Merhaba arkadaşlar. Konuya nasıl girsem bilemiyorum. Ben uzun zamandır bir kursa gidiyorum. Haliyle orada bir sürü insan tanıdım. Şöyle söyleyeyim ben çok çekingen bir insanım genelde. Bu kursa ilk başladığımda çok sessizdim ve bu böyle sürüp gitti. Hani lafın gelişi bir sessizlik değil bu. Gerçekten çok sessizim. Beni artık böyle tanıdılar ve bu böylece sürüp gidiyor. Kursta birinden çok hoşlanmaya başladım. Sorun şurada. Hani dedim ya, hiç konuşmuyorum diye. Gerçekten hiç konuşmuyorum.
( Birkaç kişi dışında). Hoşlandığım kişiyle de kursa başladığım günden beri aramızda hiç konuşma geçmedi. Belki bir ya da iki kelime geçmiştir, tam hatırlamıyorum. Onu gördüğüm zaman, sesini duyduğum zaman içim kıpır kıpır oluyor ve ne yazık ki sanırım hiç şansım yok. Çünkü bu kişi beni dışarıdan, sessiz, dünyadan habersiz, hatta biraz daha kaba tabircesiyle söylemek gerekirse ezik biri olarak tanıyor. Konu ilerledikçe aklıma gelen başka detayları da yazarım. Şimdilik bu kadar yazabildim. Desteklerinizi bekliyorum iyi kalpli kadınlar.
( Birkaç kişi dışında). Hoşlandığım kişiyle de kursa başladığım günden beri aramızda hiç konuşma geçmedi. Belki bir ya da iki kelime geçmiştir, tam hatırlamıyorum. Onu gördüğüm zaman, sesini duyduğum zaman içim kıpır kıpır oluyor ve ne yazık ki sanırım hiç şansım yok. Çünkü bu kişi beni dışarıdan, sessiz, dünyadan habersiz, hatta biraz daha kaba tabircesiyle söylemek gerekirse ezik biri olarak tanıyor. Konu ilerledikçe aklıma gelen başka detayları da yazarım. Şimdilik bu kadar yazabildim. Desteklerinizi bekliyorum iyi kalpli kadınlar.