiş gerçekten. Bir evliliği sağlıklı bir şekilde yürütmek de zormuş.
eşimle konuştum bugün. Dedim ben anneme gitmek istiyorum sen de tedavi için termin alıp gittiğinde geri dönerim. Hatalarını kabul etti. Tedaviye de gideceğim dedi. Başladı çocuk gibi ağlamaya. Ve içim parçalandı. Annesi için betin tümörünü öğrendiğinden beri ilk defa ağladı. Çocuk gibi. Hep içine atmıştı çünkü güçlü olmak zorundaydım hep dedi. ben de dedim hep güçlü olmak zorunda değilsin. At içindekini. Ama bana bağırarak değil. Çok duygusal an yaşadık. Ben bir şans daha vermeye karar verdim. Belki de son şans. Tedavi şart illaki.
inşallah en kısa zamanda herşey yoluna girer. Zor süreç. Allah razı olsun hepinizden. İyi ki varsınız.
 
Üzgünüm Allah yardımcınız olsun. İnşallah değişir.
 
Babam 8 yıl kadar önce bir kavgada yanımda anneme bağırmıştı. Bir de elinin havaya kalktığını görmüştüm. 15 yaşındaydım o sırada, çok korkmama rağmen gittim aralarına girdim. Babamı ittim annemi yatak odalarına götürüp kapıyı kilitledim. Ertesi sabah babam işe gidene kadar annemle odadan çıkmadık. Sadece kedimizi odaya aldım. Hâlâ daha babama olan öfkem geçmedi o günle ilgili. Şu an annem Alzheimer hastası ve af edersiniz tuvaletten sonra annemin altını temizliyor. Babam çok ilgili, elleriyle besliyor onu, şiddetin normal olduğu bir evde büyümedim. O tek bir ses yükselmesi ve el kaldırması beni ömür boyu ona düşman etti, hiç bir zaman yakın olamadım onunla. Zaten çocukluğumdan beri de duygusal olarak hep uzaktı bana ya.

Tek diyeceğim çocuklarınıza bunu yaşatmayın. İleride sizi babalarından korumaya çalışmasınlar. O çarsizliği güçsüzlüğü hissetmesinler. Tedaviye yanaşmıyorsa ayrılın ya da hiç çocuk yapmayın sadece kendinizi yakın.
 
Çok üzgünüm. Bir genç koz için bu bir travma. Bi de ben neler gördüm bi anlatsam inanmak istemezsiniz. Babam olacak herif en büyük acıları yaşattı zaten bize. Onunla görüşmüyorum ve eşim de onun her konuda tam tersi. Sadece arada bağırması hariç işte. Ama babam annemi bıcaklattırmış birisi yani psikopat. Annemin boğazına bıçak mı dayamadı, havada mı uçurtmadı tekmeyle. Neler neler. Bu başka konu zaten derine girmemeyim. Onda merhamet yoktu zerre kadar. Ama eşimde var biliyorum. Karşılaştıramam bile onunla inanın ki. Savaşmaya karar verdim.
 
Umarım pişman olmazsınız. İleride eşiniz düzelmeden çocuğunuz olursa size de düşman olacak çünkü onu bu bağırış çağırışın içine zorla soktuğunuz, onu düşünüp kurtarmadığınız için. Evliliklerinin ilk ayında falan bir kavgada babam anneme tokat atmış. Bir daha da olmadı demişti annem. İçten içe o olayı yaşadığımızda anneme kızdım içimden. Keşke o ilk tokatta ayrılsaydı da ben de dünyaya gelip o anı yaşamasaydım diye. Hâlâ daha dizilerde filmlerde birisi sesini yükseltse erkek arkadaşım o anlık hararetli konuşmada sesini yükseltse gözlerim dolar. Hiç hoş değil gerçekten çocuğuna bunları yaşatmak.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

İçimdeki öfkeyi bitiremiyorum, lütfen fikir istiyorum.
5 6 7
Yorumlar
127
Görüntüleme
7K
MakrokozmosileMikroKozmos
L
Eşimin sorumsuz olması
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
924
opheliiaaa
N
Esime karşı olan sinirimde haksızmıyım?
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
2K
leyla_17
L
H
  • Kilitli
Abarttım mı..?
4 5 6
Yorumlar
103
Görüntüleme
4K
Nazli Altin Oran
L
Evli ve Sahtekar
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
mslanlt
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…