aylincigim şu mikrop olayı hayatımızdan ıyıce defolup gıtmeden ben Erdemi sokaga bile çıkarmak istemiyorum bırak anaokulunu ...bircok musterim kayıt yaptırdıkları halde cocuklarını kapalı ortam diye okula yollamıyorlarmış cocukların yarısı hasta diyorlar yani haberler abartmıyor olayı...bence baharda bebeişlerimizi bol bol acık hava parklarına goturelım tıpkı bizim çocuklugumuzda oldugu gibi bence daha hijen ...Sizinkiler de Erdem gibi mi her gördügü çocuga bayılıyor etrafında cocuk gorsun agız kulaklara varıyor gozlerı ışıl ışıl oluyor...sabırsızlıkla baharın gelmesini bekliyorum ki çocugum şöyle doya doya oyun oynayabilsin parklarda bahçelerde...tabi bu sefer de kene kabusu başlar...ayy Allahım ne bu paranoya
hayatım benim oğlanın kuzeni var araları 10 ay...20 aylık kız...artık onu gördümü acayip seviniyor..eskiden dikkatini çekmiyordu çocuklar.evde çok sıkılıyor farkındayım...bir de hep muzurluk peşinde...masanın üzerinde duran tepsiye ulaşmış bugün...içinde de benim nescafe fincanı vardı...allahtan az birşey soğuk nescafe kalmış...kafasından aşağı devirdi...yani öyle doktorunun dediği gibi ona kitap okuyayım, yok top yuvarlayalım birbirimize, yok legolarla oynayalım filan hiç ilgisini çekmiyor...geliştiremeyeceğim ben bu çocuğu evde...evin içinde ordan oraya sürünüyor, ortalık karıştırıyor..azıcık kelime çalıştırayım diyorum..bak oğlum elma filan....hiç oralı değil...mesela ben kaç kere alkış yaptırmaya çalıştım...yapmıyor...dün babaannesine gittik akşam...kuzeni ordaydı...kızın yeme sorunu var..yedikçe alkışlıyoruz filan..baktım herkes alkışlayınca bizim oğlanda başlamış alkışlamaya...topluluk içinde davranış gelişimi çok daha farklı oluyor....ikimiz evin içinde kukumav kuşu gibi olmuyor yani..o yüzden dedim..yaz gelince haftada 2 gün götürmeyi planlıyorum...tabi yeni bir salgın çıkmazsa....allah iizn verirse 2011 eylül gibi de yarım gün yuvaya vereceğim...2.5 yaşında olacak..herhalde tuvaletini de söylemeye başlar o zaman...
sana yüzde yüz katılıyorum evde bu yaştaki çocuğun ilgisini toplatmayı beceremiyoruz çünkü bütün gün çok yüz göz oluyoruz.ömer yusufta bin tane oyuncağa değişmez çekmece karıştırmayı.sürekli günüm eşya katlamakla geçiyor bazılarını boş bıraktım ama evde çekmece çok nereye kadar boşaltıcam ki mümkün değil.sürekli tv sehbasının camıyla oynuyor tv yıkılcak üstüne diye ödüm kopuyor.yapma oğlum gitme oğlum gel oğlum karıştırma oğlum.başka yaptığımız bişey yok.bence iyi düşünmüşsün bende tv de dinledim ne kadar erken kreşe başlanırsa o kadar iyi diyorlar.
sibelcim yazdıklarını okudum birde çınarın adını okumadan eşime senin yazdığın mesajı okudum bizim kızın yemek yemesinimi anlattın arkadaşlarına dedi:hulya:sonra bende güldüm biz zannettin demi dedim kafamçokkarıştıanlattıklarının birebir aynısını her yemekte yaşıyoruz artık sabır çekmekten sabır talşları bile çatladı inan bu nereye kadar gidicek böyle bacımkafamçokkarıştı benim ilk kızım hiç böyle değildi arkadaşımgamyoncuiremsu bunun ahtapot gibi elleri var sanki iki el değilde daha fazla başımı çevirirken eli yetmiyosa ayağını bir şekilde uzatıp ayağını sokuyor mama tabağının içine artık pes edip teslim bayrağını çekiyorum oyyy ne zormuş yarabbim yemek yememiz olay aynıdediğin gibi başka yerde zaten mama sandalyemiz olmayoıınca yemek tabağına istediği gibi ulaşınca yemek olayımız dahada bir olay oluyor zaten..ellerini tasa daldırdımı tamam artık ikradan mutlusu yok dünyada -tatlicadiarzu-kedi gibi yalana yalana oparmaklarındaki yemekleri öyle bir keyifle yemesi varki birde çok bişey yiyyomuş gibi şap şap ağzını şaplata şaplata yiyyo valla ohhh dünya umurunda değil hanımefendinin kaş göz zaten yemek içinde kalıyor yanii tabloyu gözünüzde canlandırın artıkdelikafadulden sibel senin canlandırmana gerek yok biz senle aynıymışız zaten bacım..kreşe göndermek şart gibi artık ama bakalım zamanı gelince :)
oyun grularına çok eraklıydım fakat tabiki fethiyede böyle bir lüksümüz yok
kızlar benim bir problemim var sizlerde de böyle mi merak ediyorum
her yemek sonrası ortalık savaş alanı
çınar yemek yerken eline aldığı her şeyi yer atıyor garip bir haz eşliğinde
ekmek peynir pilav makarna et aklınıza ne gelirse eliyle mıncık mıncık yapıyor ufalayıp yere atıp bir de arkadsından bakıyor
bir süre kızmadan sadece aldım düşenleri
bir süre güzelce söyleyerek ikna etmeye çalıştım
bir süre kızdım kaşlarımı çatıp hiç gülümsemeden bakarak yapma sakın annecim falan dedim
bazen o tam atmaya başladığında dikkatini dağıtmak için eline başka şeyler verdim
ama hepsi nafile
valla bir yere gidip çınara yemek yedirmek zorunda kalacağım diye ödüm kopuyor
insan içine çıkılacak gibi değil yani
sizler ne yapıyorsunuz böyle şeyler yaşıyor musunuz?
canım çıkıyor yemek sonraları 2 büklüm yer temizlemekten
zaten belimi ağrıtmışım bugün ölüyorum ağrıdan yarın çınarla ilgilensin diye kayınvalidemi çağırdık
ilk defa gönüllü oldum
cevaplarıınız için şimdiden teşekkürler
valla sonradan bende gülüyorumda ama yemek yerken kan ter içinde çebelleştiğimde öyle düşünemiyorumda sonra öbür yemek faslına kadar stresim geçince gülüyorum tabbii hem kendime hem ona ama sonra yine sil baştan sanırım en çok anneleri yoran şey bebelere yemek yedirmek olsa gerek..birden hepinizin bebeklerini gözümde canlandırdım anlattığınız tabollarda ay yemek geldi bunları ya ne tatalıllar değilmi her geçen gün daha bir hayrn bırakıyolar kendilerini bize allah ayırmasın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?