kızlar ya şu doğum hikayesini okudum çok beğendim.allah hepimize hayırlı hamilelik ve doğumlar nasip etsin inşallah okuyun bakınn
Artik 3 yillik evliydik son bir yildir istememize ragmen bebegimiz olmadigindan 2008’de doktora gitmis, tum tetkiklerimiz yapilmis ve asilama bile degil ancak
tup bebek ile hamile kalabilecegimi soylemisti doktor.
1 haziran 2009’da yaptigim testle hamile oldugumu ogrendim..O gunden sonra da tum hayatim degisti diyebilirim. Hemen sigarayi biraktim, ayni gun doktora gittim, gebelik takibi boylece baslamis oldu. Normal yolla hamile kalmayi beklemedigim icin cok saskin ve umitsizdim, Ilerleyen gunler benim icin oldukca zordu, hemen hemen hic bir sey yiyemiyor hatta su bile icemiyordum, iki ayda alti kilo verdim, hatta bir kere serum taktilar, o zamanlari hatirlayinca simdi guluyorum, bazen hayatimin sonuna kadar bazense 9 ay boyunca kusacagimi saniyor, bebegim beslenemiyor, bu gidisle beni birakacak diye kaygilaniyordum.
Dorduncu aydan sonra butun problemler bitti, kontrollerimizde, testlerimizde hersey yolundaydi. Doktorum kilo konusunda hic taviz vermediginden fazla kilo almadim. Yediklerime cok dikkat ettim, surekli hareket halindeydim, koca gobegimle elimde pazar arabam oldukca komik gorunuyordum.
Zaten nisanim da bir Cuma gunu pazardan donuste geldi. Ertesi gun Cumartesi ve doktorum yerinde yoktu. Hastanemizde baska bir doktora gorundum. Acilma olmadigi ve suyum yerinde oldugu icin eve geldim. Bu bekleyis biraz yipraticiydi, tum hazirliklari tamamladim, her an dogururum korkusundan disari da cikamiyordum, zaten iyice agirlastigimdan cok zor yuruyordum, sirtimda agrilarim vardi, surekli tuvalete gitmekten ve burnumun tikanikligindan pek uyku da uyuyamiyordum.
Sali gunu bana bir enerji geldi, cok zamandir bosladigim isler vardi onlari yaptim. Gece 11’de kasiklarimdaki agrinin belli araliklarla geldigini farkedip saatleri not etmeye basladim. Esim isten geldiginde nasilsin, iyimisin, yemek faslindan sonra notlari gosterdim.Tam duzenli olmasa da yaklasik 15 dakikada bir sanci geliyordu. Bense cogunlugun bahsettigi o bel agrilari olmadigindan hala isin ciddiyetinde degildim. Esime sen uyu, bunlar sanciysa ben yarin dogururum, bu gece uyuyamam da, bari sen dinlen sabah hastaneye gideriz dedim.
Sabaha kadar sanci aralari azaldi, siddeti artti ama asla dayanilmayacak gibi degildi. En son 8-6 dakikada bire inince yollarda dogururum diye esimi kaldirdim. Hazirlandik ama ben hala gulup soyluyorum sadece sanci gelince biraz kivranip, ofluyorum o kadar. Esim, kayinvalidem ve ben, annem, babam ve kardesimi de alip yola ciktik, ama herkes telasli bir ben sakinim, bir de esim ondan beklemedigim kadar sakindi.
13 ocak Carsamba Saat 7:30’da hastaneye girdik. Apar topar dogumhaneye aldilar, ebe hemen nst’ye bagladi, gelip bakti acilman 5 cm gayet iyi dedi. Ben saskindim, bu kadar acisiz bu kadar acilma, herhalde ikinci 5 cm zorlayacak dedim. Hemen ustumu degistirttiler, lavman yapildi, tekrar muayene etti ebe oglene kalmaz dogurursun dedi, koluma da bir serum takip saldilar ortaya. Benden baska iki hamile daha vardi, biri cok agliyordu, biz basladik ucumuz sohbete, ebeler bile guldu bize, ustumuz bir ornek, kollarimizda serum, ortalikta dolanip vir vir konusuyoruz. O arada bir abla geldi, ucuncuymus onun, hemen dogurdu, ben cok sasirdim hemencik dogurmasina, bana kalsa hala dayanilmaz acilar diye bahsedilen acilari bekliyorum. Geceden beri surekli dua ediyor ve her sancida Allah diyordum, Rabbi yessir duasini okuyordum en cok.
Bu arada apar topar dogumhaneye alindigimdan esimle falan gorusemedim, ebeden rica ettim, esim, annem ve kayinvalidemle gorustum, renkleri bembeyazdi, gulecegim cikti cok, beni oyle rahat gorunce onlar da sevindi.
Tekrar iceri girince cok gecmeden benim suyum bosaldi, sonra da sancim artti, hemen doguma girdim. Ilk baslarda acemilik tabi, pek beceremedim ikinmayi, bir yandan da surekli konusuyorum ama, odada 4-5 ebe vardi sanirim, hepsi cok iyiydi, canim diye hitap ediyor, elimi tutuyorlar, bir de hadi kedi aslansin sen tarzinda gaz veriyorlardi. Sonra doktor geldi, eger yardimci olursam dikissiz dogurabilecegimi soyledi. Sanirim sihirli cumle bu idi, ben sakinlestim ve soylenenleri harfiyen yapmaya basladim. Soylenen de sesimi cikarmadan tum gucumle ikinmakti. Arada hadi gel kizim, canim kizim diye bagirdim bir kac kez. Bir iki derken, doktor kafasini goruyorum dedi, sonra bir iki ikinma daha, bebegimin ciktigini hissettim buyuk bir rahatlamaydi. Saat tam 9:55’ti. Bebegi temizliyorlar, ben rahatlayinca yine cenem dustu, kiz mi, niye aglamiyor, saglikli mi derken, getirip gosterdiler, cok guzeldi, inanilmayacak kadar guzeldi. Dedim simdi plesenta zor cikar, onu da anlamadim, doktor, ebe falan dediler cok guzel bir dogum oldu tesekkur ederiz, ben de tesekkur ettim, siz boyle derseniz ben habire dogururum deyince hep beraber gulduk.
Beni orada birakip herkes cikti. Kendim kalkabilirmiyim acaba diye dusunurken bir abla geldi, giysilerimi getirmis, giyinmeme yardim edip beni tekerlekli sandalyeye oturtup odama cikardi. Herkes cok mutluydu, ben de yorgun ama mutluluk sarhosuydum. Kizimi getirdiler, 49 cm ve 3140 gr dogmus. Geldiginde meme ariyordu, hemen emzirmeye basladim.
Bugun 27 gun oldu, kizimin masallahi var, bense bu harika bebegin benim olduguna yeni yeni inanmaya basladim, annelik cok guzelmis, Rabbim isteyen herkese nasip etsin, kimseyi boynu bukuk kucagi bos birakmasin insallah. Bebek isteyen herkes icin dua ettim dogumda, sizler de kizimin, Sumeyye’min Allah’a iyi bir kul olmasi icin dua ederseniz sevinirim.
Biraz uzun oldu ama ben hamileyken uzun olan dogum hikayelerini daha cok severdim, daha guzel aglatiyordu