- 4 Mart 2012
- 16.517
- 38.349
- 798
6 yaş civarıydım evde 2.5 yaşında bir kardeşim daha vardı. Babam çalışıyordu. Annem hastanede kardeşimin başındaydı ve biz evde yalnızdık
Kaç yaşındaydınız kardeşinizi kaybettiğinizde
Aslında bu yönden de düşünüyorum çok haklısın mesela en yakınımda olan eş çevresi ve kendi çevremdeki kişilerden başkası istediğini yapabilir edebilir takılmam ama bu kişiler yapsa ne bilim ya kırıldım üzülürdüm yaBen hic takilmazdim. İnsanlarin ben uzgunum diye hayatlarini yasamaktan geri durmalarini beklemek bencillik geliyor, neticede hayat devam ediyor
Eşiniz hesap sormuyor mu aradiklarindaMerhaba hanımlar,
Ben maalesef 4 ay önce 25 haftalık doğum yaptım. Bebeğim 600 gram doğdu. Çok çok zor bir süreçti. Bebeğim 45 gün entübe kaldı, her hastaneye gittiğimde resmen ölümünü bekliyorduk çünkü doktorlar öyle söylüyordu. 45 gün sonunda entübeden çıktı. 95 günde yoğun bakımda kaldı ama şükürler olsun ki 1 aydır yanımda çok iyiyiz :)
Sorum ve derdim şu… Bu dönem öyle zorluydu ki, ağlamadığım bir dakika var mıydı bilmiyorum. Ağır depresyona girmiştim. Kendimi suçluyordum, evden asla çıkmıyordum vs. Eşimin 3 ablası 1 abisi var. Ablalarıyla aram çok iyi. Abisiyle bir sebepten ötürü ben mesafe koymuştum ama ortada bir kavga yok. Neyse konuya gelelim. Ortak bir WhatsApp grubumuz var. Ben doğum yapınca herkes ‘geçmiş olsun’a hastaneye gelmişlerdi. Halim çok kötüydü bebeğim yoğun bakımdaydı tabii ki. Ben doğum yaptıktan 14 GÜN sonra bebeğim ölüm döşeğindeyken ve entübeyken gruba abisi şöyle bir şey yazdı:
‘Okullar açılmadan gelin de bir mangal partisi yapalım.’ Gruptaki herkes ‘ooo geliriz tabii’ ‘etleri hazır et geliyoruz bak’ ‘sana köfte ayırdım’ gibi goygoy şeyler yazdılar. Tabii eşim ve biz gitmedik ve gruba da bir şey yazmadık. Ben aşırı kırıldım ama. Kimse demedi de ; bu çocukların acısı var, bebekleri ölüm döşeğinde, entübe, halleri kötü daha 14 gün oldu gruba nispet yapar gibi böyle mi yazılır’…
Şimdi de bebiş evde iyi ya tabii prematüre olduğumuz için eve almıyoruz kimseyi. Ama 2 günde bir görüntülü arıyorlar eşimi. Çoook özlüyorlarmış yiğenlerini, öyle seviyorlarmış böyle seviyorlarmış… Ben de o arama sırasında içeri geçiyorum hep dayanamıyorum. Bebek iyi olup eve gelince herkes sever tabi… Sonuç olarak sizce ben abartıyor muyum? Çünkü bu olayda hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaya devam ediyorlar ve neden soğuk davrandığımı bile anlamıyorlar muhtemelen.
Bilmem. Kötü niyetli olmadığına eminim ama düşüncesizlik gibi de. Zaten o zaman fark etmedim bile sonradan dank ettiSizin durumunuzda konuşacak bir şey bulamayıp boş boş konuşmuş olabilir. Konu sahibindeki gibi bir durum değil gibi.
6 yaş civarıydım evde 2.5 yaşında bir kardeşim daha vardı. Babam çalışıyordu. Annem hastanede kardeşimin başındaydı ve biz evde yalnızdık
O kadar haklı o kadar haklısın ki. Öncelikle bebeğinle güzel günler görmeni diliyorum inşallah hep sağlıklı ve mutlu bir çocuk olurMerhaba hanımlar,
Ben maalesef 4 ay önce 25 haftalık doğum yaptım. Bebeğim 600 gram doğdu. Çok çok zor bir süreçti. Bebeğim 45 gün entübe kaldı, her hastaneye gittiğimde resmen ölümünü bekliyorduk çünkü doktorlar öyle söylüyordu. 45 gün sonunda entübeden çıktı. 95 günde yoğun bakımda kaldı ama şükürler olsun ki 1 aydır yanımda çok iyiyiz :)
Sorum ve derdim şu… Bu dönem öyle zorluydu ki, ağlamadığım bir dakika var mıydı bilmiyorum. Ağır depresyona girmiştim. Kendimi suçluyordum, evden asla çıkmıyordum vs. Eşimin 3 ablası 1 abisi var. Ablalarıyla aram çok iyi. Abisiyle bir sebepten ötürü ben mesafe koymuştum ama ortada bir kavga yok. Neyse konuya gelelim. Ortak bir WhatsApp grubumuz var. Ben doğum yapınca herkes ‘geçmiş olsun’a hastaneye gelmişlerdi. Halim çok kötüydü bebeğim yoğun bakımdaydı tabii ki. Ben doğum yaptıktan 14 GÜN sonra bebeğim ölüm döşeğindeyken ve entübeyken gruba abisi şöyle bir şey yazdı:
‘Okullar açılmadan gelin de bir mangal partisi yapalım.’ Gruptaki herkes ‘ooo geliriz tabii’ ‘etleri hazır et geliyoruz bak’ ‘sana köfte ayırdım’ gibi goygoy şeyler yazdılar. Tabii eşim ve biz gitmedik ve gruba da bir şey yazmadık. Ben aşırı kırıldım ama. Kimse demedi de ; bu çocukların acısı var, bebekleri ölüm döşeğinde, entübe, halleri kötü daha 14 gün oldu gruba nispet yapar gibi böyle mi yazılır’…
Şimdi de bebiş evde iyi ya tabii prematüre olduğumuz için eve almıyoruz kimseyi. Ama 2 günde bir görüntülü arıyorlar eşimi. Çoook özlüyorlarmış yiğenlerini, öyle seviyorlarmış böyle seviyorlarmış… Ben de o arama sırasında içeri geçiyorum hep dayanamıyorum. Bebek iyi olup eve gelince herkes sever tabi… Sonuç olarak sizce ben abartıyor muyum? Çünkü bu olayda hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaya devam ediyorlar ve neden soğuk davrandığımı bile anlamıyorlar muhtemelen.
Kocanda iş yok, seni uzmek istemem de tepkiyi asil o verecekti.Abisiyle soğuk zaten konuşmuyor. Ablalarıyla konuşuyor ama evet
Ben asla içimde tutamayıp derdim yeğenimi çok seviyorum dediği anda “o yüzden entübeyken mangal partisi verdiniz” diye.Merhaba hanımlar,
Ben maalesef 4 ay önce 25 haftalık doğum yaptım. Bebeğim 600 gram doğdu. Çok çok zor bir süreçti. Bebeğim 45 gün entübe kaldı, her hastaneye gittiğimde resmen ölümünü bekliyorduk çünkü doktorlar öyle söylüyordu. 45 gün sonunda entübeden çıktı. 95 günde yoğun bakımda kaldı ama şükürler olsun ki 1 aydır yanımda çok iyiyiz :)
Sorum ve derdim şu… Bu dönem öyle zorluydu ki, ağlamadığım bir dakika var mıydı bilmiyorum. Ağır depresyona girmiştim. Kendimi suçluyordum, evden asla çıkmıyordum vs. Eşimin 3 ablası 1 abisi var. Ablalarıyla aram çok iyi. Abisiyle bir sebepten ötürü ben mesafe koymuştum ama ortada bir kavga yok. Neyse konuya gelelim. Ortak bir WhatsApp grubumuz var. Ben doğum yapınca herkes ‘geçmiş olsun’a hastaneye gelmişlerdi. Halim çok kötüydü bebeğim yoğun bakımdaydı tabii ki. Ben doğum yaptıktan 14 GÜN sonra bebeğim ölüm döşeğindeyken ve entübeyken gruba abisi şöyle bir şey yazdı:
‘Okullar açılmadan gelin de bir mangal partisi yapalım.’ Gruptaki herkes ‘ooo geliriz tabii’ ‘etleri hazır et geliyoruz bak’ ‘sana köfte ayırdım’ gibi goygoy şeyler yazdılar. Tabii eşim ve biz gitmedik ve gruba da bir şey yazmadık. Ben aşırı kırıldım ama. Kimse demedi de ; bu çocukların acısı var, bebekleri ölüm döşeğinde, entübe, halleri kötü daha 14 gün oldu gruba nispet yapar gibi böyle mi yazılır’…
Şimdi de bebiş evde iyi ya tabii prematüre olduğumuz için eve almıyoruz kimseyi. Ama 2 günde bir görüntülü arıyorlar eşimi. Çoook özlüyorlarmış yiğenlerini, öyle seviyorlarmış böyle seviyorlarmış… Ben de o arama sırasında içeri geçiyorum hep dayanamıyorum. Bebek iyi olup eve gelince herkes sever tabi… Sonuç olarak sizce ben abartıyor muyum? Çünkü bu olayda hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaya devam ediyorlar ve neden soğuk davrandığımı bile anlamıyorlar muhtemelen.
Öncesinde aranız zaten sogukmus bu sizin son cümlenizOlması gereken bu şekilde evet… Maalesef bizim için yapılmadı. Hatta gruptaki herkes tabii geliriz yazdı bir tane büyük ablası hiçbir şey yazmadı. Gitmiş ablasını telefonla aramış herkes geliriz yazdı sen bir şey yazmadın bekliyorum bak kırılırım gibisinden. Ablası öyle mecbur gittim dedi. O grupta mesajları ve ben eşimde görüyorduk ama bizi aramadı. Sonuçta bebeğimizden ötürü gelmeyeceğimizi biliyordu ve zaten öncesinde aramızda soğuktu…
Ben hic takilmazdim dedigim gibi, kimseye de bu hassasiyeti gosteremem, hayat yetwrince kisaAslında bu yönden de düşünüyorum çok haklısın mesela en yakınımda olan eş çevresi ve kendi çevremdeki kişilerden başkası istediğini yapabilir edebilir takılmam ama bu kişiler yapsa ne bilim ya kırıldım üzülürdüm ya
Sizin yaptığınız şey iyi niyetli ve bu süreçte kardeşiniz ve eşini yakınınızda tutmuşsunuz.Benim yigenimde 900 gr doğdu, yoğun bakımda iken annesi diğer odaların süslemelerine insanların sevincine bakıp üzülmesin diye gidip alışveriş yapıp odasını süsledim doğum hediyesini ayarladım ki açıkçası bizde yiğenimin o hastaneden çıkabileceğini hiç sanmıyorduk.
Eve çıktıklarında moralleri haliyle bozuktu elbette bizimde bozuktu ancak birilerinin sağlam durması gerekiyordu mecburen bize düştü.
Kafalarını dağıtmak için yemeğede çıkardık, parkta bahçede bol bol yürüşe vs de çıkardık amacımız onların üzerinden biraz olsun bu korkuyu atıp rahatlayarak beklemelerini sağlamaktı.
Belki eş ailenizde bu amaçla yapmıştır ama siz haklı olarak farklı algılamışta olabilirsiniz.
Aksi durumda bir insanın yeğeni orda öyle yatarken mangal partisi yapabilmesi için şuursuz falan olması lazım.
Öncelikle bebeğinize sağlıklı uzun ömürler dilerimSonuç olarak sizce ben abartıyor muyum? Çünkü bu olayda hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaya devam ediyorlar ve neden soğuk davrandığımı bile anlamıyorlar muhtemelen.
Yeğeniniz kurtuldu mu?Benim yigenimde 900 gr doğdu, yoğun bakımda iken annesi diğer odaların süslemelerine insanların sevincine bakıp üzülmesin diye gidip alışveriş yapıp odasını süsledim doğum hediyesini ayarladım ki açıkçası bizde yiğenimin o hastaneden çıkabileceğini hiç sanmıyorduk.
Eve çıktıklarında moralleri haliyle bozuktu elbette bizimde bozuktu ancak birilerinin sağlam durması gerekiyordu mecburen bize düştü.
Kafalarını dağıtmak için yemeğede çıkardık, parkta bahçede bol bol yürüşe vs de çıkardık amacımız onların üzerinden biraz olsun bu korkuyu atıp rahatlayarak beklemelerini sağlamaktı.
Belki eş ailenizde bu amaçla yapmıştır ama siz haklı olarak farklı algılamışta olabilirsiniz.
Aksi durumda bir insanın yeğeni orda öyle yatarken mangal partisi yapabilmesi için şuursuz falan olması lazım.
Belli belirsiz şeyleri hatırlayabilir. Her şeyi hatırlamaz merak etmeyin. Sizin bebeğiniz inşallah sağlıklıdırEvet hatırlayabilecek yaştaymışsınız. Benim kızımda 3 yaşındaydı ilerde hatırlayıp üzülecek mi diye merak ediyorum
Bir prematüre annesi olarak yazıyorum DEFOLSUNLAR o acıyı yaşamayan bilemez . Yaşayan bile anlayamaz çünkü herkesin durumu farklı bakın ben 1260 Gr çocuk doğurdum 35 gün küvezde kaldı 1 operasyon geçirdi ve şuan sizin durumunuzu anlayamaö çünkü evladınız çok çok minik doğmuş acınızı tahmin edebilirim böylesi zor bir durumda mangal partisi yapanlar size saygısızlık etmiş . Çok haklısınız hisleriniz çok doğru abartmıyorsunyz geçmiş olsun yavrumuza bir ömür sağlık diliyorum sizi de kucaklıyorumMerhaba hanımlar,
Ben maalesef 4 ay önce 25 haftalık doğum yaptım. Bebeğim 600 gram doğdu. Çok çok zor bir süreçti. Bebeğim 45 gün entübe kaldı, her hastaneye gittiğimde resmen ölümünü bekliyorduk çünkü doktorlar öyle söylüyordu. 45 gün sonunda entübeden çıktı. 95 günde yoğun bakımda kaldı ama şükürler olsun ki 1 aydır yanımda çok iyiyiz :)
Sorum ve derdim şu… Bu dönem öyle zorluydu ki, ağlamadığım bir dakika var mıydı bilmiyorum. Ağır depresyona girmiştim. Kendimi suçluyordum, evden asla çıkmıyordum vs. Eşimin 3 ablası 1 abisi var. Ablalarıyla aram çok iyi. Abisiyle bir sebepten ötürü ben mesafe koymuştum ama ortada bir kavga yok. Neyse konuya gelelim. Ortak bir WhatsApp grubumuz var. Ben doğum yapınca herkes ‘geçmiş olsun’a hastaneye gelmişlerdi. Halim çok kötüydü bebeğim yoğun bakımdaydı tabii ki. Ben doğum yaptıktan 14 GÜN sonra bebeğim ölüm döşeğindeyken ve entübeyken gruba abisi şöyle bir şey yazdı:
‘Okullar açılmadan gelin de bir mangal partisi yapalım.’ Gruptaki herkes ‘ooo geliriz tabii’ ‘etleri hazır et geliyoruz bak’ ‘sana köfte ayırdım’ gibi goygoy şeyler yazdılar. Tabii eşim ve biz gitmedik ve gruba da bir şey yazmadık. Ben aşırı kırıldım ama. Kimse demedi de ; bu çocukların acısı var, bebekleri ölüm döşeğinde, entübe, halleri kötü daha 14 gün oldu gruba nispet yapar gibi böyle mi yazılır’…
Şimdi de bebiş evde iyi ya tabii prematüre olduğumuz için eve almıyoruz kimseyi. Ama 2 günde bir görüntülü arıyorlar eşimi. Çoook özlüyorlarmış yiğenlerini, öyle seviyorlarmış böyle seviyorlarmış… Ben de o arama sırasında içeri geçiyorum hep dayanamıyorum. Bebek iyi olup eve gelince herkes sever tabi… Sonuç olarak sizce ben abartıyor muyum? Çünkü bu olayda hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaya devam ediyorlar ve neden soğuk davrandığımı bile anlamıyorlar muhtemelen.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?