boşanma ve çocuk


canım çok şükür yaşamadım, ben kararımı verdikten sonra çocuğunu bile umursamadı çünkü, bebeği doğdu görme talebinde bile bulunmadı uzun zaman....

canım eşini en iyi tanıyan sensin, ne yapıp ne yapmayacağını az çok tahmin edersin, ama o öğle dediği gibi kolay birşey değil, davanı açınca bu söylediklerine karşılık yanına yaklaşmama kararı verebilir mahkeme, çok zor bir durum Allah yardımcın olsun, sevdiklerin için kendi hayatından vazgeçmek gibi bir şey bu, ama şu da gerçek ki havlayan ...... ısırmazmış, iyi düşün canım kararını öğle ver, dertleşmek istersen burdayım....
 
Bende bugüne kadar çocuğum için katlanırım ne olursa olsun diyordum..

Ama işin boyutu aklını yitirecek ve kendine hakim olamayacak noktaya geldiğinde zorlasanda olmuyor..

Katlanmıcam.. hakaretlere.. kötü bakışlara.. kaynanama katlanmıcam..

Çocuğumun vebali günahı boynuna olsun..

Oğlum zaten dedesiyle ananesiyle benle mutlu

Babasını pek sormuyor bizleyken..

Şimdi belki etkilenir ama büyünce hak verir bize..

Bi canım var Allah a borcum artık kaynanamla iyi geçinimde eşimi mutlu edim diye yaşamıcam..

Oğlumuda Eşim illa beni eve döndürmek için kullanıcak..

Oğlumu isticek ama boşanma davası açıldığı taktirde istesede alamaz dimi..

6 yaşında daha..
 
Ben de hamileyken ayrılma kararı almıştım. Şuan 6 aylık bir kızım var hala evliyim ama kararım hala geçerli. Sadece doğru zamanı bekliyorum. Çünkü gidecek bir yerim yok ve kızımı da bu kadar küçükken bakıcıya bırakmak istemiyorum. Babamla aram bozuk olduğu için baba evine gidemem. Dolayısıyla kızım biraz daha büyüdüğünde tekrar çalışmaya başlayıp hemen davayı açıcam kısmetse.
Ama kafamda binbir düşünce ve soru işareti var. O kadar zor görünüyor ki gözüme. Eminim bunu yaşayan her kadın aynı hisleri yaşamıştır. Ama kızımın böyle sağlıksız bir ortamda büymesindense ayrı anne baba ile büyümesi daha iyi. Sürekli birbirimize bağırıyoruz, hakaret ediyoruz (kendimi tutamıyorum artık öyle sinirlerim bozulmuş ki). Nefes alışı bile batıyor bana, sevgim tamamen bitmiş demekki. Her konuda kavga edebiliyoruz, sınırı yok. Kızım henüz anlamıyor ama bir süre sonra anlamaya başlayacak. Onu düşünüyorum.
Çocuk olmadan önce bir kaç defa ayrılmak istemiştim ama eşim istemedi, binbir diller döküp beni ikna etti devam etmeye. Son zamanlarda artık o da "boşan o zaman çok istiyorsan" diyor. "kızım bende kalır ama" diyor üstüne. Bende gülüyorum sadece, sanki kedi yavrusu istiyor. Günde yarım saat bile ilgilenmek zor geliyor kızıyla ama boşanırsak onda kalsınmış. Neyse fazla uzattım. Hayırlısı olur inşl. benim ve benim gibi olan tüm annelerin hakkında.
 
canım geçmiş olsun, merak etme yüz kızartıcı bir suçun olmadığı takdirde ya da psikolojik bir rahatsızlık çocuk anneye verilir, istesin de dursun.
ben de hamileyken ayrıldım, ama az çok nasıl bir baba olacağını biliyordum, asabi, ilgisiz... şimdi ayrı olduğum için kızıma nasıl davrandığımı, ailemin nasıl davrandığını, başımızın tacı olduğunu, el üstünde büyüttüğümüzü bildiği için kendini ispatlamaya çalıştığı için iyi baba rollerinde. Yani bizimle yarışa girdi, tabi bu kızımın faydasına diye düşünüyorum, çünkü evli olsaydım asla babasının bu şirin yüzünü göremeyecekti, şimdi zorla da olsa BABALIK yapıyor.
 

gerçekten hep aynı senaryo..aynı..............aynı..................
 
lanet olsn bu erkklere kaynanalara..
bnde boşanma sürecndeym eşim eve gelmiyo ne zamandan beri bnmde 8 aylık bi bebeğim var ve inanın o kdr zor günler geçiriyorm ki Allah'a havale ediyorm hepsini sebep olanları..
keşke çocuğum hiç olmasaydı diyorm bazen ama sonra şükrediyorm rabbime çnkü bebeğim 2 sene boyunca hiç olmadı zor kavuştk vee bn hamile kaldığım an sorunlar başladı..
isyan ediyorm bazen o kdr uğraştkta olmadı,oluncada neden bunları yaşadım diyorm Allah affetsn ama psikolojk olarak hiç mi hiç ii diliim!!
eşim ailesine çok düşkün hep onlar 1.planda bi faydalarıda bu zmana kdr olmadı ne maddi ne manevi yemin ediyorm olmadı..
kimseye açılamıyorm bu kdr buraya yazmaya karar verdiim şuanda kndime hakim olamıyorumm..
bıktm yaşamaktan sorumluluk almaktan yaşım henüz 24 ama yaşadklarm ruhumu bedenimi okdr yaşlandrdı ki anlatamam..
ölmek istiyorm bazen çocuğumu düşünsem bile okdr vazgeçtm kndimden
nerden saplandm böyle birine kimn ahını aldm yada bedduasını kime ne yaptm ben??
kötü bi insanda diilim ben çevremdekilerde bni çok sever evime gelenlerde..
bunları hakedicek ne yaptm bilemiyorm..
 

canım öyle düşünme, isyana girme.. bunlar birer imtihan.. sen hak ettiğin için değil; imtihan olmak için yaşıyorsun.. hem yalnız da değilsin, arkanda koskoca kk var
 
asude_bahar .!.:
canım öyle düşünme, isyana girme.. bunlar birer imtihan.. sen hak ettiğin için değil; imtihan olmak için yaşıyorsun.. hem yalnız da değilsin, arkanda koskoca kk var
Genişletmek için tıkla...


çok teşekkr ederm cnm..
biliyorm aslnda imtihan ama okdr zor günler geçiriyorm ki anlatamam tek başına bebek büyütmek sorumluluk almak ağır bi yük hiç sağlıklı düşünemiyorum
oysaki büyük bi aşkla evlenmştik tabiri caizse köpek gibi seviyodk birbirimizi evlenene kdrda neler atlattık neler..
ama keşke evlendiğim gün ölseydm de böyle bi ailenin içine grmeseydm napıcam hiç bilmiyorm
 

aile sanıldığından çok önemli canım.. evlenene kadar insan sanıyo ki, kocamla birbirimizi seversek, kimse bizi etkileyemez.. halbuki kazın ayağı öyle olmuyor.. hayat boyu o insanlarla uğraşmak yerine, tüm enerjini bebişine sarf edersin sen de..
 

aynen öle düşünüyodum bende ailesini baştan beri pek sevmezdm ama kocam bni seviyo ya yeter derdim lanet olsn ona..
Allah benm ve bebeğimin hakkını brakmasın hiç birine.
bgn okdr kötüydümki sürekli aklmdaydı eskiden yaşadklarm şmdi yaşadklarım.. bu seferde bebeğime kötü davranmaya başladm bakamıyorm bu şeklde ona ilgilenemiyorm ağlayp zrlamaktanda bktm..
Allah sabr versn bana güç versn..
 

tatlım bu kadar kendini yıpratacak, sana muhtaç masum bir bebeği yıpratacak birşey yok..

çözüm iyidir. eğer yaşadığın sıkıntıların çözümü boşanmaksa, boşanmak iyidir.

o kadar güçlü dirayetli ve sevgi dolu olacaksın ki, yavrun psikolojisi sağlam bi insan olacak. böylece başkalarının hatalarını o ödemeyecek!
 

işte ben okdr güçlü olamıyorum sorunda bu bugün düşündümde evlenmeden öncede sürekli üzülüp ağlayan biriydim evlendim hala yaşıyorm kötü günleri hiç mi gülemicem hiç mi mutlu olamıcam..
bi baba nası evladını mrk etmez düşünmez ya anlayamıyorm hiç mi demez ihtiyacı vardr bunun diye tabi bnm aileme güveniyo maddi olarak bunuda biliyorm ama maddi bişi beklemiyorm ben..
kusura bakma çok uzatıyorm her defasnda
 
ya lütfen bu kadar kendini üzme bunun üzerinde düşünme artık şimdi ailesiyle zevk içinde senin üzülmeni izliyorlar sakın kendini salma ailene git, tatil yap, arkadaşlarının yanına tatile çık. Uzaklaş biraz olaylardan inan aynısını bende yaşadım eşimde öyle çok ailesiyle ilgiliydiki, ben 15 saatlik yoldan geldim kapıyı kayınvalidem(beraber yaşıyoruz malesef)açtı oğlu uyuyormuşta ben içeri gittim giyindim umrunda değil yatıyormuş beyfendi salonda yattım ama uyumadım eşim işe gidince öptüm kızımı (uyuyan meleğim) topladım 1 çanta eşyamı aldım çıktım kimse anlamadı gittiğimi eşim çıldırdı ben neredeyim açmadım telefonumuda sonra birşekilde ikna etti tekrar kavuştuk tabi uzun süre sürmedi bu saadet hala anam babam diye geziyor etrafta. ama bir nebze düzeldik sana tavsiye yenilme kendini toparla makyaj yap, saçını kestir. anladınmı üzme kendini. senin mutsuzluğun inan onları çok mutlu ediyor elaleme güldürme kendini
 

cnm tavsiyelern için çok teşekkr ederm evet biliyorm bu söyledklerni yaparsam bana çok iyi gelicek farkındaym ama 8 aylık bi bebeğim var ve onu bırkıcak kmsem yok anneme bırakamam o zaten mesgul bakamaz..
onun dışında kmsemde yok bakıcak ztn güvenemem de..
bazen öle kötü düşünüyorm ki mesela kaynanamn bi an evvel ölmesi gibi,bu ben olamam diyorum ama öyle bi hale soktularki bni abuk subuk şeyler düşünüyorm.. Allah tez zmnda hakkımı alsn bnmde bebeğimnde kim evliliğim için kötü düşünüyosa..
 
merhaba başlığı görünce yazılanları okumadan fikirlerimi söylemek istedim. yıllar önce ben daha doğmadan annem ve babam ayrılmışlar. abim ve ablam da var. yıllarca kardeşlerimden, babamdan ayrı büyüdüm. ayrılmış ailenin çocuğu olmak gerçekten zor. anne-baba ayrılıyor ama asıl ayrılığı çocuk yaşıyor. abim ve ablam ile yenice kardeşlik duygusunu hissediyoruz. abim 31, ablam 27, ben 23 yaşındayım. büyükler boşanma kararı alıyor ama arada olan çocuklara oluyor. madem ayrılmak için sebepleriniz var neden dünyaya annesinden ayrı büyüyecek, babasından ayrı büyüyecek çocuklar getiriyorsunuz.
en büyük sıkıntıyı biz yaşıyoruz.
her ne kadar annem babamla, kardeşlerimle görüşmemi istese de bir türlü o baba, kardeş yakınlığını yakalayamadık. geçen hafta babamı kaybettim. daha 47 yaşındaydı. zaten baba sevgisi görmeyen ben hep ileride, zaman geçince babamla aramın düzeleceğini düşünmüştüm. vakit olmadı. abimle hastane bahçesinde bir konuşmamız olmuştu dedi ki "acaba annemle babam ayrı olmasaydı nasıl bir hayatımız olurdu?" bunu söylerken gözündeki ışıltıyı, yüzündeki tebessümü ben gördüm. evet sizler ayrılıyorsunuz ama biz yalnız kaldığımız her gece "acaba" diye düşünüyoruz.
ne kadar babasıyla, annesiyle görüşüyor deseniz de o başka ailelerde gördükleri bağı biz anne babası ayrılmış çocuklar yakalayamıyoruz.
ben aile nedir, baba nedir, kardeş nedir, yemek saati nedir, mutfakta anneyle birlikte babaya kahve yapmak nedir bilmem.
bu konuda söyleyecek çok sözüm var ama dahasını söylemek istemiyorum.
tek bildiğim siz büyükler geçinemiyorsunuz ama olan sadece bize oluyor.
ben aile ortamında büyümedim ama inşallah kendi ailemi kurduğumda onlara sıkı sıkı bağlanacağım.
 
pupilist canım sana sonuna kadar katılıyorum.maalesef boşanmalarda olan çocuklara oluyor başka kimseye birşey olmuyor.anne baba bir şekilde hayatına devam ediyor ama çocuklar çok kötü etkileniyorlar
işte bu sebepten dolayı gençlerimiz eş seçerken çok dikkat etmeliler gözlerini aşk kör
etmemeli hem duygularını hemde mantıklarını kullanmalılar en sağılklı evlilik duyguyla mantığın birarada olduğu evliliktir
ve bir diğer noktada hemen çocuk yapılmamalı her ne kadar tanıyorum biliyorum desende aynı ev içinde yaşamak farklıdır.en azından yeni evli çiftler 1-2 sene beklemeli bence:97:
bu tavsiyelerim bütün genç kızlara
 
Merhaba ben de 14 aydır eşimden ayrıyım resmen bir türlü boşanamadık çünkü kızımız var. Ayrılmak isteyen o oldu ve sonrasında da kızımızın ne maddi ne mabnevi yanında olmadı evden gittiğinde kızım 2 yaşına yeni basmıştı hatta ayrılmak istediğini kızımın doğum günününden hemen ertesi gün söyledi. Neydi ne oldu gibi konulara girmeyeceğim çok uzun sürer. Ama kısaca sevgiliyken onu terkettiğim için intihar eden ailesi beni istemediği için bağlarını koparan hatta soyadını bile değiştirmeyi düşünen insan sonradan tam tersi oldu. Çocuğumuz olduktan sonra inanılmaz değişti 4 yıl çıkıp evlenmiştik bebeği de 6. yılımızda dünyaya getirdim 8 yıl da evlilik sürdü yani 12 yılım onunla heba oldu. 30 yaşındayım şimdi 3 yaşında dünyalar güzel bir kızım var Rab'bim onu iyi ki vermiş Allah sağlıklı sıhhatli uzun ömürler versin bebeğime.
Boşanamamam da kızımın haklarını savunmamdan kaynaklanıyor. Allah a şükür kızıma aslanlar gibi bakarım ama bir babası var canı istediğinde kızım demeyi bilen madem öyle babalık da yapmasını bilecek maalesef manen bir yaptırım uygulayamam ama en azından madden yapması gerekenin bir kısmını yapmalı en azından. Kızım ona çok düşkün keşke ilgili bir baba olsa da maddi bişey yapmasa ama ikisi de yok maddi konulardan dolayı anlaşamadık bu durumdan da iyice sıkıldım artık nasıl olursa olsun bitsin diyorum gına geldi. Yalnız anne olmak çok zor herşeye tek başına koşuyorsun çocuk daha hırçın oluıyor ister istemez ayrılacak olan arkadaşlar bunları da düşünsün. Tabii ki bitmiş bir evlilik bitmiştir. Allah hepimizin yardımcısı olsun kızlar işimiz çok zor Allah güç kuvvet versin her yönden sevgiler...
 
Canım benim kimse boşanmayı düşünerek bebek yapmıyor ya da şöyle söyleyeyim aklı başında bencil olmayan hiç kimse yapmıyor. Ben de 5 yıl sonra bebek yaptım ama sonuç boşanma oldu yani bu evlilik çok sağlam diyebileceğin bir şans yok maalesef. İnşaAllah sen en iyi en doğruyla karşılaşırsın mutlu olursun. Bizler de inşaAllah olursa en hayırlısıyla oluruz bir daha aynı şeyleri yaşamayız
 
babaları bilmesem de o ANNE var ya ANNE evin direği, evin hem annesi hem babası, ne çileler çekmiş... siz merak etmeyin, sizin hakkınız ödenemez. bütün anneleri öpüyorum, bundan sonraki hayatlarında çocuklarıyla mutlu olmalarını diliyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Kocam benimle çocuklar hariç iletişim kurmuyor yüzüme dahi bakmıyor
10 11 12
Yorumlar
234
Görüntüleme
7K
Lirosa
Bu insanlar niye böyle fesatlar?
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
1K
nurbanu7
Babam...
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
1K
-EarthLing-
K
İki çocukla farklı bir şehre atanmak
Yorumlar
9
Görüntüleme
301
Yaseli
H
Sevgilimin Annesi
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
3K
balpetegi06
B
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…