Yalan mı söylediklerim peki?
Çaresiz biri değilsin demek istedim
Bir mesleğin var
Eğitimlisin
Eleştiri değil aksine gücünü farketmen için yazmıştım
Şimdi yazdıklarım hoşuna gitmiyor olabilir ama bir gün bana hak vericeksin
Oturduğum yerden sallamıyorum hayatta iyi bir deneyimim olduğunu düşünüyorum
Eşinin tarzını hiç beğenmedim
Evlilik adamı değil belli
Yarın ben gidiyorum derse şaşırma
Bu tiplerin sonu bu
Kendini sağlama alıp gidebilir
O yapmadan sen yap dedim
Neyse umarım bu dediklerimin hiçbiri çıkmaz
Eşin istediğin gibi biri olur diyeyim
Ama insan değişmez hele erkekler hiç değişmiyor
Ben değişir umudu taşımıyorum ki aslen.
Eşim zorluklara gelemeyen biri ailenin en küçük ve tek erkeği. Ablalarıyla 10 yaş kadar var aralarında ve sürekli para yağmış, bakılmış, ilgi odağı olmuş. Bense evin en büyük çocuğuyum en küçğkle aramda 15 taş var. Hep baktım, düşündüm, gözettim ve toparladım. O yüzden aramızda derin bir hayat farkı var. Ben artık göz kulak olmaktan yoruldum, sorun çözmekten, büyük gibi davranmaktan. O ise hala evin en küçük şımarığı gibi davranmaktan sıkılmadı.
Bence insan mutsuzsa artik bosanmali ve oluruna bakmali. En azindan umudu olur.
Olayin negatif yonlerine de ne kadar hazirlikli olunursa o kadar rahat gecer surec.
Istanbulda cocuk buyutmek cok zor zaten, hele ki tek basina. Mecbur degilseniz kalmaniz hic akillica olmaz. Ailede annenizin diktatorlugunu babaniz kapatabilecekse o sehre tasinilabilir. Cok yakin olmadan cok da uzak olmadan. Belki sizin babaniz da erkek figuru olarak yardimci olabilir. Zira benim iki oglum da babalarina cok duskun ve bir nevi rol model oluyor onlara. Acikcasi bazi konulari babaya itmek de benim isime geliyor. Ayakta isemeyi ogretmek, cinsiyetini kesfettigi donemdeki garip garip davranislar falan gibi isler babada. Dede de bu konuda yardimci olabilir, tabi ki anne de yapabilir de sanki erkek erkege daha kolay gibi geliyor bana.
3.yastan itibaren alan devlet anaokullari tek basina karsilanabilir, ancak suan bakimevine gitmesi gerek sanirim, o tek maasla cok zorlar, o yuzden belki 3 yas barajini bekleyebilirsiniz.
Hayirlisi olsun.
Belki esinize kararinizi acikladiginizda bir kez daha denemeyi teklif eder. Bu da degerlendirilebilir.
İstanbul zaten hç mantıklı değil. Boşanma düşüncesi olmadan önce de ev borcu bitince gitmeyi planlıyorduk. Evet aile şehri ama ayrı ev çok daha mantıklı olacak belli ki.
Tamamen destekliyorum bu düşüncelerinizi. Çocuğunuzun maddi manevi her ihtiyacını karsilayabileceginizden emin olmanız lazim şartları olgunlastirmadan olmaz. Eşiniz şartlarınızı kabul ederse, bir süre ailesinde yaşayabilir. Ev satilip herkes kendi yoluna diyene kadar mesela. O zaman borç harç olmaz maaşınız size kalır. Ortalama bir öğretmen maaşı da bir anne ve bir çocuğu ortalama bir şehirde gecindirir diye düşünüyorum. Bodoslama asla asla hareket etmeyin. Çocuğunuza yetişemedikçe kendinizi suçlarsınız. Şimdikinden daha beter bir ruh haline düşersiniz ki bunun ne size ne oğlunuza faydası yok.
Kesinlikle o yüzden ince hesaplardayım. Ben çok para muhabbeti yapılan bir evde büyüdüğüm için işe girince asla maaşımı bile söylemedim net olarak o kadar negret ettim bu muhabbetlerden. Eşimle de yapmam bilmez net olarak ne alıyorum, ortalama bilir sadece. Çocuğum da paramız yok, patam yetmiyor gibi muhabbetlere tanık olsun istemem. Hesap kitwp yapıp çıkmam lazım yola.
Soyle soyleyeyim,maddi acidan onemli bir destekti anneannem. Aslinda manevi yonden de oyleydi en baslarda. Kardesimle biz cok kucuktuk, annemin calismasi gerekiyordu ve bizi anneannem buyuttu. O olmasa annem her anlamda zorlanirdi, tamamen hakkini yiyemem.ama cok baskin bir karakterdi anneannem. Hep onun dedigi olurdu, onun kurallariyla onun anlayisiyla buyuduk biz. Bir sure sonra biz annemi ablamiz gibi, anneannemizi annemiz gibi gormrye basladik. Annem bunun cok mucadelesini verdi zamaninda ve cok yiprandi. Ben zamanla buyudukce aklim erdikce kimlik karmasasindan kurtuldum ancak bu durum kardesim icin daha zor oldu. Hala annemi pek kaale almaz, dinlemez. annem hep anneannemin bizle onunnl arasindaki iliskiyi zedeledigini dusunur. Bunlar en basit ama temel problemler. Daha birr suru sey sayabilirim.
Evet gerçekten çok can sıkıcı ama annem aşırı da dobradır. Zaten çok sıkışık değilsem oğluma da bakmayacaktır, baksa da çok anne hibi davranmaz. Ama beraber yaşamakta fsrklı olabilir işler. Açıkçası gidince bir haftafan sonra sıkılıyorum kendi evim gibi değil neticede ben de öyle düşünüyorum.
Babası höt höt olan çoçuklar ilerde içine ata ata sinir hastası oluyor ve şiddete meyilli oluyorlar ve de kötü bir arkadaş ortamına girdiği anda
babasından öc almak için tüm kötü alışkanlıklara düşebiliyorlar
Ayrıca siz nasıl dayandınız böyle adama demekki sizde çoçuklukta ihmal edilme sonucu değersizlik şeması var yani
höt höt kaba insanlara alttan alma daha çok bağlanma durumu yani değersizlik bildiğiniz bir duygu olduğu için beyniniz bu duyguyu tanıyorum diyip uzaklaşmıyor
Psikolog tan yardım almazsanız boşanamazsınız
Çünkü yıllardır böyle bir adama sabreden kişi stokholm sendromu yaşıyordur
Yani kötü davranan kişiye bağlılık
Bu adam sizi kıskandırır yine döndürür
O yüzden uzmandan yardım şart.
Aklınızda nasıl bir tip var bilemiyorum ama eşim höt höt olduğunun farkında değil. Babası da bu şekilde yüksek volümlü ve iyi bişey söylese de gergin gibi konuşur. Eşim de aynı ona benzemiş. Zannetmeyin ki tamamen ilgisiz, düşüncesiz, kaba saba. Tabi ki artı yönleri de var ki bu zamana kadar geldi ama artık o artılar benim için bir şey ifade etmiyoe ve eksiler çoğaldı. Kendisi evdeyse ben alt değiştirmem örneğin, uyutmam, yedirmem. Bunları eşim yapar ama zaman zaman kantarın topuzu kaçar. Bir sabah bakarım çok iyi davranıyor, ertesi sabah gergin kalkmış ve çocuğa yansıtmış onu yapma bunu elleme diyor.
Duruma da aşinayım evet annem bunun on katı falandı çünkü. Canım sıkkın olsa senin ne sorunun olabilir ki bu yaşta diyen ve hiç bir şeyi önemsemeyen doğal olarak her şeyi içime atmamı sağlayan biriydi
Konularına ben de aşinayım
Mühim olan karar vermek Koalina
Sonra su akar yolunu bulur, inan bana her şeyi hesaplayamazsın
Önce konuyu eşine aç, maddi işleri nasıl çözeceğinizi planlayın
Sonrasında naçizane fikrim ailenle aynı şehirde ama ayrı bir ev
Kendi düzenini kurmazsan çocuğun için verdiğin mücadele boşa gider
Öğretmensin, çocuklara duyarlısın, etrafındaki insanlar ailen bile olsa yanlış yaklaşımlara müdahale edememek seni üzer
İlaveten boşanınca aile evi eskisi gibi olamıyor, bir çocuk var , aileler yaşlanıyor, dur sus kafam şişti gürültüden deseler kalbin incinir. En temizi kendi düzenini kurmak, belki dört dörtlük olmaz, eksiği gediği olur ama çocuğu tamamlayan bunlar değil, çocukların sadece huzura ve mutluluğa ihtiyacı var. Ailene yakın olursun, desteklerini alırsın ama haneler ayrı olduğu zaman tatlı olursunuz. İyi bir anne, huzurlu bir ortam on babaya bedeldir. Umarım kolaylıkla çözülür herşey, bize yaz buradayız her zaman, elimizden ne gelirse yanındayız
Umuyorum iyi olur. Aşlem bu duru a kalp krizi geçirir muhtemelen. Bir hafta sonra yanlarına gidiyorum, konuyu açıp açmamakta çok kararsızım.
Emin misin? Bence hala dogum sonrasi post partum depresyon var. Eslerde de oluyor annelerde de. Bosanmalarin cogu cocuktan sonraki 2 yilda oluyor. Cocuk donum noktasi.
Aile danismani denedin mi ya da psikolog? Bebek olduktan sonra da adapte olamamistin, bende olamadigim icin benzer sorunlari esimle ysadim ama astim sonucta. Bir seyler uapmali, kesip atmamali hemen.
Bu konuyla ilgili hayır sadece lohusa depresyonu ile ilgili yardım aldım.
Bu konu ise paramı harcayamayacağım bir konu çünkü doğumdan sonra pat diye olmadı her şey. Eski konularıma bakıyorum 5 sene önce de başka konuda benzer davranışkara sinir olmuşum. Adamın karakteri bu ve yaş alıp sorunlar çıktıkça huysuzlaşıyor. Doğum sonrası adaptasyob sorunu bence sorunlarımızdan sadece birisi
Anneniz çocuğunuza karşı nasıl acaba?
