Aksam dokuzdan sonra bebegimi uyuturken asagida futbol oynuyordu cocuk, kosma güm bam sesleri. Sadece o zaman zipladim, zor zamanlarimdi bir an önce uyusa da dinlensem karnimi doyursam derdindeydim sinirli bir günümdü.
Yine de pismanim yaptigima.
Söyle bir kuralim var cocuk seslerini idare ederim, ne olursa olsun.
Cocuk onlar yeri gelir ne durdan anlarlar ne sustan.
Benim de iki cocugum var, elimden geldigi kadar ses yapmalarini enegelliyorum.
Bir ara paranoyak gibi dolasiyordum evde ses olmasin diye. Önceki alt komsum esimin gece isten gelip tuvalete girmesine kadar yürüme sesini takip ediyordu hergün kapida sikayet ediyordu.
oturma odasinda uyuyordu orada ses yapmayacakmisiz uyuyamiyormus.
Zaten o zamanlar yediden sonra cocugumuzu uyutup cit ses cikarmazdik uyanmasin diye, kulakliklari takip ne yapiyorsak yapardik, tv bile calismazdi.
Öyle cektik o adamdan tasindik da kurtulduk.
Esim sesli yürüyormus tüm derdi buydu. Ne yapsin yüz kiloluk adam seke seke minik serce gibi mi dolansin evin icinde. Olmadi kanat takip ucsun. Tek derdi bizdik..
Simdi hicbir gürültüye karsi tepki vermiyorum, üst komsum sürekli duvar deler, evini degistirir. Umurumda dgeil artik, cocuklarin uyku saati disinda her sesi idare ediyorum.
Kapatiyorum kapimi, büyüdüler de artik zorla da olsa. Zorluk cektim simdi yalan yok, öglen uykusunda kac kez ziplliyordu yataktan yavrum.
Alirim kahvemi elime delen delsin duvarini, vuran bursun, benim iki böcek de kostur oraya kostur buraya yapiyor.
Apartmanimi bu yüzden seviyorum, ses bol. Kimse de sikayetci degil.
Bir ara balkonumdaki cöplere laf sokuyorlardi, kislari balkona koyarim hemen atamiyorsam dolmussa poset orada beklerdi esim gelince atardi. Yetisemiyorum atiyorum oraya, kisin donuyor bez orada koku da yok. Pisim pis, yetisemedim her daim düzene, illa gözümden kacti.
Cocugunu büyüten rahata eriyor orana burana takiyor, cocuk büyütürken hele de yalnizsan yetisemiyorsun.
Bunu da araya sikistirayim.