Normalde çok sessiz ve özgüvensiz, ama tanımadığı erkeklerle sohbet edip kamera kabul etmiş ve üstelik 3 farklı kişiye kameralı görüşmede karşılıklı mahrem yerlerini göstermiş. (Toplam 6 kameralı görüşmede bu davranışı yapmış)
Ama gerçek hayatta hiç kimseyle bedensel yakınlaşma ya da öpüşme falan gibi bir şeyi olmamış.
Ailesinde bazı travmaları ve kaybettiği yakınları olmuş. Bunun üstünden bir yıl geçer geçmez, erkeklerle konuşmaya başlayıp kamera kabul etmiş bu davranışları yapmış. (Kaybettiği abisine rağmen. ) Bu 3 kişiyle de 2 hafta içinde görüşmüş bu şekilde.
Bir buçuk yıldır da kimseyle konuşmuyor. Bu davranışları 2 hafta içinde yapmış. Ve bir buçuk yıldır yapmıyor. Yani bu davranışları terketmiş.
Bu kız bir buçuk yıldır her gün kendine yaptiğina ağlıyor. Her insanlarla bir araya geldiğinde yaptıkları aklına gelerek tokat gibi çarpıyor yüzüne. Bu yüzden toplumdan kaçmaya çalışıyor.
Bu kız hakkında ne düşünülür? (Ucuz, basit, pislik, kötü biri mi)
Çaresiz hissetmesem böyle bir soru sormazdım.
Yapmak istediğim şeyler var kendimi geliştirmek için. Mesleğim var. Dil kursuna gidip İngilizce konuşmayı öğrenmek, Sürücü kursuna gidip araba sürmeyi öğrenmek, yüksek lisans yapmak. Dişime tel taktırmak. Ama işte kendimi geliştirmeye calışsam böyle biri kendini geliştirse ne olacak diyorum. Kendimi geliştirmeye bile korkuyorum bunları yapmaya. Hem de her an yaptiklarimin ortaya çıkma tehlikesi var ve kendimi geliştirmek için yaptığım bütün uğraşlarım yok olacak. Hem ben rezil olacam hem de ailemi rezil edecem. Ben insan içine bile çıkamıyorum.
Tam bir buçuk yıl oldu artık yapmıyorum bunları ama artık hayatta yerim olmadığını özümsüyorum içinden. Kendimi geliştirmeye çalişmamin bir anlamı yok gibi. Hayat kursağimda kaldı. Kendimi sattım resmen. Şimdi ise çaresizim. Bunları yapmadan önce düşünecektin diceksiniz biliyorum ama düşünemedim. Şimdi ise yaşayamiyorum. Ne yapmam gerektiği hakkında lütfen bana yardım eder misiniz?