- 19 Ağustos 2018
- 2.778
- 6.916
- 158
- 29
Önemli olan benim bunu ciddi ciddi düşündüğümü konuşmam. Yani ona göre ciddi br sorun yok kafasında hala. O kabullendikten sonra süreç ilerler zaten.Korkmayın bence karar verin ve uygulayın hazır bu pandemi dönemi de okulların açılıp açılmayacağı kesin belli değilken bunu fırsat bilin ailenizin yakınında bir ev bulup düzeninizi kurun çünkü bence bugün değilse şimdi değilse bir gün mutlaka bunu yapacaksanız o zaman şimdi yapın en kötü karar kararsızlıktan iyidir , şans her zaman sizinle olsun
Şu an için değil ama ev satılırsa vs tek başıma bakabilecek duruma gelirim.Eğer boşandıktan sonra tek başınıza eve çıkabilecek, bakıcı tutabilecekseniz boşanma işlemlerini başlatın derim.
Yoksa sevmediğim bir cümle ama şartların olgunlaşmasını bekleyin.
Eski konularınızın bir ikisini okumuştum
Eşinizin sorumluluk sahibi biri olmadığı aklımda kalmış.
Yanlış mı hatırlıyorum bilmiyorum
Öpretmenim, ekonomik olarak sıkıntı üserime bulunan krediler. 3 seneleri var toparlanmam için ama 3 sene uzun bir zaman beklenebilecek gibi değil. Yani maddi durum içni bekelenecek bir zaman değil.Çalışıyor musunuz ?
Mesleğiniz nedir ?
Ekonomik durumu biraz toparlayıp öyle ayrılmayı düşünseniz.
Eşinizle de bu konuyu açık açık konuşun.
Ayrılmak istediğini ama baba olarak sorumluluklarını bilmesini istediğini vs
Ayrılınca nafaka vs verir mi ?
Bence ayrılınca kesinlikle annenin evini düşünme bir de çocukla beraber hersey çok zor olur.
Bir iş bulup gündüzde çocuğunu kreşe verip ikiniz beraber bir hayat kurmayı deneyin. Disiplinli bir anne ile çok zor.
Eşiniz sizden ayrılacak baba evlat arasında kopmaz bir bağ olur sonuçta çocuğundan da kopmaz belki de
Onun rahatının bozulması zerre umrumda değil benim döndüğüm yolları görünce. Buradakiler de bilir çok ciddi depresyonlardan çıktım ben, onun da sıkıntısı varsa söyleyebilirdi. Asla açık değil normalde de konuşmaz. Çocuk önceki şikayetlerime baktım yine aynı şeylerin yön değiştirmiş hali. Yine telefondaymış sürekli, hep ilgisizmiş, ağzını bıçak açmazmış. Bunca sene konuşmuşum zaten daha buradayken oturup konuşmaya çalıştım ama zevzek zevzek gülüp çok da önemli şeyler değil demekten başka bir şey yapmıyor.Adamin mizacini degistirmek mumkun degil tabii. Cocuktan sonra rahati bozuldugu, ozgurlugu kisitlandigi icin iyice hircinlasmis olabilir. Parasizlik da etkiliyordur. Ama bu cocuga abuk sabuk davranmasini gerektirmiyor tabii. Kafasinda kadin her seyi cekip ceviren, hem ev hem cocuk her yuku ustlenen ama hic sikayet etmeyen olmali diye kodluyor cogu erkek. En cagdas gozukeni bile boyle. Esimle de her muhabbetin sinu ama sen annesin e baglaniyor. Ne yaptim da yoruldum oluyor hep.
Sizin durumunuzda ben adam akilli bir kez olsun konusmak gerektigine inaniyorym. Siz yorgunlygunuzu, mutsuzlugunuzu, ondan beklentilerinizi o kendiliginden anlasin istiyorsunuz ama bazi erkekler bu mesajlari almiyor iste. Kendi degisen hayatlarina, kendi "yorgunluklarina" o kadar dalmis durumdalar ki, yanibaslarinda bir zamanlar sevgilisu olab kadinin nasil gunden gune degisip uzaklastiginin farkinda olmuyorlar. Iyice bir silkelemek gerekli. Bunu gurursuzluk veya sevgi dilenmek gibi dysunmeyin. Bunca yilin hatirina son bir sans, kopruden once son cikis veya cocugynuzun hatiri icin bir uyari vs gibi dusunun. Acik acik bana yazdiginiz ornekleri ona da anlatin. Aman nolcak yaaa kafasiyla cicuga soyledigi seylerin bazen tamiri zor seylere yol acabilecegini, evliliginizi yiprattigini gormesi lazim. Ha gordu ama ayni tas ayni hamam devam mi,o zmn yolunuza bakarsiniz. O zaman aklinizda acabalar da kalmaz, gonul rahatligiyla oglunuzla br yol cizersiniz.
Evet ayrı ev çok söylendi. Bu konuda gidersem de sanırım ev bulamamış olursam aile yanını kısa süreliğine seçerim ayrı ev kesinleşti kafamda.Koalina yaşadıkların için üzüldüm, aslında birçok insana normal gelecek davranışlar sözler bizim gibi çocuğuna hassas yaklaşan insanlara batıyor. Bu anlattıklarını bir başkasına anlat aman canım ne var bunda onda babası işte kötülüğünü ister mi der. Şunu yapmazsan sevmem, bunu yaparsan küserim vs çocuğu tehdit etmek normal geliyor, değiştirmek de zor. Boşanma konusunda kararlıysan, şu yazdıklarına bakarak ailenin yanında da mutlu olmayacağını söyleyebilirim. O babayla çocuk ne kadar yanlış büyürse , o anneanne profiliyle de öyle büyür. Üstelik baba bir süre ile gidiyor akşam geliyor çocuk daha az görüyor ama anneanne sürekli evde olacak ve sürekli diken üstünde olacaksın. Uyardığın zaman da ciddi gerginlik çıkıyor onu dene bunu deme şunu yapma derken anneyle çatışma halinde bulursun kendini. Biz o konuma geldik , çocuğun yanında saçma sapan kelimeler kullanıyorlar, kendini suçlu hissetmesine sebep olacak sözler sarf ediyorlar en basiti bez ve meme konusunda bile. Benim tavsiyem İstanbul dışında geçimini rahat sağlayacağın bir ile yerleşmen ya da ailenin bulunduğu şehir olsa bile ayrı ev açman. Başka bir ilçesi filan olur böylelikle ihtiyaç anında da yardım alabilirsin, aynı evde yüz göz olmazsın
Ne ilginç değil mi ama?Bosanmayw karar verirseniz de asla ailenizinnl yanina donmeyin derim. Ayni sehirde olabilirsiniz ama ayni ev huzurunuzunbdaha beter bozulmasina yol acacaktir. 29 yasinda iki cocukla bosanip baba evine donen annemin hayattaki en buyuk pismanligi bosandiginda bizlerle ayri eve cikmayisidir. Bu konuda destan yazabilirim.
İnan şu an kestiremiyorum. Benim tanıdığım adam tamam diyip evi bana bırakıp belki arabayı alıp tek celsede boşanır zorluk çıkarmadan. Maaşı düşük zaten sembolik bir nafaka da verir illa ki. Kesinlikle kendi bildiğimi okumak çok daha kolay geliyor bana en azından eğitmem gereken bir çocuk olacak kocaman adam değil.Bende çok eskilerdenim aslında senin en baştaki eşya muhabbetlerinden hatta direk gelin yatağıydı, sürekli eş ailesiyle toplanmalarıydı buralardan hatırlıyorum.Hiç şaşırmadım,bu arada bende boşanmış biriyim.Ben her zaman senin daha serinkanlı,dik duruşlu,kimseye müdanası olmayan biri olduğuna inandım.Eşininde çocuksu,biraz kaba ve düşüncesiz.İnsanın ayrılık için önce kendini inandırması gerektiğine inanıyorum.Kimisi aldatmak,şiddet,kötü alışkanlıkları sebep göstermeye cesaret edip boşanamazken bi başkası evlilikte yalnızım zaten, yürümüyor deyip davayı açabiliyor.Ben eşinle konuşarak mantıklı bi boşanma yaşayacağına inanmıyorum.Aile evine dönmek senin için yıpratıcı olacaktır.Sen benden daha iyi bilirsin tabi ama zor bi babayla çocuğu büyütmek için direteceğime kendi bildiğimi okurum daha iyi.Onun işi ne bilmiyorum ama olay pisleşirse nafaka konusu maaş haczine kadar gider,vermek zorunda.Bence bir avukatla detaylıca konuşman iyi olacaktır.
Bundna önce de memlekette başlamıştım göreve sonra evlenip geldim. Yani şu an için çocuk ve benim adıma en mantıklısı ailemin bulunduğu şehirde ayrı eve çıkmak. Babam pasiftir yani annem de babam da bir nebze eski kafalılar ama çok kötüler diyemem. Annem tv falan açmaz ama kız erkek ayrımı çok yapar. Toruna farklı da olabilir tabi. Zaten gitsem de anneme baktırmayıp kreşe başlatacağım, oğlum şu an tek bir yetişkinle bütün günü geçirebilecek gibi değil bu ben bile olsam.Bütün süreçlerine hakimim nerdeyse hakkında hayırlısı olsun , aile yanında sadece çekirdek aile olmuyor kuzenler çocukluk arkadaşları vs bana daha güvenli geliyor. Çocuk olmasa dönme derdim ama istanbula yakın bir şehirde tek başına bastan başlamak çocukla çok zor , hastalık gece gündüz vs av peki bundan önceki görev yerin neresiydi eski ortamın duruyorsa güvenilir arkadaşlar belki orayı da düşünebilirsin sıfır yerine yarımdan devam edebilmek adına. Baban nasıl peki anneni bastırabilir mi bu süreçte?
Kredi pek mümkün değil şu an elimdekileri bitirmem lazım. Ama dediğiniz gibi imkansız bir durumda da değilim bir yolunu bulurum illa ki. Çok teşekkür ediyorum.Ailenizin evine değil de şehrine dönmeniz em iyisi.
Boşanıp aba evine dönmek, ustelik cocugunuzla dönemek sizi ister istemez " başaramadım, geri döndüm, kendime yetemiyorum anne babama muhtacım, cocugum bu evde sığintı mı acaba...." gibi düsuncelere sevk edecek.
Cok kisa vadede hazir kurulu duzene dahil olmak kolay gibi gelebilir ama daha sonra cok pisman olursunuz.
Kendi özel yaşam alaniniz sizi daha özgür, güçlü ve rahat hissettirecek, cocugunuz da daha mutlu olacak inanin.
Esinizin cocuk icin onaylamadiginiz davranislarina kızıp belki duzeltme cabasina girebiliyordunuz.Anne babaniz icin boyle yapamayacaksiniz yuksek ihtimal. Anneme soyleyemem, yasli insanlar bilemezler, oyle alismislar ne yapsinlar, bisey desem darilirlar, zaten evlerinde kaliyorum... gibi gibi hep icinize atacaksiniz.
Sahsi özgürlüğünüzden asla vazgeçmeyin.
Gerekirse kredi cekip kendi evinzi duzeninizi kurun, kendi memleketinizde oldugunuz icin de eş dost akraba anne babadan da sosyal/manevi destek alirsaniz kisa zamanda yeni hayatiniza adapte olursunuz insallah.
Evet bu seçeneği düşünüyorum ben de.Ailenizin evi yerine onların olduğu şehirden 1+1 ev tutun bence
Şöyle anlatayım eşim süper r baba olmuş olsa bile cidden kötü bir eş. Ne cinsel ne ruhsal anlamda neredeyse hiç tatmin etmedi beni, muhtemelen ben de onu. Onu eş gibi görmüyorum artık. Arada ev işlerine yardım eden işten gelince çocukla ilgilenen ve tamirat işlerine bakan bir ev arkadaşı gibi. Boşanmak için çok geçerli ve geç kalınmış sebeplerim var, bu zamana kadar hep bir ihtinal düzelir diye bekledim. Haftalarca öpmediğim bir adamın nesi düzelir veya bana ne gibi bir artısı olabilir şu an?Eski konularına çok hakim degilim sadece çocuktan sonra bir bocalama dönemin olmuştu onu hatırlıyorum. Eşinin tavrı davranışları çok da alkışlanası değil ama boşanmak için de yeterli gelmedi bana. Hala o buhran dönemlerini tam atlatamamış olabilir misin, hani canımız sıkkın iken gözünün üstünde kaşın var diye gıcık oluruz ya ota b.ka öyle bir durum mu? Çok iyi düşünüp karar vermelisin. Boşandıktan sonra da çocuğuna herkes güllük gülistanlık bir hayat sunmayacak belki de babasından daha sinir edici üslup kullanacaklar ve bunu engellemen eşini engelleme ihtimalinden daha düşük olacak. Nihayetinde o babası ve oğlunuz büyüdükçe tavrı şekli değişir gibi geliyor bana. Tatilde de kahve içelim demedi öğlene kadar uyudu diyorsun ya inan kocaların %99.9 u böyle yani. O ufacık dilime giren erkek profili çok zor bulunuyor. Kimse kocasını övüp bana yardımcı oluyor da demesin, çünkü hep bir şeyler yetmeyecek ve biz hep söylenip tatmin olmayacağız. Sabah kalkar çocuğa bakar mesela neden öğle uykusuna o yatırmadı deriz,dışarı çıkarıp gezdirir neden daha fazla kalmadı deriz. Hep deriz yani yapı olarak asla tatmin olmuyoruz. Bence biraz sakin kafayla düşünmeye ve objektif şekilde ölçüp tartmaya çalış. Kulp takacak taraf bulmak istersen bulursun çünkü. Bu yönü benim hayatımı ne kadar etkiliyor, boşandıktan sonra bu rahatsız olduğum yön başka şekilde başkaları tarafından önüme getirilir mi? Çocuğumuza karşı hareketleri düzelecek türden mi yoksa kişiliğine yerleşmiş asla düzelme imkanı yok mu? Ne bilim artı eksi her yönüyle bakıp karar vermelisin
19 aylıkCocugunuz kac yasinda
Benim de açıkçası çok ihtiyacım olmadı. Birimizden birimiz izin alıp baktık ama bu teke düşünce, eş desteği de olmayınca tek başıms nasıl olur kestiremedim. Memleketim geçinmesi kolay, ufak ve güvenilir bir yer. Herkes birbirini tanır bütün sülalem orada zaten. Muhtemelen kreşler de buradan daha uygundur. Bilemiyorum cidden zor bir süreçteyim.Bu konuyu okuduğuma üzüldüm koalina.
Bu işin oluru yok diyorsan sürdürme tabi. Uzadıkça senin için de bebeğin için de zorlaşır.
Ben işin maddi kısmını düşündüm. Çünkü çocuk sende kalacak ve hayatına daha zorlukla devam edecek olan sensin.
Muhtemelen evi satarsınız kredinin kalan kısmını kapatır parayı bölüşürsünüz, araba da birinde kalacak ise değeri kadar parayı ev parasındaki hakkından düşebilir belki.
Senin mesleğin dolayısıyla gelirin bence size yetecek şekilde. Özellikle ortaölçekli bir şehirde. Memleketin neresi bilmiyorum ama seviyorsan ve yaşaması kolay bir yerse bence annene ne yakın ne uzak bir eve yerleşebilirsin. Eğer oturduğunuz ev satılırsa üstüne olan borç vs var ise onlardan da kurtulup maaşınla geçinebilirsin. Ben kızımı 14 aylıkken kreşe verdim ve aylık 1500 tl gibi bir şey ödüyorum. Bence makul. annene bırakmaktansa bunu tercih edebilirsin. 3 yaşından sonra müstakil anaokullarının sınıflarına devam edebilir daha uygun fiyatlı olacaktır zaten.
Ama annenle aynı ev aynı apartman aynı mahalle bence tercih etmemelisin.
Haklı olarak çocuğu acil durumda bırakacağım yer olmazsa diye düşünüyorsun. Ama ben kendimden örnek vereyim 20 aydır bırakacak kimsem olmadığı için öyle bişey yapmadan da idare edebildim. Hastalandığında çocuk doktoru bana refakatçi raporu gibi bişey verdi işe gidemediğimde vs. Yani çevremdeki birine bırakırım diye bir seçenek olmayınca insan başks çözümler üretiyor.
Hayatın bazı kısımlarda çok zorlaşabilir ama huzurun olur belki de. O yüzden eğer kararından eminsen harekete geçmen doğru olacaktır.
Bizim de böyle bir sürece ihtiyacımız var. İş yerine daha yakın bir yerde ailesinn evi boş duruyor. Sürekli bir süre oraya gitmesini söylüyorum ama akşam bakıyorum geri gelmiş. O kadar umursamıyor ki mesela bir süre gitse de hem kafa dinlesek hem nasıl oluyor görsek istiyorum.Eski konularinizi bilmiyorum
Yeni boşandım
Ailemden uzakta yasiyorum
3 yasinda cocugum var
Yaklasik iki yildir ayri evlerde yaşıyorduk
Yogun calisiyorum
Bakicim var
Baba destegi pek yok
Maasimin son kurusuna kadar harciyorum
Cocuk uyumadan dus alamıyorum
Ama huzurluyum
O kadar eften puften sebeplerle kavgalar cikar, kapilar carpilirdi ki ..
Sesini yükselten birini gordugumde direkt o günlere giderim
Hani hayatta biriyle ayni hayati paylasamaman icin ne yeterlidir dense ofke derim
Oglumu sukunetle, sevgi saygi ile yetistirmeye calisiyorum
O kavgalara sahit olmadigi icin sansli hissediyorum
Ele bir kagit alip iyi hesap yapmak lazim
Artilar ve eksiler
Ne kazanip ne kaybedilecek
Karar vermek lazim
Hersey gönlünüzce olsun :)
Toleranssız değil annem ama düşünce biçimi bana hiç uymazdı. Baskıcı bir kişilik olsa da kitap okumak, tiyatroya gitmek, masal anlatmak gibi çocuk için başat şeyleri ondan öğrendim. Ama işte hala bana o ne biçim mayo her şey ortada diyebiliyor.Ailenizin olduğu şehire gidin ama asla aynı evde oturmayın. Kendi çocuğuna tolerans gostermeyen kisi toruna da gostermeyebilir. Siz çalışırken anneniz baksa bile en azından akşam sadece siz olursunuz yanında ve çocuk da önemli olanın sizin soylediginiz davranışıniz olduğunu bilir tolere eder. Zaten kreşe başladığında daha rahat edersiniz. Babası saçma bir adam belli. Ama çok olumsuz durumlar hariç çocuk babasıyla ilişkisini o şekilde kabullenir. sever ya da sevmez ama bilir. Nasıl ki annelerimizın olumsuz özelliklerini biliyoruz ve annem sonuçta diyoruz bu da öyle. Ama ayni evde yasamadigi surece anneanne dedeye katlanmak zorunda değil. Yani onlarin oluşturduğu ortamin geçici olduğunu evine gidince annesiyle olacağını bilir sığınağı evi olur. Anneannenin olumsuz durumlarini tolerw eder. Aksi halde aksam ve gece boyu da kalırsa hiç çıkamaz etkisinden onların evi onları dedigi gecerli olur. Allah kolaylık versin keşke eşiniz terapi gorse boşanmak mesele değil de oğluna faydası olurdu.
Peki eşiniz ayrı şehirlerde olacaginiz için mahkeme kararı ile mesela yılda 1 kere 1 ay çocuğunu alma hakkıni kazanırsa o 1 ay babaya alışkın olmayan çocuğu nasıl goondereceksiniz ve annesiz nasıl duracak. 5 6 belki 7 8 yaşında da verilse bu hak zor olmaz mı sizin için katlanabilecek misiniz?
Krediler yüklü miktarda mı ?Önemli olan benim bunu ciddi ciddi düşündüğümü konuşmam. Yani ona göre ciddi br sorun yok kafasında hala. O kabullendikten sonra süreç ilerler zaten.
Şu an için değil ama ev satılırsa vs tek başıma bakabilecek duruma gelirim.
Öpretmenim, ekonomik olarak sıkıntı üserime bulunan krediler. 3 seneleri var toparlanmam için ama 3 sene uzun bir zaman beklenebilecek gibi değil. Yani maddi durum içni bekelenecek bir zaman değil.
Onun rahatının bozulması zerre umrumda değil benim döndüğüm yolları görünce. Buradakiler de bilir çok ciddi depresyonlardan çıktım ben, onun da sıkıntısı varsa söyleyebilirdi. Asla açık değil normalde de konuşmaz. Çocuk önceki şikayetlerime baktım yine aynı şeylerin yön değiştirmiş hali. Yine telefondaymış sürekli, hep ilgisizmiş, ağzını bıçak açmazmış. Bunca sene konuşmuşum zaten daha buradayken oturup konuşmaya çalıştım ama zevzek zevzek gülüp çok da önemli şeyler değil demekten başka bir şey yapmıyor.
Evet ayrı ev çok söylendi. Bu konuda gidersem de sanırım ev bulamamış olursam aile yanını kısa süreliğine seçerim ayrı ev kesinleşti kafamda.
Ne ilginç değil mi ama?
İnsan annesine de sırtını yaslayamayacaksa kime yaslayacak?
İnan şu an kestiremiyorum. Benim tanıdığım adam tamam diyip evi bana bırakıp belki arabayı alıp tek celsede boşanır zorluk çıkarmadan. Maaşı düşük zaten sembolik bir nafaka da verir illa ki. Kesinlikle kendi bildiğimi okumak çok daha kolay geliyor bana en azından eğitmem gereken bir çocuk olacak kocaman adam değil.
Bundna önce de memlekette başlamıştım göreve sonra evlenip geldim. Yani şu an için çocuk ve benim adıma en mantıklısı ailemin bulunduğu şehirde ayrı eve çıkmak. Babam pasiftir yani annem de babam da bir nebze eski kafalılar ama çok kötüler diyemem. Annem tv falan açmaz ama kız erkek ayrımı çok yapar. Toruna farklı da olabilir tabi. Zaten gitsem de anneme baktırmayıp kreşe başlatacağım, oğlum şu an tek bir yetişkinle bütün günü geçirebilecek gibi değil bu ben bile olsam.
Kredi pek mümkün değil şu an elimdekileri bitirmem lazım. Ama dediğiniz gibi imkansız bir durumda da değilim bir yolunu bulurum illa ki. Çok teşekkür ediyorum.
Evet bu seçeneği düşünüyorum ben de.
Şöyle anlatayım eşim süper r baba olmuş olsa bile cidden kötü bir eş. Ne cinsel ne ruhsal anlamda neredeyse hiç tatmin etmedi beni, muhtemelen ben de onu. Onu eş gibi görmüyorum artık. Arada ev işlerine yardım eden işten gelince çocukla ilgilenen ve tamirat işlerine bakan bir ev arkadaşı gibi. Boşanmak için çok geçerli ve geç kalınmış sebeplerim var, bu zamana kadar hep bir ihtinal düzelir diye bekledim. Haftalarca öpmediğim bir adamın nesi düzelir veya bana ne gibi bir artısı olabilir şu an?
19 aylık
Benim de açıkçası çok ihtiyacım olmadı. Birimizden birimiz izin alıp baktık ama bu teke düşünce, eş desteği de olmayınca tek başıms nasıl olur kestiremedim. Memleketim geçinmesi kolay, ufak ve güvenilir bir yer. Herkes birbirini tanır bütün sülalem orada zaten. Muhtemelen kreşler de buradan daha uygundur. Bilemiyorum cidden zor bir süreçteyim.
Bizim de böyle bir sürece ihtiyacımız var. İş yerine daha yakın bir yerde ailesinn evi boş duruyor. Sürekli bir süre oraya gitmesini söylüyorum ama akşam bakıyorum geri gelmiş. O kadar umursamıyor ki mesela bir süre gitse de hem kafa dinlesek hem nasıl oluyor görsek istiyorum.
Toleranssız değil annem ama düşünce biçimi bana hiç uymazdı. Baskıcı bir kişilik olsa da kitap okumak, tiyatroya gitmek, masal anlatmak gibi çocuk için başat şeyleri ondan öğrendim. Ama işte hala bana o ne biçim mayo her şey ortada diyebiliyor.
Oğlumu babasının alacağını zannetmiyorum,zaten bir ay bir izni yok, bakabilecek yetkinliği yok. Ailesi de yaşlı yani bütün gün bir ay boyunca emanet edebilecek gibi bir durumda değiller.
Umuyorum açmazsın. Hani önceden bir umut, bir bekleyiş ne bileyim bir parça saygı falan vardı. Şimdi kesinlikle olmaz dediğim halde maddiyat ve oğlumu düşünmek durumundayım. Bu kısım epey zor.Bu konun beni üzdü Koalina..
Nedense aynı giriş ile bir gün benzer konu açabilecegimi düşündüm.. :/
Her şeyin hayırlısı elbette..
Ailene yakın olsan ama aynı evde olmasan olmaz mi?
Oradan 1+1 ev borcuna girmen daha kolay olur belki.
Annen hayatında istediğin zaman olsun ama mahkum olmayacağin bir düzen seni mutlu eder sanki.
Oğlun kreş yaşına geldi mi bilmiyorum belki güvenilir bir bakıcı bulursun zaten yarim gün olacağından uygun fiyat olur.
Derin mutsuzluk söz konusuysa zorlamanın anlamı yok haklisin.. Bence de boşanma kararı vermek boşanmaktan daha zor.
Umarım her şey akarcasına kolay olur.
Mutluluk, huzur seninle olsun.
Eşimin üzerine ayrı krediler var benim üzerime ise ev kredisi ve bir ihtiyaç kredisi. Maaşımın yarısı yapıyor. Eşimin maaşının tamamına yakını borçlar ve faturalar diyebilirim. Ama zaten evin yarısını o ödüyor benim kredi hesabıma atarak. 3 sene sonra evet ama 3 senede çocuğumdan gidecekleri düşününce sıkıntı basıyor.Krediler yüklü miktarda mı ?
Eşinizin üstüne mi sizin üstünüze mi ?
3 sene çok zaman değil
O sürede yapılandırıp beraber ödemeyi teklif etseniz.
Tek sorun onlar o zaman
Sonrasında çocuğunuzla birlikte istediğiniz şehirde istediğiniz yerde beraber güzel bir hayat kurabilirsiniz.
Sanırım büyük bölümü ev kredisi evi satsanız borcun büyük bölümü kapanmaz mı ? Sonrasında ise herkes yoluna bakar.Umuyorum açmazsın. Hani önceden bir umut, bir bekleyiş ne bileyim bir parça saygı falan vardı. Şimdi kesinlikle olmaz dediğim halde maddiyat ve oğlumu düşünmek durumundayım. Bu kısım epey zor.
aslen kreş yaşında değil şu an 19 aylık ama 0-3 arası gündüz bakımevine vereceğim mecburen.
Eşimin üzerine ayrı krediler var benim üzerime ise ev kredisi ve bir ihtiyaç kredisi. Maaşımın yarısı yapıyor. Eşimin maaşının tamamına yakını borçlar ve faturalar diyebilirim. Ama zaten evin yarısını o ödüyor benim kredi hesabıma atarak. 3 sene sonra evet ama 3 senede çocuğumdan gidecekleri düşününce sıkıntı basıyor.
Gayet geçerli sebepleri var bence arkadasınEski konularına çok hakim degilim sadece çocuktan sonra bir bocalama dönemin olmuştu onu hatırlıyorum. Eşinin tavrı davranışları çok da alkışlanası değil ama boşanmak için de yeterli gelmedi bana. Hala o buhran dönemlerini tam atlatamamış olabilir misin, hani canımız sıkkın iken gözünün üstünde kaşın var diye gıcık oluruz ya ota b.ka öyle bir durum mu? Çok iyi düşünüp karar vermelisin. Boşandıktan sonra da çocuğuna herkes güllük gülistanlık bir hayat sunmayacak belki de babasından daha sinir edici üslup kullanacaklar ve bunu engellemen eşini engelleme ihtimalinden daha düşük olacak. Nihayetinde o babası ve oğlunuz büyüdükçe tavrı şekli değişir gibi geliyor bana. Tatilde de kahve içelim demedi öğlene kadar uyudu diyorsun ya inan kocaların %99.9 u böyle yani. O ufacık dilime giren erkek profili çok zor bulunuyor. Kimse kocasını övüp bana yardımcı oluyor da demesin, çünkü hep bir şeyler yetmeyecek ve biz hep söylenip tatmin olmayacağız. Sabah kalkar çocuğa bakar mesela neden öğle uykusuna o yatırmadı deriz,dışarı çıkarıp gezdirir neden daha fazla kalmadı deriz. Hep deriz yani yapı olarak asla tatmin olmuyoruz. Bence biraz sakin kafayla düşünmeye ve objektif şekilde ölçüp tartmaya çalış. Kulp takacak taraf bulmak istersen bulursun çünkü. Bu yönü benim hayatımı ne kadar etkiliyor, boşandıktan sonra bu rahatsız olduğum yön başka şekilde başkaları tarafından önüme getirilir mi? Çocuğumuza karşı hareketleri düzelecek türden mi yoksa kişiliğine yerleşmiş asla düzelme imkanı yok mu? Ne bilim artı eksi her yönüyle bakıp karar vermelisin
Kapatır ama 7 sene boşuna kredi ödemiş olurum kalan para ev etmez muhtemelen bölününce.Sanırım büyük bölümü ev kredisi evi satsanız borcun büyük bölümü kapanmaz mı ? Sonrasında ise herkes yoluna bakar.
Sevmediğin biriyle 3 sene daha geçirecek olmak zor durum ancak aldatma ve şiddet yoksa işin içinde 3 senede öyle çocuğun psikolojisi çok aşırı etkilenmez diye düşünüyorum.
Çok sorumsuz diyemem. Sevgisiz, muhabbeti yok, ilgisiz, iki satır okumayıp araştırmamış, çocukmasaya çarpınca döv masayı diyen bir tip.Eski konularını bilmiyorum o yüzden şu yazdıkların doğrultusunda yorumumu yapıcam
Eşin çocuğa karşı sorumsuz sanırım bütün sorumluluğu sana atmış sende ezilmişsin destek görmüyorsun şimdi
Yapılacak ilk şey biraz birikim yap
Kendini hazırla
Ailenin evine dönme
Oğlunla ayrı bir ev tut
Çalışıyor musun?
İmkanın yok mu ?
Sen nasılsın bebeğin iyi değil mi ?Bu konun beni üzdü Koalina..
Nedense aynı giriş ile bir gün benzer konu açabilecegimi düşündüm.. :/
Her şeyin hayırlısı elbette..
Ailene yakın olsan ama aynı evde olmasan olmaz mi?
Oradan 1+1 ev borcuna girmen daha kolay olur belki.
Annen hayatında istediğin zaman olsun ama mahkum olmayacağin bir düzen seni mutlu eder sanki.
Oğlun kreş yaşına geldi mi bilmiyorum belki güvenilir bir bakıcı bulursun zaten yarim gün olacağından uygun fiyat olur.
Derin mutsuzluk söz konusuysa zorlamanın anlamı yok haklisin.. Bence de boşanma kararı vermek boşanmaktan daha zor.
Umarım her şey akarcasına kolay olur.
Mutluluk, huzur seninle olsun.
Sen nasılsın bebeğin iyi değil mi ?
Eşiniz baba olmaya hiç hazır değilmişKapatır ama 7 sene boşuna kredi ödemiş olurum kalan para ev etmez muhtemelen bölününce.
Şu an oğlum için biz toksik aileyiz. Gerginliğimizi hissediyor. Şöyle söyleyeyim doğduğundan beri artık ne kadar sarılma görmediyse bir gün eşim bana sarıldı ve oğlum bişey oluyor zannedip çok kötü ağladı.
0-3 yaş çok önemli malum. Sabah mesela erken kalkar ve eşim zorla yatırmaya çalışır, çocuk ağlar hala diretir. Seni döverim der. Akşam uyurken gözünü kapatır, elin kolun hareket etmesin, dönme bakma falan diye uyutmaya çalışır müdahil olmazsam.
İnsan köpeğini böyle eğitmez ve etkilerini şimdiden görmeye başladım.
Çok sorumsuz diyemem. Sevgisiz, muhabbeti yok, ilgisiz, iki satır okumayıp araştırmamış, çocukmasaya çarpınca döv masayı diyen bir tip.
Birikim mümkün değil borçlarımız var ancak ev satılırsa falan biraz düzelebilirim.
Bence asla annenle aynınevde yaşamaAslında aklımda çocuktqn sonra zaten şehir değiştirmek oluştu. Kaliteli eğitim ve sağlık hizmetinin tonlarca parayla olacağı gerçeğini kabullendim. En basiti randevusuz sağlık ocağına gidemiyorum, benim şehrimde oturup sohbet bile edebildiğimiz insanlardı aile hekimleri değil randevuyla gitmek. Acil bir durum olsa devlet hastanesi bekleyemezsin özele para yetmez. Eğitim de öyle. Şu an kreşler 2500 olmuş yani etim ne budum ne diyorum. Ki bunlar hep ortalama bir eğitim için, ekstraları zaten düşünemiyorum. Bu sebeple İstanbul silindi kafamdan.Eşimin diğer aile bireyleri gayet iyiler ama mesafe olduğundan her an yanımızda değiller. Ayda 1 bilemedin 2 kere görüşülür. İlk etapta tayin işi olana kadar muhtemelen ben evden çıkmam o ailesinde yaşar. Sonra evi satarız yahut bir dönem kiraya verip kendi borcunu ödemesini sağlarız vs.
Annem diktatördür. Anlatılacak gibi değil. Şu an bile görüntülü konuştuğumuzda oğlum ağlıyorsa, ay ne çirkin oldun kız gibi ağlıyorsun böğğk tarzı yaklaşımları var. Muhtemelen annemle de kötü olurum çünkü kadının karakterini değiştiremem.
Çocuğa lanlı konuşamaz çok çirkinKapatır ama 7 sene boşuna kredi ödemiş olurum kalan para ev etmez muhtemelen bölününce.
Şu an oğlum için biz toksik aileyiz. Gerginliğimizi hissediyor. Şöyle söyleyeyim doğduğundan beri artık ne kadar sarılma görmediyse bir gün eşim bana sarıldı ve oğlum bişey oluyor zannedip çok kötü ağladı.
0-3 yaş çok önemli malum. Sabah mesela erken kalkar ve eşim zorla yatırmaya çalışır, çocuk ağlar hala diretir. Seni döverim der. Akşam uyurken gözünü kapatır, elin kolun hareket etmesin, dönme bakma falan diye uyutmaya çalışır müdahil olmazsam.
İnsan köpeğini böyle eğitmez ve etkilerini şimdiden görmeye başladım.
Çok sorumsuz diyemem. Sevgisiz, muhabbeti yok, ilgisiz, iki satır okumayıp araştırmamış, çocukmasaya çarpınca döv masayı diyen bir tip.
Birikim mümkün değil borçlarımız var ancak ev satılırsa falan biraz düzelebilirim.
Yapamam edemem değil, çocuğuma şu anki standartları sağlayamam derdi bu. Elime kalan az bir parayla ben nasıl kaliteli besin, bez ve mama alabilir ona düzgün bir eğitim ve sağlık sağlayabilirim? Kendi mutluluğundan önemli mi elbette değil ama boşanırsam daha mulu, sağlıklı olacağı garanti mi?Çocuğa lanlı konuşamaz çok çirkin
Sorumsuz bence
Çocuğa böyle mi öğretiyor
Boşanma davası açarsan ev satılır zaten sende alırsın parayı
Çalışıyorsan kendine düzen kurarsın aile evine gitmezsin
İş sende bitiyor
İnsanlar asgari ücretle çocuk bakıyor bu ülkede
Ben yapamam edemem diyenleri anlamıyorum
Öğretmenmişsin bide
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?