- 1 Mart 2010
- 45.257
- 115.529
- 1.123
- Konu Sahibi Elbebekgulbebek63
-
- #61
Yasadiklarin senin ozguvenini kaybetmeni sagliyor iste.Aynen öyle. Evlenmeden önce o kadar güclü bi karakterim vardi ki, herkeste bilirdi tuttugunu koparan, birsey istedimi yapan, bir durumdan rahatsizsa aninda orayi terkedebilen biri oldugumu.
Artik eser yok o halimden. Konusmaya üsenen, disari cikmamak icin bahaneler üreten, bombos bir insan olarak yasiyorum.
Suan icin sinir sistemim yerle bir. Dogru düzgün düsünüp konusamiyorum bile.
aynisini yasiyorum bende. Hatta bi ara esime dedim sende kötü enerji var bayiyosun beni. O isten eve gelene kadar oglumla ilgileniyorum gülüyoz egleniyoz o gelince uyku cöküyor.benim eşim eve girince uykum geliyor kaslarım ağrıyor yerimden kımıldayamıyorum. öyle bir güçsüzlük çaresizlik geliyor. önce ondan olduğunu anlamamıştım ama baktım o yokken iyiyim. terapiste gittim depresyonda mıyım diye depresyonda değilsin strese karşı vücudun tepki veriyor dedi
Cok haklisin.Yasadiklarin senin ozguvenini kaybetmeni sagliyor iste.
Bosveriyorsun.
Cunku hic bisi duzelmiyor
Konusuncada, yapici oluncada duzelmiyor bunu bildiginden usengec oluyorsun.
Keske insanlar baska insalara hayati zehir etmekden zevk almasalar.
Sadist olmasalar.
Kendilerine guvenemeyen erkekler keske evlenmeseler.
Burda erkek -kadin ayrimi yapicam.
Ataerkillikden sebep.
Ulke olarak erkeklerin daha baskin oldugu bir ortamda yasiyoruz.
Ben ar damari catlamamis saglikli dusunebilen her kadinin mutlu huzurlu yuvasini birakip yikip gidecegini dusunmuyorum.
Kadinlara daha cok destek olunmasi gerekirkende ulkece halimiz ortada
Ohaaa ne gaddar ne kötü bir insanmış ya insan bile değilmiş hatta şoktayim Allah kurtarmış bacım rabbim iyi insanlarla karşılaştırsin aminnBenim bana kapı açan, gel yatağın burda diyen bir ailem olsaydı bu kadar dayak yemezdim, banyoya kitlenmezdim, bıçakla tuvalete kitlenip "bnden kurtulmak istiyorsan al bıçak, öldür kendini" denmezdi.. daha beler neler.. siz neşer yaşadınız bilemiyorum, belki devam etmek için gerekçeleriniz vardı..
Ya sey dicem peki duanin guccune inanirmisiniz?benim eşim eve girince uykum geliyor kaslarım ağrıyor yerimden kımıldayamıyorum. öyle bir güçsüzlük çaresizlik geliyor. önce ondan olduğunu anlamamıştım ama baktım o yokken iyiyim. terapiste gittim depresyonda mıyım diye depresyonda değilsin strese karşı vücudun tepki veriyor dedi
Tek sebebimiz bu canım . Bu lanet toplumda gelecek kaygısı .başka hiçbirşey değil .eğer evlilikte fazlaca zaman kaybettiysek hele yaşımız 30 ve üstü olduysa kaygımız şu oluyor : karşıma adam gibi biri çıkar mı, çıkarsa bile o zamana kadar yaşım iyice ilerler mi ve bu sebepten anne olma şansım biter mi ?...iste bunu kolay kolay yapamıyoruz , mutsuz olduğumuzu bile bile sineye çekip devam ediyoruz , düzenimiz yuvamız bozulmasın diye çabalıyoruz .
İnsan her gece ağlayarak uyur ağlayarak uyanır mi , biz bayanlar öyle bir hayata rağmen pes ettim diyemiyoruz .
Gelecek korkusu var bizde ne yazık ki
Ben de ailesi konusunda aynıyım .öyle böyle bir nefret değil bendeki.asla hazmedemiyorum yaptıklarını .evde en büyük kavga sebebimiz bu.eş kişisiyle kavga etmesem de kafamda sürekli omlarla kavga ediyorum .bu durum artık çok yordu beni .üstelik o rezil ailesi akıl almaz hatalar yapmış olmalarına rağmen bu evliliğe vermiş oldukları onca zarara rağmen asla kendilerinde hata görmüyorlar .burunlarından kıl aldırmıyorlar .sizinkiler yine arayı düzeltmeye çalışıyormuş bendekiler hanedan soyundanBende bir donem esimin ailesi yuzunden bosanmalarin esiginden dondum.
Ayrica esim nekadar iyi biriyse bi okadarda zor biri
Kiskanc, herseyden haberdar olmak isteyen biri.
Bunlari ufak seyler olarak goruyorum artik cunku kabulleniyorsun okadarinida
Benim sıkintim surekli ailesi yuzunden hala kavga etmemiz.
Ben ailesiyle gorusmuyorum 7 yildir
Ailesinden birinin bile adi gecse ben cok geriliyorum kavga cikariyorum (bana yapilanlari hala hazmademiyorum bunun hincini ondan aliyorum)
O anlar ondan bosanmak istiyorum o sinirle aklimdan hep oyle geciyor.
Yoksa ikimiz kendi sorunlarimizla ilgili pek kavga etmeyiz.
Hele bu sene ablalari bana bi yanasmaya falan calistilar tum yaz dahada gerildim.
Esimin ailesi yuzunden kendimi bazen taniyamiyorum
Cunku isimleri dahi gecince ben cok geriliyorum.
Susmak istiyorum susamiyorum.
Esime cemkiriyorum bu sefer aramiz aciliyor.
Benimde bu hallerimi yenmem gerek artik.
Esim zorlamiyor gorus demiyor evimede gelemiyorlar zaten ama yinede esimi kullanmaya calismalari, esimin gozune girmek icin bana iyi davranma cabalari , hala maddi anlamda somurmeleri kanima dokunuyo
Kendimi tutamiyorum
Ay icimdekileride anlattim oh be.
ben o kadar güçlüydüm ki evlenmeden önce eşim bana hayran olurdu , her fırsatta dile getirirdi zamanla beni sindirdi vur kafasına ekmeğini al türüne çevirdi .Kesinlikle +1 cok katiliyorum.
Ardina bakiyosun kimsen yok.
Hani evet yapabilirsin basabilirsin bunu guclusun sen diyecek kimse olmuyor.
Sen bilirsin,senin kararin karismayiz, cocukda var ama yinede sen bilirsin diyorlar.
Helede calismayan bir bayansan zaten 1-0 maglup basliyorsun olaya.
Ve evet hep el oglumu hatali?
Sende hic hata yok mu? Dendiginde film seridi gibi geciyor anlar o an kendini haksiz cikaracak bisey buluyorsun.
Aslinda tamamen haklisin.
Aa evet surda ben haksizdim diyip oraya kitleniyorsun.
Sonra ben boyle yapmasaydim o öyle yapmazdi belki gibi varsayimlar.
Öncelikle guclu bir karakter olmak gerek.
Ve kararli.
Kesinlikle kendi butcesine guvenebilen.
Tek basina aglayip elinin tersiyle gozyasini silecek kadar güclü olmak gerek.
Agladiginda bir omuza ihtiyaci olmayan bir kadin olmak gerek.
Bunlar icinde saglikli bi kafa, sabirli bir irade ve guclu bir sinir sistemi gerek.
en kötüsü psikolojik baskı , elinde bir sebep yokmuş gibi görünüyor ama aslında bir evliliğin bitmesi için en gerçek sebep elinde yinde de kimseye anlatamıyorsun derdini .Evet belli ettim, farkindalar ama mutlu olmami istiyolarmis. Insanlari oldugu gibi kabul etmek gerekiyormus. Bana rahat batiyormus. Dövmedigi sürece sorun yokmus. Psikolojik siddet nedir bilmiyorlar. 3 senedir evde kari koca arasinda bir sohbet olmamasi ne demek bilmiyorlar.
Işe gidip geliyomuymus önemlisi oymus.
seni bu hale getiren ne peki , aranızdaki sadece iletişimsizlik mi ?Aynen öyle. Evlenmeden önce o kadar güclü bi karakterim vardi ki, herkeste bilirdi tuttugunu koparan, birsey istedimi yapan, bir durumdan rahatsizsa aninda orayi terkedebilen biri oldugumu.
Artik eser yok o halimden. Konusmaya üsenen, disari cikmamak icin bahaneler üreten, bombos bir insan olarak yasiyorum.
Suan icin sinir sistemim yerle bir. Dogru düzgün düsünüp konusamiyorum bile.
yaşım 37 boşanıyorum hic endişe duymuyorum biri çıkacak mi çıkmayacak mi , geç mi olacak günümünki Anladim ki kader bu sen istediğin gibi çırpın o sana bir yol çiziyor .Tek sebebimiz bu canım . Bu lanet toplumda gelecek kaygısı .başka hiçbirşey değil .eğer evlilikte fazlaca zaman kaybettiysek hele yaşımız 30 ve üstü olduysa kaygımız şu oluyor : karşıma adam gibi biri çıkar mı, çıkarsa bile o zamana kadar yaşım iyice ilerler mi ve bu sebepten anne olma şansım biter mi ?...
Kesinlikle bende yoruldum artikBen de ailesi konusunda aynıyım .öyle böyle bir nefret değil bendeki.asla hazmedemiyorum yaptıklarını .evde en büyük kavga sebebimiz bu.eş kişisiyle kavga etmesem de kafamda sürekli omlarla kavga ediyorum .bu durum artık çok yordu beni .üstelik o rezil ailesi akıl almaz hatalar yapmış olmalarına rağmen bu evliliğe vermiş oldukları onca zarara rağmen asla kendilerinde hata görmüyorlar .burunlarından kıl aldırmıyorlar .sizinkiler yine arayı düzeltmeye çalışıyormuş bendekiler hanedan soyundan
Hala evlimisin bu adamla şok oldum.Ne demek tuvalete banyoya kitlemek s.... herifBenim bana kapı açan, gel yatağın burda diyen bir ailem olsaydı bu kadar dayak yemezdim, banyoya kitlenmezdim, bıçakla tuvalete kitlenip "bnden kurtulmak istiyorsan al bıçak, öldür kendini" denmezdi.. daha beler neler.. siz neşer yaşadınız bilemiyorum, belki devam etmek için gerekçeleriniz vardı..
Ne kendisi nede ailesi bırak gelmeyi hiç aramadilar sormadilar. Sadece msj attı anahtarin var o evden çıktığın gibi geri dön dedi bu msjlarin yanina ekledi akillanmazsan sesini kesmezsen aynılarını yaşarsın duzelmeyeceksen dönme gibi şeyler yazdı. Tabi msjlarina cevap vermedikce iyice çileden çıktı hakaret msjları ve iftiralar attı. Son 2haftadir hicbirsey yazmıyor tatildeymis ailesi ile öyle duyum aldım. Zaten tüm ailesi arkadaşları mesafe koymuş herkes kimin ne olduğunu bildiği için kendi akrabalari bile bana destek çıktık çıkmaya çalışıyorhakkınızda hayırlısı olur inşallah , aslında başlık başaranlar diye olacaktı neyse zaten sizin gibiler de anladı ve gelip basari hikayelerini anlatıyor .
Peki bisey soracam siz ayrılmak isteyince esiniz sizi olma etmek icin çabalamadı mi bu 3 ay?
Yani pişmanlık belirtileri , adımları yok muydu?
Evet çalışıyorum ama ailem tam olarak yanimda degil. Farkli sehirlerde yasiyoruz. Ben bosandigimda yine bulundugum sehirde tek basima cocugumla yaşamak zorundayim yada ailemin yanına gidicem ama işimi birakmak zorundayim. Böyle sacma sebepler var. Annem babam cok yasli maddi durumları da iyi degil. Bende evde kendime ait yeni bir dunya kurdum. Esimle paylaşımımiz yok denecek kadar az. Ben akşamlari kitap falan okuyorum cocugu uyutunca. Onunla oturmuyorum mesela. Cocugu alıp disari çıkıyorum yani sadece ayni evi paylaşıyoruz. Cocukta babasindan ayrilmamis oluyor. Ben aslinda ondan bosandim sadece resmiyete dokulmedi. Benim evliligim bitti benim içinçalışıyor musunuz , aileniz arkanızda mi , yoksa gidecek dayanacak bir dağiniz yok mu ?
+1Aynen öyle. Evlenmeden önce o kadar güclü bi karakterim vardi ki, herkeste bilirdi tuttugunu koparan, birsey istedimi yapan, bir durumdan rahatsizsa aninda orayi terkedebilen biri oldugumu.
Artik eser yok o halimden. Konusmaya üsenen, disari cikmamak icin bahaneler üreten, bombos bir insan olarak yasiyorum.
Suan icin sinir sistemim yerle bir. Dogru düzgün düsünüp konusamiyorum bile.
peki adam nasıl bunu kabulleniyor, yani bir yabancı gibi konuşmak ona da ağır gelmiyor mu , boyle kabul etmiyorum demiyor mu ?Evet çalışıyorum ama ailem tam olarak yanimda degil. Farkli sehirlerde yasiyoruz. Ben bosandigimda yine bulundugum sehirde tek basima cocugumla yaşamak zorundayim yada ailemin yanına gidicem ama işimi birakmak zorundayim. Böyle sacma sebepler var. Annem babam cok yasli maddi durumları da iyi degil. Bende evde kendime ait yeni bir dunya kurdum. Esimle paylaşımımiz yok denecek kadar az. Ben akşamlari kitap falan okuyorum cocugu uyutunca. Onunla oturmuyorum mesela. Cocugu alıp disari çıkıyorum yani sadece ayni evi paylaşıyoruz. Cocukta babasindan ayrilmamis oluyor. Ben aslinda ondan bosandim sadece resmiyete dokulmedi. Benim evliligim bitti benim için
Iletisimsizlik basta geliyor. Anlamamasi, konusulanlari idrak edememesi. Ailesi ilede sorunlar var, mesela oturup onu konusmak istesem aniden sesini yükselterek 'ben ne yapayim simdi yaa' diyip noktaliyor konuyu. Ondan ailesine karsi birsey yapmasini beklemiyorum acikcasi. Ama kendini savunabilsin yeri geldiginde. Konusabilsin. Yanimda onu ezerlerken ben daha da eziliyorum. Aslinda sadece yanimdaki adamin gücsüz olusu, saglam bi karakteri olmayisi bu hale getirdi.seni bu hale getiren ne peki , aranızdaki sadece iletişimsizlik mi ?
Bunun cözümünü bulursaniz banada söyleyin. Sabah aksam beynimin icinde ailesi dolaniyor. Kafayi onlara takmisim olarak görmek istemiyorum acikcasi. Isteyerek oturup onlari düslemiyorum. Derler ya aklin habire neredeyse kafayi onunla bozmussun gibi. Öyle degil iste. Herkes yerinde mutlu huzurlu olsun. Kimse bulasmasin kimseye, tek istegim bu.Kesinlikle bende yoruldum artik
Yani hep kendimi uzuyorum
Surekli bende kafamda kuruyorum
Yani bu insanlarla ilgili artik bukadar takintili olmamam lazim cunku kendimi yipratiyorum.
Nasil yenicem bunu bilmiyorum
Daha rahat daha umursamaz nasil olunur ki.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?