Zaten bunun adı sevgi değil kurban psikolojisi. Zaten küçük bir çocuğunuzun olması tüm psikolojinizi etkiler. Kendi çocukluğunuzu bilinçli hafızanızda hatırlamasanız bile tetiklenirsiniz. Geçmişin tutulmuş veya tutulamamış yası, gelecek endişesi, şimdinin zorluğu (kendine vakit ayıramama, sürekli bir çocuğun tüm ihtiyaçlarını gidermeye çalışma) derken zaten sancılı süreçler olabilir. Üstüne bir de eşler arası anlaşmazlık, çatışma sizi çok yıpratır.
Mutlaka kendiniz için psikoterapi alın derim, önce sağlıklı ve dingin bir ruh haline gelin, sonra ne yapacağınıza karar verirsiniz. Ya da olayları daha objektif değerlendirirsiniz.