- 18 Temmuz 2018
- 2.426
- 2.174
- 63
Kp kendine araba aldı 1 buçuk yıl oldu. Bizim düğünümüz olmadan alınmıştı 1 hafta önce falan eşim de kendi kendine bana hiç danışmadan babasına demiş iyi bir model al ben de yardim ederim.
Şimdi yıllık 3 bine yakın bakim parasını ödüyoruz. Geçen sene kendi ödemiş babası bu yıl biz ödedik 3 yıl daha var. Ve eşim söz verdim ödücez diyor. Aylık 380 lira para.
Hamileyim Allah 'ın izniyle çocuğumuz olacak, ev kira değil, ikimiz de çalışıyoruz ama maaşlarımız öyle ahım şahım değil asgari ücretin biraz üstü. Sürekli olmasa da ayda 1 ya da 2 defa arabayı istiyoruz hava durumu kötüyse ya da acil bi şey olunca ama istediğimizde 3 biniyorsak 1 deposunu fullüyoruz gittiğimiz yol da 20 km falan avm ye gidip park edip dönüyoruz.
Onun dışında ben de istemiyordum motorumuz var bize yetiyor. Ama dediğim gibi hava durumu ve aciliyette lazım oluyor. Bi de hamileyim motor çok takır tukur, otobüsü eşim sevmiyıor. Bu bakim parasından önce hiç al demezdim arabayı. Ama şimdi içimde bir şey dürtüyor madem seni borcuna ortak ediyorlar sen de ihtiyacın olunca isteyeceksin acil bi şey olmasa da. Sonuçta bu para ikimizin kasasından çıkıyor ve bana soran olmadı bile. Eşim de onlar bu yaşa kadar beni getirdi bi söz vermişim minnet borcumu ödücem diyor. E şimdi bebeğimiz olursa onun masrafı ayrı. Evlendik evleneli bir obje almadık evimize ben zaten çalışmaya başlayalı şurda 3 ay oldu. Hemen borca soktular.
Bu araba isteme ve borç mevzusunda fikirleriniz neler? Benim ailem uzak bi faydam dokunamıyor ki benim annemin babamın durumu onlardan kat be kat sıkışık. Bi çorap akşam fayda olur ama bizim ortak keremiz ihtiyacımız var olurda birimiz işimizden olursak oyumuz buyumuz yok demeyelim kimseye diye ihtiyaçlarımızı almaya çalışıyorum. Eşime o zaman ben de kendi aileme yardim ederim diyince et o zaman tavırlı cevap veriyor.
Doğru davranış nedir sizce? Arabadan faydalanmaya devam mı edelim, yoksa bebeği öne sürüp (ayrıca benim ödenecek öğrenim kredisi borcum da var) borcu artık ödeyemeyeceğiz mi demeliyiz? Şimdiden teşekkürler, laf sokacak olan çok bilmiş bazı arkadaşlar yorum yapmasa da olur.
Şimdi yıllık 3 bine yakın bakim parasını ödüyoruz. Geçen sene kendi ödemiş babası bu yıl biz ödedik 3 yıl daha var. Ve eşim söz verdim ödücez diyor. Aylık 380 lira para.
Hamileyim Allah 'ın izniyle çocuğumuz olacak, ev kira değil, ikimiz de çalışıyoruz ama maaşlarımız öyle ahım şahım değil asgari ücretin biraz üstü. Sürekli olmasa da ayda 1 ya da 2 defa arabayı istiyoruz hava durumu kötüyse ya da acil bi şey olunca ama istediğimizde 3 biniyorsak 1 deposunu fullüyoruz gittiğimiz yol da 20 km falan avm ye gidip park edip dönüyoruz.
Onun dışında ben de istemiyordum motorumuz var bize yetiyor. Ama dediğim gibi hava durumu ve aciliyette lazım oluyor. Bi de hamileyim motor çok takır tukur, otobüsü eşim sevmiyıor. Bu bakim parasından önce hiç al demezdim arabayı. Ama şimdi içimde bir şey dürtüyor madem seni borcuna ortak ediyorlar sen de ihtiyacın olunca isteyeceksin acil bi şey olmasa da. Sonuçta bu para ikimizin kasasından çıkıyor ve bana soran olmadı bile. Eşim de onlar bu yaşa kadar beni getirdi bi söz vermişim minnet borcumu ödücem diyor. E şimdi bebeğimiz olursa onun masrafı ayrı. Evlendik evleneli bir obje almadık evimize ben zaten çalışmaya başlayalı şurda 3 ay oldu. Hemen borca soktular.
Bu araba isteme ve borç mevzusunda fikirleriniz neler? Benim ailem uzak bi faydam dokunamıyor ki benim annemin babamın durumu onlardan kat be kat sıkışık. Bi çorap akşam fayda olur ama bizim ortak keremiz ihtiyacımız var olurda birimiz işimizden olursak oyumuz buyumuz yok demeyelim kimseye diye ihtiyaçlarımızı almaya çalışıyorum. Eşime o zaman ben de kendi aileme yardim ederim diyince et o zaman tavırlı cevap veriyor.
Doğru davranış nedir sizce? Arabadan faydalanmaya devam mı edelim, yoksa bebeği öne sürüp (ayrıca benim ödenecek öğrenim kredisi borcum da var) borcu artık ödeyemeyeceğiz mi demeliyiz? Şimdiden teşekkürler, laf sokacak olan çok bilmiş bazı arkadaşlar yorum yapmasa da olur.