bu evlilik devam etmeli mi?

konu sahibi bu tarz bir evliliğiniz olduğunu düşünmemiştim.
sizi bazı yorumlarınızdan hatırlıyorum.
eşinize bazı insanlar katlanabilir ama siz çok duygusalsınız. yazık eder bu adam size gibi geliyor bana.

boşanın diyemem, ama kıymetinizi anlaması için biraz ayrı evlerde şansınızı denemenizi önerebilriim.

evet doğru karar vermek için, eşimin bu cümleleri bir anlık savunma için mi söylediğini yoksa gerçekten böyle mi düşündüğünü anlamak için bir süre ayrı yaşamamız harika olurdu. ama ikimiz de çalışıyoruz ve küçücük bir ilçedeyiz. benim başka bir yerde otelde vs kalmam mümkün değil. eşim de gitmez zaten. elalem ne deri aşırı kafasına takan bir insan. imajının çizildiğini düşünür.. kar kış olmasa memleket yakın eve gidiş geliş yapabilirdim ama yollar da oldukça karlı ona da cesaret edemiyorum...
 
beni sevmediğini, duygusal bağ olmadığını düşünmemin nedeni zaten beni öpmeyişi, yüzüme bakmayışı. şimdi çok ayrıntılı şekilde anlatamıyorum ama öyle bitir kalk durumu hiçbir zaman olmadı. sadece duygu yok. yüzüme bakmıyor, yada o anda beni sevdiğini hissetmiyorum. yani sanki ben değil de herhangi bir başkası da olsa aynı şekilde olacakmış gibi.. amaç sadece cinsellik, sevgiden uzak bir cinsellik. anlatabildim mi?
ben sizin sevmediginizi düşündüm yanlış anlamışım şimdi anladım.
 
selam herkese.. 2.5 senelik evliliğim var. evliliğimi başından beri düşündüğümde nasıl bir evlilikti diye şu an ki psikolojimle sanki ilk günden beri bu kadar kötüymüş gibime geliyor. bencil , dünyanın merkezine kendi oturmuş, kendi isteklerinden başka kimsenin zerre kadar önemi olmayan bir koca.. her yaptığına kafamda güzel anlamlar verip, her sessizliğini duymak istediklerimi düşünüyor düşüncesi ile doldurduğumdan ve zaman zaman sadece birlikte aynı evde yaşayan iki insanız diye düşünüp beklentilerimi sıfıra indirdiğimden mutlu olduğumuzu zannettiğim günler hatta haftalar oldu.

çocuk istiyorduk ve olmuyordu, birazda bu konunun üstünde çok fazla durduğumuzdan evliliğimiz nasıl gidiyor , biz nasılız diye pek düşünmedik daha doğrusu düşünmedim. eşimin pek düşünme özelliği yok. o hala düşünmüyor

ama işin özü hiç de mutlu olmadığım.. paylaşmak istediğim hiçbirşeyi eşimle paylaşamıyorum. ne gelecek hayallerimiz, ne bugün kü heveslerimiz , ne günlük hayatımız hiçbirinde ortak bir payda yok. nasıl bulmuşuz birbirimizi diyorum artık.

gün geçtikçe soğuyorum uzaklaşıyorum. çocuk istediğimiz halde cinsel hayatımız yok denecek noktaya geldi. yatakta bile bencilliği hiç bırakmadı. 1-2 aydır artık benim de isteklerim olduğunu , bu şekilde devam ederse artık benden hiçbirşey beklememesini söyledim. öncesinde sarılmasını öpmesini vs sevdiğini hissettirmesini, sadece birlikte olmak için birlikte oluyormuşuz hissiyatından kurtarmasını istedim. geçiştirdi.. 10 gündür cinsel münasebetimiz yok. işlerimiz yoğun değil, yorgun değiliz ve kafamıza taktığımız herhangi bir sıkıntı yok. 2 ay geçti ve baktı ki ben isteklerimden taviz vermiyorum, dün gece bayağı çirkinleşti. "hayatında kaç erkek oldu daha önce, yok sarılmıyorsun yok öpmüyorsun diyorsun" dedi :KK57:

yani sanki bütün taşlar yerine oturdu kafamda o bunu söyleyince. sanki başından beri aramızda duygusal bir bağ oluşmamasının nedeni, geçmişimi aramıza koyması. geçmişimle alakalı çok şey bilmez. tahmin edebilir sadece. ben de keza onunkini. ve gayet de benzer geçmiş yaşantımız olduğunu düşünüyorum.

28 yaşında hormonları normal çalışan bir kadınım. cinsel isteğim de normal olduğunu düşündüğüm seviyede var ama iki yabancı gibi olunca istemiyorum o anda, öpmeden sarılmadan gözlerimin içine bile bakmadan:KK14:

düşünüyorum kocam değil sevgilim olsa arkama bile bakmadan kaçardım şu anda.. bir daha ömrümün sonuna kadar görmesem üzülmem yüzünü. ama ailem , sülalem.... onlara ne diyeceğim. klasik olacak ama aldatmadı, dövmedi, kumarı yok içkisi yok... ben ne diyerek boşanacağım? boşanmazsam ömrümün sonuna kadar duygusal bağ kuramadığımı anladığım bu adamla nasıl yaşayacağım.....

şimdi mesaj atmış dün gece seni istemeden üzdüm diye... bu kadar mı? o sözlerin üstünü kapatmak bu kadar mı?
Evliliği oturtmadan çocuğu asla yapma belli ki sallantılısınız bu arada biraz garibime gitti geçmişinizi bilmemeniz şaka gibi yani..hiç sağlıklı bir durum gibi gelmedi açıkcası eşinizin hali
 
Hiç arkadaşınız yok mu? Çalışan bir bayanmışsınız ama sadece ikiniz varsınız sadece. Dönemlik bir bunalma geçiriyorsunuz diye düşünüyorum. Evet eşiniz ruhsuz bir adam belli ama boşanacak bir durum göremedim sanki. Bence düzelebilir herşey..
arkadaşlarımız var da konuyla alakasını anlayamadım? cinsel hayatımdaki sorunları hergün görüştüğüm insanlara açıklamadım elbette
 
Bazı insanların yapısı böyledir. Eşiniz genel anlamda soğuk,mesafeli,canım,cicim demeyen biriyse değişmesi zor ama sonradan bu hale geldiyse orada bir sıkıntı var demektir.
Sizin isteklerinizi görmezden gelmesinin,anlayış gösterememesinin makul bir açıklaması yok. Sonuçta hayat arkadaşısınız ve kendinizi gayet güzel ifade edebildiğinizi varsayıyorum, afaki beklentileriniz yok,gayet normal düzeyde istekleriniz evliliğinizin selameti açısından,eşiniz bu anlamda kendine çeki düzen vermeli.
Herşeyi bir kenara koyup şunu sormak istiyorum,siz eşinizi seviyormusunuz? Yoksa sadece öfkeli,kırgın mısınız? Zira sevgi yoksa ne evlilik yüruyebilir ne arkadaşlık,işimizi bile sevmezsek işkence gelir kaldı ki evlilik.
Dilerim hakkınızda hayırlısı neyse o olur.
 
Bu mesajı 10 Ağustos 2015'te yazmışsınız.
evet sık sık tartışmamız olurdu zaten. bu konunun başında da yazdığım gibi şimdi dönüp en başından beri bakınca sanki hep mutsuzmuşuz gibi geliyor. ama aralarda ben beklentilerimi sıfıra indirip tek başıma yaşıyormuşum gibi yaşamaya başladığımızda mutlu olduğumuz daha doğrusu tartışmadığımız günler hatta haftalar oldu..

bu alıntı ile neyi kastettiğinizi de pek anlayamadım. biraz daha açıklar mısınız?
 
arkadaşlarımız var da konuyla alakasını anlayamadım? cinsel hayatımdaki sorunları hergün görüştüğüm insanlara açıklamadım elbette
Yok yok yanlış anladınız. Çocuk isteğiniz var. Bir süre ona takılmaktan ilişkimi sorgulayamadım dediniz. Ben dönemlik bir sıkıntı yaşadığınızı düşünüyorum. Hani kafanızı dağıtmak adına daha çok arkadaşlarınızla vakit geçirseniz, önce tam olarak problemlerden arınsanız da bir de öyle mi baksanız olaylara diyecektim.
Eşinizin geçmişe ço ktakıldığı izlenimi oluştu bende ek olarak. Size söylemese de sorun ediyor sanırım ki en başında gerektiği kadar konuşulmuş sanırım. Dert etmesi falan çok tuhaf geldi bana.
Eşiniz çok iyi melek harika vs diyemeyeceğim tam aksine bencil bir insana benziyor. Ama acaba yorgun hissettiğiniz için amaan kim anlatıcak şimdi birsürü dert deyip siz de kendinizi ifade mi etmekten kaçınıyorsunuz diye düşündüm.
 
öncelikle başkaları için yaşamaktan vazgeç...sonra eşine bahset bu düşüncelerinden..evliliğin bu şekilde olmaması gerektiğini anlat..haftasonu kbir kaçamak yapın bakalım belki ikinizede iyi gelir..tabi bütün bunların sonucu hüsren olursa artık kararı sen vereceksin..
 
Anlıyorum sizi...ama bir insanla aynı evde yasayamamak icin illaki aldatma dayak olması gerekmiyor bunu gelde büyüklere anlatın diyorsunuz haklısınız...ama ben bu hatayı yapmış bir insan olarak konuştum...zamanında tıpkı sizin gibi babam uzulmesin dedim etraf onu uzmesin dedim bütün hayatıma mall oldu...bence ailenle konus once ama kararın illaki ayrılıksa net ol...dünkü bugünkü mevzu olmadığını onlara hissettir mutsuzlugunun farkına varsinlar...hakkında hayırlısı olsun inşallah
 
evet sık sık tartışmamız olurdu zaten. bu konunun başında da yazdığım gibi şimdi dönüp en başından beri bakınca sanki hep mutsuzmuşuz gibi geliyor. ama aralarda ben beklentilerimi sıfıra indirip tek başıma yaşıyormuşum gibi yaşamaya başladığımızda mutlu olduğumuz daha doğrusu tartışmadığımız günler hatta haftalar oldu..

bu alıntı ile neyi kastettiğinizi de pek anlayamadım. biraz daha açıklar mısınız?

Yani kişilerin evlilikten ne anladıkları önemlidir bir evlilikte. Evlilik, sadece iki insanın toplumsal kaygılar ve alışkanlıklar nedeniyle devam ettirebileceği bir kurum değildir. Önemli olan çiftlerin evliliğin keyfini yakalaması ve hem beraber hem de tek başlarına mutlu olabilmeyi başarabilmeleridir. Hayatımızda, seveceğimiz, güvenebileceğimiz, cesaretlendireceğimiz ve bizi cesaretlendirecek, birlikte gülüp, birlikte ağlayacağımız, birlikte büyüyeceğimiz, yalnız ama yalnız bize ait birisinin olduğunu bilmek evliliği olağanüstü keyifli kılar. Sevgi, saygı ve güven duygularında eksilme varsa o zaman sağlıklı bir evlilikten söz edemiyoruz.

Maalesef toplumuzda devam eden evlilikler çok ama SAĞLIKLI ve keyif veren evlilikler parmakla gösterilecek kadar.

Benim evlilikten anladığım şey en başta bana saygı duyulması. Eğer saygı yoksa o zaman benim de sağlıksız bir evliliği sürdürmek için bir çabam olamaz.
" bıktım senden artık hayatı bana zehir ediyosun , yemin ederim istemiyorum artık seni" dedi!!!!!!!

Bunu diyen bir adamla ben aynı evde kalamam mesela. Yüzüne bakamam, çay yaptım hayatım hadi içelim diyemem. Kahvaltı masasına peyniri keserken sevdiğim adamla yiyeceğimi düşünüp mutlu olan bir yapım var benim.

Evliliğin sorumlulukları var evet ama çiftler birbirlerinin eksiklerini tamamladıklarında tek başlarına olabileceklerinden daha büyük ve güçlü olmazlar mı?

Ben hep ev arkadaşlıklarını hayal ediyorum evlilik standartlarımı belirlerken. Diyelim ki evde ben değil de kocamın ev arkadaşı olan bir kadın var. O kadına da rahatça bağırabilir mi? Diyelim ki yemek yapma işini bir gün biri bir gün diğeri yapıyor. Bu ne biçim yemek, yaptığın da hiç bir şeye benzemiyor, tuzu ne çok olmuş vs vs eleştirir mi?

Hayır.

Peki ev arkadaşlarımıza bile layık görmediğimiz bu muameleyi neden hayat arkadaşımız olan kişilere layık görüyoruz?
 
selam herkese.. 2.5 senelik evliliğim var. evliliğimi başından beri düşündüğümde nasıl bir evlilikti diye şu an ki psikolojimle sanki ilk günden beri bu kadar kötüymüş gibime geliyor. bencil , dünyanın merkezine kendi oturmuş, kendi isteklerinden başka kimsenin zerre kadar önemi olmayan bir koca.. her yaptığına kafamda güzel anlamlar verip, her sessizliğini duymak istediklerimi düşünüyor düşüncesi ile doldurduğumdan ve zaman zaman sadece birlikte aynı evde yaşayan iki insanız diye düşünüp beklentilerimi sıfıra indirdiğimden mutlu olduğumuzu zannettiğim günler hatta haftalar oldu.

çocuk istiyorduk ve olmuyordu, birazda bu konunun üstünde çok fazla durduğumuzdan evliliğimiz nasıl gidiyor , biz nasılız diye pek düşünmedik daha doğrusu düşünmedim. eşimin pek düşünme özelliği yok. o hala düşünmüyor

ama işin özü hiç de mutlu olmadığım.. paylaşmak istediğim hiçbirşeyi eşimle paylaşamıyorum. ne gelecek hayallerimiz, ne bugün kü heveslerimiz , ne günlük hayatımız hiçbirinde ortak bir payda yok. nasıl bulmuşuz birbirimizi diyorum artık.

gün geçtikçe soğuyorum uzaklaşıyorum. çocuk istediğimiz halde cinsel hayatımız yok denecek noktaya geldi. yatakta bile bencilliği hiç bırakmadı. 1-2 aydır artık benim de isteklerim olduğunu , bu şekilde devam ederse artık benden hiçbirşey beklememesini söyledim. öncesinde sarılmasını öpmesini vs sevdiğini hissettirmesini, sadece birlikte olmak için birlikte oluyormuşuz hissiyatından kurtarmasını istedim. geçiştirdi.. 10 gündür cinsel münasebetimiz yok. işlerimiz yoğun değil, yorgun değiliz ve kafamıza taktığımız herhangi bir sıkıntı yok. 2 ay geçti ve baktı ki ben isteklerimden taviz vermiyorum, dün gece bayağı çirkinleşti. "hayatında kaç erkek oldu daha önce, yok sarılmıyorsun yok öpmüyorsun diyorsun" dedi :KK57:

yani sanki bütün taşlar yerine oturdu kafamda o bunu söyleyince. sanki başından beri aramızda duygusal bir bağ oluşmamasının nedeni, geçmişimi aramıza koyması. geçmişimle alakalı çok şey bilmez. tahmin edebilir sadece. ben de keza onunkini. ve gayet de benzer geçmiş yaşantımız olduğunu düşünüyorum.

28 yaşında hormonları normal çalışan bir kadınım. cinsel isteğim de normal olduğunu düşündüğüm seviyede var ama iki yabancı gibi olunca istemiyorum o anda, öpmeden sarılmadan gözlerimin içine bile bakmadan:KK14:

düşünüyorum kocam değil sevgilim olsa arkama bile bakmadan kaçardım şu anda.. bir daha ömrümün sonuna kadar görmesem üzülmem yüzünü. ama ailem , sülalem.... onlara ne diyeceğim. klasik olacak ama aldatmadı, dövmedi, kumarı yok içkisi yok... ben ne diyerek boşanacağım? boşanmazsam ömrümün sonuna kadar duygusal bağ kuramadığımı anladığım bu adamla nasıl yaşayacağım.....

şimdi mesaj atmış dün gece seni istemeden üzdüm diye... bu kadar mı? o sözlerin üstünü kapatmak bu kadar mı?

Umarım her şey düzelir ve çok iyi olur..
 
Yok yok yanlış anladınız. Çocuk isteğiniz var. Bir süre ona takılmaktan ilişkimi sorgulayamadım dediniz. Ben dönemlik bir sıkıntı yaşadığınızı düşünüyorum. Hani kafanızı dağıtmak adına daha çok arkadaşlarınızla vakit geçirseniz, önce tam olarak problemlerden arınsanız da bir de öyle mi baksanız olaylara diyecektim.
Eşinizin geçmişe ço ktakıldığı izlenimi oluştu bende ek olarak. Size söylemese de sorun ediyor sanırım ki en başında gerektiği kadar konuşulmuş sanırım. Dert etmesi falan çok tuhaf geldi bana.
Eşiniz çok iyi melek harika vs diyemeyeceğim tam aksine bencil bir insana benziyor. Ama acaba yorgun hissettiğiniz için amaan kim anlatıcak şimdi birsürü dert deyip siz de kendinizi ifade mi etmekten kaçınıyorsunuz diye düşündüm.

eşim öyle aile toplantılarını seven bir insan da değil. ya kendisi çıkar erkek erkeğe takılırlar ya da evde oturur. hatta erkek erkeğe takıldığı arkadaşları da memlekette burda görüştüğü kimse yok. ben de arkadaşlarımla kadın kadına görüşürüm genelde. bir iki arkadaşım eşli olarak görüşmek istedi ama eşim boşver deyince kaldı. kendi arkadaşlarının da hanımlarıyla görüşüyorum, eşli olarak davet et nöbetinizin olmadığı bir akşam dedim buna da hiç yanaşmadı.

zaten 5 e kadar çalışıyorum. onun dışında benim kendi kendime zaman geçirdiğim bir sürü uğraşım var. örgü , kitap okuma , film izleme, evde sirke ,reçel vs yaparak mutfakta oyalanma..

çocuk konusunu kapatıyorum artık, haklısınız bu konuda. kendimi anlatsam da bir süre sonra savunmaya geçtiği için tartışma oluyor sadece.
 
Ben bunun bir dönem olduğunu düşünüyorum, dördüncü senemizi doldurcaz çocuk olmuyor ve zaman zaman bu adamla neden evliyim ortak neyimiz var ki düşünceleri oluşuyor.
Hatta bazen "galiba biz boşanacağız bu yüzdende çocuğumuz olmuyor" diye bile düşünüyorum.
Ama geçiyor sonra. Bir şekilde sevdiğimi ve sevildiğimi hissediyorum. Onun yanında rahat olduğumu güvende olduğumu hissedince b.k yeme müge otur yerine diyorum :)

Severek evlendiyseniz büyük anlaşmazlıklarınız yoksa böyle bir dönemdesindir.
Yatak konusu ise bence aşılabilir konular bunlar. Bu arayı değerlendirip( ki o söyledikleri için ağzından burnundan getir kesinlikle mallık yapmasın) yatakta reform isteğinizi göstermelisin. Mesela fantazi yapıyor musunuz? Bir konsept sevişmesi ayarlayabilirsin? Baktın yine bir gelişme yok terapi önerirsin. o da olmazsa artık cidden problem olursa başka şeyler düşün derim ben.
xpreiaZ xpreiaZ cnm bu arkadasa aynen katılıyorum.evlilik kötü de boşanmak iyi mi,bir sürü savaş vereceksin,her zaman görüstüğün arkadaşlar dul olduğun için seninle görüsmeyecek belki de(potansiyel koca avcısı gibi görecekler),akşam eve geleceksin ev bomboş...seni tanıdığım için yorum yapmak istedim.
Lütfen hiçbir arkadaş bana yorum yazmasın
 
eşim öyle aile toplantılarını seven bir insan da değil. ya kendisi çıkar erkek erkeğe takılırlar ya da evde oturur. hatta erkek erkeğe takıldığı arkadaşları da memlekette burda görüştüğü kimse yok. ben de arkadaşlarımla kadın kadına görüşürüm genelde. bir iki arkadaşım eşli olarak görüşmek istedi ama eşim boşver deyince kaldı. kendi arkadaşlarının da hanımlarıyla görüşüyorum, eşli olarak davet et nöbetinizin olmadığı bir akşam dedim buna da hiç yanaşmadı.

zaten 5 e kadar çalışıyorum. onun dışında benim kendi kendime zaman geçirdiğim bir sürü uğraşım var. örgü , kitap okuma , film izleme, evde sirke ,reçel vs yaparak mutfakta oyalanma..

çocuk konusunu kapatıyorum artık, haklısınız bu konuda. kendimi anlatsam da bir süre sonra savunmaya geçtiği için tartışma oluyor sadece.
hemsiresin galiba ailen bosanmana karsi cikarsa bu mutsuzluk beni hasta edecek birazcikta duygu somürüsu yaparsin onlara onlarda sana kiyamazlar zaten ne olursa olsun bosanmak helaldir zaten
 
eşim öyle aile toplantılarını seven bir insan da değil. ya kendisi çıkar erkek erkeğe takılırlar ya da evde oturur. hatta erkek erkeğe takıldığı arkadaşları da memlekette burda görüştüğü kimse yok. ben de arkadaşlarımla kadın kadına görüşürüm genelde. bir iki arkadaşım eşli olarak görüşmek istedi ama eşim boşver deyince kaldı. kendi arkadaşlarının da hanımlarıyla görüşüyorum, eşli olarak davet et nöbetinizin olmadığı bir akşam dedim buna da hiç yanaşmadı.

zaten 5 e kadar çalışıyorum. onun dışında benim kendi kendime zaman geçirdiğim bir sürü uğraşım var. örgü , kitap okuma , film izleme, evde sirke ,reçel vs yaparak mutfakta oyalanma..

çocuk konusunu kapatıyorum artık, haklısınız bu konuda. kendimi anlatsam da bir süre sonra savunmaya geçtiği için tartışma oluyor sadece.
Esas sorununuz duygusal birliktelik, ortak paydada buluşmak.. Bunlar için aktiviteler yapmak arkadaşlarla görüşmek bir sinemaya gitmek bile güzel olabilir. Bazen sokaklarda elele gezmek sohbet etmek bile yakınlaştırıcı etkiye sahip oluyor. Biraz daha deneseniz sanki iyi olur gibime geldi.
 
Son viraja girmeden önce Evlilik danışmanına muhakkak gitmenizi öneririm. Ayrıca elalem ne der dıye bır hayat yasanmaz Bu sizin hayatınız..
 
2.5 yıl,uzmanlar için daha çok yeni. 5 yıla kadar evliliğin oturduğunu söylüyorlar.. Ama Sabretmek her yiğidin de harcı olmasa gerek... Eşinizle karşılıklı konuşun,sakın içinize atmayn. Çünkü içinize atarsanız ve görmezden gelirseniz nefret tohumları ekersiniz kalbinzde,eşinize karşı..
 
valla ben ıkı senedır hatta ıkı bucuk senedır olmayanı oldurmaya calısıyorum
cok ıyı anlıyorum
ama genclık bı daha gelmeyecek
ya sorunu cozelım ya da onumuze bakalım
gelenkutusunun yazdıgı bır evlılık ıstıyorum cunku bende
karısına saygı duyan kocalarla olan evlılık gercekten guzel suruyor
 
Back
X