- 10 Kasım 2006
- 6.246
- 1.616
- 373
sagol canım benım tşkler...
acıkcası gunahından cok kendı vicdanımla basbasa kalmayı goze alamadım.. yasama ıhtımalı varsa ya sakat değilse amann sakat olsun ama yetrkı dogsun benım olsun zaten allah oyle bi sevgı verıyorkı bbegınıze hiç bi şkılde kıyamıyorsunuz ben bu yuzden eşimle kavga ettim konusmafım 1 hafta kustum..
dusuk oluncada esımı yanıma yaklastırmadım nede olsa uzuntumu ben bılıyorum içimde.. ama esım de benım uzuldugume uzuldu ve her ne olursa olsun oda üzüldü yani..
aminn canım Allah benım bu durumumu kımseye yasatmasın.. banada tekrarını gostermesın ınsallah amin...
bu soruya cevap veremem .
bu soruya cevap vermem için hamile olup doktordan çocuğumun engelli olacağını duymam gerekir.
maşallah ya cesaretinize inancınıza hayranım keşke bende sizin gibi cesur davranabilseydim belki bebimde bebeğim sağlıklı olurdur ve şimdi kucağımda olurdu ama yapamadım ve yapamadık eşim annem hepsi aldır dediler ehmen keşke bende kendime güvenseydimde hepsini boş verip aldırmasaydım ama aldırdım şimdi vicdan azabı çekeiyorum
ALDIRMAZDIM ALDIRMADIMDA...
Günüm geçmişti sabahı bekleyemeden gece test yaptım pozitif çıktı.doğru muydu bu inanamadım sabahı zor bekledim bir daha test yaptım ve sonuç gene pozitif...eşimle çıktık yola rastgele muayene alabileceğimiz bi dr.bulmaya zorla bulduk...adam ultrasyonda gebelik kesesi falan oluşmuş hamilesin dedi ben hala şokta emin olmak için kan testi yaptırdım pozitif...inanamıyordum bir bebeğim olacaktı sevdiğim adamdan, iki candan bir beden...içimden şükürler olsun sana Ya Rabbim dedim!içim içime sığmıyordu...bir an önce günlerin geçmesini istiyordum onun kokusunu duyabilmek için...günler geçti artık bebeğimin kalp atışlarını duyabiliyorduk...Allah'ım bu bile ne kadar mutluluk verici bir şeydi anlatmama kelime bulamıyorum...rutin testleri yaptırma zamanı gelmişti...ve o sıra şehir dışındaydık çok iyi bir hastanede tavsiye üzerine bir dr. bulduk testleri yaptırdık bir hafta sonra sonuçları almaya gittik eşimle birlikte içimiz kıpır kıpır...kötü bir haber duymayı aklımın ucundan bile geçirmedim nedense...heyecanla içeri girdim dr testlere bakınca suratı değişti o an anladım bi aksilik var hiç bir şey diyemedim dr. ultrasyonla muayene etmesini bekliyorum...etti ve çok üzgünüm her an düşük yapabilirsiniz bebeğiniz düşmese dahi doğduğunda sakat olma ihtimali çok yüksek diyebildi ben sadece eminmisin dedim ve bian sessizlik oldu anladımki yanlış duymamış bu kulaklar, inanmak istemedim ama mecburdum yapabileceğim bir şey olsun istememe rağmen hiç bir şey yoktu hiç bir şey...bir şey söyleyemedim..sadece onu dinliyorum çaresizce...zorlukla dışarı attım kendimi eşimde anlamıştı ohalimi görünce bir terslik olduğunu...hemen yanıma koştu sıkı sıkı sarıldı yavaş yavaş yürüdük...eşim korku ve merakla ne diyeceğimi bekliyordu.ama söyleyemedim o kadar zorduki bunu dile bile getirmesi...eşim beni bi yere oturtdu ben konuşamıyordum o yüzden hemen dr.yanına gitti.olanları dr.anlattı.Allah'ım donup kaldım dünya başıma yıkıldı kendimi bir boşlukta hissediyordum ayaklarım yerden kesildi...eşim yanıma geldi bana öyle sıkı sıkı sarıldıki o an hıçkıra hıçkıra ağladık...ailem merakla tel.ediyorlar ama ben açamıyorum nasıl söylenir böyle bir şey dilime bile konduramıyorum...yaşadıklarımın bir rüya olmasını istiyorum ama uyanamıyorum...uzun bir süre orada kaldık ikimizde konuşamıyoruz derin düşüncelere daldım bi an...aklımdan bin tane şey geçiyor.evet sonunda kabul etmiştim ya bebeğim düşecekti ya ben düşürecektim ya da Rabbi'e tevekkül edecektim.Allah'ım çok zor bir karardı bu...hayatımda hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım...onu içimde hissederken o artık benden öte bi can olmuşken nasıl kıyardım ona...ya kıyamayıpta onu aklı erdikce nasıl hayata tutundururdum...bir anne hayatta isyan etmez dil söylesede kalp buna müsade etmez ama ya o isyan ederse...isyan dediğim şey ileride yaşayacakları ya da yaşamaya mecbur bırakılacakları şeyler içindi...sonra düşündüm Rabbim dedim Rabbim sen bize sabır ver isyan edenlerden kılma...her zaman yaptığım şeyi şimdi daha fazla iman kuvvetiyle yapıyorum sana tevekkül ediyorum...sen hakkımızdakinin hayırlısını ver hakkımızdaki hayırlı olanı da gönlümüzü razı kıl...bu benimde eşiminde doğacak bebeğiminde imtihanı...kaderde varsa bunu yaşamak yaşarız...sağlıklı bir bebek dünyaya getirip sonradanda sakat olabilir...sadece bunu en başta bilmek insanı çok ürkütüyor ve bi anlık endişeye kapılıyor insan ister istemez...diye içimden dua ettim hep...burada bebeği aldırırım diyen ve aldırmam diyen çoğu arkadaşın yazdıklarının bir çoğu aklımdan tek tek geçti...ve ben sonunda bir karar verdim onu Rabbim verdi ancak O alabilir...sonuçta gelmişi geleceği bilen yalnızca O'dur o yüzden O'na sığındım...kendimizi toparlamaya çalıştık.eşimde benim gibi düşünüyordu...sonraki muayenelerimde testlerimde her şey yoluna girdi...şu anda gayet sağlıklı bir bebeğim var Rabbimin takdiri...sakat bir bebeğim olmadı o yüzden sonrasını bilemem belki insan zamanla isyana girer bilmiyorum...ama bu duyguları yaşamak okadar zorki kızlar çok zor tarif etmenin bir yolu yok...Ben sadece çaresizlik içinde zamanın bize ne göstereceğini bilmeden tek bir şeye sığındım dua ettim bizleri Yaradan'a...Aldığımız nefes için bile şükürler olsun sana Rabbim.Senin adaletinden sorgu sual olmaz...
hamileliğin 12. Haftasında bir 2'li test diye bir teste giriyorsunuz, anneler bilir anne olacaklar için bu anlattıklarım. Kan tahlili ve ayrıntılı ultrasonla bebeğin sakat olma ihtimaline bakıyorlar. Sıra beklerken kendi kendime "eğer sakatlığı varsa aldırırım. O acıyı ne ona ne kendime yaşatamam" diyordum. Nihayet sıram geldi ve doktorun yanına girdim. Doktor ultrasonla bebeğime bakıyordu; ben de tavana. Bir anda doktorun sesiyle irkildim: "bak" dedi "nasıl yüzüyor içeride". Ekranı bana doğru çevirdi: evet bebeğim bir sağa bir sola yüzüyordu. Kulakları, minicik kolcukları vardı. Yalnız arkası dönüktü. Onu öyle görünce ne olursa olsun bedeli doğurmaya karar verdim. Kendimi evlat, onu da anne sevgisinden mahrum bırakmaya hakkım yoktu. şimdi avatarımdaki dünya güzeli oğlanın annesiyim. Sakat da olsaydı durum değikmezdi inanın...
Allah bagislasin oglunuzu masallah cok tatli.bizde hamileyken cok kotu gunler gecirdik hemde hamileligimin 35.haftasinda zaten 36 haftada dogum yaptimburda bir bolum var hamilelrden haberler sorular ve sorunlar diye ben okudum orda ayni bnim oglumun rahatsizligindan olanlar vardi doktorlar o bebekleri aldirmis aynisi basima geldigi icin diyorum aldirmazdim ve cok sukur aldirmadim size yemin ederim ki oglum dogdu normal dogum yaptim kucagima alamadan aglama sesini duymadan aldilar oglumu benden ogluma gozumun onunde kalp masaji vs vs yapildi dogdu aglamayinca niye aglamiyo yasiyomu dedim kimsede ses yok.oglum 20 gun yogun bakimda olum kalim savasi verdi yasamz olur diye yuzume haykiran doktorlara inat yasadi benim dunylar tatlisi oglum suan 10 bucuk aylik kurban oldugum Rabbim onu bize bagisladi sukurler olsun hastanede de mucize bebek dendi hep hic beklemiyoduk yasicagini dediler isde gercekden bir mucize yaratti Rabbim Ona sonsuz sukurler olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?