- 18 Şubat 2011
- 408
- 390
- 303
- Konu Sahibi duvarklima
-
- #1.341
böyle devam etmesindense bitmesi gerekiyor bizim için. Çünkü kurtarılabilir hiçbir tarafı yok. Huzursuz bir ortamda çocuk büyütmenin daha yanlış olduğunu düşünüp teselli ediyorum kendimi ancak yaşananları da hazmetmekte çok zorlanıyorum. Kendime yabancılaştım, nasıl bu kadarına müsade ettiğime kızıyorum. Daha kendi içimde mücadele verirken çocuğum biraz büyüdüğünde nasıl olacak hiç bilemiyorum.canım yazdıklarından kararlılığın ve emin duruşun sana hayatta aradığın mutluluğu getirecektir,inanki mutsuz bir yuvada bir çocuğun yetişmesi o çocuğunngeleceğine yapılacak en büyük ihanet olacaktı, bu şekilde olması daha sağlıklı bence.
yaşadığın sürecin benzerini yaşadım,tahminimce belirsizlikler yüzünden endişe duyuyorsun,tam doğru yaptığından eminolamama hissi ,kadın olarak duygusallığımızın zaafiyetleri,gerçeği söylemek gerekirse özgüven eksikliğimiz bizi güçsüz kılıyor...ama inan zamanla yeni bi hayat çocuğun ve kendin için oturup bi not defteri tutarak iyi güzel günler planlayarak başlarsan ve bunlar olabilecek şeyler olursa seni motive eder,yaz ama bi deftere benden sana tavsiye,inanırsan gerçekleşiyor bunu hiç unutma sadece kendine güvenini ve saygını kaybetmeden olanlara göğüs gereceksinki,çocupun büyüdükçe senden karakterinden dik duruşundan güç alsın..inanıyorum sana ben bu bile bir artı...böyle devam etmesindense bitmesi gerekiyor bizim için. Çünkü kurtarılabilir hiçbir tarafı yok. Huzursuz bir ortamda çocuk büyütmenin daha yanlış olduğunu düşünüp teselli ediyorum kendimi ancak yaşananları da hazmetmekte çok zorlanıyorum. Kendime yabancılaştım, nasıl bu kadarına müsade ettiğime kızıyorum. Daha kendi içimde mücadele verirken çocuğum biraz büyüdüğünde nasıl olacak hiç bilemiyorum.
İşin kötü tarafı karşı taraf düşmanmışım gibi davranıyor. Bu sadece çocuğa zarar verir vs dediysem de ukalaca davranıyor ve zamanla düzeleceğine dair umudum da yok.
Her şey kontrolüm dışında gelişiyor gibi geliyor artık, o yüzden hayırlısını dileyip sabretmeye çalışıyorum
O kadar çok gitgeller yaşadım ki yanlış bir evlilik olduğu baştan belliydi diye kendime kızdım. İyi bir babaydı ailesi bu kadar müdahale etmeseydi onu doldurmasaydı en azından çocuk reşit olana kadar devam edebilirdik dedim. Baştan kendimden çok taviz verdim, fazla iyi niyet yaptım, onun vazifesini bile üstüme aldım, sonra her şey bana kalınca kullanıldığımı hissedip üzüldüm, bu kadar tavizin doğal sonucu olduğu için kendimi suçladım. Daha ilk problemimizde bir daha olmaması için önlem alıp çözmeye çalışmalıydım dedim ama o hep sümen altı yaptı. Ve en korkutan şeyse masum bir bebeğin geleceği. Bundan sonraca medeni davransa yine bu kadar üzülmem ama şu an kızı alıp getirdiği her sefer bana düşman gibi bakıyo, tek kelime konuşamıyoruz. Bu şekilde çocuğun etkilenmemesi mümkün değil.yaşadığın sürecin benzerini yaşadım,tahminimce belirsizlikler yüzünden endişe duyuyorsun,tam doğru yaptığından eminolamama hissi ,kadın olarak duygusallığımızın zaafiyetleri,gerçeği söylemek gerekirse özgüven eksikliğimiz bizi güçsüz kılıyor...ama inan zamanla yeni bi hayat çocuğun ve kendin için oturup bi not defteri tutarak iyi güzel günler planlayarak başlarsan ve bunlar olabilecek şeyler olursa seni motive eder,yaz ama bi deftere benden sana tavsiye,inanırsan gerçekleşiyor bunu hiç unutma sadece kendine güvenini ve saygını kaybetmeden olanlara göğüs gereceksinki,çocupun büyüdükçe senden karakterinden dik duruşundan güç alsın..inanıyorum sana ben bu bile bir artı...
evet canım 2 yaşında ayrıldım,çok kötü günlerdi ama en büyük yanlışın kendini sorumlu tutup suçlaman bu senin enerjini ve pozitif enerjini düşürür...olan oldu artık demelisin bundan sonra doğruları yapmalısın,akut döneminde bu şekilde hareket etmen zor biliyorum ama zaman geçtikçe bu tür düşüncelerin senin zamanından çaldığını göreceksin,inan bazı şer lerde hayır var denir ya ben geçmişime göre daha öz güvenli ve mutlu olmayı bu zor günleri geçirerek kazandım,sana tavsiyem bir derin nefes al ve artık hayat yeniden başlıyor demenden ve buna inanmandan başlar ..O kadar çok gitgeller yaşadım ki yanlış bir evlilik olduğu baştan belliydi diye kendime kızdım. İyi bir babaydı ailesi bu kadar müdahale etmeseydi onu doldurmasaydı en azından çocuk reşit olana kadar devam edebilirdik dedim. Baştan kendimden çok taviz verdim, fazla iyi niyet yaptım, onun vazifesini bile üstüme aldım, sonra her şey bana kalınca kullanıldığımı hissedip üzüldüm, bu kadar tavizin doğal sonucu olduğu için kendimi suçladım. Daha ilk problemimizde bir daha olmaması için önlem alıp çözmeye çalışmalıydım dedim ama o hep sümen altı yaptı. Ve en korkutan şeyse masum bir bebeğin geleceği. Bundan sonraca medeni davransa yine bu kadar üzülmem ama şu an kızı alıp getirdiği her sefer bana düşman gibi bakıyo, tek kelime konuşamıyoruz. Bu şekilde çocuğun etkilenmemesi mümkün değil.
Siz de küçük çocuğunuz varken mi boşandınız.
Çok teşekkür ederim. Bu zamanlarda en çok ihtiyaç duyduğum şey bunları duymak. Ailem bile sadece “güçlü ol”diyor. Yanlış yaptıysam da iyi niyetimden yaptığımı düşünüyorum ve yuvanın yıkılmasından sorumlu olmadığımı düşünüyorum. Hayat boyu çocuk sebebiyle o kişiyle muhatap olmak zorunda olmak canımı sıkıyor ama dediğin gibi son bir haftadır kendimi hiç olmadığım kadar güçlü hissediyorum. Gitgellerim olsa bile kısa sürüp geçiyor ama kendimi güçlü hissettiğim dönemimin de geçici olmasından da korkmuyor değilim.evet canım 2 yaşında ayrıldım,çok kötü günlerdi ama en büyük yanlışın kendini sorumlu tutup suçlaman bu senin enerjini ve pozitif enerjini düşürür...olan oldu artık demelisin bundan sonra doğruları yapmalısın,akut döneminde bu şekilde hareket etmen zor biliyorum ama zaman geçtikçe bu tür düşüncelerin senin zamanından çaldığını göreceksin,inan bazı şer lerde hayır var denir ya ben geçmişime göre daha öz güvenli ve mutlu olmayı bu zor günleri geçirerek kazandım,sana tavsiyem bir derin nefes al ve artık hayat yeniden başlıyor demenden ve buna inanmandan başlar ..
endişe etmiyeceğin bi noktayı söyleyim mi?gün geçtikçe güçleneceksin şimdiki en büyük düşmanın zaman sadece o gitgeller,endişeler...ailen bile olsa soğuk geliyor bazen insana davranışları buna alışmalısın...evladın büyüdükçe ondaki umudu gördükçe sen daha güçlü olacaksın...bir püf nokta daha var senin güçlü ve kararlı bi kadın olman eşine vereceğin en büyük ızdırap olcak ezilen taraf o olcak bu denendi ve görüldü...o günleri hayal ederek kendini sakın bırakma...bilki engeller zorluklar senin daha güçlü olman için...benim kızım sekiz yaşında bendeki bu kararlı duruşu gördükçe oda özgüveni yerinde bir birey olacağğına inanıyorum ve nitekim mutluyuz bağlarımız çok kuvvetli babası aramıza giremiyor bendenn çekiniyor artık ...emin ol eski halimi bir bilseydin,bende yapabilirim inancına sende sahip olurdun...o yüzden ben yapabileceğine inanıyorum...Çok teşekkür ederim. Bu zamanlarda en çok ihtiyaç duyduğum şey bunları duymak. Ailem bile sadece “güçlü ol”diyor. Yanlış yaptıysam da iyi niyetimden yaptığımı düşünüyorum ve yuvanın yıkılmasından sorumlu olmadığımı düşünüyorum. Hayat boyu çocuk sebebiyle o kişiyle muhatap olmak zorunda olmak canımı sıkıyor ama dediğin gibi son bir haftadır kendimi hiç olmadığım kadar güçlü hissediyorum. Gitgellerim olsa bile kısa sürüp geçiyor ama kendimi güçlü hissettiğim dönemimin de geçici olmasından da korkmuyor değilim.
Sizin çocuğunuz büyüdü mü, babasıyla görüşlerinde problem yaşıyor muydunuz. Örnekleri duymak bilmek belki beni cesaretlendirir diye soruyorum. İlginiz için teşekkür ederim
Kendime güvenim azaldıkça bu yazınızı okuyacağım. İyi bir motivasyon kaynağı oldu benim içinendişe etmiyeceğin bi noktayı söyleyim mi?gün geçtikçe güçleneceksin şimdiki en büyük düşmanın zaman sadece o gitgeller,endişeler...ailen bile olsa soğuk geliyor bazen insana davranışları buna alışmalısın...evladın büyüdükçe ondaki umudu gördükçe sen daha güçlü olacaksın...bir püf nokta daha var senin güçlü ve kararlı bi kadın olman eşine vereceğin en büyük ızdırap olcak ezilen taraf o olcak bu denendi ve görüldü...o günleri hayal ederek kendini sakın bırakma...bilki engeller zorluklar senin daha güçlü olman için...benim kızım sekiz yaşında bendeki bu kararlı duruşu gördükçe oda özgüveni yerinde bir birey olacağğına inanıyorum ve nitekim mutluyuz bağlarımız çok kuvvetli babası aramıza giremiyor bendenn çekiniyor artık ...emin ol eski halimi bir bilseydin,bende yapabilirim inancına sende sahip olurdun...o yüzden ben yapabileceğine inanıyorum...
Hic bir pismanligi yok cocuklari gecindiremiycek durumdaydi dava actim calismuyorum ailem destek oluyor masaj salonlari da cabasi oralara da paralar dokmus cikmaza soktu bir de mahkeme de bana ihtira atiyor kabus gibiAllah sabır ve güç versin. Sizin yaşadıklarınız da çok zormuş. Manevi yönü çok zayıf biriymiş eşiniz. Çocuklarınız kaç yaşında, çalışıyor veya çalışabilecek durumda mısınız. Sizin aileniz ve eşinizin ailesi olayları biliyor mu? Eşinizde bir pişmanlık bir farkındalık var mı veya ne zamandır böyle şeyler yapıyormuş bunlar da önemli bence. Boşansanız da çocuklarınızla babası kopamayacak bu yüzden babasının düzelmesi için yapabilecek bir şeyler varsa yardımcı olmanız doğru olur bence. Allah ıslah etsin onu da. Yaşadıklarınız çok zor ama eşinizin zayıflığından kaynaklı gibi duruyo hepsi, sizi kandırmasından çok kendini kandırdığı için bu duruma düşürmüş hepinizi. Hakkınızda hayırlısı olsun
Geçmiş olsun. Boşandınız mı, boşanma aşamasında mısınız? Çocuğunuz var mı? Paylaşmak isterseniz memnun olurum, benim 14aylık bir kızım var ve özellikle 3-5yaş döneminden çok korkuyorum. Belki örnek hayatları görerek umut bulabiliriz.Ben varım
Tebrik ederim. Huzurunuz daim olsun, bizlere de örnek olsun inşallah. En zorlandığınız şeyler neydi bu süreçte, boşanmadan sonra eşinizle ilişkiniz nasıldı. Çocuklar en çok hangi aşamada, neyi problem eder tecrübelerinizden yararlanmak isterim kendi adıma. En çok 3-5 yaş döneminin zorlayacağını düşünüyorum ben. O dönemde kız çocukları babaya da düşkün oluyormuş.5 yasindan beri yalniz buyuttum oglumu simdi 22 yasinda aslan gibi saygili durust meslek sahibi bir evlat. Huzursuz ortamda cocuk buyutnektense boyle tek basina cocuk buyutnek daha iyi bence. Nasil istiyorsaniz oyle buyutuyorsunuz boyle..
Merhaba tsk ederim. Benim oglumda o donem babaya duskundu. Babasi is seyahatlerine gittigi icin aliskindi sormuyordu. Babayi gordugu an benim yuzume bakmazdi. Annem vefat etmisti babami evlendirmistik biz. Baba evine cocukla donunce zorlandim. Ozellikle maddi anlamda. Cunku bize alinan herseyi uvey anne kiskaniyordu bize bisi alindiginda kat ve kat onun acisini babama para harcatarak cikariyordu. Bunu bildigim icin hic bisi istemezdim cunku babam zor durumda kaliyordu. Oglumu buyuturkende arkadas gibi oldum. Her sorduguna karsimda buyuk bir insan var gibi cevap verdim. Arada babasi ile gorustu oda bir kac yil diger kadini bildigi anladigi icin sonralarda da sormadi. Ergenliginde de sorun yasamadim diyebilirim. Okulu bile kaytaricak olsa soylerdi bana. Her zaman dedim ki ben disaridan senin hakkinda bir sey duymak istemiyorum. Ne olduysa onceden senden duymak isterim derdim. 5 yasindaydi ayrildigimda. 8 yasindan sonra babasi arayip sormadi. Baba beni aldattigi kadinla evlendi ve 2 cocuk sahibi oldu. Maddi manevi hic yardimi olmadi. Oglum aradiginda bile diger kadin cikardi yok derdi. Sonrada cocuk baktim dersanesini ihtiyaclarini oyle karsiladim. Eksiklenmesin arkadaslarindan diye herseyin en iyisini en guzelini almaya calistim. Kendime almadim ogluma aldim diyebilirim.Cunku oglum bunu hak ediyordu.Tebrik ederim. Huzurunuz daim olsun, bizlere de örnek olsun inşallah. En zorlandığınız şeyler neydi bu süreçte, boşanmadan sonra eşinizle ilişkiniz nasıldı. Çocuklar en çok hangi aşamada, neyi problem eder tecrübelerinizden yararlanmak isterim kendi adıma. En çok 3-5 yaş döneminin zorlayacağını düşünüyorum ben. O dönemde kız çocukları babaya da düşkün oluyormuş.
Merhaba davalar açıldı çekişmeli benimde oğlum var 1,5 yaşında bende şok korkuyorum yalnız ebeveyn ve baba eksikliğiyle ilerde psikolojik açıdan yoksun olacağına dair ama geri dönüşü Yok önüme hayatıma bakacağımGeçmiş olsun. Boşandınız mı, boşanma aşamasında mısınız? Çocuğunuz var mı? Paylaşmak isterseniz memnun olurum, benim 14aylık bir kızım var ve özellikle 3-5yaş döneminden çok korkuyorum. Belki örnek hayatları görerek umut bulabiliriz.
Çok duygulandım. Maşşallah, ne mutlu size. Ne badireler atlatmışsınız ve şimdi hak ettiğiniz huzuru bulmuşsunuz. Oğlunuz da hep böyle annesine ve kendisine layık bir hayat sürer umarım.Merhaba tsk ederim. Benim oglumda o donem babaya duskundu. Babasi is seyahatlerine gittigi icin aliskindi sormuyordu. Babayi gordugu an benim yuzume bakmazdi. Annem vefat etmisti babami evlendirmistik biz. Baba evine cocukla donunce zorlandim. Ozellikle maddi anlamda. Cunku bize alinan herseyi uvey anne kiskaniyordu bize bisi alindiginda kat ve kat onun acisini babama para harcatarak cikariyordu. Bunu bildigim icin hic bisi istemezdim cunku babam zor durumda kaliyordu. Oglumu buyuturkende arkadas gibi oldum. Her sorduguna karsimda buyuk bir insan var gibi cevap verdim. Arada babasi ile gorustu oda bir kac yil diger kadini bildigi anladigi icin sonralarda da sormadi. Ergenliginde de sorun yasamadim diyebilirim. Okulu bile kaytaricak olsa soylerdi bana. Her zaman dedim ki ben disaridan senin hakkinda bir sey duymak istemiyorum. Ne olduysa onceden senden duymak isterim derdim. 5 yasindaydi ayrildigimda. 8 yasindan sonra babasi arayip sormadi. Baba beni aldattigi kadinla evlendi ve 2 cocuk sahibi oldu. Maddi manevi hic yardimi olmadi. Oglum aradiginda bile diger kadin cikardi yok derdi. Sonrada cocuk baktim dersanesini ihtiyaclarini oyle karsiladim. Eksiklenmesin arkadaslarindan diye herseyin en iyisini en guzelini almaya calistim. Kendime almadim ogluma aldim diyebilirim.Cunku oglum bunu hak ediyordu.
Aradan yillar gecti buyudu. Halasi amcasi babaannesi dedesi hic biri aramadi sormadi.Ben her zaman derdim guzel bir meslegin olursa karsina cikacak baban hepsi gor bak derdim. Meslek sahibi oldugunu duyunca babasi karsisina cikmak istedi.Digerleri gorusmek istedi bir evlatlari torunlari ve yegenleri oldugunu hatirladilar. Araya birilerini koydu. Ama oglum kesinlikle gorusmek istemiyorum dedi. Ben zaten hic karismadim. Araya giren kisiyede ben baba nasil birsey hatirlamiyorum bile demis. Bu yastan sonrada babaya ihtiyacim yok beni öldü bilsin demis.
Bu arada benim uvey anne vefat etti 4 yil oldu. Ben oglum ve babam mutlu mesut yasiyoruz. Oglum bir dedigimi iki etmeyen bir evlat oldu. Her zaman sunu der. Anne sen benim icin cirpindin bunca zaman sen herseyi hak ediyorsun der...
Bizim de çekişmeli olacak, 2ay oldu dava açılalı ama henüz duruşma tarihimiz de belli olmadı. Siz ailenizin yanında mısınız ayrı mısınız? Erkek çocuklar anneye daha düşkün olur fıtraten bu sizin avantajınız olur. Bizim şu an ara velayet kararımız var haftada 1gün 3saat görebiliyor kızımı babası. Her gidip geldiğinde kızım etkileniyor diye hissediyorum. 2-3haftadır altını bezletmiyor bunun sebebi bile psikolojisi yüzünden, huzursuz, bir eksiklik hissediyor diye inatlaşıyor diye düşünüyorum. Belki kuruntu yapıyorum ama elimde değil çok hassasım kızıma karşıMerhaba davalar açıldı çekişmeli benimde oğlum var 1,5 yaşında bende şok korkuyorum yalnız ebeveyn ve baba eksikliğiyle ilerde psikolojik açıdan yoksun olacağına dair ama geri dönüşü Yok önüme hayatıma bakacağım
Aminnn butun evlatlar iyi yerlere gelsin saglikli mutlu bir birey olsunlar ins.Sakin uzulmeyin. Cocugu huzursuz bir ortamda psikolojisini bozarak buyutmekten daha iyidir yalniz buyutmek. Cocuguda sizden kaciramaz korkmayin hak var hukuk var. Benim oglumda ilk zamanlar giderdi hep beni kotuluyormus babaannesi. Babaanne yillarca benimle ugrasti. Eee ayrildik iste daha ne istiyorsun degil mi. Cocuk bir yastan sonra egriyi dogruyu kendiliginden ogreniyor. Bunun icin biraz zanan lazim iste. Ben ilk zamanlar hep yilbasi bayram kandil hep arattirirdim. Ben aralari iyi olsun istedim ama onlar istemedi. Hic unutmam bir sabah kahvalti ediyorduk. Anne bana karisma artik arattirma istemiyorum gorusmek demisti.Simdide onlar cabaliyor ama oglum kesinlikle istemiyor. Hersey guzel olacak. Kotu seyler dusunmeyin. Kotu kotuyu cekermis cunku.Çok duygulandım. Maşşallah, ne mutlu size. Ne badireler atlatmışsınız ve şimdi hak ettiğiniz huzuru bulmuşsunuz. Oğlunuz da hep böyle annesine ve kendisine layık bir hayat sürer umarım.
Bu tür örneklere ihtiyaç duyuyorum ben de kendimi teskin etmek için. Biz de baba evine geldik kızımla 4aydır, annem babam ve abimleyiz. Ailem bana maddi manevi destek, kızım küçük diye çalışmıyorum ama 1sene içerisinde çalışmaya başlıycam. Babası kızımı kaçırmakla bile tehdit etti, ilerde kaçırma ihtimali bile var ve en büyük korkum da kızımla görüştüklerinde benden soğutması veya kızımın baba hasretiyle büyümesi. Bu aralar pedagojiyle ilgili yazılar kitaplar okuyorum ve babanın özellikle kız çocuklar üzerinde ne kadar önemli olduğunu okuduğumda çok üzülüyorum. Ama bu evliliğin başından çok yanlış olduğunu ve devam etmesinin çok daha tehlikeli olduğunu da biliyorum. Kızım yıpranmadan büyüsün, ben annelik vazifemi yapayım istiyorum ama korkularım da yok değil. Bazen alevleniyo bazen sönüyo ama hep var. Özellikle çevremdeki huzurlu aile ortamlarındaki bebekleri görünce kızım için üzülüyorum
Ben de huzursuz bir birlikteliktense ayrı olmamız daha iyi diye kendimi teselli ediyorum ama bir kız çocukları daha hassas. Baba sevgisini doyasıya tatmadan büyüyen kızlar, ilerde hiçbir erkekte bulamayacaklar böylesi sevgiyi diye düşünüp üzülüyorum. Şimdiden kızımın mutlu bir evlilik yapması için dua ediyorum en çok.Aminnn butun evlatlar iyi yerlere gelsin saglikli mutlu bir birey olsunlar ins.Sakin uzulmeyin. Cocugu huzursuz bir ortamda psikolojisini bozarak buyutmekten daha iyidir yalniz buyutmek. Cocuguda sizden kaciramaz korkmayin hak var hukuk var. Benim oglumda ilk zamanlar giderdi hep beni kotuluyormus babaannesi. Babaanne yillarca benimle ugrasti. Eee ayrildik iste daha ne istiyorsun degil mi. Cocuk bir yastan sonra egriyi dogruyu kendiliginden ogreniyor. Bunun icin biraz zanan lazim iste. Ben ilk zamanlar hep yilbasi bayram kandil hep arattirirdim. Ben aralari iyi olsun istedim ama onlar istemedi. Hic unutmam bir sabah kahvalti ediyorduk. Anne bana karisma artik arattirma istemiyorum gorusmek demisti.Simdide onlar cabaliyor ama oglum kesinlikle istemiyor. Hersey guzel olacak. Kotu seyler dusunmeyin. Kotu kotuyu cekermis cunku.
Babasiz buyumus kizlarda esine cok bagli oluyormus. Bizimki de ogluna iyiydi bana kotuydu. Allah evlatlarimizi iyi insanlarla karsilastirsin. Tum kotulukkerden korusun ins.Ben de huzursuz bir birlikteliktense ayrı olmamız daha iyi diye kendimi teselli ediyorum ama bir kız çocukları daha hassas. Baba sevgisini doyasıya tatmadan büyüyen kızlar, ilerde hiçbir erkekte bulamayacaklar böylesi sevgiyi diye düşünüp üzülüyorum. Şimdiden kızımın mutlu bir evlilik yapması için dua ediyorum en çok.
Gerçi iyi babaydı bizimki, bana karşı kötüydü ve bilinçsiz bir baba. Çocuk psikolojisinden hiç anlamıyor, çünkü kendisi de anlaşılmadan büyümüş. Kızım baba sevgisini tadar gibi duruyo şimdilik ama ilerde evlenirse veya kızımdan uzaklaşırsa kızım kötü etkilenir mi bilmiyorum. Ben de kızım için babasını ve ailesini kötülemenin yanlış olduğunu biliyorum ama onların beni kötüleyeceğini de tahmin ediyorum. O durumda ne yaparım diye düşünüyorum. Dediğiniz gibi ben olumsuz düşünürsem bunu çocuğuma da yansıtırım ve olacağı yoksa da olur bu korkularım ama çok yıprandım ve çok zor geliyor zaman zaman.
Ben de babamdan çok sevgi göremedim, çok sert ve disiplinliydi o zamanlar. Çok şükür şimdi iyi bir dede, ara ara yaramazlıklara sinirlense de sevgisini gösterebiliyor artık. Ben de babadan görmediğim sevgiyi eşde aradım diyebilirim. O da umduğum gibi olmadığı için büyük yıkım oldu benim için ama ona rağmen boşanmamak için direndim resmen. En son evliliğimizi ayakta tutan tek bir sebep kalmayınca boşanma yoluna girebildim. Kızım da evlendiğinde eşine körü körüne bağlı olsun istemiyorum. Karşılıklı sevgiyle beslensinler. İsteklerim çok ama çevrem beklentimin çok yüksek olduğunu söylüyor. Belki doğru da söylüyorlar ama bunu duymak bile üzüyor.Babasiz buyumus kizlarda esine cok bagli oluyormus. Bizimki de ogluna iyiydi bana kotuydu. Allah evlatlarimizi iyi insanlarla karsilastirsin. Tum kotulukkerden korusun ins.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?