Boşanma sürecine girdik?

matmazel2356 .!.:

neymişmiş sorun bişey demeden çekip gitmesiymiş
söylenseymiş bitircekmişmiş
bu kocan senden bir güzel ayrılsaydı kendi isteğiyle o zaman ayaklarına kapanan sen olurdun
kimi kandırıyosun sen
hiç kimseyi
anca kendini kandırırsın kendi egonu tatmin etmeye bencilliğini binbir bahanelerle saklamaya çalışırsın
işin gücün bu olmuş
Allahım dert vermemiş versinde gör sen o zaman

Genişletmek için tıkla...

mydilemma .!.:

Daha olgunlaşamadan evlenmiş, adama da yazık etmişsiniz. O kadar denemiş barışmayı. Seviyor olsa gece yatağa gelip ayağınıza dokunduğunda o kadar soğuk, buz gibi davranamazdınız. İçim acıdı, çok üzüldüm adama.

Genişletmek için tıkla...

Zeynep5654 .!.:

Cevap yazdın mı ne durumdasınız valla aklım kaldı

Genişletmek için tıkla...

sensizlink .!.:

Merhabalar,
Nasıl nerden başlayacağım hiç bilmiyorum, kafam allak bullak.. Bu sefer konu çok ciddi. Eşimle evleneli 6 ay olmuştu ve şuan boşanma aşamasına girdik..
Nedeni ne derseniz de elle tutulur somut bir neden yok yapı olarak zaten çoğu benden kaynaklı ama uzlaşamıyorduk.
Araya giren soğukluklar, iletişimsizlik,kopukluklar bugün bu noktaya getirdi.
Benimle mutlu değilsin ayrılalım dedim, tamam dedi, o başka odada ben yatak odasında uyuduk, gece bir ara yanıma geldi uyuma numarası yaptım yanıma yattı ve ayağıma dokundu. Sanırım beni uyandırıp tepkimi ölçmekti maksat, kalktım ve napıyorsun biz ayrılıyoruz beraber yatamayız dedim.. gitti yataktan.
Ertesi akşam geldi ve bana " Ben şimdi eşyalarımı toplamalıyım değil mi ?" Dedi. Bende evet dedim ve odadan çıktım.
Arkamdan gelip " gidersem bir daha dönmem son kararın bu mu ?" Dedi. Evet dedim. Ve içim çok rahattı o eşyalarını topladı,ağırdan alarak. Ve çıkarken hiç vedalaşma gibi girişimde bulunmadı. Ben dedim sana söyleyeceğim bir iki şey var diye..
Hakkımı helal ettiğimi, İyi dileklerde bulunduğumu söyledim, ağlayarak gitti. Alt katta dedemler oturuyor vedalaşmak için onlara girdi orda da ağlamış biraz. Sonra çıkıp gitti yolda annemi aramış vedalaşmak için, ona acı verecek olsa da benim fotoğraflarımı yanına aldığını söylemiş ve ağlamış, o ağlayınca annem de ağlamış.. ve tüm bunlar beni yine pişmanlığa itti..
Nişanlı iken aynı duruma düştük ve dedemlerin ricası ile ben adım attım. Ailesi olmuyorsa ayrılın demiş. Onlardan adım yok yani.. şuan kendi içimde boğuluyorum, yaşadığım evde eşyalarımı ayarlayıp ailemin yanına döneceğim. Bu karamsarlık mutsuzluk geçer mi? İçimde bulunduğum durumdan mı kaynaklı? Ne yapmalıyım? Anneme hala anne diyerek konuşmuş, içimden bir ses sadece 1 mesaj at ve gelen cevaba göre ya hattımı değiştirip ömür boyu çekileceğim, ya da devam.. ne olur fikir verin, nefes alamıyorum daralıyorum resmen..

Bana acımasızca bedduada bulunan veya diğer konularımı bilmeden eleştiride bulunanlar, bu noktaya gelene kadar ben başka olaylar da oldu diğer konularıma baksınlar.. bilip bilmeden yorum yapmayın!! Beddua edenlere de umarım Allah um dönüp dolaşıp başına verir...

Genişletmek için tıkla...