Belki adam seni sevdiği için sana hayır diyemiyor bre vicdansız. Ne istiyorsun adamdan :)
Valla okurken kendimi gördüm. Ben asi özgürlükçü kendi kendime yetebilen bir insanım. Oldukça dik baslıyımdır. Bir yerde bana değil başkasına haksızlık yapılsa bile mudahale ederim. Hayatıma neyi nasıl yapacağıma biri karışsın asla kabullenmem.bu yüzden ilişkilerim hep bir dengesiz olur. Küçüklüğümden beri bu böyle. Erkek gibi bir çocukluk geçirdim hatta.
Uni de boyle dışardan aşırı yakışıklı oğlanlarla konuşurken boyle mıy mıy mıy
öyle mi ??
Hmm.. gibi konuşmalar geçerdi aramızda ay nasıl sinir olurdum. Ya heybete bak konuşmaya bak. Yani o kadar yakışıklı adam konusunca pikaçu. Hatta bir keresinde oyle bir arkadaşlık edindim sürekli sen bilirsin ,olur ,yapalım ,gidelim, söyle boyle. İyi tamam ben de asiyim zaten isteyipte bulamadığım çöpsüz üzüm ama yooooo öyle olmuyormus o işler. Cok sıkıldım hani bir omur geçmez ki. Azıcıkta hani ses çıkarsın diyorum yok.
Sonra Bir çocuk çıktı karşıma. Cok Yakışıklı da değil öyle hani. Kavga ile tanıştık. Cok uzun mesele. Ben asiyim o benden asi. Ben inadım o benden inat. Sinir oluyorum ama içimde de acayip bir his. Gitmiyor. Gel zaman git zaman arkadaş olduk. Ben buraya gideceğim diyorum. O bana daha mantıklı bir şey diyor hayır aslında soyle yaparsan daha iyi olur gibi yani. Hem zekasına hayran kalıyorum. Hemde evet ya oyle yapayım diyip onu yapınca kendime sinir oluyorum. Yani onu ele geçiremiyorum zekası cok yönlü çalışıyor yetişemiyorum. Cok etkilendim Hayatımı kısıtlamadan beni çekip çeviriyor hoşuma da gidiyor. Bir yere gidilecekse o plan yapıyor sana danışıyor ne dersin diye. sen hayır diyemiyorsun bile plan o kadar iyi ki. Daha uzatmayayım. Yani özetle şunu anladım ki ben dominant karakterim ama karşımda da benim gibi birini bekliyormuşum. Yıllarca kankalık yaptık en iyi arkadasım oldu. Şimdide nişanlım. Hem kafa dengim hem sevdiğim insan. Emin’im sizde cok seviyorsunuzdur ama yine de Bence biraz daha bekleyin derim belki de tam aradığınız şeyi bulursunuz ya da zamanla ben bu adamı cok seviyorum diyip evlenirsiniz. Zaman göstersin bence acele etmeyin Yani sizi biraz kendime benzettim açıkcası o yüzden yazmak istedim.sevgiler
Doğru olabilir mantıklı
Ama stresli iş havacılık gecen gündüze karışır.sabah 3 te 4 te uçuşa giderdim .tabi ben hostestim yani pilotluk başka .düzensiz bir hayat herkes tatil yaparken çalışmak vs yorucu .ams yinede özleniyor oda ilginç .özgürlük duygusunu özlüyorum işin bitince çık dolaş vs
Umarım devam edersin sorunlarını aşıp .
Benim böyle bir sevgilim olmuştu. Yapamadım, 1,5 sene sonunda ayrıldım.
"Fark etmez" ve "sen bilirsin" cümlelerini duymaktan yakalarımı yırtacak duruma gelmiştim artık. Çok yorulmuştum ve hiç saygım kalmamıştı.
Cümlelerim gittikçe hırçınlaştı, o daha çok sustu, ben daha da çok yoruldum ve en sonunda bitti.
Çok iyi bir insandı, umarım mutludur. Ama bana göre değildi.
Hiçbir zaman höt zöt adamlardan hoşlanmadım. Hani "yumruğunu masaya vursun" falan derler ya, ben o yumruğu kıvırıp ... yapacak insanım ama ilişkide denge önemli. Her şeye "sen bilirsin" diyen insanla olmak kolay değil.
Tamam yine ben bileyim ama karşımdaki fikrini, isteklerini söylesin, karar alırken yol çizmeyi bilsin isterim.
Burada sizin bir ilişkiden beklentiniz önemli. Çünkü adamın kişiliği buysa değişmesi imkansıza yakın ve kendisi bu halinden memnun belli ki.
Benim çevremde bu tarz ilişkisi olan kim varsa biri hariç hepsi ayrıldı. Hem de bütün saygıyı kaybetmiş şekilde.
Ayrılmayan arkadaşım durumu kabullendi ve evlendi. Mutlu ama arada çok yorulduğundan bahsediyor hâlâ.
Sorumluluklar vere vere karar almayı ögretebilirsiniz ama siz dominantsanız bunu başarmanız zor...Evet
Böyle bir ilişkide/evlilikte yapar mısınız? Ne kadar yaparsınız?
Bu konu hariç her şeyi çok iyi, seviyorum. İç, dış, kişilik. Etrafımdaki herkes de çöpsüz üzüm bulmuşsun der.
Biliyorum önceki konularımda da insanlar bana şımarıyor falan dedi ama yorgunluk/tükenmişlik hissediyorum
Ben dominant, atak, kafasına koyduğunu yapan, tuttuğunu kopartan bi' kadınım
Ki isteyip elde edemediğim bir başarı olmadı bu hayatta çünkü oldurana kadar tırmalarım o kapıyı öyle kararlıyımdır
Artık bu benim çıkarımım falan değil bana açık açık şunu dedi
"Ben karar almam, almayı sevmiyorum."
"Hep ben/biri mi karar verecek senin için yani?"
"Yani ben öyle isterim"
Nolacak şimdi
Ben annesinin dominantlığına bağlıyorum bunu, pasifize etmiş böyle
Neyse ben çünkü histerikleştim artık üzerinde konuşmamız gereken önemli bir mevzu vardı
Tamam onu giy, bunu yeme, oraya gitme, şu saatte beni şuradan al vb ufak şeylerde ben karar almayı zaten kabullendim
Ama büyük ikimizi ilgilendiren kararlar nolacak?
Ya bu iki kişilik değil mi aşk yani ya da o benim kölem mi ben tepeden her kararı indireceğim
Ben istiyorum ki o da kişiliğini ortaya koysun, bu böyle olmaz desin, ya da bu böyle olacak ben böyle istiyorum desin
Bir atılsın bir şeylere hayatta
Bu benle ilgili de değil sadece off bilmiyorum
İkimiz de düşünelim bir daha konuşalım dedim, sessizim şu an kukuman kuşları gibi düşünüyorum işte ne kadar daha taşırım taşıyabilir miyim falan falan...
Ha ama şuraya yazıyorum ben çekip gitsem biter bu, yoksa o kalkıp bitirmez
Ben kalk terapiste gidelim desem gidilir falan
Düşün deyince çok düşünecek karar alacak da sanki...
Bazen kaçıp gidesim geliyor...
Napıcam ben?
Yonetilen adamlar evlilikte buyuk sorun. Cevremde cok samimi bir arkadasimin yasadigi vaziyet bu. Artik 3 senenin sonunda kiza daral geldi. Adam asla biseyi soylemeden yapmiyor. En basit bir ornek vereyim. Daha iki gun once dert yandi. K.v surekli ayiriyor bu kizi. Diger gelinden. Artik oyle bir hal almis ki torun da ayiriyor. Diger torununu whatsappta paylasiyor. Bu kizin cocugunu paylasmiyor. Konusunu bike acmiyor. Cocuk nasil diye soruyor hasta biraz dediginde eltisinin kizindan bahsediyor hemen. X de dis cikariyor yazik cok hasta falan. Ama bu cocuga bir gecmis olsun neyi var demek yok. Velhasil kiz kocasina bunlari her defasinda anlatiyor ama adam itelemeden yonlendirilmeden napacagini bilmiyor. Bir hesap bile soramiyor anlayacagin annesine ya da digerlerine. Evet kiza da pasif ama ailesine de pasif ve bu durum arkadasimi cok yipratti artik. Hep ben mi ogretecegim dogruyu yanlisi 30 yasinda adam neden gormuyor bunu diyor. Bosanmayi bile dusunuyor bu yuzden. Erkek oldugunu koruyuculugunu bir gun bile hissedemedim diyor. Ha sorsan baska kotu yani yok. Kibar, ev islerinde bebek bakiminda yardimci el ayak ona adeta ama pasif. Bu cok zor gercekten
Sizde farkındasınız bunun sebebinin dominant annesi olduğunun, şimdi aynı durumu sizin çocuğunuz da yaşamamalı bence, eşinizi değiştirebilirsiniz bence çünkü erkeğin özgüveni çoğunlukla hayatındaki kadına bağlıdır artık hayatındaki kadın annesi değil sizsiniz ve bu güveni kazandırabilirsiniz, mesela bu durumunu yüzüne vurmayın çözüm yoluna gidin yüzüne vurmanız daha kötü etkileyebilir, ona alacağı kararlar konusunda sonsuz destekçisi olacağınızı gösterin, yanlış da olsa ona yenilin kendini biraz daha güçlü hissedebilsin, sen daha iyi bilirsin sen nasıl istersen vs yıkın kararları üzerine sorumluluk hissetsin üzerinde, baskın olmayın biraz çekimser olun olaylarda ki o da kendini toparlayabilsin birey olduğunu anlayabilsin
Bir arkadaşım vardı. Çok dominant bir kızdı, çok zekiydi, kendini çok güzel ifade ederdi, başına buyruktu, girişken ve aktifti. Kimseye ihtiyaç duymadan tek başına takılırdı. Çok da mutlu görünürdü. Fakat gerçekte inanılmaz depresif bir karakterdi. Bipolar olduğunu düşündüğünü söylerdi, gerçekten uyuyordu da tanıma.
Benimle yakın arkadaş olma çabasını her zaman hissettim. Fakat her zaman uzak durdum ondan. Dışardan ne kadar kararlı, güçlü bir karakter gibi dursa da ikili ilişkilerde çelişki dolu, kırıcı, kırılgan, kaprisli, duygusal biriydi. Bir düellonun tarafları gibi hissettiren bir tarzı vardı en basit muhabbette. Alt etmeye çalışıyor, yargılıyor, bir kelimeyi tutup sana çelişkili konuştuğunu kanıtlıyor, eleştiriyor. Uzlaşmak, dinlemek, hissetmek, empati duymak, bazen kırıcı olmamak adına sessiz kalmayı bilmek asla ona göre değildi.
Bana her şeyi anlatırdı. En çok ailesini anlatırdı. İnanılmaz pasif bir baba, baskın fakat depresyonda bir anne. Bir gün yemek masasında daha lise cagindayken demiş ki babasına "Ya baba niye bu kadar sessizsin, bir kere olmaz desene, çıkar şu yumruğunu bir vur masaya." Babası ben böyle iyiyim gibi hatırlayamacağım kadar silik bir cevap vermiş. Annesinin sürekli ağlama krizleri geçirdiğini anlatırdı. Kanepede oturur, boş boş bakar ve şu bardağı şuradan alıp şuraya koyacak halim de isteğim de yok dermiş. Annemi şu an anlıyorum, ben de öyleyim derdi. Diğer kardeşinin de aynı durumda olduğunu anlatırdı. Ailesinden, özellikle babasından o kadar memnun değildi ki hayatında kesinlikle çok dominant bir erkek istiyordu, hatta biri çıksın onu surundursun istiyordu. Görüştüğü birini sırf uzlaşmacı konusutugu için reddetmişti, çünkü dominant olmayan birine asla saygı duymuyordu.
Anne hep mi depresifti baba mi onu o hale getirdi bilemiyorum. Depresif iki kardeş de anneden genetik aktarımla mı o kadar sorunlu hale geldi, aile içi maruz kaldıkları ortam mı sorumlu bilemiyorum. Ama ben sizin bu adamla bir ömür sürdürebilecek karakterde olmadığınızı hissediyorum. Yorgunluk zamanla yerini öfkeye ve depresyona bırakacaktır. Böyle bir ailede büyüyen çocukların sağlıklı olabileceğini düşünmüyorum. En azından doğru kadın erkek rolünü öğrenemeyeceklerdir. Kız ya da erkek ya anne gibi ya baba gibi ya da arkadaşım gibi gelgitli. Sevgiliniz de böyle bir ailenin meyvesi değil mi zaten? Bence uzun uzun dusunmelisiniz.
Sevgililik, evlilik hayatı paylaşmak üzerine kurulu bir düzen değil mi? Peki paylaşmak nedir? Bunun içinde fikirleri, düşünceleri paylaşmak, bunlar üzerine konuşmak, orta yolları bulmak ya da bir sana bir ona uymak da var ve bunlar ilişkiyi pekiştirir. Hep bana göre sürüp gidecek bir hayat, pek de paylaşım değildir. Haksız mıyım? Elbette bunlar kanun değil, ilişkiden beklentileriniz değişebilir. Ben yapamazdım şahsen. Yönetmeyi de yönetilmeyi de sevmiyorum.
Baskın, erkeksi, kazak tipler sevgililikte hoştur. Ama eğer siz de kadın olarak tuttuğunu koparan, Yılmaz yıkılmaz bir tipseniz evlilikte bu ikisi olmuyor. Biz eşimle böyleyiz. İkimiz de tipik aslanız. Aynı karakterler olarak evlilikte yenişemiyoruz , boğuyoruz birbirimizi. Birinin sen bilirsin, bu sefer de senin dediğin olsun demesi lazım ya da bazı konularda iş bölümüne gidilip herkese düşen görev ve kararların ayrılması lazım ki rahat edelim. O da olamıyor haliyle, kimse bir şeylerden feragat etmek istemiyor. Keşke eşimin ensesine vurup lokmasını alabilseydim :)Velvette
Birlikte terapiste gidin madem sorun cikarmayacak her şey daha iyi olur . Diyelim ki duzelmedi bence onu öyle sevin çünkü herkesin inanilamayacak kadar büyük zayıflıkları var üstelik hiç ummadiginjz insanların . Eşinizin iyi yanlarına odaklanin . Bana göre büyük bi sorun değil ama belli ki sizi çok huzursuz ediyor inanın eşinin fikrini zerre kadar önemsemeyen erkekler de var böyle olmasından iyidir . Siz yine de karar alırken onunla istişare edin . Ben kendi karar alamayan hem de başkasının kararlarına da saygı duymayan eşler de var dediğim gibi sevdiğiniz yanlarına odaklanin ve bu huyunun sizdeki sevgisini bitirmesine izin vermeyin siz de bir uzmandan bu konuda destek alabilirsiniz
Pöf benimki de aynıydı, hep annesi yönetmiş hiç bir şey için düşünmemiş hayatta. Ben ise kendine güvenen, beni koruyan, kendi fikirleri olan bir erkeğe saygı duyarım. Konuştuğu cümlelerin bile annesinin cümleleri olup, ayrılık konuşmasında bile onun cümlelerini tekrarlaması, aradaki zıt cümlelerin sadece onun cümleleri olması (duygusal bazlı olanlar) saygımı sevgimi tamamen bitirdi zaten. Saygı duymadığım, güvenmediğim insanı da ne baba yapabilirim ne bir ömür devam edebilirim...
Yorulursun.
Evlilik hayat yükünü beraber paylaşmak demek.
Anasının büyütemediğini sen hiç büyütemezsin.
Çok yorulursun iyi düşün.
Aslında düşünürseniz; her şey sizin istediğiniz gibi olacak. Adam itiraz etmiyor işte. İstediğiniz, beğendiğiniz ne varsa alıp, istediğiniz yere gidip, istediğiniz gibi yaşayabileceksiniz. Benim eşim de böyle. Kararları ben alırım, o karışmaz. “Farketmez sen ayarla” der hep. Ben alıştım böyle olmasına. Hatta gayet de iyi oluyor benim için. Sırf o sevdi, o istedi diye hoşlanmadığım bir şeye maruz kalmıyorum.
Ama dominant karakterli kişiler genelde karşısındaki kişi de o şekilde olunca anlaşamıyor.
Evet her şeye senin karar vermen olmamış elbette ama demek ki sende doğru kararlar veriyorsun
Dominant olsa buraya gelip beni baskılıyoo diye ağlardınız. Biri size gelip karakterinizi değiştirmeyi teklif etse naparsınız merak ediyorum terapi falan demişsiniz bi de neyi var adamın terapilik? Bazı insanlar böyledir kafası rahat yaşamaya alışmış olmuyorsa size uymuyorsa ayrılırsınız. Ama seviyorum diye bi şey de yok seven insana bu durum batmaz.
bulmuşsun eline göre adamı daha ne istersin derim bende
Galiba bunlar tercih ve uyum meselesi.
Mesela bazı kadınlar yönetmeyi çok sever. Onlar için bu durum çok uygun.
Ben ise ilişkimde yönetici pozisyonunda olmak istemem, olmuyorum da. Karşı taraf da atik olsun, düşüncelerini bastırsın ve diretsin isterim benim yaptığım gibi. Sonra uzlaşalım isterim.
Böyle de bir psikopatım..
Eğer siz de öyleyseniz zor olur diye düşünüyorum sizin açınızdan ama ilişkinin bitmesi için bir sebep mi? Bu size bağlı.
Off bu ilişki bende de var :) Bi insanın hiç mi hayali planları hadi şunu yapalım şu şöyle olsun hiçbir eylem yok, nasıl gelirse öyle yaşıyor. Ben ne istersem o oluyor ben de muzdaribim bu konudan..
Aynı şeyi ben yaşıyorum kuzum ya..
Her konumuz mu aynı olur.. :)
Hemen hemen her kararımızda "sen bilirsin,sen nasıl istersen,ben bilmem" tarzında cümleler duyuyorum benimkinin ağzından.
Genel olarak giyeceğine,yemeğine hatta ve hatta diş tedavisi olması gerektiğine de ben karar veriyorum. Bu beni biraz yoruyor. Ben istiyorum ki,benimle seviyeli bir şekilde tartışsın,fikir alışverişi yapalım,o da ne istediğini söylesin
Ama yok yok yok
Bilemiyorum,şuan ikimize de eğlenceli gelebiliyor ama ileride senin içinde benim içinde bir adamın donuna kadar karar vermek sıkıcı olur diye düşünüyorum.
Benimkini de küçükken babası pasifleştirmiş,tabi sonra babası da vefat edince öylece kalmış.
Senin sevgilin yabancimiydi? Oyle kalmus aklimda?
Herseyi superse bu huyunu gormezdim emin ol. O kadar kusur kadi kizindada olur.
Buarada kararlari evde ben aliyorum genelde.. cunku hem dominant kisiligimden kaynakli hemde kontrolculugumden dolayi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?