- 27 Nisan 2015
- 6.978
- 34.076
- 498
- Konu Sahibi inessa armand
-
- #21
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun.. Anneler çocukları ne yaparsa yapsın onları affeder, kin tutmaz. En iyi anneler anlar çocuklarının halini. Sakın kendinize bu kötülüğü yapmayın. Eğer kendinizi suçlarsanız sürekli, bunun travmasını üzerinizden atamazsınız. Kendinizi affedin ve bilin ki hiçbir ayrılık sonsuza dek sürmeyecek. Birgün, bir zaman, kavuşacağız yolcu ettiklerimize.
Çok zorRabbim mekanını cennet eylesin inşaallah. Bende babamı çok özledim. Baba demeyi özledim 2 seneye yaklaştı babamı kaybedeli ama hala gözüm yollarda bir gün gelecekmiş gibi bekliyorum
Hiç yanında olamadım, hastayken gidip bir çorba bile yapamadım. Veremden şüphelendiler, annem bebeğim küçük diye istemedi gitmemi.
O kadar pişmanım ki. Hastalığını bir türlü kabullenemedim, inanamadım inanmak istemedim. Hastanede yattı gidip elini tutamadım. Uyutup yoğun bakıma aldılar ben yetişemedim, istememiş erken haber vermelerini. Sadece kardeşime, ablanla birbirinize sahip çıkın, üzülmeyin demiş. Ben hala evinin heryerine bakıyorum bana bir mektup bırakmış olsun diye. Ben hiç iyi bir evlat olamadım.
Hic boyle seyler dusunmeyin , siz iyi bir evlatsiniz , insallah cocuklarim da beni , sizin annenizi sevdiginiz gibi sever , hicbir kotu evlat boyle derinden sevmez ve ozlemezdi annesini , ve emin olun anneni bunu biliyordu
Huzur icinde yatsin anneniz
Siz tüm bu yapamadıklarınızı yapmış olsanız dahi, o "keşkeler" yine olacaktı. Çünkü ölüm tamda böyle birşey. Giden kim olursa olsun, kalana illa ki bir keşke bırakıyor. Mesela şuan benim annem vefat etse, eminim benimde suçluluk duygum olacak. Keşke daha sık gitseydim diyeceğim mesela. Ama hayatın içinde yaşarken ölümü aklımıza getirmiyoruz. Konduramıyoruz. Bende çok iyi bir evlat oldum diyemem gönül rahatlığıyla ama biliyorum ki, annem benden razıdır. Eminim sizin annenizde sizden razıdır.Hiç yanında olamadım, hastayken gidip bir çorba bile yapamadım. Veremden şüphelendiler, annem bebeğim küçük diye istemedi gitmemi.
O kadar pişmanım ki. Hastalığını bir türlü kabullenemedim, inanamadım inanmak istemedim. Hastanede yattı gidip elini tutamadım. Uyutup yoğun bakıma aldılar ben yetişemedim, istememiş erken haber vermelerini. Sadece kardeşime, ablanla birbirinize sahip çıkın, üzülmeyin demiş. Ben hala evinin heryerine bakıyorum bana bir mektup bırakmış olsun diye. Ben hiç iyi bir evlat olamadım.
Sevgili I inessa armand ; güclü anne ,sen cok iyi bir evlattin her evlat annesinin gozunde iyidir ve inan beklentisizdir..Annemde yaslandi ve ben sonuncu oldugum icin yasliligini en derinden hissediyorum biraz uzakta ve ben onu cok ozluyorum 10 senedir uzaktayiz belki cok uzak degiliz ama mesafe ha diyimce gidilmiyor,biliyorum ihtiyacida oluyor bana kesin hep kemikleri agrir beli agrir elleri titrer cok ozluyorum keske yaninda yakininda olabilsem hem baba hem anne oldu bize,biraz krndimi alistiriyorum yokluguna ama hic yokluguna alismak nefesimi kesiyor biliyorum ki gercek yasam.burasi degil birgun hepbirlikte sevdiklerimizle orda olmak dilegiyle..Annen aklima gelince duani ve birlikte yapmaktan hoslandiginiz seyi yap agla acini yasa ama hic unutma o seni ve sevdiklerini orda bekliyor♡
Siz tüm bu yapamadıklarınızı yapmış olsanız dahi, o "keşkeler" yine olacaktı. Çünkü ölüm tamda böyle birşey. Giden kim olursa olsun, kalana illa ki bir keşke bırakıyor. Mesela şuan benim annem vefat etse, eminim benimde suçluluk duygum olacak. Keşke daha sık gitseydim diyeceğim mesela. Ama hayatın içinde yaşarken ölümü aklımıza getirmiyoruz. Konduramıyoruz. Bende çok iyi bir evlat oldum diyemem gönül rahatlığıyla ama biliyorum ki, annem benden razıdır. Eminim sizin annenizde sizden razıdır.
Suan annemle ilgili icim buruk oldu bende artik msj silme.takintimdan kurtulup tutucam anneme dair tum wp yazilarimizi kiyamam benden ogrendi hepsini zaten off agladim gece gecekeske sag olsaydı da sesini duysaydım sadece bir ömür diyorum simdi biliyor musun. whatsapptan gönderdiği alakasız ses kayıtlarını defalarca dinliyorum.
Allah uzun omur versin annene..
Suan annemle ilgili icim buruk oldu bende artik msj silme.takintimdan kurtulup tutucam anneme dair tum wp yazilarimizi kiyamam benden ogrendi hepsini zaten off agladim gece geceaciniz acimiz oldu..Yavruna saril ben oyle.yapiyorum anne yerini bisey alamaz ama eminim o da torunlarina duskundu onun yerine sarilin aciniz hafiflesin beni en acili halimde yavrularim bakislariyla teselli eder.Biliyomusun annem bende kaldiginda giydiyi pijamalari esofmanlari yikayamiyorum kokusu var diye koklarim gidip gelip bisey olursa bana kalsin diye o koku annemin kokusu hep ayni sanki
Affedilmeyecek ne yapmış olabilirsiniz ki? Hangimiz kırmadık, üzmedik sevdiklerimizi.Mesela şöyle düşünün, anneniz şuan sizin bu hüznünüzü hissediyor ve eminim mutlu olmanızı çok istiyordur. Ben ölsem, ardımda hüzünlü ve kendini suçlayan bir evlat değil, mutlu bir evlat bırakmak isterim. Çünkü o bir şekilde sizi hissediyor. Annenizin kabrinde rahat olması için, affedin kendinizi. Hep güzelliklerle yad edin. Dualarınızı gönderip, kaderi kabullenin. Anneler geride gözü yaşlı bir evlat bırakmak istemezler.telefonu elimde simdi, her dışarıda buluşmamızda karşıdan gelirken fotoğrafımı çekmiş. Hic bilmiyordum ilk defa gordum. Her seferinde yüzümde aynı mutlu ifade. Herşeyden önemlisi onun beni ne kadar çok sevdiğini yeni yeni görmek.. Annem beni eminim affetmistir, ben onun yavrusuyum. Ama ben kendimi nasıl affedeceğim bilmiyorum hic...
Aynı düşünceler bendede var kardeşimben de öyle. Sanki eşiyle hep hayal ettiği gibi, egede bir köye yerleşmiş gibi geliyor. Sanki yurtdışına gitmiş gibi, sanki bizi hep bi yerden izliyor gibi. Keske öyle olsa değil mi.
Bos kaldikca burda birinin derdi varsa paylasmak icin deva olabilmek icin giriyorum kendi dertlerimi unutuyorum bi anligina istiyorum ki bu dunya da kimse mutsuz umutsuz olmasin dermansiz dert olmazmis Allah kalbine dayanma gucunu vericek hep sunu dusun kendini telkin et kuzum bu dunya yalan..bitecektorununu sadece 15 gün gorebildi, 15 gun sevebildi. Bulaşıcı hastalık olabilir korkusuyla sonra sadece fotoğraflarına bakabildi.
Ben de yıkamıyorum giydiklerini. Kokluyorum ama gitmiş kokusu. Saçları var hala üzerinde, öylece sakliyorum
Affedilmeyecek ne yapmış olabilirsiniz ki? Hangimiz kırmadık, üzmedik sevdiklerimizi.Mesela şöyle düşünün, anneniz şuan sizin bu hüznünüzü hissediyor ve eminim mutlu olmanızı çok istiyordur. Ben ölsem, ardımda hüzünlü ve kendini suçlayan bir evlat değil, mutlu bir evlat bırakmak isterim. Çünkü o bir şekilde sizi hissediyor. Annenizin kabrinde rahat olması için, affedin kendinizi. Hep güzelliklerle yad edin. Dualarınızı gönderip, kaderi kabullenin. Anneler geride gözü yaşlı bir evlat bırakmak istemezler.
Yok saçma değil düşünceleriniz, sadece süreci kabullenme sancısı. Kabulleneceksiniz. Hatta bir zaman sonra unutacaksınız.Annenizi değil ama bu acıyı unutacaksınız yeri gelecek sanki hayatınızda hiç olmamış gibi gelecek. Sanki onunla olan zamanları, bir rüya görmüş gibi hissedeceksiniz. Babamdan biliyorum. Bazen diyorum ki, babam gerçekten bu dünyada yaşadı mı? O rüyaları da bilirim. Rüyalar boyut değiştirecek. Onu rüyanızda gördüğünüzde bile onun ölmüş olduğu gerçeğini kabulleneceksiniz. Allah unutmak gibi güzel bir nimet vermiş, yoksa insan gerçekten katlanamaz. Geçecek emin olun..ben de artık kabullenmek istiyorum, kabul edemiyorum hala. ilk konumda da yazdığım gibi sanki bugün ellerimden kayıp gidiyor. İnsan gelmeyecek birini bekler mi, hala bekliyorum.
Rüyalarımda bile geri döndüğünü görüyorum hep, öyle hayal ediyorum çünkü içten içe.
İnşallah kabullenebilirim artık..
Afdedilmeyecek hatalarım yoktu elbette, biraz kırıcıydım ona karşı, nazım ona geçiyordu çünkü. Ama o da hep biliyordu destektim her zaman ona.. Simdi ben desteğimi kaybettim. İnsana öldü diye kızılır mi? Ben her rüyamda niye gittin diye kiziyorum ona. Çok saçma sapan düşüncelerim var, buraya yazınca farkettim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?