Benim gibi olan var mı?

Butterfly465

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
16 Şubat 2016
1.298
1.218
133
Merhaba hanımlar,
aslında derdim sadece bu konudan ibaret değil, ama onları anlatmaya henüz hazır değilim. Şimdi sadece kısaca anlatmak, az da olsa içimi dökmek istiyorum.

Ben 18 yaşındayken Annemi kaybettim. Annemin vefatından bir kaç gün sonra onun aslında annem olmadığını, halam olduğunu söylediler. O an sanki annemi bir kez daha kaybettim.
Biyolojik Anne ve Babamın dördüncü çocuğu olarak dünyaya gelmişim. Beni büyüten Halam ve eşinin çocukları olmuyormuş, ve beni bebekken onlara vermişler, zaten ben istenmeyen bir çocukmuşum. Size anlamanız için halam ve eşi dedim, yoksa onlar benim için hala Annem ve Babam.
Beni öz evlatlarıymışım gibi nüfuslarına alıp büyüttüler. Annemin vefatından sonra Babamı bırakmadım, hatta ben evlendikten sonra da çoğunlukla bizimle kaldı. 2 sene önce malesef onu da kaybettim.

Şimdi 32 yaşındayım, ve ben hep bunları düşünüyorum, geçmişte yapılanların sıkıntısını çekiyorum. Hep güçlü durmaya çalışıyorum, dışardan bakanlar beni görenler bunu kendime böylesine dert ettiğimi göremezler. Ama ben her gün aynı şeyleri düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.

Benim gibi Halasına/teyzesine/amcasına/dayısına verileni hiç duymadım. Kk da da biraz arattım ama benimkisi gibi bir konuya rastlamadım. Biraz da benimle benzer bir kaderi paylaşanlarla dertleşmek için açıyorum bu konuyu. Var mı benim gibi akrabalarına evlat olarak verilenler?
 
İş yerinde bir arkadaşım vardı dayısına verilmiş çocuğu olmuyormuş ama biyoyojik annesi babası ile de görüştügünü onlarıda çok sevdiğini söylerdi canım ister onlanda canım ister diger tarafta kalıyorum derdi halinden gayet memnun gibiydi ya da biz öyle sanıyorduk siz gibi dışarı yansıtmıyordu.
 
Sahsen benide teyzemgiller kizi olmadgi icin amcamgillerde cocuklari olmadgi icin istemis eskiden bu tarz seyler cok oluyormus annem anlatirdi.benide annem vermek istememis veremem demis ama o donemlerde cocugu olmayan kim varsa once kendi akrabasindan istermisti normal karsilanirmisti.biyolojik annen baban senin gercegi ogrendgini biliyormu seninle iletisime gectilermi
 
Şanslısınız, size sahip çıkabilen bir anneniz varmış.
Biyolojik anne ve Babam, annem vefat ettiğinde gerçeği öğrenmemi istediler zaten. Biyolojik Anne babamı ben hep dayı-yenge olarak biliyordum hep. İlk başlarda onlara bir şans vermek istedim ama olmadı, neredeyse 2 senedir görüşmüyorum onlarla.
 
benim teyzemler birbirlerini verdiler.Çocuk öğrendi .birbirlerin çok yakın oturuyorlar zaten,ama hiç tepki vermedi .şuan gayette iyi.sadece teyzemler yiyolar birbirlerini sana çocuğumu verdim diye onun haricinde sıkıntı yok..bende düşündüm evlatlık ama bu tarz şeyler yıpratıyor insanı
 
Bence haklısınız bende görüşmek istemezdim galiba. Ne kadar akrabaya iyi niyetle vermiş olsalarda insan evladından vazgecmemeliydi değil 4 isterse 14. Olsun
 
Sizi psikolojik olarak etkiliyorsa destek alın bence.

Bu çocuğum olmuyor çocuğunu ver olaylarını bilmiyorum ya ben çok tuhaf buluyorum sanki kızıyorum içten içe
Kendi canından olanı vermek bu kadar kolay mı? Ya da oyuncak bebek mi bu
O verilen çocuğun psikolojisi öğrenince ne olacak düşünmüyorlar
Garip olan günümüzde bunu uygulamak isteyen insanların hala olması
Çok istiyorlarsa çocuk esirgeme kurumları ailesi olmayan cocuklarla dolu onlardan birini alsınlar yuva olsunlar.
 
Bizim bir akrabanın( su an 75 yasinda) kardeşi ablasının yüzünden kaza geçirmiş çocuğu olmayacakmış. Ablası da evliymiş. Kızını kardeşine evlatlık vermiş. O kız ölmüş( bundan 50 sene evvel). Ablanın bir oğlu olmuş, onu vermiş. Tabi dayı çocuğu almış gitmiş. Annesine babasına göstermemiş. Ama çocuk öğrenmiş galiba, kardeşleriyle annesiyle sık sık görüşüyor.


Bir de komşu vardı bir tane. Çok sorumsuzmus. Iki çocuğu varmış hiç ilgilenmiyormuş. Tekrar hamile kalmış. Aldıracakken eltisi aldırma ben bakarım demiş. Hakikaten de doğurmuş vermiş. Altlı üstlü oturuyorlardı zaten. Çocuk kardeşleriyle beraber büyüyor şimdi.
 
matruj1 .!.:
Bence haklısınız bende görüşmek istemezdim galiba. Ne kadar akrabaya iyi niyetle vermiş olsalarda insan evladından vazgecmemeliydi değil 4 isterse 14. Olsun
Genişletmek için tıkla...
Evet benden vazgeçebilmeleri en büyük etken, ama çok zor insanlar, onlarla görüştüğüm zamanlar kendimi daha kötü hissediyordum. Özellikle biyolojik annem beni bazen delirme noktasına getiriyordu. Öz evlatlarıyla da sorun yaşıyorlar, yani beni verdikleri için önyargılı davranıyorum gibi bir durum da değil sadece.
 
Benim de kayinvalidemin annesi cocuklarindan birini( sanirim kayinvalidemdi) cocugu olmayan kiz kardesine vermis,hatta kadin nufusunu da istemis sanirim kayinvalidenin babasi karsi cikmis tekrar dan bebegi almislar...eskiden boyle seyler cok olurmus ama simdi zor boyle isler nufusa kayit etmek istesen dogum belgesi vs isteniyor...bu arada biyolojik anne babayla goruauyor musunuz?yuzlestiniz mi hic?
 
evet hak veriyorum sana bu konuda ;yabancı olmasın istiyor bazı ebeveynler yani değişik bir duygu
 
Belki yitip gidecektin. Sana sahip çıkmışlar ne güzel yetiştirmişler. Çok çok kötü isen psikolojik destek al.
 
Evet destek alsam kendimi daha iyi hissedeceğim belki de. Inşallah bir gün o cesareti de bulurum kendimde.

Böyle şeyler artık yoktur diye düşünüyordum ki, siz hala böyle zihniyetin olduğunu söylüyorsunuz, üzücü gerçekten
Evet aslında en iyisi böyle insanlara yol göstermek, çocuk esirgeme gibi.
 
Görüşüyordum, senelerce birbirimizi çok yedik, yaklaşık 2 senedir görüşmüyorum.
 
Düşündüm derken, evlatlık almayı mı düşündünüz?
 
Kuzenimin kp söyledi bir tane daha olursa su kişiye verin diye
Kabul etmediler.
Hatta arkadaşım da bu konu hakkında ne düşünüyorsun diye bana sormuştu belli ki bir yerden görmüş böyle birşeyi. Yani malesef hala varlar

Dediğim gibi destek almanız çok iyi olur. O cesareti gösterin bu kötu birşey değil emin olun çok basit tekniklerle bile bu tür üzüntüler vs halledilebilir. İnternetten EFT yi araştırın. Psikolojik çok fazla teknik mevcut gerçekten etkili olan. İnsan düzelmez sanıyor ama 'duygu bosaltma' ve 'olumlama' olarak yapılan teknikler çok çok etkili.
 
Ben çocukken bir teyze vardı, annesi teyzesine evlatlık vermiş. Ama yan yana evlerde oturuyorlardı, hep birlikteydiler neredeyse. Gerçi bir kere duymuştum kadının ağzından bir ben mi fazlalık geldim diye.

Geçen de bir öğretmen arkadaşımın kuzeninin aslında kardeşi olduğunu öğrendim. Onlarda aynı binada oturdukları için çocukluk döneminde sorun olmamış, ama sonrasında iki aile çocuğu paylaşamamışlar diye anlatmıştı arkadaşım, süreç biraz sıkıntılı imiş şimdi.

Yine de geçmişe takılmamak gerek, güzel bir aileniz olmuş onu düşünün. Hep düşünürüm evlatlık olsam gerçek ailemi arar mıydım diye, belki farazi konuşmak kolay diyecekler ama asla aramazdım.
 

O zaman gecin gitsin bence. Normal anne babasi vefat eden bir insan olmaya devam edin. Benim de babam vefat etti, annem uzun omurler versin sag ve saglikli. Ben de sizden 1 yas kucugum, bizim yaslarda anne-babasindan biri vefat etmis baska arkadaslarim da var. Bir arkadasimin babasi kanserden oldu, diger arkadasimin annesi hastane mikrobundan oldu.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Yakın olamamak ve suçluluk
Yorumlar
15
Görüntüleme
1K
MissCherryBlossom
K
  • Kilitli
Ailem beni almanyada yaşayan 200 kg insanla zorla evlendirmek istiyor
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
2K
Mune
Z
Annem ve bitmek bilmeyen dertleri
6 7 8
Yorumlar
144
Görüntüleme
4K
Sonami
S
C
şeytan akrabalarla ne yapmalı
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
2K
chillkiz
C
Denenmiş denenir mi?
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
1K
Biologicca
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…