- 22 Ağustos 2015
- 8.935
- 10.663
- 248
- 38
- Konu Sahibi greengirll
-
- #61
Bekarken bankada çalışmıştım akşam evde yemek yerken uyuyordum resmen Allah yardımcınız olsun cnmAynen başlıktaki gibi kızlar aynen...Bu aralar ne olduysa bana artık, katlanma seviyem diplerde. Çok yoğun çalışıyoruz eşimle (bankacıyız ), çocuk yok ama bize kalan zaman da yok. Yani şöyle hani ya bugün de ne yapsam, yatsan dinlensem diyemiyorum. Her gün eve gidince tek yapmak istediğim duvara bakmak ya da yatmak. Yardımcı alıyorum temizlik yapmıyorum ama çamaşır,ütü, evi toplama, bulaşık vs tüm işler bende. Eşimle sadece alışveriş yapıyoruz, akşamları da zaten aperatif yiyoruz, çoğu zaman beraber yiyemiyoruz bile. Düzenli bir aile yaşantımız yok. Bundan sebep mi bilmiyorum ama inanın çok bunaldım.
Gün içinde %80 i ruh hastası olan (yani bunu yazmak istemiyorum ama cidden öyle) insanlarla uğraşıyorum artık ben de kafayı sıyıracağım. Ya ilaç kullanıp kendimi hissizleştireceğim ya da gitgide kafayı yiyeceğim. Para kazanıyorum ama kazansam ne olur ki doyasıya harcayamadıktan sonra. Sadece bir tatile çıkabildim kaç yol sonra. Eşek gibi çalışıyorum, günümün 10 saati kuş kafesi gibi kapalı ortamda geçiyor, masam duvara bakıyor önüm arkam kapalı, bildiğin ufak çaplı hapishane işte.
Ben çok şükreden bir insandım ama bilmiyorum artık yaşadıklarım mı ağır geliyor bilmiyorum yani çok mutsuzum. İstifa etsem tüm gün tek başıma oturacağım, kv dibimde o yapışacak yakama. Kocam gene geç gelecek ne anladım bu işten.
İçinizi kararttığım için özür dilerim.
Bende çalışırken öyleydim . Kayınvalidem çok yakın olmasına rağmen bir kap yemek yapıp çağırmazdı. O yorgunlukla temizlik yemek ütü hepsinin üstesinden gelirdim. Bir de kv misafirliğe gelmeye kalkarlardı hafta içi yemekli falam . Zulüm gibi gelirdi. Sinirim bozulurdu. Kendi annemler daha uzak oturuyorlar bana . Yine annem halden anlardı. Sağolsun eşim de destek olurdu. Çalışan bayanı ancak çalışan bir bayan anlar.Hah tam onu yazacaktım unutmuşum....Haftasonu temizlik, alışveriş,aile ziyaretleri yapılacak işler hiç bitmiyor. Bazen toplantılarımız oluyor işe gidiyoruz, harala gürele geçiyor. Bazen ben haftaiçinden pert oluyorum biraz uyuyorum derken anlamsızca geçiyor. Kendimi aynı kısır döngüde hissediyorum.
Cok kötü ya. Eşimin sabahtan aksama evde olmasıni düşünmek istemiyorum.Laf sokan kocam.
Yanlış anlaşılmasın bana baktığı icin sokmuyor lafı,ama şey diyor iste. Yapcak biseyim yokmuş benim bende calisma hevesi yokmus evde sıkılıp ona sarıyormuşum bilmemne
Kendisi home ofis calisiyor bütün gün başımda ve ofis alacaktı parasına kıyamadı herhalde kendisinin evden gitmesi gerekmez mi. Kim olsa ayni ev icinde delirmez mi sabahtan aksama haftasonu haftaici farketmeksizin dip dibeyiz.
Evet cok bunaldim ve cevreden de yasca buyuk bir teyzemiz de,sanki hayatimizi biliyormuş gibi ya da icine dogdu herhalde,bana dedi kiCok kötü ya. Eşimin sabahtan aksama evde olmasıni düşünmek istemiyorum.
Hiç alakası yokŞubede yerine bakacak biri varsa veriyorlar, backup lazım
Hiç alakası yok
Birkac gun izin kullan. Ve izindeyken sorumluluklarından sıyrıl. Birak evin biraz dagınık kalsın. Aile ziyaretini birkac hafta yapmayın. Alısveristen kastin nedir bilmiyorum. Mutfak mı yoksa kisisel mi. Onu da ihmal edin. Rutinlerinizi terkedin. Dogayla basbasa kalacaginiz yerlere gidin. Piknik yapin. Deniz olan bir yerde yasiyorsaniz denize gidin. Ormanda ya da parkta kitap okuyun. Dogada yuruyus yapin. En onemlisi ise sosyal medya ve telefon gorusmelerini birakin. Telefonunu sessize alin. Daha sonra dönersiniz arayanlara. Hatta sehirdisina cikamiyorsaniz ayni sehirdeki bir otelde birkac gun konaklayin. Sorumluluklar bunaltmis. Biraz es vermeniz lazim. İstifaya gerek yok. Derin birnefes alıp tekrar dalmanız lazım sadece. Birkac gün yüzeye cıkın ve nefes alın.Hah tam onu yazacaktım unutmuşum....Haftasonu temizlik, alışveriş,aile ziyaretleri yapılacak işler hiç bitmiyor. Bazen toplantılarımız oluyor işe gidiyoruz, harala gürele geçiyor. Bazen ben haftaiçinden pert oluyorum biraz uyuyorum derken anlamsızca geçiyor. Kendimi aynı kısır döngüde hissediyorum.
Sizinle bu konuyu tartışamayacağım zira siz de tek değilsiniz .iyi günlerKime göre neye göre ? Sektörde tek bankacı siz değilsiniz
Senelik izinlerinizi kullandınız mı ?
Tatile ihtiyacınız var sanki
Ben de bankacıyım aynı yoğunluğu ben de yaşıyorum.Bazen düşünüyorum özelde çalışan kuzenim var o kadar rahatki tamam az maaş alıyorlar ama rahatlıkları var diyorum.Şükrediyorum gene işim var diye kardeşime bakıyorum işsiz oturuyor çocuk üzülüyorum.
9 yıl bitti.Şimdi bekarım da eve geliyorum herşey hazır yemek önüme konuluyor.Eylülde düğünüm var bakalım evlilik ve iş nasıl olacak.Nişanlım da yoğun çalışıyor adliyeci o da.Haftasonu bile gidiyor iş yetiştirmek için mesai falan yok.Bi de 9 yıl sürekli çalıştım arkadaşlar Doğum iznine çıkıp 2 yıl gelmediler işi özlediler değişiklik oldu.Ben sürekli çalıştığım için ara da tatile ihtiyaç duyuyorum.İleride çocuk olurda inşallah ücretsiz izin alırım biraz işi özlerim :) iyi gelir.Ama gene ben severek yapıyorum işi.Sevmeyerek yapan kişilere cidden bankacılık çok zor gelir arkadaşlarımdan duyuyorum sevmeden yapıyorum diyorlar.
Bir de çalıştığınız bölüm önemli.Kredide misiniz operasyonda mı, banko mu o da fark ediyor.
Ben de özel okuldayim 2 ayın dısinda sabah girip aksam cikiyorum binadan..Iki de cocugum var ev yemek iş sorumluluklar fazlaca..5.5 gün calisiyorum...Bos bos oturmanin faydasi ne olacak ki sana ...Bir seylerle ugrasmak faydali olmak guzel..olumlu yandan bak arkadaslarinla iyi.iliskiler kur..Benim iş arkadaslarimla bi ogle yemeginde bile 15 dakika laflamam bana iyi geliyor..Sorunlu.musteri sizde varsa bizde de sorunlu veli ve ogrenci var..Yani işini sevmeye çalış şukret isin var diye..Yogunluk guzeldir..Calismayan arkadaslara bakiyorum ve iyi ki calisiyorum diyorum ..Hayat ugrastir mezarda boş boş oturcaz zaten :)
bence soğumanız gereken evlilik değil, çalışma şartları- yaşam koşulları.Teşekkür ederim yine soğudum evlilikten.
Yok mu arttıran soğumam için.
Ilaç kullanıp kendini hissizlestirmek nedir ?Aynen başlıktaki gibi kızlar aynen...Bu aralar ne olduysa bana artık, katlanma seviyem diplerde. Çok yoğun çalışıyoruz eşimle (bankacıyız ), çocuk yok ama bize kalan zaman da yok. Yani şöyle hani ya bugün de ne yapsam, yatsan dinlensem diyemiyorum. Her gün eve gidince tek yapmak istediğim duvara bakmak ya da yatmak. Yardımcı alıyorum temizlik yapmıyorum ama çamaşır,ütü, evi toplama, bulaşık vs tüm işler bende. Eşimle sadece alışveriş yapıyoruz, akşamları da zaten aperatif yiyoruz, çoğu zaman beraber yiyemiyoruz bile. Düzenli bir aile yaşantımız yok. Bundan sebep mi bilmiyorum ama inanın çok bunaldım.
Gün içinde %80 i ruh hastası olan (yani bunu yazmak istemiyorum ama cidden öyle) insanlarla uğraşıyorum artık ben de kafayı sıyıracağım. Ya ilaç kullanıp kendimi hissizleştireceğim ya da gitgide kafayı yiyeceğim. Para kazanıyorum ama kazansam ne olur ki doyasıya harcayamadıktan sonra. Sadece bir tatile çıkabildim kaç yol sonra. Eşek gibi çalışıyorum, günümün 10 saati kuş kafesi gibi kapalı ortamda geçiyor, masam duvara bakıyor önüm arkam kapalı, bildiğin ufak çaplı hapishane işte.
Ben çok şükreden bir insandım ama bilmiyorum artık yaşadıklarım mı ağır geliyor bilmiyorum yani çok mutsuzum. İstifa etsem tüm gün tek başıma oturacağım, kv dibimde o yapışacak yakama. Kocam gene geç gelecek ne anladım bu işten.
İçinizi kararttığım için özür dilerim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?