- 5 Mayıs 2013
- 33.874
- 41.431
- 798
Annem beni 3 yaşımdayken terk etmiş, bu hep içimde bi yaradır. Daha 12 gün oldu doğum yapalı, fakat sürekli içimde bebeğimi kaybetme korkusu var? Lohusalık'tan mı, nedendir bilmiyorum... KV kızımı "Annem, Kızım!!" diye sevse, sanki çocuğu elimden alacaklar diye bi korkum var?? Sürekli çocuğumu benden koparacaklar diye korkuyorum, içimde yara olan "Annesizlik" böyle mi dışa vuruyor kendini, yoksa ben bebeğimi kıskanıyor muyum?
Kızlar, sizce normal mi?
Ben kendimden biraz korkmaya başladım?
Yoksa ben mi çok büyütüyorum?
Canim anne ile bebeği arasındaki bağı kimse kuramaz o ancak senin kokunu biliyor anne sütünü tadiyor. Benim Bebeğimi herkes seviyor ama birtek ben uyutabiliyorum çünkü benimle sakinleşiyor. O yüzden sakin olup bu zamanlarının tadını çıkar. Birde unutma kvyi üzme bence çünkü acil işin çıktı bebeginle gidemezsin kime emanet edeceksin? Sen hastasin diyelim doktora gideceksin hastaneye bebeği goturemezsin hastalık kapar ne yapacaksınHani Allah'ıma şükür bebeğimin altını değiştirebiliyorum, emziriyorum, uyutuyorum, o uyurken evde işlerimi halledebiliyorum. Ama KV sürekli kucağa alıp, sevmek istiyor.. Severken de sanki çocuğu kendine bağlayacak, elimden alacaklar diye korkuyorum. Bu korku her zaman var ama... Geçmiyor bi türlü. Allah korusun, şimdi bile bu ihtimalin fikrine bile dayanamıyorum, ki ben çocuğumdan nasıl geçeyim. ALLAH KORUSUN
Normal lohusa psikolojisi hafifliyor sonra ama tam geçmiyor.Yani benim öyle sanki benden başka biri kucaklarken oynarken incitirmiş gibi hissediyorum kimseye güvenemiyorum.Doğumdan sonra işe dönmem gerekiyordu dönemedim.Kimseye emanet edemedim.Hep düşünüyorum çalışmak zorunda olan işe dönen annelerin Allah yardımcısı olsun çok zor
Ben resmen günlerce uyumamistim yanından ayrilmamistim onu izleyip duruyordum kusar ağlar da duyamam vs diye zorla uyutuyorlardi beni başına da birini nöbetçi tayin ediyordum :) şimdi uyusa da bende yatsam kafa dinlesem diyorum 2 yaşında .ggeçmese benim psikoloji geçmez diye düşünüyorum zaman tanı ve tüm duygularını dışa vur aglayacaksan da kizacaksan da içine atma bu dönem. Korumaci kıskançlık sahiplenme vs hala devam ediyor çünkü cocugumuzu bizden iyi kimse tanıyamaz bizim kurallarımiz dışına çıkamaz kim ne derse desin yani .sağlıcakla büyütün inşallah
Benim sizin gibi bi hikayem yok yani annem beni terketmedi standard bi ailede buyudum ama kizim dogdugunda ayni seyleri bende yasadim asiri kiskandim kimse ellemesin dokunmasin istedim en cok beni sevsin hep beni bilsin babasindan bile kiskandim eve bakici aldik ondanda kiskandim ben yaninda yokken ona bisey olucakmis gibi geliyodu aklimda hep kotu senaryolar boguldumu dustumu cam acikmi kaldi dusermi zamanla azaldi ama tamamen bitmedi 4 yasinda kizim yine kiskaniyorum psikiyatriste gittim biraz terapi aldim aslinda kendi kendimi rahatlattim disari ciktim zorladim kendimi yada babasiyla yada babaannesiyle gittiginde aramadim soyle dusundum insalar 20 yil annesini gormuyor ama yinede anne diye agliyor ben nasil bir anne olursam olayim en cok beni sevicek bazen ben istemesemde hep yaninda ben olucam herseyinden ben sorumlu olucam basina kotu bisey gelicekse ben zaten engelleyemem kader boyle seyler benim bu sekilde davranmam onun gelecekte özguven eksikligi anne bagimliligi tek basina bisey yapamama gibi ozellikler eklerse cok vicdan azabi cekerim o yuzden kendimi zorlayip boyle davranmaktan vazgecmeliyim dedim 6 aydir daha rahatim krese basladi birbirimize bagimliligimiz azaldi kendine cevre edindi ogretmenini cok seviyor kreste dustu kalkti kavga etti farkettimki onu hem zihnen hemde fiziksel olarak ozgur birakinca kendini savunabiliyormus benim bilmedigim ozllikleri varmis kizimin su an sizin icin erken ama kendinizi simdiden telkin etmeye baslarsaniz benimki kadar uzun surmez kiskancliginiz
Lohusaliktandir gecer diye dusunuyorum.
Bebeginiz hayirli olsun. Allah anali babali buyutsun.
Hayırlısı inşallah.Amin. Sağolun. Ben sizi de görücem o zaman :) umarım sizin Lohusalığınız hafif geçer.
Benim de böle ya Allah ım bi tuhaf oldum yanlız değişmişim demekNormal lohusa psikolojisi hafifliyor sonra ama tam geçmiyor.Yani benim öyle sanki benden başka biri kucaklarken oynarken incitirmiş gibi hissediyorum kimseye güvenemiyorum.Doğumdan sonra işe dönmem gerekiyordu dönemedim.Kimseye emanet edemedim.Hep düşünüyorum çalışmak zorunda olan işe dönen annelerin Allah yardımcısı olsun çok zor
Sizin yasadiklarinizi yasamadim ama bende lohusayken boyleydim. Kv dem gorumcem annem bebegimi emzirdikten sonra alirlardi kucagimdan oyle sinir olurdum ki aglayasim gelirdi bebegimi benden aliyolar benden uzaklastiriyolar derdim icimden. Halbuki cok yorucu gecerdi gunlerim gazini cikarmak icin rahatlatmak icin yaparlardi ama o zama oyle anlamazdim iste lohusalik gercekten cok garip bir ruh hali endiselenme cok normal hissettiklerin zamanla hepsi gececek sen bebegine bebegin sana alisacak anne olmak guzel...Annem beni 3 yaşımdayken terk etmiş, bu hep içimde bi yaradır. Daha 12 gün oldu doğum yapalı, fakat sürekli içimde bebeğimi kaybetme korkusu var? Lohusalık'tan mı, nedendir bilmiyorum... KV kızımı "Annem, Kızım!!" diye sevse, sanki çocuğu elimden alacaklar diye bi korkum var?? Sürekli çocuğumu benden koparacaklar diye korkuyorum, içimde yara olan "Annesizlik" böyle mi dışa vuruyor kendini, yoksa ben bebeğimi kıskanıyor muyum?
Kızlar, sizce normal mi?
Ben kendimden biraz korkmaya başladım?
Yoksa ben mi çok büyütüyorum?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?