- 1 Ağustos 2009
- 5.801
- 10.244
- 448
- Konu Sahibi garipbirhayat
-
- #81
Sevgiliyken ayrılmak isterdim,blöf değil gerçekten peşimden ayrılmaz,ne kadar kırsam da bırakmazdı beni..azarlar,kalbini kırardım,yalan söylerdim benden ayrılsın diye sırf.. bunlar da benim hatalarım..
Kendisi bana hep sen bana öyle davrandın ki benim bu davranışlarımı bile hak eden biri değilsin bile dedi.. daha kötü davranılmayı hak ediyormuşum...
Böyle böyle hep benim kendimi suçlu hissetmeme sebep oldu.. bana devamlı anamdan emdiğim sütü burnumdan getirdin diyen biri..
Eski konularını okumayan herkez seni haklı buluyor sana bişey söyliyim mi alınma ama o adamın hayatını karartmışsın sen yıllarca seni sevmiyorum diyen bi kadına kendi aşkını yetirmeye çalışmış adam sonunda seninle evlenmişte ama sen sürekli kaprisli ve benlenti içindesin adama karşı ve bunun farkında değilsin. Adam seni çok seviyor ve karşılığını göremedikcede hırçınlaşıyor seni kaybetme korkusu var çocuk istiyor sen bu adama ilgi gösterip cilve yapsan sevdiğini dibine kadarhissettirsen varya bu adam dünyada cenneti yaşar ama sen zaten ona aşık olmadığını sevmediğibi sürekli emzpoze etmişsin
İyi akşamlar hanımlar..
Bu defa bitti...
Dün son kozlarımızı paylaştık..
Beni iş yerime almaya geldi,ve eve dönüyorduk.. yolda giderken afedersiniz birlikte olmak istediğini söyledi,ben de “tamam ama geri çekilme yöntemiyle dedim.. (ben korunuyorum,ama ona rağmen içe boşalma durumundan çok korkuyorum,korunduğumu kendisi bilmiyor)..
Açtı ağzını yumdu gözünü.. avazının çıktığı kadar bağırıyor “lan ben çocuğum da olsun istiyorum,böyle nasıl çocuk oluur” diye.. ben ılımlı şekilde “bağırma,sana olmayalım mı dedim,sadece o aşamaya gelmesin iş dedim diyorum.. gayet sessiz,sakin ses tonuyla.. avazı çıktığı kadar bağırıp,dar sokaklarda o kadar süratli gidiyor ki ilk defa yaptığı bir şey değil bu..benim hayatımı da başka hayatları da tehlikeye atıyor..
Eve çıktık, senin okulun olduğu sürece ve bu öfke kontrol problemin olduğu sürece ben çocuk istemiyorum dedim.. o zaman ben ayrılırım dedi,emin misin dedim ayrılırım dedi.. tamam dedim,babanları arayacağım gelsin konuşalım,aradım,babası da nazlana nazlana biz ne yapalım diyor.. sonra oğulları anam babam senin oyuncağın mı ayağına gelsinler diyor.. bu nasıl bir şey ya aile büyükleri araya girip düzeltmeye çalışmaz mı zaten normalde..
Neyse geldiler,her şey konuşuldu.. okulundan bahsettim,nasıl geçineceğimizden bahsettim.. sadece Ankara İçin tercih yapacağım dedi,ama öyle bile okurken geçinmek çok zor ki,hadi onu geçtim..
Kıyafetim yüzünden camdan atlamaya kalktığını,ele güne rezil ettiğini,herhangi bir tartışmada saçını başını yolup kafasını yumrukladığını.. vs anlattım.. böyle bir aile ortamına çocuğun nasıl düşünülebileceğini söyledim.. babasının dediği laf “ o çocuğu olmadığı İçin öyle davranıyo,çocuğu olunca düzelir.. ben neye güvenebilirim dedim,kendisine zarar veren biri kalkıp ilerde bana da verebilir dedim...
Yani oğullarına kalkıp ta nasıl iş bu yaptıkların diyemediler..
Sonra kendisi okulumu bırakmam ben ayrılıyorsan ayrıl,ama Ankara İçi yazarım dedi... bu evliliği hiçe saydı burda..
Sonra dedim ki madem öyle birlikte terapiste gidelim dedim,bu evliliği kurtarmaya çalışalım dedim.. anası babası ordan deli doktoruna gidecek kadar nesi var diyorlar,onun yanında...
Arayı düzeltmeye çalışmak yerine.. sonra oğulları ben deli miyim ki psikoloğa gideyim diyor..
Sonra dedim ki öyle mi o zaman kendi kendini törpüle.. öfkeni yenmeye,olaylara sakinlikle yaklaşmaya çalış,çaba harcadığını gördüğüm ve sendeki değişimi hissettiğimde ben zaten çocuk düşünürüm dedim,buna da “ben kimsenin gözetimi altında olamam,sen beni göz hapsine mi alacan yani” dedi.. bunu da kabul etmedi ve ayrılığı seçti...
Ben elimden geleni yaptığımı sanıyorum...
Annesi babası kalktı gittiler,kendisi ben eşyalarımı toplayıp yarın gelirim dedi.. o odada uyudu,ben salonda .. sabah kalktı gitti işe,ben de iş çıkışı annemlere geldim ki ,o eşyalarını toplarken karşılaşmak istemedim...
Şimdi babannemleri aradım,araba hala evin önündeymiş,ayakkabısı da kapının önünde değilmiş,evde değil Yani.. annesigildedir muhtemelen.. bugün onu görmemek için gitmemiştim halbuki..
İçim paramparça,kalbim yaralı..
Üzgünüm,gözyaşlarım içime akıyor..
Ne yapayım bu süreçte,nasıl daha iyi hissedebilirim .. Allah razı olsun okuyanlardan..
Arkadaşım evlenmeseymiş o zaman anlına silah dayayan olmamış eşiniz evin içinde sürekli sizi sevmediğinden dem vursun hep bi benlenti içinde olsun size karşı ve siz bu insanı çok seviyosunuz be hissedersiniz biraz empati yapın lütfen bu bayan kendini biraz değiştirsin eşi zaten ona dayanamaz adamda sevilmemekten dolayı agresiflik var evliliği hepimiz biliyoruz yaşıyoruz mutlu evlilik neyden geçer arkadaşlar ksrlılıklı ilgi fedakarlık sevildiğini bilmenin tatmin duygusu herşeyi yener bu arkadaşı bide bu yola yönlendirsek biraz destek olsak inanıyorum ki 1 ay sonra çok mutluyum postu açıcak adam 5 yıl savaşmış konu sahibi sıra sende gerçekten fikir almak istersen seve seve yardımcı olurumBence çok yanlış yönlendirme yapıyorsunuz. Konu sahibi zaten senelerce suçlu olduğuna inandırılmış, siz de tuz biber ekiyorsunuz. Adam ruh hastası. Seni sevmiyorum diyen kadına musallat olmasaydı. Asıl o konu sahibinin hayatını karartmış. Bu kadın adamın onun kıyafetine kızıp kendini camdan aşağı atmaya çalışmasını çekmek zorunda mı? Bunun ilgi göstermek, cilve yapmakla ne ilgisi var? Cilve yapayım da kocam intihar etmesin mi demeli? Bu sağlıklı mı? Kocasının ailesi gibi konuşuyorsunuz.
sonuna kadar katılıyorum madem ki bir evlilik oldu bunu yürütmeyi deneyin bencede mutlaka bi aile terapistine gidinBence bu evlilk baştan yanlış biri sevmeden diğeri sevilmediğini bile bile evlenmis iki insan var karşımızda.
İkinizde birbirinize güvenmiyorsunuz , esinizin çocuk ısrarı çok saçma ve olaylara verdigi tepkiler de ama sizin diğer konularınızı düşününce siz de memnuniyetsiz , suratı asık, evlenmeden önceki ilgiyi bekleyen ama ilgi alaka göstermeyen bir tutumdasınız gibi geliyor bana..
Kendi kendinize sorunlari çözme ihtimaliniz yok profesyonel yardım almalısınız ama eşiniz o kafada bir adam degil, eve dönerken bunu şart kosun bence çünkü sizin boşanacağınızı sanmıyorum..
Arkadaşım evlenmeseymiş o zaman anlına silah dayayan olmamış eşiniz evin içinde sürekli sizi sevmediğinden dem vursun hep bi benlenti içinde olsun size karşı ve siz bu insanı çok seviyosunuz be hissedersiniz biraz empati yapın lütfen bu bayan kendini biraz değiştirsin eşi zaten ona dayanamaz adamda sevilmemekten dolayı agresiflik var evliliği hepimiz biliyoruz yaşıyoruz mutlu evlilik neyden geçer arkadaşlar ksrlılıklı ilgi fedakarlık sevildiğini bilmenin tatmin duygusu herşeyi yener bu arkadaşı bide bu yola yönlendirsek biraz destek olsak inanıyorum ki 1 ay sonra çok mutluyum postu açıcak adam 5 yıl savaşmış konu sahibi sıra sende gerçekten fikir almak istersen seve seve yardımcı olurum
Bişey diyemiyeceğim arkadaşlar size hemen gemileri yakma taraftarısınız arkadaş bide bu yolu denesin gene olmazsa en azından bende denedim desin gönlü rahat bitirsin evliliğini demek istediğim buYahu kızcağız “seni sevmiyorum” deyince “evlenince seversin” demiş. Musallat olup bırakmamış peşini. Bu mu sevgi? Adam ruh hastası. Kaç tane konusunu okudum, sinirlenip arabayı deli gibi sürüyormuş. Bir gün kaza yapsa veya yine kıyafet yüzünden delirse camdan atlasa veya konu sahibini camdan atsa iyi mi olur? Adam hasta ve tedavi olmayı da kabul etmiyor. Yapacak bir şey yok. İnsanlar sevgisizlikten bunları yapmaz. Hasta olduğu için yapar.
Bir de ne sevgisi? Konu sahibi evlenmeden önce de sevmiyormuş, evlendiği zaman da konu açmış hala sevmiyorum diye. Şimdi de sevmiyor. Adam düzgün olsa zamanla severdi belki. Ama herkesin kısa kollu kıyafetle gezdiği bir gün montla dolaşırken bile kıyafetinden dolayı eşi tarafından namussuzlukla ve edepsizlikle suçlandığı için sevemedi herhalde. Olmayan bir şeyin rolünü mü yapsın?
İyi akşamlar hanımlar..
Bu defa bitti...
Dün son kozlarımızı paylaştık..
Beni iş yerime almaya geldi,ve eve dönüyorduk.. yolda giderken afedersiniz birlikte olmak istediğini söyledi,ben de “tamam ama geri çekilme yöntemiyle dedim.. (ben korunuyorum,ama ona rağmen içe boşalma durumundan çok korkuyorum,korunduğumu kendisi bilmiyor)..
Açtı ağzını yumdu gözünü.. avazının çıktığı kadar bağırıyor “lan ben çocuğum da olsun istiyorum,böyle nasıl çocuk oluur” diye.. ben ılımlı şekilde “bağırma,sana olmayalım mı dedim,sadece o aşamaya gelmesin iş dedim diyorum.. gayet sessiz,sakin ses tonuyla.. avazı çıktığı kadar bağırıp,dar sokaklarda o kadar süratli gidiyor ki ilk defa yaptığı bir şey değil bu..benim hayatımı da başka hayatları da tehlikeye atıyor..
Eve çıktık, senin okulun olduğu sürece ve bu öfke kontrol problemin olduğu sürece ben çocuk istemiyorum dedim.. o zaman ben ayrılırım dedi,emin misin dedim ayrılırım dedi.. tamam dedim,babanları arayacağım gelsin konuşalım,aradım,babası da nazlana nazlana biz ne yapalım diyor.. sonra oğulları anam babam senin oyuncağın mı ayağına gelsinler diyor.. bu nasıl bir şey ya aile büyükleri araya girip düzeltmeye çalışmaz mı zaten normalde..
Neyse geldiler,her şey konuşuldu.. okulundan bahsettim,nasıl geçineceğimizden bahsettim.. sadece Ankara İçin tercih yapacağım dedi,ama öyle bile okurken geçinmek çok zor ki,hadi onu geçtim..
Kıyafetim yüzünden camdan atlamaya kalktığını,ele güne rezil ettiğini,herhangi bir tartışmada saçını başını yolup kafasını yumrukladığını.. vs anlattım.. böyle bir aile ortamına çocuğun nasıl düşünülebileceğini söyledim.. babasının dediği laf “ o çocuğu olmadığı İçin öyle davranıyo,çocuğu olunca düzelir.. ben neye güvenebilirim dedim,kendisine zarar veren biri kalkıp ilerde bana da verebilir dedim...
Yani oğullarına kalkıp ta nasıl iş bu yaptıkların diyemediler..
Sonra kendisi okulumu bırakmam ben ayrılıyorsan ayrıl,ama Ankara İçi yazarım dedi... bu evliliği hiçe saydı burda..
Sonra dedim ki madem öyle birlikte terapiste gidelim dedim,bu evliliği kurtarmaya çalışalım dedim.. anası babası ordan deli doktoruna gidecek kadar nesi var diyorlar,onun yanında...
Arayı düzeltmeye çalışmak yerine.. sonra oğulları ben deli miyim ki psikoloğa gideyim diyor..
Sonra dedim ki öyle mi o zaman kendi kendini törpüle.. öfkeni yenmeye,olaylara sakinlikle yaklaşmaya çalış,çaba harcadığını gördüğüm ve sendeki değişimi hissettiğimde ben zaten çocuk düşünürüm dedim,buna da “ben kimsenin gözetimi altında olamam,sen beni göz hapsine mi alacan yani” dedi.. bunu da kabul etmedi ve ayrılığı seçti...
Ben elimden geleni yaptığımı sanıyorum...
Annesi babası kalktı gittiler,kendisi ben eşyalarımı toplayıp yarın gelirim dedi.. o odada uyudu,ben salonda .. sabah kalktı gitti işe,ben de iş çıkışı annemlere geldim ki ,o eşyalarını toplarken karşılaşmak istemedim...
Şimdi babannemleri aradım,araba hala evin önündeymiş,ayakkabısı da kapının önünde değilmiş,evde değil Yani.. annesigildedir muhtemelen.. bugün onu görmemek için gitmemiştim halbuki..
İçim paramparça,kalbim yaralı..
Üzgünüm,gözyaşlarım içime akıyor..
Ne yapayım bu süreçte,nasıl daha iyi hissedebilirim .. Allah razı olsun okuyanlardan..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?