Öyle bir şey demez. Bir anda büyüyüp okula başlayacak zaten. Zaman su gibi akıyor. Keşke, küçük bebeği olan anneler yarım gün çalışabilse veya evden işleri yürütebilse. İmternet çağında zor bir değil. Ona uygun işler seçilebilir. Bu konuda bir ayarlama yapılsa bütün anneler ve ya evinde hastası olan çalışanlar için.Babaannesi bakacak, evet onun için çalışacağım / çalıştım ama şunu da atamıyorum beynimden. Ilerde büyüyüpte anne keşke bu imkanlara sahip olmasaydık ama seninle olsaydım sen büyütseydin beni derse kahrolurum
Babaannesi bakacak, evet onun için çalışacağım / çalıştım ama şunu da atamıyorum beynimden. Ilerde büyüyüpte anne keşke bu imkanlara sahip olmasaydık ama seninle olsaydım sen büyütseydin beni derse kahrolurum
Annemi daha iyi anliyorum. Anneligin ne kadar zor ama bi o kadarda guzel oldugunun farkina varıyorum. karmakarisik kendimi cok tuhaf hissediyorum belkide adapte olamadim hala. Bilemiyorum
Çalışmak zorundaysan kabullen önce çalışmqn gerektiğini.herşey daha kolay olacakKimilerine göre belki çokta abartılmaması gereken bi mesele. Sonuçta milyonlarca çalışan anne var. Ama her anne bu bunalım yolundan geçiyor dimi? Bebeğim şuan 8 aylık,kurumsal bir şirkette çalışıyorum ancak bu kadar izin alabildim. Bebeğim olsun diye tedaviler gördüm vazgeçtikten bir kaç ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Hamileliğim tatlı bi heyecandan çok eziyete dönüştü,çalışmak zorundaydım ve 33 haftalıkken erken doğum yaptım. Psikoloji olarak hiç rahatlayamadım 8 aydır evdeyim çok şükür oğlum şuan sağlıklı ama yaşadıklarımın etkisinden bir türlü çıkamadım derken ayrılma vakti geldi çattı. 21 haziranda iş başı yapacağım ve uykularım kaçıyor. Nasıl olacak,uyku düzenimiz yok,istediğim gibi yetiştirebilecek miyim,ilklerini göremeyeceğim belkiler vs. beynimi kemirip duruyor. Bu konuda tecrübe sahibi ya da önerilerde bulunabilcekler varsa çok memnun olurum.
Dipnot: çalışmak zorundayım
Uzun oldu biraz kusuruma bakmayın. Bi derdim vaar kendime göre çok büyük !!!
Belki der evet mesela 15 yasinda der.. sonra 20 yasinda iyiki de calismissin der ama bosverin. Ben oyle oldum en azindan .. bebekken cocukken ne oldugunu diger cocuklardan farkli falan oldgnu annenin nerde oldugnu pek sorgulamiyorsun ama ergenlikte gecmisi dusunup bi sinie oluyorsun.. ama aklin kemale erince annem benim icin iyiki de yapmia diyorsun..Babaannesi bakacak, evet onun için çalışacağım / çalıştım ama şunu da atamıyorum beynimden. Ilerde büyüyüpte anne keşke bu imkanlara sahip olmasaydık ama seninle olsaydım sen büyütseydin beni derse kahrolurum
Bende çalışan anne çocuğuydum üzülürdüm ama belli etmezdim anneme. Tabi buyuyunce anladım ama insan hassaslaşıyor iste.Belki der evet mesela 15 yasinda der.. sonra 20 yasinda iyiki de calismissin der ama bosverin. Ben oyle oldum en azindan .. bebekken cocukken ne oldugunu diger cocuklardan farkli falan oldgnu annenin nerde oldugnu pek sorgulamiyorsun ama ergenlikte gecmisi dusunup bi sinie oluyorsun.. ama aklin kemale erince annem benim icin iyiki de yapmia diyorsun..
Evet insallah hep babaannesi bakar suan tek duam buBak şimdi ben 2 aydır çalışıyorum. bebeğim 10 aylıktı. ağlayarak işe geldim ilk gün. dedim ben yapamıcam. onunla uyanmak beraber yemek beraber oynamak paha biçilemez çünkü. ama gel gelelim şartlar.... sonra ikinci gün daha az üzülüyorsun. üçüncü gün daha az. dördüncü gün geçiyohiç bunları dert etme. düşüncek daha sorunlu şeyler var. akşamları da gayet güzel vakit geçiriyoruz. haftasonları beraberiz. daha ne olsun. hemde bakıcıya bırakmak zorunda kalmıcaksın. babannesi kanı canı yani.
Sizin durumunuz daha farkli. Daha zor. Allah size yavrunuzu dilediginiz gibi buyutmek nasip etsinBende annesiz büyüyen bir çocuğum...Hayatım boyunca annemden sevgi göremedim. Ben 2 yaşındayken annem beni babaanneme bırakarak istanbula geldi.Günlerce karanlık odalarda anne anne diye ağladım sonra babaanneme anne demeye başladım.Annemi çok seviyorum ama ondan uzakta büyümekten sanırım hep bir uçurum var aramızda onu çok sevdiğim halde seni çok seviyorum diyemiyorum.İçten içten ona hep kızdım beni annesiz bıraktı diye..Ben 18 yaşıma gelene kadar annem çalıştı, sonra o işten ayrıldı sonra ben iş hayatına atıldım.Vardiyalı bir hayat yaşadık anlayacağın.Önce annem hep yoktu sonra ben hiç olmadım. Keşke diyorum keşke beni bırakmasaydı.Evlendim çocuğum olacak şuan bile gözlerim dolu dolu unutamıyorum beni bıraktığı o anı.Eminim onun içinde kolay değildi ama ben senelerce annesiz ilkokul çağına geldim.. Anne sevgisi görmedim o kadar sevgisizim ki o kadar iliklerime kadar.Hala daha geceleri ağlıyorum onsuz geçen yaşamadığımız senelere..Onsuz geçen karne günlerine, onsuz geçen veli toplantılarıma, onsuz geçen okul çıkışlarıma.. Onsuz geçen herşeye...Hiç hazır ütülü kıyafet giymedim ben çocuk halimle kendim ütüledim. Çocuk yaşta ev işi yapmayı öğrendim.Arkadaşlarım sokakta oyun oynarken ben evde yemek yapardım.Ne çocukluğumu ne genç kızlığımı yaşayamadım.Ben hiç çocuk olmadım.Güzel kıyafetlerım olmadı, hiç ağlayan bebeğim olmadı.Hiççç..Yaşadığım şu koskaca ömrü bir hiç sayıyorum.Sevgisiz annesiz... Şimdi benim de çocuğum olacak elimden geldiğince onu bırakmayacağım en azından benim çocuğum uyksusundan uyandığından anne diye ağlamasın.
Biz anlasamadik sanirim. Sut izinim olucak tabiki ama ben hergun saat farki olarak degil 1 gun olarak kullanicamYani sut izni kullanmayacak misiniz simdi?
Hakkım olan bir seyden, heleki bebegimin hakki olan bir seyden "icraat farkli, sikayet gibi olmasin" diye basit bir sekilde vazgecmezdim. Olsun sikayet, niye olmasin? Arayin sgk'yi. Sömürülmeyi ben kabullenemiyorum. Kusura bakmayin bana sanirim bu yuzden cok tuhaf geldi.
Aahh keske ama cok zor bizim ulkemizde bu tarz uygulamalarÖyle bir şey demez. Bir anda büyüyüp okula başlayacak zaten. Zaman su gibi akıyor. Keşke, küçük bebeği olan anneler yarım gün çalışabilse veya evden işleri yürütebilse. İmternet çağında zor bir değil. Ona uygun işler seçilebilir. Bu konuda bir ayarlama yapılsa bütün anneler ve ya evinde hastası olan çalışanlar için.
Kendimi teselli ettigim pozitif dusunmeye calistigim seylerin gercek oldugunu duymak daha cok motive etti beni. Var olun.Sizi cok iyi anliyorum. Benim kendi isimdi esimle birlikte avukatiz ve kendi ofisimiz. Oglum dogunca 6 aya kadar evden idare ettim. 6 aydan sonra haftada bir gun falan ofise gittim. Bazi gunler isim uzun surecekse yanimda goturdum cunku emiyordu. 8 aydan sonra haftada 2 gune cikti 3 gune cikti derken hergun gitmeye basladim. O zaman ben de senin gibi dusunuyordum ve iki cocugu olan doktor arkadasim bana kiziyordu ise baslamayi ertleme ise baslamak sana da bebegine de iyi gelir kendini daha dinamik hissedersin diye. Gercekten de oyle oldu. Cunku insan ozluyor ve evde surekli cocukla ugrasmanin vermis oldugu tukenmislik sendromuna girmeye firsatin kalmiyor. Isten eve heyecanla gelip onunla vakit geçiriyorsun. Onemli olan zaten fazla vakit gecirmek degil kaliteli gecirmek. Sizde emin olun max 3 ay sonra iyiki ise baslamisim dersiniz.
yok ya tamamen ben anneyim her şeyi önce ben görmeliyim romantizmi.. allah aşkına ilkini yakalasan ne, yakalamasan ne çocuk bir ömür anne diyecek, yürüyecek hatta biraz daha ileride anne tarafından "kurban olam bir dakika sussan yemek nereme gitti anlamadım" moduna girilecek yani nedir bu duygusallıkyalnız bizim gibi anneler yaşlanmaz ha
Yanlis anlamayin dusuncelerinize saygım sonsuz ama ilk defa bu tarz yorum yapan bi anne ile karsi karsiyayim. Resmen cocugunuzdan kacıyorsunuz
Ama çünkü annelik.
Bir de çünkü toplum baskısı.
Gel-git yaşarsan o toplum baskısı alır avcunun içine.
Yaz tatili geldi, ben ek iş mi yapsam diye hayallerdeyim, çocukla evde 2 ay yaşlandırır açıkçası beni
Bak daraldım yine.
Sesli söyleyememişlerdir düşüncelerini, benim gibi düşünen de az değil aslında.Yanlis anlamayin dusuncelerinize saygım sonsuz ama ilk defa bu tarz yorum yapan bi anne ile karsi karsiyayim. Resmen cocugunuzdan kacıyorsunuz
Bu tarz anlattiginizda normallesiyor hersey. Is saatleriniz cok guzelmis,nazar degmesin :) keske benim olsaaa :) saka bir yana sartlarinizda vicdan yapacak durum yok. Ama bazi sartlar varki vicdan yaptiriyor.Sesli söyleyememişlerdir düşüncelerini, benim gibi düşünen de az değil aslında.
Başka yorumumda söyledim sanırım, arada özlemek gerekiyor iyi geliyor.
Ben evdeyken verimsiz anne oluyorum, eşim de biraz geç geldigi için çocuk benden sıkılıyor, ben çocuktan sıkılıyorum bütün gün.
Böyle söyleyince ot gibi geçirmiyoruz günü, normal vakit geçiriyoruz.
Ama günde bir iki saat bile ayrı kalsak farklı bir enerjiyle doluyorum.
Bir de ben çok uzun saatler çalışmıyorum, en geç 4te oğlumun yanındayım, bazen daha erken, oğlum da anneanne ve dedesiyle mutlu.
Vicdan yapacak durumum yok pek açıkçası.
Bir şey diyemem ona, haklısınız.Bu tarz anlattiginizda normallesiyor hersey. Is saatleriniz cok guzelmis,nazar degmesin :) keske benim olsaaa :) saka bir yana sartlarinizda vicdan yapacak durum yok. Ama bazi sartlar varki vicdan yaptiriyor.
Bir şey diyemem ona, haklısınız.
Keşke herkes en fazla 8 saat çalışsa günde, ailesine de zaman ayırsa doya doya, sosyalleşmeye/etkinliğe de.
Eşimin şartları da bizi o kadar kısıtlıyor ki ve oğlum babasını o kadar özlüyor ki, anlıyorum.
Dip not: Valla ben de bizim bebeyle babasının ilişkilerini geliştirmesini çok özlüyorum, başbaşa parka çıkmalarını falan
Valla anliyorum evet. Buyudukce anliyor insan egriyi dogruyu. Evet su an diyorum ki iyiki calismis. Cunku onun calisiyor olmasi muhtac olmamasi kendi kafasina eseni yapcak maddi gucte olmasi birilerinin lafi altinda ezilmeyecegini bilmek vs vs hepsi bana ornek oldu guc oldu.. ben oyle bi anne gore gore buyumus oldum. Vizyonum o su an.Bende çalışan anne çocuğuydum üzülürdüm ama belli etmezdim anneme. Tabi buyuyunce anladım ama insan hassaslaşıyor iste.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?