vallahi benden söylemesi bence hiç ailenizi bırakıp eşinizin şehrine gelin gitmeyin. Eşini sevip mutluysan önemli olan bu diyorlar ama hiç te öyle değil.Eşimle birbirimizi çok seviyoruz bir yılımız dolmak üzere iyi de anlaşıyoruz kısacası mutluyuz yani ama yine de hep bi tarafım eksik, eşimle haftada en az 1-2 kez ailesini görmeye gideriz hiç şikayetim yok ailesi tabi görecek ama kayınvalidemin nerelerdesiniz görünmüyorsunuz özledik tarzı cümlelerine çıldırmamak elde değil ayrıca benim aileme en iyi ayda bir gidiyoruz işte burada ipler kopuyor ağrıma gidiyor, bunalıma giriyorum resmen ama bunu hiç eşime belli etmem bilirim ki surat yaparsam huzurum bozulacak ama içimde fırtınalar kopar sonra aileme ziyarete gideriz 1 gece kalırız yüzümde güller açar tabiri caizse şarj olup evime dönerim. Demem o ki bana zor geliyor herşeyiyle kalabalık ve sıcak bir ailem, çok güzel bir şehrim vardı, şimdi ise benim değil eşimin ailesi var sadece etrafımda ve kötü, çöp kokulu, kirli bir şehirdeyim off ya yarama tuz bastınız:95:
senin durumunda benim gibi benimde 1 yaşında oğlum var onunla birde bilgisayarla oyalanıyorum.benim eşimde aynı canı istedi mi gezmeye götürüyor.ben doğumdan önce sütyen temizliyordum.burda fabrika var.evlere iş veriyor.bu kış kapanacak nasıl vakit geçireceğim bilmiyorum.memeleketimde iş imkanı yok(çanakkale)olsa eşimde razı bu köyden gitmeye ama yok işte doğru dürüst iş napalım artık nasip kısmet
kizlar sizce ben gurbettemiyim degilmiyim uzuleyim mi sevineyim mi bilemiyorum yardinlarinizi bekliyorum ...evlendim 1 hafta sonra amerikaya geldim ..ama esimin mastiri icin 2 yil burada kalmak zorundayiz ..allaha sukurler olsun ki 1 yilim bitti .ve pazar gunu ailemin yanindayim 2.5 ay kaldiktan sonra tekrar buraya gelecegiz 8 ay daha burada kalacagiz,,,benim simdiki sorunum hamileyim esim cok istedi burada hem cogu zamanimiz bos hemde cocuk amerikan vatandasi olsun istedik .ama ben mutluu degilim arkadaslar ailemden uzaktayim ...tamam gisicem ama geri buraya gelicem simdi den burada kalacagim gunu dusunuyorum ,,,hamileleikten mi bu kadar duygusallastim bilemiyorum ....tr kesin donusumuzde ailemin yakinlarinda bir yerde oturacagiz ......siz benim durumumda olsaydiniz ne yapardiniz ? sevincmi uzuntumu ?
LABELLIVA canım sukur edyrm ama benım esımın aılesıyle hıc sorunum yok oylekı gıttgımde mısfr gıbı agrlanırım yyemeegım kahvaltım cayım tatlım hepsı yapılmıstr gelır onume ayda 1 gdldgı cıcın bekler hazrlık yabar saolsun.ama ben de artık 6 yıl oldu her ay kendı aılemı de gormek ıstrem her ay her ay esımın atarfı sıkıldım yaaaaaaaaa.ama 8 saatlık yolda az degıl olsun 1saattte olsa goruru gelırım dımı KIZLAR SIZ NE DUSUNYRSNZ
ailesinden ve çevresınden ayrılmak zorunda kalanlardan biride ben olacağım.1,5 senelik evliyim.eşimle severek evlendım.eşim kayseride otururken ankaraya yerleşti.ama şimdi memuriyetı kazandı ve tekrar kayseriye dönecek.ama ben gitmek istemıyorum.benım aılem ankarada.onunkıde kayserıde olduğundan gitmek için can atıyor .şuan 6 aylık hamıleyım.şimdılık ankaradayım ama bikaç ay sonra mecbur gideceğiz.sınavı kazanmasına sevınemedım.haberı aldığımdan beri perişanım.
keşke ankaradan bırıyle evlenseydim diyorum hatta hep bekar kalsamda olurmuş.eşimle bir sorunum yok tabi severek isteyerek oldu herşey ama şimdı ailem daha ağır basıyor.eşim için ailemle çok tartıştım.başta hiç istemıyorlardı.alıp götürür seni dıyorlardı.dedıklerı gıbıde oldu.
şuan çok çaresizim.gitmesem boşanmak zorunda kalıcam gıtsem nasıl dayanacam bilmıyorum.daha gıtmeden psikolojim bozuldu.gece gündüz ağlıyorum.hayatım film şeridi gibi geçiyor zihnımden.
alışırım demeyin kızlar.alışılır gibi değil.ne kadar seversen sev.o sevgiden daha önemlı şeyler olduğunu anlıyorsun ama iş işten geçmiş oluyor.eşini ne kadar seversen sev,ne kadar anlayışlı olursa olsun hiçbişey eskısı gibi olmuyor.bir yanın hep eksık kalacaktır
keşke zamanı gerıye alabılseydım.
keşke ben de zamanı geri alabilseydim keşke. ya evlenmez ayrılırdık ya da ankara da kalırdık. ama burayı hiç kabul etmeseydim. etmedim de eşim çok ısrar ettiiği için artık bişey demiyorum dedim.. ben evlenir evlenmez geldim doğu iline. küçük bi yer. zorladı eşim çok ama çok. keşke ben de zamanı geri alabilseydim asla kabul etmezdim. düğünden evvel bu konu konuşulmaya başlanmıştı çünkü. ailem ankarada değildi ama bayaa akrabam çevrem vardı orda. dikmen vadisinin arkasında oturuyordum. her karışını özlüyorum.çıkıp rahat rahat gezmeyi alışveriş yapmayı huzurumu. yaşadığım yerle sıkıntım olmamamsını çok am açok özlüyorum.
bazen yalnız yaşadığım için çoook sıkılıyordum ama evlenince ankaradan çıkacağım aklıma hiç gelmemişit. şimdi
daha çok sıkılıyorum ve üstelik öfke ve bunalımda var artık bende. evleneli 1 yıl olmadı ama aramız hiç iyi değil. eşim beni getirdi çok yoğun çalıştı. h.sonu bile. ailesi arkadaşları çevresi burda. beni hiç anlamadı anlamııcak da....
sen d e çıkamam kayseriden diye düşünme.tayin alır eşin olmadı . tabi ailesindn kopabilirse...
ben de başka modern büyük bir ile gitseydim bu kadar kötü olmazdım diyorum kendime ama ankarayı çok sindirmişim içime. kayseriye gitsem de bunalırdım eminim. ama yalnızken gezip dolaşabileceğim caddeleri var kayserinin. şu an yaşadğım yerde o bile yok. eşin ilerde tayin alır olmaz mı? ya da gidip az bi süre çalışıp tayin alıp gelsin? yok mu böyle bi imkan.
canım eşim zaten gitmek istiyordu.gitmişkende birdaha döneceğini sanmıyorum.içimde az da olsa bır umut olsa teselli bulacağım zaten ama yok.bende özel bır bankada çalışıyorum .zaten benım de tayınımin çıkacağı kesin değil.eşim tayın çıkmazsada istifa edersın dıyor.ne de kolay söyluyor.:)
doğumu da kayserıde yapacam doğal olarak.en sancılı destek gereken zamanları tek başıma yaşayacağım.aslında oda benımle aynı durumdaydı.onunda ankarada hiç kimsesi yoktu.ama benım aılem çok sıcak onu el üstünde tuttular hep.hemde erkekler daha çabuk alışıyor.sabah gidip akşam gelıyor.bayanlar kadar duygusalda değiller.
sınav açıklandığından beri kavga edıyoruz.destek olmuyorum dıye o bana sıtem edıyor.ben ayrılmak istemiyorum dıye ağlıyorum.valla kafayı yıcem
sınavı kazanmadan önce ne iş yapıyordu. başka sınava hazrlansın ya da kayseriyi sen istemediğin halde mi yazdı.
sınava hazrlık sürecinde konuşulmadı mı kayseri konuları.gittiğinde de ağlııcan uzun bi süre maalesef.
ben hala ağlıyorum nasıl geldim diye. başka şansın yokmu gitmemek için. ısrarcı ol kararlı ol bence eğer başka bi şans varsa kalmak için. araya büyükleri sok her türlü yolu dene. bir de hamilesin.
ben çok pişmanım üstelik nişşnlıydık. aptal gibi geldim ağlaya ağlaya. şimdiyse eşime nefret kusuyorum resmen neden bu kadar ısrar etti diye. cicim aylarmı ağlayarak geçti şimdi de affedemiyorum eşimi.
bır daha böyle yüksek puan alamam dıyor.hem niye gitmeyeceğim benimde ailem orda diyor.lc waikikide çalışıyordu.özel sektör asgari ücret.memurluk bu gidilmezmi diyormuş herkez.onun aılesı zaten gelsın dıye can atıyor.2 gun önce annesıyle konuştum ''çok üzülüyorum ''dedim.kayınvalidem ''bizde üzüldük sıra sizde dedi.şimdı gelin olduğunu anlayacan işte bız oğlumu iç güveysi vermedıkya'' gibi iğneleyıcı laflar soktu.
tercih yaparken bana göstermedı.öncelık nerelerı yazacağını sormadı.ankarayıda yazmış ,erzurumuda yazmış.neresı çıkarsa gıdıcem dıyordu.kayserıden başka bıryer olsa bu kadar üzülmezdım belkı.en azından ankaraya gelme umudum olurdu.yada ben gıtmezdım uzak dıye.tabi ama şansa kayserı çıktı.bırde daha önce yıne aynı sınav için tercıh yapılmıştı hiçbiryer çıkmamıştı.ben yıne kazanamaz dıye düşünüyordum.hiç umudum yoktu.evlendiğimizden beri kayserı mevzusu vardı eşimin ama artık ankarada düzen kurduk işimizde burda nasıl olsa dıye hep burda kalırız sanıyordum.
1 haftadır evde aynı mevzu.tayinim çıkmazsa sen tayin gir geri ankaraya dönelım dıyorum.oraya gitmişim nıye döneyim diyor.doğum izninde tayinin çıkarsa çalışmaya kayserıde devam edersın.çıkmazsa işi bırakırsın dıyor.illa çalışacam kayserıde yapamam dıyorsanda tek başına gerı dönersın dıyor
allah onun gönlune göre verdı.hamılelerın duası kabul olur derlerdı ankaradan başka bır yer olmasın dıye çok dua ettım ama olmadı.
3sene once bursaya istanbuldan gelın gıtmıştım aıleme duskun bırısı degılım aslında ama yınede fılm evlendıkten sonra kopuyor
eşin senı 2-3 ay eğlıyo yanlız bırakmamya claısıyo vs vs ama sonra herkes kendı hayatına donuyo
annenı arıyosun teyzenler gelıcek dıyo baska bı arkadas ıs cıkısı anneme ugradık dıyo
carsıda pazarda annesıyle kolkola dolaşan ınsanları goruyosun
bıgun hasta yatarken duvarlara bakıp benım ne ısım var burda dıye aglamıştım
ramazanda annemı arıyıp orucunuzu allah kabul etsın dıyıp telı kapayıp orucumu acmadan butun gece agladıgımıbılırım
bı basıma oturdugum sofralar daha neler neler..
eşinin aılesıyle toplaştıgınızda bı an bu ınsanlar kım dıye dusunmek ben burda napıyorum dıye ıc gecırmek..
allah yardımcın olsun arkadasım..
amiinn cümlemizin.yazdıklarını ağlayarak okuyorum.zaten 1 haftadır bunalımdayım.ya eşimden ayrılacağım yada cehennem azabı çekmeye gıdeceğim.ne yapacağımı bilemez oldum.
ben zaten daha gıtmeden bu yazdıklarını düşünüyorum .en ufak ayrıntı detay şimdıden gözümde canlanıyor ve canımı çok yakıyor.çevremdekıler alışırsın sadece sen değilsin diyor.yaşamayan bilmez diye boşa dememişler.
ben aileme çok düşkünüm.annem ablam ben aynı mahallede oturuyoruz.2 gün ayrı duramam.yeğenlerim bakkala gelse camdan görüyorum.ne biliyim çöp dökmeye çıksa kardeşim 5 dakkalıkta olsa uğrar.ben aynı şekılde işten gelince yemeğim olmasa yengem yada annem birer tabak getırır.yada benım sevdiğim bişey yapıldıysa çağırırlar.bir mısafırım gelse annem yardıma gelır.yani süreklı iletişim halındeyız.bu kadar içli dışlıyken birden bire herşeyden koparılmak daha zor.ama kimse benı anlamıyor.eşim şimdıde benım aılemle böyle olursun dıyor.nasıl olurum.geçtiğimiz kurban bayramında kayserıye gıttık. 3 gün duramadım.aklım hep ankaradaydı.ablamı aradım hepimiz annemgildeyız beraber kurban kestık dıye anlattığında bıle ağlamıştım.oysaki iznimiz 3 gündü ve geri evıme dönecektım.ona rağmen çok sıkıldım bıran önce dönmek ıstedım.
bu ayrılık beni öldürür gibi geliyor.şimdıden dayanamıyorum gidince ne yapacam bilmıyorum
erkekler senin yazdığın bunca ayrıntının a sını yaşamaz paylaşmaz ailesyle çevresiyle.
ama yine de ailem memleketim derler. sadece işte mutlu olurlar, ya da karınları doyduğunda ama hala da memleketm de ailem de bilmem ne.........
ya ölücem üzüntümden desen de mi vazgeçemez bu memeuriyetten, bir sonrakine hazrlansa?
bu sorularım belki çok ütopik, bi çok erkek ne saçmalıyor bu die de düşünebilirler bu fikrime ama üzülüyorum işte......
herkes alışır ne var ilk giden sen misin modunda oluyor bunu kendimden biliyorum.
seninki memuriyeti kazanmış da gidiyorsunuz bizimki özel sektör işi orda daha iyi die küçük bi doğu iline getrdi beni ank dan. ben daha da kahırlıyım.
ne denebilir ki allah yardımcın olsun.
ayrıntıları düşünme bak bebeğin de olucak ona ister istemez odaklanıcaksın ve kayseride olmak bu kadar zorlamıcak seni belki de....
üzülme yaaa ben burdan kahroluyorum aynı şeyi yaşamayan bilemez..............
aynen öyle canım benim.anlatsamda anlamıyor.3 yaşındaki yeğenini özlücen de benı ,çocuğunu özlemicekmisin diyor.annen baban benden kıymetliymiş hala karar veremedın ,ben ne demeye ankarada kalıyım dıyor
akşam ben ölüme gidiyorum oraya dedim.psikolojim bozuldu kendimi öldürsem dahamı iyi? mutlu olacanmı ? dedim.
senin canın tatlıdır sen bişey yapamazsın dedi.böyle ağlayıp duruyosun dıye vazmı geçeceğimi sanıyorsun,sadece kendınden soğutuyorsun diyor.ayrıca 1 haftadır hayatı ona zından ettiğim için bunların karşılığı olacakmış
çaresizim ne yapsam boş
Canım onların mantıgı o benim erkek arkadaşım da kayserili ve oraya yerleşeceğiz diyor ben zaten ailemden uzak yaşadığım için olur dedim ama senn için kurulmuş düzenini aileni bırakmak çok zor hakkınızda hayırlısı olsun
valla kayseri deyince tüylerim ürperiyor.herşey için o kadar pişmanım ki .sende evlenmeden ölç tart derim.şuan herşey laylaylom görünüyordur ama içine düşünce öyle olmadığını anlayacaksın.şuan istediğinde ailene gidersin ama evlenınce eşinin gönlü olmazsa zor.herkez için hayırlısı
senden kendimi görüyorum yaaa
ben de eşimn memleketinden yani ayşadığım yerden nefret ediyorum ve beni buraya istemediğim halde geitridiği için ona çok kızıyorum çok sevsetdi çok beni düşünseydi getrmezdi diyorum. ama burda kendi çapında elinden geleni yapıyor ama çok kızgınım kabus gibi geçiyor her günm. içimde çok şey büyütüyorum.
eskiden doğuya doğuluya karşı nötrdüm şimdi bura benm mecburiyetim olduğu için sevmiyorum hayatta bi daha bi şans geçse elime asla diyorum asla .............. halbuki buraların ne suçu bu insanların ne suçu var. ama etrafımdaki herkesten herşeyden nefret ediyorum
nasıl böyle yaşanır onu da bilmiyorum.............
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?