Kızlar merhabalar. Bu siteyi sürekli takip ediyordum ama ilk defa ben de derdimi sizlerle paylaşayım istedim. Ben 41 yaşında yalnız yaşayan biriyim. 23 yaşında bir evlilik yaptım ve çocuk sahibi olamadığım için boşanmak zorunda kaldım. Eşim beni terketti. Şimdi de evlenmiş ve baba olmuş. Neyse o eski konu. Yıllar geçti bir yerde çalışmaya başladım. Güzel bir arkadaş grubum oldu. Mutlu değildim ama en azından huzurluydum. Biriyle tanıştım. 2 oğlu vardı. Onun çocuklarını kendi çocuğum yerine koydum. Çok sevdim. Hem onu hem çocuklarını. Maddi durumuda iyiydi, çalışmamı istemedi. İşten çıktım. Her ay nerdeyse çalışırken kazandığım kadar harçlık veriyordu bana. Ben de evde çocuklarla vakit geçiriyordum. Çok güzel gidiyordu herşey. Ama bir müddet sonra evde huzursuzluklar başladı. Beni yanında istememeye başladı. İş yemeğine giderken bensiz gidiyordu, haftasonları erkek arkadaşları ile program yapıyor beni evde çocuklarla bırakıp gidiyordu. En sonunda ben de bu duruma isyan etmeye başladım. Kavgalarımız başladı. Ve beni terketti. Soğudum sana dedi. Ayrıldık. Anne evine geri döndüm. Yaşım 41 bakıyorum geçmişe. Ne bir aile kurabildim, ne anne olabildim. İşsiz, güçsüz beş parasız anne evinde küçük bir odada yaşıyorum. İş bulmak şu salgın zamanı çok zor. Bazen bu dünyaya neden geldim diye düşünüyorum. Bilmiyorum. Lütfen bana fikir verin.