- 3 Eylül 2018
- 3.994
- 1.666
- 133
- Konu Sahibi garipbirhayat
-
- #61
Çocuk işini baştan konusmadinizmi da böyle ayrilcam diyor.korunduğunu neden soylemedin.
Kendini yıpratma.Bakıp görelim ne olucak.Yaşınızda küçük sanırım ikinizinde.Senin ailen ne dio bu duruma.Haberleri var mı?.Tabiki hatasız kul olmaz.Hepimizin var hataları.Ama işetişim sorunu var aranızda.Sen a diosun o z .Allah yardımcın olsun.Ben zaten söylüyorum .. benim de çok hatam var diye.. ben kendimi sütten çıkma ak kaşık olarak görmüyorum ,görmem de zaten.. ama o kendinde hiç hata görmüyor biz bu noktada ayrılıyoruz..
Zaten şurda da ben hatalıydım,oturalım sen şunu yapma ben de bunu dese sorun kalmayacak...normal insanlar gibi iletişim kursa sorun kalmayacak...
Ben terapiste birlikte gitmeyi teklif ettim.. illa ki benim de var ihtiyacım,ama ben bunu kompleks haline getirip ben deli değilim gitmem demiyorum.. bugün deseydi bana “ evliliğimizi kurtarmak adına terapist araştırdım,sınansalar başlıyoruz”diye o kadar çok sevinirdim ki,bu evliliğe sahip çıktığını gördüğüm,çabaladığını gördüğüm İçin...
Hayır yanlış anlamışsınız...
Evliliği bu kadar küçümseyip,elinin tersiyle itebiliyorsa def olsun gitsin öyle biri... ben elimden geleni yaptım, okulun bitsin öyle çocuk olur dedim,yok dedi,terapist dedim yok dedi,kendi kendini törpülemeye çalış dedim,yok dedi... sadece çocuk olmasına odaklı şuanda...
Benim ondan ayrılmaktan korktuğun felan yok ki,onunla karşılaşmayayım diye ben iş çıkışı çıktım aileme geldim..evden kıyafetlerini topladın çıksın gitsin diye.. sizin dediğiniz gibi olsaydı,karşılaşmak İçin fırsat yaratmam gerekirdi..
Evlendikten sonra okumaya karar verdi ..Eşinizin okul durumundan şikayetçi olmamalisiniz
Bemce o şu anda ne kadar ciddi bi durumun içinde oldugunun farkında değil kesinlikle yüzyüze veya konuşamıyoruz diyorsaniz yazin kendinizi tam olarak ifade edin en önemli noktaya suçlayici ifadeler kullanmamalisiniz . Su yönünü seviyorum ama sonra boyle (değişmesini istediğiniz huyu) davranman beni rahatsız ediyo vs. O da size soylicek tabiki. Asil soru gerçekten bitirmek istiyo musunuz? Okul mevzusunu ben çok buyutmuyorum cunku evlenmeden önce okuduğunu biliyorsunuz dur.
Bana evlenmeden önce 1.5 yıl en fazla çocuğum olmadan dururum diyordu ve ben de TAmam ben de o kadar süre sonra çocuğum olsun isterim dedi ..Çocuk işini baştan konusmadinizmi da böyle ayrilcam diyor.korunduğunu neden soylemedin.
Ailemin yanındayım şuan.. evden eşyalarını toplasın karşılaşmayalım diye Eve gitmedim bugün.. alt katımda dedemler oturuyor onlara sordum araba hala evin önündeymiş Yani eve gelmemiş o da bugün..Kendini yıpratma.Bakıp görelim ne olucak.Yaşınızda küçük sanırım ikinizinde.Senin ailen ne dio bu duruma.Haberleri var mı?.Tabiki hatasız kul olmaz.Hepimizin var hataları.Ama işetişim sorunu var aranızda.Sen a diosun o z .Allah yardımcın olsun.
Benim de hatalarım var... kendimi asla suçsuz ilan etmiyorum...bunlara rağmen mutluluğu hak ediyor muyum acaba diye düşünüyorum..Umarım bu adamdan ve aileden bu sefer kurtulup çok mutlu olurdunuz.
Benim de hatalarım var... kendimi asla suçsuz ilan etmiyorum...bunlara rağmen mutluluğu hak ediyor muyum acaba diye düşünüyorum..
Zamanında ben de kendisini üzdüm yıprattım..Ne hatanız var?
Zamanında ben de kendisini üzdüm yıprattım..
Canını yaktım... ben de hatasız değilim...
Sevgiliyken ayrılmak isterdim,blöf değil gerçekten peşimden ayrılmaz,ne kadar kırsam da bırakmazdı beni..azarlar,kalbini kırardım,yalan söylerdim benden ayrılsın diye sırf.. bunlar da benim hatalarım..Eşiniz bu kadar hatalıyken, sizin kendi hatalarınızı düşünmeniz enteresan geldi. Yani bundan sonra mutluluğu haketmemenize sebep olacak ne yapmış olabilirsiniz? Sanırım eşiniz sizin psikolojinizi bozmuş.
Böyle yaratıkların çoğalmaması gerekiyor zatenİyi akşamlar hanımlar..
Bu defa bitti...
Dün son kozlarımızı paylaştık..
Beni iş yerime almaya geldi,ve eve dönüyorduk.. yolda giderken afedersiniz birlikte olmak istediğini söyledi,ben de “tamam ama geri çekilme yöntemiyle dedim.. (ben korunuyorum,ama ona rağmen içe boşalma durumundan çok korkuyorum,korunduğumu kendisi bilmiyor)..
Açtı ağzını yumdu gözünü.. avazının çıktığı kadar bağırıyor “lan ben çocuğum da olsun istiyorum,böyle nasıl çocuk oluur” diye.. ben ılımlı şekilde “bağırma,sana olmayalım mı dedim,sadece o aşamaya gelmesin iş dedim diyorum.. gayet sessiz,sakin ses tonuyla.. avazı çıktığı kadar bağırıp,dar sokaklarda o kadar süratli gidiyor ki ilk defa yaptığı bir şey değil bu..benim hayatımı da başka hayatları da tehlikeye atıyor..
Eve çıktık, senin okulun olduğu sürece ve bu öfke kontrol problemin olduğu sürece ben çocuk istemiyorum dedim.. o zaman ben ayrılırım dedi,emin misin dedim ayrılırım dedi.. tamam dedim,babanları arayacağım gelsin konuşalım,aradım,babası da nazlana nazlana biz ne yapalım diyor.. sonra oğulları anam babam senin oyuncağın mı ayağına gelsinler diyor.. bu nasıl bir şey ya aile büyükleri araya girip düzeltmeye çalışmaz mı zaten normalde..
Neyse geldiler,her şey konuşuldu.. okulundan bahsettim,nasıl geçineceğimizden bahsettim.. sadece Ankara İçin tercih yapacağım dedi,ama öyle bile okurken geçinmek çok zor ki,hadi onu geçtim..
Kıyafetim yüzünden camdan atlamaya kalktığını,ele güne rezil ettiğini,herhangi bir tartışmada saçını başını yolup kafasını yumrukladığını.. vs anlattım.. böyle bir aile ortamına çocuğun nasıl düşünülebileceğini söyledim.. babasının dediği laf “ o çocuğu olmadığı İçin öyle davranıyo,çocuğu olunca düzelir.. ben neye güvenebilirim dedim,kendisine zarar veren biri kalkıp ilerde bana da verebilir dedim...
Yani oğullarına kalkıp ta nasıl iş bu yaptıkların diyemediler..
Sonra kendisi okulumu bırakmam ben ayrılıyorsan ayrıl,ama Ankara İçi yazarım dedi... bu evliliği hiçe saydı burda..
Sonra dedim ki madem öyle birlikte terapiste gidelim dedim,bu evliliği kurtarmaya çalışalım dedim.. anası babası ordan deli doktoruna gidecek kadar nesi var diyorlar,onun yanında...
Arayı düzeltmeye çalışmak yerine.. sonra oğulları ben deli miyim ki psikoloğa gideyim diyor..
Sonra dedim ki öyle mi o zaman kendi kendini törpüle.. öfkeni yenmeye,olaylara sakinlikle yaklaşmaya çalış,çaba harcadığını gördüğüm ve sendeki değişimi hissettiğimde ben zaten çocuk düşünürüm dedim,buna da “ben kimsenin gözetimi altında olamam,sen beni göz hapsine mi alacan yani” dedi.. bunu da kabul etmedi ve ayrılığı seçti...
Ben elimden geleni yaptığımı sanıyorum...
Annesi babası kalktı gittiler,kendisi ben eşyalarımı toplayıp yarın gelirim dedi.. o odada uyudu,ben salonda .. sabah kalktı gitti işe,ben de iş çıkışı annemlere geldim ki ,o eşyalarını toplarken karşılaşmak istemedim...
Şimdi babannemleri aradım,araba hala evin önündeymiş,ayakkabısı da kapının önünde değilmiş,evde değil Yani.. annesigildedir muhtemelen.. bugün onu görmemek için gitmemiştim halbuki..
İçim paramparça,kalbim yaralı..
Üzgünüm,gözyaşlarım içime akıyor..
Ne yapayım bu süreçte,nasıl daha iyi hissedebilirim .. Allah razı olsun okuyanlardan..
İyi akşamlar hanımlar..
Bu defa bitti...
Dün son kozlarımızı paylaştık..
Beni iş yerime almaya geldi,ve eve dönüyorduk.. yolda giderken afedersiniz birlikte olmak istediğini söyledi,ben de “tamam ama geri çekilme yöntemiyle dedim.. (ben korunuyorum,ama ona rağmen içe boşalma durumundan çok korkuyorum,korunduğumu kendisi bilmiyor)..
Açtı ağzını yumdu gözünü.. avazının çıktığı kadar bağırıyor “lan ben çocuğum da olsun istiyorum,böyle nasıl çocuk oluur” diye.. ben ılımlı şekilde “bağırma,sana olmayalım mı dedim,sadece o aşamaya gelmesin iş dedim diyorum.. gayet sessiz,sakin ses tonuyla.. avazı çıktığı kadar bağırıp,dar sokaklarda o kadar süratli gidiyor ki ilk defa yaptığı bir şey değil bu..benim hayatımı da başka hayatları da tehlikeye atıyor..
Eve çıktık, senin okulun olduğu sürece ve bu öfke kontrol problemin olduğu sürece ben çocuk istemiyorum dedim.. o zaman ben ayrılırım dedi,emin misin dedim ayrılırım dedi.. tamam dedim,babanları arayacağım gelsin konuşalım,aradım,babası da nazlana nazlana biz ne yapalım diyor.. sonra oğulları anam babam senin oyuncağın mı ayağına gelsinler diyor.. bu nasıl bir şey ya aile büyükleri araya girip düzeltmeye çalışmaz mı zaten normalde..
Neyse geldiler,her şey konuşuldu.. okulundan bahsettim,nasıl geçineceğimizden bahsettim.. sadece Ankara İçin tercih yapacağım dedi,ama öyle bile okurken geçinmek çok zor ki,hadi onu geçtim..
Kıyafetim yüzünden camdan atlamaya kalktığını,ele güne rezil ettiğini,herhangi bir tartışmada saçını başını yolup kafasını yumrukladığını.. vs anlattım.. böyle bir aile ortamına çocuğun nasıl düşünülebileceğini söyledim.. babasının dediği laf “ o çocuğu olmadığı İçin öyle davranıyo,çocuğu olunca düzelir.. ben neye güvenebilirim dedim,kendisine zarar veren biri kalkıp ilerde bana da verebilir dedim...
Yani oğullarına kalkıp ta nasıl iş bu yaptıkların diyemediler..
Sonra kendisi okulumu bırakmam ben ayrılıyorsan ayrıl,ama Ankara İçi yazarım dedi... bu evliliği hiçe saydı burda..
Sonra dedim ki madem öyle birlikte terapiste gidelim dedim,bu evliliği kurtarmaya çalışalım dedim.. anası babası ordan deli doktoruna gidecek kadar nesi var diyorlar,onun yanında...
Arayı düzeltmeye çalışmak yerine.. sonra oğulları ben deli miyim ki psikoloğa gideyim diyor..
Sonra dedim ki öyle mi o zaman kendi kendini törpüle.. öfkeni yenmeye,olaylara sakinlikle yaklaşmaya çalış,çaba harcadığını gördüğüm ve sendeki değişimi hissettiğimde ben zaten çocuk düşünürüm dedim,buna da “ben kimsenin gözetimi altında olamam,sen beni göz hapsine mi alacan yani” dedi.. bunu da kabul etmedi ve ayrılığı seçti...
Ben elimden geleni yaptığımı sanıyorum...
Annesi babası kalktı gittiler,kendisi ben eşyalarımı toplayıp yarın gelirim dedi.. o odada uyudu,ben salonda .. sabah kalktı gitti işe,ben de iş çıkışı annemlere geldim ki ,o eşyalarını toplarken karşılaşmak istemedim...
Şimdi babannemleri aradım,araba hala evin önündeymiş,ayakkabısı da kapının önünde değilmiş,evde değil Yani.. annesigildedir muhtemelen.. bugün onu görmemek için gitmemiştim halbuki..
İçim paramparça,kalbim yaralı..
Üzgünüm,gözyaşlarım içime akıyor..
Ne yapayım bu süreçte,nasıl daha iyi hissedebilirim .. Allah razı olsun okuyanlardan..
Boyle ruh hastalarını baba yapmayalim lütfen. (Kamu spotudur)İyi akşamlar hanımlar..
Bu defa bitti...
Dün son kozlarımızı paylaştık..
Beni iş yerime almaya geldi,ve eve dönüyorduk.. yolda giderken afedersiniz birlikte olmak istediğini söyledi,ben de “tamam ama geri çekilme yöntemiyle dedim.. (ben korunuyorum,ama ona rağmen içe boşalma durumundan çok korkuyorum,korunduğumu kendisi bilmiyor)..
Açtı ağzını yumdu gözünü.. avazının çıktığı kadar bağırıyor “lan ben çocuğum da olsun istiyorum,böyle nasıl çocuk oluur” diye.. ben ılımlı şekilde “bağırma,sana olmayalım mı dedim,sadece o aşamaya gelmesin iş dedim diyorum.. gayet sessiz,sakin ses tonuyla.. avazı çıktığı kadar bağırıp,dar sokaklarda o kadar süratli gidiyor ki ilk defa yaptığı bir şey değil bu..benim hayatımı da başka hayatları da tehlikeye atıyor..
Eve çıktık, senin okulun olduğu sürece ve bu öfke kontrol problemin olduğu sürece ben çocuk istemiyorum dedim.. o zaman ben ayrılırım dedi,emin misin dedim ayrılırım dedi.. tamam dedim,babanları arayacağım gelsin konuşalım,aradım,babası da nazlana nazlana biz ne yapalım diyor.. sonra oğulları anam babam senin oyuncağın mı ayağına gelsinler diyor.. bu nasıl bir şey ya aile büyükleri araya girip düzeltmeye çalışmaz mı zaten normalde..
Neyse geldiler,her şey konuşuldu.. okulundan bahsettim,nasıl geçineceğimizden bahsettim.. sadece Ankara İçin tercih yapacağım dedi,ama öyle bile okurken geçinmek çok zor ki,hadi onu geçtim..
Kıyafetim yüzünden camdan atlamaya kalktığını,ele güne rezil ettiğini,herhangi bir tartışmada saçını başını yolup kafasını yumrukladığını.. vs anlattım.. böyle bir aile ortamına çocuğun nasıl düşünülebileceğini söyledim.. babasının dediği laf “ o çocuğu olmadığı İçin öyle davranıyo,çocuğu olunca düzelir.. ben neye güvenebilirim dedim,kendisine zarar veren biri kalkıp ilerde bana da verebilir dedim...
Yani oğullarına kalkıp ta nasıl iş bu yaptıkların diyemediler..
Sonra kendisi okulumu bırakmam ben ayrılıyorsan ayrıl,ama Ankara İçi yazarım dedi... bu evliliği hiçe saydı burda..
Sonra dedim ki madem öyle birlikte terapiste gidelim dedim,bu evliliği kurtarmaya çalışalım dedim.. anası babası ordan deli doktoruna gidecek kadar nesi var diyorlar,onun yanında...
Arayı düzeltmeye çalışmak yerine.. sonra oğulları ben deli miyim ki psikoloğa gideyim diyor..
Sonra dedim ki öyle mi o zaman kendi kendini törpüle.. öfkeni yenmeye,olaylara sakinlikle yaklaşmaya çalış,çaba harcadığını gördüğüm ve sendeki değişimi hissettiğimde ben zaten çocuk düşünürüm dedim,buna da “ben kimsenin gözetimi altında olamam,sen beni göz hapsine mi alacan yani” dedi.. bunu da kabul etmedi ve ayrılığı seçti...
Ben elimden geleni yaptığımı sanıyorum...
Annesi babası kalktı gittiler,kendisi ben eşyalarımı toplayıp yarın gelirim dedi.. o odada uyudu,ben salonda .. sabah kalktı gitti işe,ben de iş çıkışı annemlere geldim ki ,o eşyalarını toplarken karşılaşmak istemedim...
Şimdi babannemleri aradım,araba hala evin önündeymiş,ayakkabısı da kapının önünde değilmiş,evde değil Yani.. annesigildedir muhtemelen.. bugün onu görmemek için gitmemiştim halbuki..
İçim paramparça,kalbim yaralı..
Üzgünüm,gözyaşlarım içime akıyor..
Ne yapayım bu süreçte,nasıl daha iyi hissedebilirim .. Allah razı olsun okuyanlardan..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?